Nine: Tupa

1 Year Ago. . . . . .

"Nakakainis talaga!  Nakakahiya! Sana hindi ko nalang sinubukan! Nakakahiya talaga!"

Sinisipa sipa ko ang buhangin na nalalakaran ko. Ang layo na pala ng nalakad ko palayo sa bahay ko. Hindi ko makakalimutan ang araw na 'to. Sinabi ko naman kasi kay Ponsoy hindi ko kaya maging artista. Isa pa, wala naman akong hilig sa mga ganun.

Napahinto ako at naglakad palapit sa mabatong pampang. Tahimik, madilim at tanging liwanag lang mula sa bwan ang nagsisilbing gabay sa madilim na dagat. Tinanaw ko ang maalong dagat. Napukaw ang paningin ko ng isang babaeng umiinom. Halatang lasing na sya. Umiiyak ba sya?

"JAAAHNIIIICEEE!! MAAAAHAAL KITAAAAAAAH!!!!!!"

Natawa ako ng bahagya sa narinig ko. Kababaeng tao eh babae rin ang gusto. Iba na talaga ang mundo. Pero kahit na ganun, maswerte sya. Nakaranas na sya kung paano ba magmahal. Ako kasi, hindi ko alam kung paano yun at kung anong pakiramdam ng nag mamahal.

Umupo ako sa isang makinis na bato na medyo mababa, sapat para sumayad parin ang mga paa ko sa tubig. Yumuko lang ako at nilaro ang tubig sa paa ko habang nag iisip isip. Sa hindi malamang dahilan ay lumingon ako sa babae. Pag tingin ko sa kinauupuan nya kaninang bato ay wala na sya doon. Luminga ako sa pampang, baka nag lakad na sya paalis.

Kinabahan ako bigla nang wala sya sa pampang at sa mga bato. Nilinga ko ang mga mata ko sa dagat. Nakikita ko syang gegewang gewang na nag lalakad patungo sa dagat. Pilit na nilalabanan ang mga alon kahit halatang hindi na nya kaya.

"Hoy!"

Tumayo ako bigla at sinikap na tumakbo kahit na mabato. Ibinato ko sa pampang ang tsinelas ko at tumakbo sa gitna ng mga bato. Hindi na ako tumingin sa mga batong dinadaanan ko. Wala akong ibang nasa isip kundi ang mailigtas ang misteryosang babaeng ito. Naramdaman ko ang pag tusok ng matutulis na bato sa paa ko pero parang hindi ako nasasaktan.

"Hoy!!"

Sigaw ko pa.

"Miss!"

Sigaw ko ulit. Tinatakbo ko pero ginagawang imposible ng dagat na maabutan ko sya. Nang humiga sya ay lalo akong nag madali. Nang pwede nang languyin ay nilangoy ko na agad at sinisid ang dagat.

"Bitawan mo ako!"

Nanlalaban sya pero hindi ko hinayaang makabitaw sya sa akin.

Nang makarating kami sa pampang ay sumigaw sya.

"Ano bang ginagawa mo!? Pwede kang mamatay sa pag langoy ng lasing! Miss maawa ka naman sa sarili mo at sa pamilya mo grabe ka!"

Kahit na anong sabihin ko ay para lang syang lutang na nakangiti at nakatitig sa langit. Para syang lumulutang sa langit.

"Hoy!"

Isang malakas na ang naisip kong solusyon para magising ang natutulog nyang utak. Nakita kong nagulat sya at mabilis na nagbago ang ekspresyon ng mukha nya mula sa payapa papunta sa galit.

"Fuck you! What do you want!?"

Nanlalaki ang mga mata nya, ramdam ko ang galit sa boses nya.

"No one fucking dares to slap me! You slut! What do you want!? This? You want me!?"

Mariin nya akong hinawakan sa chin at idiniin ako sa labi nya. Mariin at mapusok nya akong hinalikan at itinulak ako pahiga sa buhanginan at tinitigan ako sa mga mata.

"Bitawan mo ko napaka walang hiya mo! Nakakadiri ka! Dapat nga hinayaan nalang kita magpakamatay wala ka namang kwenta!!!"

Nagpumiglas ako pero sobrang lakas nya. Hinalikan nya ako sa leeg pababa sa dibdib ko Nakakapanghina ang ginagawa nya sa akin.

"Tulong!! Tulungan nyo ako!!"

Sigaw ako ng sigaw habang umiiyak. Parang wala syang naririnig.

"Hindi ka titigil? Tang ina ito naman ang gusto mo hindi ba!?"

"Bitawan mo ako pakiusap hayaan mo nalang akong umalis parang awa mo na please"

Wala syang naririnig. Parang hinihigop nya ang lakas ko sa sobrang panghihina at takot na nararamdaman ko dahil sa ginagawa nya.

"Ang arte mo naman! Ikaw na nga pinag bibigyan!?"

Mabilis nyang hinalikan ang hita ko. Piniglas ko ito. Hindi nya na ako hawak pero wala akong lakas na tumayo.

Ibinuka nya ang hita ko at itinaas ang bestida ko, marahan nyang ibinaba ang shorts ko kasama ang natitirang saplot ko. Tinitigan nya ako sa mga mata.

"Alam mo nakakawalang gana ka eh! Puta ang arte mo! Iyak iyak ka pa diba ito naman ang gusto mo!?"

Niyakap ko ang sarili ko habang nakapwesto sya sa pagitan ng mga hita ko at hubad kong pagkababae. Humiga sya sa tabi ko at naramdaman ko ang malamig nyang palad sa pagitan ng hita ko. Nanginginig ako sa kaba at takot. Ni isa ay wala pang naka hawak sa akin o nakahalik manlang. Napakawalang hiya nya!!!

Sigaw ko sa utak ko pero wala akong ibang magawa kundi ang umiyak nalang.

"Parang awa mo na tumigil ka na!"

Sigaw ko sakanya pero sa lakas ng hampas ng alon sa mga bato ay naging bingi sya sa pag susumamo ko sakanya. Malakas nyang ibinuka ang hita ko at dumapa sa pagitan nito. Maya-maya pa ay naramdaman ko ang mainit nyang dila sa pagkababae ko. Nakapikit sya. Hindi ko alam kung anong ginagawa nya. Pinilit kong isara ang mga hita ko para mahirapan sya pero nakakapanghina ang ginagawa nya.  Maya maya pa ay naramdaman ko ang mga daliri nyang kinakapa ang lagusan ng pagkatao ko.

"You are wet, baby"

Ngiting demonyo nyang sabi sa akin. Pilit akong nag pumiglas.Nakakatakot ang mukha nya. Para syang sinapian ng demonyo.

"AAAAAHHHHHHWWW!!!!!!"

Napatili ako sa sakit nang maramdaman ko ang pagpasok ng daliri nya sa lagusan ko. Parang pinunit ang pagkatao ko. Parang hiniwa ang kalooblooban ko.

"That's three in there. Did it hurt?"

Nakangiti sya. Labas pasok habang dinidilaan nya ako. Napaka sakit! Sobrang sakit!! Lalo akong nanghina sa sakit. Napaka hayop nya.

"Hayop ka! Napaka walang hiya mo! Putang ina mo! Mamatay ka na! Sana hinayaan nalang kita mamatay!!"

Sa ilalim ng malamlam na bwan. Sa paanan ng maalong dagat, may isang babaeng hinding hindi ko malilimutan ang mukha. Ang babaeng bumaboy sa akin. Ang dumi dumi ko. Nandidiri ako sa sarili ko. Nandidiri ako sa kanya! Napaka walang hiya nya!!!!

Nang mapagod sya habang ako ay walang patid sa pagiyak at bigla nalang syang humiga sa tabi ko.

"Janice, I love you."

Inilusot nya ang kamay nya sa batok ko at niyakap ako ng mahigpit saka sya mahimbing na nakatulog.

Tinitigan ko sya habang natutulog. Napaka payapa ng mukha nya. Pero ito ang mukhang hinding hindi dapat pagkatiwalaan kahit na kailan. Ang mukhang hinding hindi ko mapapatawad. Sinamantala kong umalis sa tabi nya nang mahimbing na sya. Naglakad pabalik sa bahay ko, nang may mahapding kaselanan at wasak na pagkatao.

P R E S E N T. . . . . .

"Ang kapal ng mukha! Ano akala nya makikipag date ako sa kanya!? Parehas sila ng kakambal nya! Pakiramdam yata nila lahat ng tao may gusto sa kanila!"

Hindi ko mapigilang kausapin ang sarili ko habang nag lalakad dahil sa sobrang inis. Pinauwi ko sya sa bahay nila dahil bukas ay pahihirapan ko na syang talaga.

"Saan ka galing?"

Salubong sa akin ni Ponsoy nang makita nya ako palapit sa kubo ay tumakbo sya palapit sa akin.

"Kumain kasama ko si Alcavar."

"Ah, buti naman nag kakasundo na kayo"

Nilingon ko sya saka nag salita.

"Sinong nag sabing makikipag kasundo ako doon sa babaeng yun? Mga ganung mukha di dapat pinag kakatiwalaan."

Hinawakan nya ang kamay ko.

"Oo na, sorry. Eh sumama ka na kasi sa kanya ang akala ko ay magkaibigan na kayo. Namiss kita. Pa halik naman."

Lambing nya sa akin nang marating namin ang pinto ng kubo. Wala naman sigurong masama kung susubukan. Walang masama kung susubukan ko ulit. Pumikit ako. Naramdaman ko ang paghawak nya sa mukha ko. Nang maramdaman kong palapit na sya ay napadilat ako. Nakita ko ang mukha ni Alcavar at lumayo. Pumiglas at mabilis na tumakbo paakyat sa pinto at nagkulong.

"Rosa! Pasensya ka na! Patawarin mo ko. Hindi ko naman sinasadya."

Sigaw nya sa labas ng pinto.

"Rosa, Sorry"

Ilang beses namin sinubukan pero ramdam ko parin ang takot. Pakiramdam ko ay mauulit ulit ang nangyari noon kapag may humahawak sa akin. Lumuluha akong tumakbo papasok sa kwarto at humiga sa papag ko. Niyakap yakap ko ang sarili ko sa takot. Isinubsob ko ang sarili ko sa unan. Nang maamoy ko ang pamilyar na amoy ay bigla akong kumalma. Naisip ko si Lorraine at ang mga ngiti nya. Bumagal ang paghinga ko. Pumikit ako at sinamyo ang naiwang amoy sa unan at kumot na ipinagamit ko sa kanya kagabi. Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero pakiramdam ko bigla ay walang makakapanakit sa akin.

"Magandang umaga, magandang dalaga"

Maluwang ang ngiti nya. Mukhang maganda ang mood. Lagot ka mamaya! Hindi ko sya pinansin at naglakad nalang palabas ng kubo at nag lakad papunta sa bukid.

"Teka, puyat ka ba? Bakit namamaga ang mga mata mo?"

Ang kulit nya! Tanong ng tanong eh ayoko nga syang kausap!

"Ano bang pakealam mo?!"

"Nothing, I just wanna know. Kung mag susungit ka lang edi wag! Napakaarte mo"

Sumimangot sya at nanahimik. Buong lakbay namin ay tahimik na sya at hindi na ulit nag salita. Sa totoo lang sa twing nakikita ko sya ay naaalala ko ang kahayupan sa akin ng kakambal nya. Pero sa twing naiisip kong sya ay si Lorraine ay nakakalma ang isip at puso ko. Siguro dahil sa alam kong hindi nya magagawa sa akin ang nagawa ng kapatid nya.

"Mang Jo! Pwede nyo ho bang turuan itong si Lorraine na mag araro?"

Tanong ko kay Mang Jo bago sila mag simula sa pag aararo. Nagtinginan sa akin ang mga tao. Dahil alam nilang hindi dapat na nag aararo ang isang babae. Pero hindi ko sila pinansin. Gusto ko lang syang pahirapan bilang ganti na rin sa ginawa sa akin ng kapatid nya. Kahit papaano makabawi manlang.

"Alam ko kung anong ginagawa mo"

Bulong sa akin ni Ponsoy pag upo nya sa tabi ko pag alis na pag alis ng mga tao.

"Anong ibig mong sabihin?"

Kunot noo kong tingin sa kanya, tinanggal ang balikat nyang naka akbay sa akin sabay tayo para umiwas. Kinabahan ako bigla.Walang ibang nakaka alam ng nangyari sa akin kundi ako lang at ang kakambal ni Lorraine.

Napatingala ako at nakuyom ang palad ko. Huminga ako ng malalim at binuka ang mga palad ko dahil ayoko nang makaramdam pa ng galit. Pero sa twing naiisip ko ang nangyari ay di ko ito mapigilan at nangingilid parin ang mga luha ko. Mabilis ko itong pinigilan at saka ngumiti at humarap kay Ponsoy na naka tanaw kay Lorraine habang hirap na hirap sa ginagawa nyang pag aararo.

"Wag ka nang mag kunwari, Rosa. Alam kong pinahihirapan mo sya para sumuko nalang at tigilan na ang panunuyo para sa pag bili ng mga lupain."

Nakangisi syang lumingon sa akin. Hindi naman magsasaka si Ponsoy. Nakatira sya sa kabilang bayan at isa syang mangingisda. Nag aral sya ng kolehiyo sa Maynila pero bumalik sya rito dahil hindi daw para sa kanya ang buhay sa Maynila. Matagal na kaming magkaibigan ni Ponsoy. Naging ka eskwela ko sya sa sekondarya at naging malapit na magkaibigan. Pero nang bumalik sya mula sa Maynila ay sinimulan nya akong ligawan dahil noon pa man daw ay may pag tingin na sya sa akin.

"Huuy!"

Hinawakan nya ako sa braso na syang nag pabalik sa akin sa ulirat ko.

"Uhmm, oo. Para tumigil na sila. Ito lang ang ikinabubuhay namin, ito nalang ang ala-ala ko kay Inang. Itong lupaing iniwan nya sa akin. Kahit na hindi man ito matatawag na hacienda, mas malaki pa ang halaga nito sa puso ko, kumpara sa katumbas nitong halaga ng pera."

Nagbago ang tono ng pananalita ko dahil naalala ko si Inang. Miss na miss ko na sya.

"Wag ka na malungkot aking mahal"

Nag simulang kumanta si Ponsoy na may kasamang exaggerated na aksyon.

"Natawa ako nang lumuhod sya sa harap ko na may nakakatawang mukha. Alam na alam nya talaga kung paano ako pangingitiin.

"Tumayo ka na nga dyan! Haha"

Binato ko sya ng isang pirasong mani mula sa platito. Umiwas naman sya pero tinamaan parin sa mukha.

"Oh hindi ba? Napangiti na naman kita. 'Wag ka nang malungkot, nandyan lang ang Inang. Nandito lang sya, sa tabi mo."

"Hoy! Takot ako sa multo! Hahahaha"

Tawa ko dahil itinuro nya ang bakanteng espasyo sa kabilang balikat ko.

"Hahaha biro lang biro lang!"

Hinampas ko sya sa braso dahil sa inis.

"Sorry na, pwede baaa?"

Kanta ulit nya na lalo kong ikinatawa dahil pumiyok sya.

"Hahaha"

Nagtawanan lang kaming dalawa. Kung si Ponsoy man ang magiging asawa ko ay hindi na ako lugi dahil mapag mahal syang tao at responsable. Pero minsan pakiramdam ko ay wala kong pake sa kung anong gawin nya. Palagay ko mahal ko parin sya bilang isang kaibigan lang. Pero ayos lang. Matututunan ko rin namang mahalin sya.

"Kamusta? Ayos ka lang? Kaya mo pa?"

Narinig kong tanong ni Ponsoy kay Lorraine habang nagkakainan ang lahat, ito naman ay kumakain lang ng saging. TInitingnan ko sila habang nag uusap at naiinis ako sa kanilang dalawa. Hindi ko alam kung bakit.

Pagkatapos nitong kumain ay uminom ng tubig. Bumalik si Ponsoy sa mga kumakain at naiwan si Lorraine na nakatanaw sa inaararo nyang bukid.

Lumagok pa itong muli ng tubig sa sarili nyang bote, sumobra ang pagtungga nya at natapunan ang itim na t-shirt nya.. Luminga sya sa paligid at hinubad ang damit nya. Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa nya. Napatingin ako sa ibang direksyon at pinilit pigilan ang tyan nyang may abs. Ngayon lang ako nakakita ng babaeng may abs sa personal.

Nakaramdam ako ng kakaibang tingin kay Lorraine. Yung mukha nyang pagod at pawisan, yung maganda nyang katawan. Napalingon ako sa mga kumakain at nakita ko ang iilang mag sasaka na nakatingin sa kanya. Naalerto ako at tinanggal ang manipis kong jacket na nakatali sa bewang ko saka mabilis na nag lakad palapit sakanya.

"Oh!"

Sambit ko nang ibalibag ko ito sa mukha nya.

"Aray!"

Napasigaw sya. Tinamaan sya sa mukha at paglingon ko ay hawak hawak nya ang mata nya.

"Hala sorry!"

Mabilis akong lumapit sakanya at iniangat ang ulo nya, nakapikit ang kaliwang mata nya.

"Akin na hihipan ko!"

"Wag na! Hindi naman ako napuwing! Tinamaan ako sa mata!"

Kahit na nakapikit sya ay nakuha parin nyang mag sungit.

"Akin na!"

Inayos nya ang mukha nya at sinunod kung saan ko ito inihaharap. Dahan dahan kong binuksan ang mata nya at marahan itong hinipan. Tumahimik lang sya.

"Ayos na ba?"

Tumingin ako sakanya at napagtanto kong nakatitig lang sya sa akin. Napatingin ako sa kung gaano ka lapit ang halos hubad nyang katawan sa akin. Kung paanong napakalapit ng mukha ko sa mukha nya, paanong nakakulong ang mukha nya sa mga palad ko. Napatingin ako sa mga magsasakang abala kumain at napabalik ako ng tingin sa kanya. Ramdam ko na ngayon ang kamay nya sa bewang ko. Mabilis akong lumayo na para bang bigla akong napaso. Nakakainis! Bakit ba ako kinakabahan!?

"Isuot mo yan! Nakakahiya ka!"

Mariin kong bulong sakanya.

"Thanks!"

Ngiting nakakaloko nyang sambit habang nag lalakad ako paalis. Maghapon ko syang iniwasan ng tingin dahil naaalala ko ang nakita ko kanina. Naiilang ako dahil ngayon lang ako nagkaganito. Nakikita ko naman ang mga itsura ng mga modelong babae sa mall at masasabi kong magaganda ang mga katawan nila pero hindi katulad ng kay Lorraine. At ang nakakainis pa ay hindi ko ito makalimutan.

"Huy!"

Naramdaman ko ang pag kalabit nya sa braso ko habang nag lalakad ng tulala at wala sa sarili.

"Ano ba!?"

"Hindi mo ba ako narinig? Tinatanong ko kung bakit hindi ka hinahatid ng boyfriend mo?"

Kumunot ang noo ko.

"Ano namang pake mo? Bakit namimiss mo?"

"Haha bakit mag seselos ka ba sakin kung mamiss ko sya? Hahaha"

Umalingawngaw sa tahimik na kakahuyan ang malakas na tawa nya.

"Tuwang tuwa ka ah"

Nagpatuloy ako sa paglalakad. Napahinto ako nang maramdaman ko ang paghawak nya sa kamay ko at iniharap ako sa kanya.

"So, mag seselos ka nga ba?"

Natawa ako sa tanong nya.

"Hindi. Hindi uso sa akin 'yun."

Binawi ko ang kamay ko at naglakad pa ulit. Mga trenta minutos pa ang distansya namin, gusto ko nang makalayo sa babaeng 'to dahil kinukulit parin ang utak ko ng nakita ko kanina. Baka nainspire lang ako mag pa abs. Kaya ganun, flat lang kasi ang tyan ko, pero walang abs. Pinilit kong iwaglit sa isip ko ang mga nasa isip ko at nag lakad na pauwi.

"Bakit ba nag mamadali ka? Napagod tuloy ako kakahabol sayo."

Ngalngal nya nang makaupo sa paanan ng hagdan.

"Pagod na ako gusto ko nang magpahinga."

Sambit ko sabay akyat sa hagdan.

"Wait wait!"

Hinawakan nya ang palad ko.

"Pwede bang dito na muna ako?"

Tanong nya sa akin na sya namang ikinakunot ng noo ko.

"At bakit?"

"Eh gusto ko sanang lumangoy, mag relax. Mag papahinga na muna ako bago maligo sa dagat."

Ano ba naman yan! Iniiwasan ko na nga eh sinisiksik pa ang sarili dito! Hays!!!!!

"Hindi pwede. Magpapahinga na kasi ako. Bakit hindi ka nalang sa sasakyan mo. Tutal sigurado naman akong nandoon ang mga gamit at cellphone mo."

Binitawan nya ang kamay ko bago sumagot.

"So, you mean, you're gonna let me get changed in a public place?"

"Wala namang tao dito diba?"

"Yeah-huh, but still, it's public."

Sarkastikong sagot nya.

"Hayss. Bahala ka sa buhay mo. Hanggang alas otso ka lang ng gabi pwedeng mang istorbo tapos umuwi ka na."

Ngumiti sya.

"Noted."

Bumalik sya sa pag kakaupo sa pinaka ibabang baitang ng hagdan. Nag simula akong mag asikaso ng pagkain namin ng hapunan. Pumasok sya sa loob ang kubo bitbit ang isang maliit na bag at nakatutok ang mata sa cellphone. Mga taga Maynila talaga!  Nakita ko syang pumasok sa banyo, pag labas nya ay bagong palit sya ng t-shirt na manipis at maiksing short.  Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong bakat na bakat ang tayo nyang dibdib. Ako nalang ang nahiya..

"haaaaayyyy!!!!"

Sigaw nya mula sa loob ng kwarto, sigurado akong nagiinat sya. pagkatapos kong magluto ng nilagang baboy ay kumuha ako ng damit sa loob ng kwarto. Pinipigilan kong mapatingin sa nakataas nyang damit. dahil kita ko na naman ang tyan nya. Nang magtagumpay ako ay lumabas ako ng kwarto bitbit ang bimpo at mga damit ko saka nagpahinga sa sala ng ilang oras pa bago naligo.

"jdwaiojda!"

Napabalikwas ako ng bangon nang marinig kong may sumigaw. Tumakbo ako papasok sa kwarto kung saan sya nakahiga at nakita ko syang nakaupo, yakap ang mga tuhod nya at umiiyak.

"A-a-ayos ka lang?"

Utal kong sabi saka lumapit sakanya at niyakap sya. Patuloy lang syang umiyak. Walang salitang namutawi sa bibig nya. Tahimik lang syang umiyak. Nakatulog pala ako pagkatapos maligo. Tumingin ako sa orasan at pasado alas syete na ng gabi.

Tumigil sya sa pagiyak at saka tumayo, dinampot ang bag nya at dumiretso sa banyo pero hinabol ko sya.

Nakaramdam ako ng kunsensya sa pag papahirap ko sakanya. Yung kulit nya, yung yabang nya, yung angas nya parang biglang nawala. Nakatingin lang ako sa balikat nyang taas baba. Sa mga impit na hikbi nya. Kahit talaga ang pinaka tusong Leon sa gubat, may sariling daladalahin at meron ding pinag dadaanan na kailanman ay hindi masosolusyonan ng pera.

Lorraine Alcavar. Sino ka ba? Ibang iba ang dating mo kumpara sa kakambal mong gumahasa sa akin. Para kang isang mabangis na leon na may ugaling tupa. Isa ka nga ba sa kanila? Kung ganon, Anong klase kang tupa?