***
Alex
The sound of the hair dryer roared the room. It's 5:33 of Thursday morning. I'm still sleepy but I had to wake up kasi may klase pa kami na 7:30. It's always been my daily struggle in every morning. Minsan nga kapag tinamad talaga nang sobra, hindi na ako pumapasok. Para sa akin, hindi big deal ang pagliban ng isang araw. It's just one day! Ano bang pwedeng mangyari sa isang araw?
Muli akong napatingin sa phone ko na hindi ko napansing kanina pa palang tumutugtog ng music ng paboritong kong kanta. Hindi ko siguro ito napansin dahil sa malakas na ingay na nilalabas ng dryer. I gazed at the time at nalaman kong magaalas-sais na ng umaga. It meant, may isang oras pa ako para makapaghanda at maglakad papuntang eskwelahan. After a few minutes of grooming, ay natapos din. I was about to wear my uniform when I realized something.
"Suspended nga pala ako!"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na matawa. Binato ko ang uniform ko sa higaan at humiga na din dito. Tinitigan ko ang kisame habang inaalala 'yong mga ginawa ko kanina. 'Yong pagtitiis ko sa malamig na tubig, pagpapagwapo, 'yon pala, masasayang lang.
Wait. Si Maica kaya? Hahahaha, baka maaga din 'yon nakagising! Hahahaha, paranoid pa naman 'yon. Speaking of her, I saw her in my dream. What's that suppose to mean?
A knocked on my door stopped me from wondering. Tinitigan ko muna ang pinto at hinintay ang pangalawang kat- Tok! Tok! Tok!
"Alex?" tawag sa akin ng isang pamilyar na boses ng isang babae. Kung pagbabasehan sa boses niya, nasa 60-80s na ata siya.
Lola Vemine?
Agad akong tumayo sa kama ko at saka tinungo ang pinto. I unlocked the door, twisted the knob at saka dahan-dahang binuksan ang pinto. Bumungad sa harapan ko si Lola Vemine. Siya ang may-ari ng boarding house na 'to at siya rin ang tumayong guardian ko. Kilala niya daw kasi ang mga magulang ko kaya siya na ang kumupkop sa akin. At first, nahihiya pa ako sa kanya n'ong unang dating ko dito, but eventually nagugustuhan ko na siya. Para ko kasi siyang totoong lola. Kahit hindi kami kadugo, I could feel a connection na parang we're somewhat related. Baka nga related kami...somehow.
"Yes po, La?" tanong ko sa kanya, habang nakataas ang dalawang kilay. Lola ang tawag ko sa kanya kapag kinakausap ko siya. Pero kapag ina-address ko siya sa ibang tao, Ms. Vemine ang sinasabi ko.
"Gusto lang kitang kumustahin. Okay ka lang ba dito?"
I was touched nang sabihin sa akin 'yon ni lola. Wala na kasing ibang kumukumusta sa akin maliban kay lola at kay Maica. In our class, I'm the so-called loner dahil walang gustong makipag-kaibigan sa akin, dahil nga sa kumakalat na rumor tungkol sa pagpatay ko sa isa sa mga estudyante ng eskwelahang tinutuluyan ko.
To be honest, no one wanted me around, aside from Maica and Lola Vemine. But I never hated myself because of that. In fact, I liked it. Mas gusto ko 'yong kami lang dalawa ni Maica o hindi kaya ni Lola. I could feel the sincerity kasi na gusto nila akong makasama and I'm so grateful to that.
"Okay lang po ako, La. Kayo po?" bawing tanong ko na nagpangiti sa kanya.
"Okay na okay, anak," sagot niya na may ngiti sa mukha. "Ba't di ka pa nagbibihis? Malalate ka na?"
Agad akong nakaramdam ng kaba, awa at takot. Hindi ko pa kasi nasasabi sa kanya. "Ahhh...ano...ano kasi, La..." Umayos ka Alex! Mahahalata ka! "Wala po kaming pasok. Nagkasakit po 'yong teacher namin." I tried my best to look her in the eyes para hindi ako mahalata.
"Ganoon ba? So magmumukmok ka dito?"
"May lakad po kami ni Maica."
"Mabuti naman, kasi 'yong bagong lipat dito na kapitbahay mo ay nanghingi sa akin ng pabor."
"Ano po 'yon?"
"Gusto niya daw mamasyal para makilala niya ang lugar, pero wala siyang kakilala para samahan siya." Masama ang kutob ko dito. "Okay lang ba na ikaw?"
Sabi ko na nga ba. This day was supposed to be a Alex and Maica Gimik day! Ba't may eepal? Pero ayaw ko namang tanggihan si Lola.
"O-okay lang po."
"Salamat, anak! Sabihan ko na siya."
"Si..sige po."
Agad umalis si Lola na may malawak na ngiti sa mukha. Agad niyang tinungo ang pinto na katabi lang ng kwarto ko. Kumatok siya dito at agad naman itong binuksan ng kung sino na nasa loob nito. Lumabas ako nang kunti sa pinto para tingnan ang nagmamay-ari ng kwarto.
As I walked out of my door, unang bumungad sa akin ang ilong niya. Shet! Ang tangos! Hindi na ako nanghinayang at tiningnan na nga siya. Sa hindi malaman na dahilan ay bigla nalang sumakit ang ulo ko. Parang may biglang tumusok dito na nagpawala ng balanse ko. I could feel myself falling, but with my fast reflex, ay napahawak ako sa pader. Pero napaupo rin.
"Alex?!" tarantang sigaw ni lola nang makita niya akong nakaupo habang nakasandal sa pader, na nakapikit ang mga mata. Masakit pa rin ang ulo ko pero hindi na ito katulad kanina. "Alex, anong nangyari?" nag-aalalang tanong ni lola pero hindi ko siya nasagutan. I was too focused on easing the pain.
"It might be a thunderclap headache, it's just normal for teens in this time," paliwanag ng lalaki. Even when my eyes were closed, ramdam ko na nag-aalala si lola.
"Pasensya ka na, Sky, mukhang hindi ka masasamahan ni Alex nga-"
"Hindi, La!" singit ko sa kanya. "It's okay. Kaya ko na po. Nabigla lang siguro 'yong utak ko kaya ganoon." I don't want to be a burden for this old lady. Sobra-sobra na ang naibigay niya sa akin and I don't want to repay her through this.
"Sigurado ka?"
I slowly opened my eyes at bumungad sa harapan ko ang nag-aalalang mukha ni Lola Vemine. Behind her was a man an age as I am, wearing a leather jacket and black and white shirt. It was paired with black skinny jeans and white shoes. He's like a typical college boy slash, campus heartthrob.
I tried to get up kahit na medyo sumasakit pa ang ulo ko. Nang makatayo ako ay dahan-dahan akong bumitaw sa pader na muntik ko nang ikatumba, buti nalang hawak ako ni Lola.
"Parang hindi naman. Mas mabuti pa na magpahinga ka na at ikukuha kita ng gamot," mungkahi ng matanda.
"Hindi na po, La."
"Huwag matigas ang ulo."
"She's right, Alex," sang-ayon ni Sky. "Taking a rest would be a better idea. Okay lang sa akin kung hindi pa tayo makakapasyal ngayon. May ibang araw pa naman."
"See? Pati si Sky nag-aalala sayo."
Nasa kwarto ako ngayon, nakahiga sa malambot kong kama habang nakapikit ang mga mata. Medyo sumasakit pa din ang ulo ko but unlike earlier, the pain was bearable. I wanted to sleep but I couldn't. Paano ba naman kasi, eh nakaupo sa gilid ko 'yong Sky na 'yon. Iniwan kasi siya ni lola para bantayan ako habang kinukuha niya 'yong gamot.Ano akala niya sa akin, bata?"You like to draw?" biglang tanong ni Sky sa malalim niyang boses. Ewan ko pero sa tuwing nagsasalita siya, mas sumasakit ang ulo ko. And I could feel the vibration of air coming from his mouth."Sometimes," maikli kong tugon."And how often is that sometimes?" Bakit parang feeling ko, iniinterogate ako. Ano bang pake niya? "Sorry. I'm just curious." Curious daw.Biglang natahimik ang buong kwarto at tanging naririnig ko lang ay ang mga sasakyan at mga kalapit na mga ingay."She's must be a nice friend."Sino? Si Maica? Wait...speaking of her..."A great friend," sago
***AlexHinihintay ko ngayon si Maica sa labas ng boarding house ko. Even after what happened to her ay may lakas ng loob pa rin siyang maglakad nang mag-isa. Ewan ko kung saan niya nakuha ang pagkamatapang niya. Speaking of her, nakikita ko na siya. She's walking towards my direction na may ngiti sa mukha, na para bang walang nangyari sa kanya kahapon. Agad siyang kumaway the moment na nakita niya ako. Tumakbo siya hanggang sa marating niya ang puwesto ko."Okay ka lang, Maica?" salubong na tanong ko, habang nakatingin sa nakangiti niyang mukha. She's so energetic today.."Bakit? Is there something wrong with me?" she asked, shifting his face into an agitation."Not...nothing. Napansin ko lang na sobrang saya mo," I answered and then Maica let out a smile. Tamang-tama rin na lumabas si Sky sa pinto at saka tinungo ang puwesto namin. As usual, he still wore this stoic face."Shall we?" paanyaya ni Maica at saka ako tumango. To be honest, wa
"Where are we going?" tanong ni Sky na kanina pa sunod nang sunod sa akin."Sundan mo lang ako." Pagkatapos ng ilang liko at ilang oras ng paglalakad ay narating nga namin ang lugar. It was an abandoned house. Ewan ko pero sa tuwing pumupunta ako dito ay napakagaan ng pakiramdam ko. It felt like, I'm home. "Welcome to my secret place. Well, it's not secret anymore.""Why here?" takang tanong niya na abala pa ring sinusuri ang kalagayan ng lugar"Well, sa totoo lang wala na akong maisip na pwede nating puntahan at tanging ito lang ang naisip ko.""Is this your-""No. I don't know who owned this place." Sky travel his gaze around the place na tila inaalam kung ano at sino ang nagmamay-ari nito. "Sorry, kung dito kita dinala.""It's actually relaxing. This place is so light. It's so calm in here." Mukhang hindi lang pala ako."Yeah. Kaya pumupunta ako dito to relax and calm my mind." I closed both of my eyes at saka dinamdam ang katahimi
***Alex"What do you mean by answer?" takang tanong ko kay Sky. Kahit kailan hindi ko naiintindihan ang lalaking to."Nevermind," tugon niya at saka pumasok sa bakanteng kwarto na binuksan ko. It's so narrow na napaka-awkward kapag na-stuck kaming dalawa dito. "Aren't you coming?" tanong niya sa akin. Nagsalubong ang dalawa kong kilay dahil sa tanong niya. "Just get in," sabay hila niya sa akin papasok sa masikip na kwarto, na siyang ikinagulat ko. Buti nalang at nagawa kong balansehin ang katawan ko.Agad niyang binitawan ang kamay ko at saka ako nag-ayos ng damit ko. Akala ko 'yon lang ang kagagohan na gagawin niya pero nagkamali ako. I saw from the corner of my eyes na isasara niya ang pinto. From that moment muli ko na namang naramdaman 'yong naramdaman ko kanina."Please keep this a secret," hiling niya na mas ikinatakot ko. Anong binabalak niya? Bigla ko nalang naramdaman na nakatingin siya sa akin. I'm not sure pero parang nakatingin siya s
"Hoy! Ikaw?!" sigaw ng isang lalaki, na napag-alaman kong ang holdaper. Ang nakakagulat ay hindi ko namalayan na lumabas pala ako sa pinagtataguan ko. Kaya heto ako ngayon, kaharap ang kirminal. My body, once again, started to tremble for the second time, nang makita ko ang baril niya na nakatutok sa akin. Sa hindi malaman na dahilan ay biglang nalang nagsitaasan ang dalawa kong kamay, bilang tanda ng pagsuko ko."Pumunta ka dito nang dahan-dahan," utos nito. Kahit nanginginig sa takot ay agad akong naglakad nang dahan-dahan sa sinabing direksiyon ng lalaki. Nakatingin pa din ako sa baril niya na parang tinititigan din ako. Agad akong huminto nang marating ko ang lokasyon na tinutukoy ng lalaki. "Itapon mo dito ang wallet at cellphone mo!"Tumango bilang pagsang-ayon. Nagulat nalang ako nang hindi ko magalaw ang mga kamay ko.Tangina naman oh! Bakit 'di ko magalaw ang kamay ko?!"Hoy! Nakikinig ka ba! Sabi ko, itapon mo sa akin ang wallet at cellphone mo!
***Alex"CCTVs caught you along with the victim, may kinalaman ba kayo sa pagkawala niya?" tanong ng isang detective sa akin. Nasa loob kami ngayon ng interrogation room ng kalapit na police station. Maica was declared missing yesterday and me, and Sky, were the lead suspects. Naintindihan ko kung bakit kami naging lead suspects kasi kami 'yong huling nakasama niya. Pero naniniwala si Tita na wala kaming kasalanan. But still, we insisted to be part of the investigation, baka sakaling may makuha sila sa amin."Wala po. Pagkatapos po naming mananghalian ay nagpaalam po siya na umalis na para magpacheck-up.""Very well. Thank you for your cooperation, Mr. Rischon," pasalamat niya at saka nag-alok ng kamay. I received his handshake at saka niya ako pinalabas sa kwarto. Pagkalabas ko ay agad kong nakita si Sky na tahimik na nakatayo sa isang sulok. Nandito rin si Tita na pilit nagpalabas ng ngiti kahit sa kabila ng pinagdaanan niya."Salamat sa koopera
"Rick?" takang sabi ni Sky habang nakatitig sa dinecipher naming message. "There's no doubt that it's a name," dagdag niya na sinang-ayunan ko. But who is Rick? They are millions of Rick around the world?! How are we going to find the right one?! "This is impossible," puna ni Sky. Napahilamos ako ng mukha nang malaman kong walang patutunguhan ang ginawa ko."Let's just rest and continue later," abiso niya at saka ako tumango bilang pagsang-ayon. He tapped my shoulder at saka siya tumayo at umalis papunta kwarto niya. Ako naman ay nakaupo pa sa mesa habang tinititigan ang notebook na may nakasulat na 'Rick'.Who are you, Rick? And how are you related to Maica?"Argh! Makaligo nga." Agad akong tumayo at saka kinuha ang tuwalya. Walang gana kong tinungo ang banyo at saka pumasok dito. I removed all my clothes and all was left was my bare and naked body. I turned on the hot shower at saka hinayaan ang mainit na tubig na basain ang katawan ko. The heat instantly soot
***Alex"Are you sure?" tanong sa akin ni Sky habang tinitingnan namin sa may pintuan ang paalis na si Richard Osaka. Tinungo nito ang magara niyang sasakyan kasama ang dalawa niyang bodyguard. Puno pa rin ng hiyawan at palakpakan ang lugar na siyang ikinairita ko.***30 minutes earlier...Nasa sofa ako ngayon at nasa harap ko nakaupo ang isa sa kinamumuhian kong tao, si Richard Osaka. Sa likod niya ay ang dalawa niyang bodyguard at isa na doon ang nakita ni Sky sa police station na nag-abot ng sobre sa Police Head.Umalis muna si Lola Vemine para maghanda ng meryenda para sa mga bwisit-a. Richard was just like most the rich out there - mataas ang pride, malaki 'yong kumpyansa sa sarili, at naniniwala na nabibili lahat ng pera ang kahit anong bagay."You're Alex Rischon, right?" tanong nito sa mababang tono. I could feel the sense of authority from his voice na parang gugustuhin mo nalang siyang sundin kesa kalabanin siya."Y