Chapter 5

Chapter 5

"Don't touch him." Lach's voice roared inside my ear and I knew at that time everyone heard him shouted.

I looked at him with surprised written to my face. "L-Lach." Nauutal na banggit ko. Yung alak na malakas ang tama sakin kanina ay unti-unting nawala. Bumalik ang pakiramdam ko sa dati. Yung hindi umiinom at nasa tamang pag-iisip.

I just watching how Lach walking towards to my position. Where Louise and I caught the attention of everyone. They are all watching us like a movie in cinema.

"Let's go home." Its just a simple sentence but it really means to me. I feel like he's concern and proctective to me when he always like that.

He held me at my wrist and tried to pulled me out at the scene but I stand still and won't make any move. Napakahirap umalis nalang ng basta-basta kung may isang taong nagmamakaawa para lang mahalin siya ng taong gusto niya.

Slowly, Lach's grip on my wrist become widen. Mas nakahinga ang pulso ko nung nabawi at nahimas ko na ang kamay ko. I just looked at him and tell him na okay lang. I can handle this kind of situation.

Ibinaling ko ang tingin kay Louise. He's still there. Kneeling down and looking at me with pity eyes and sobbing lips and shaking shoulders.

Nagawa ko rin ang kanina ko pang gustong gawin. Unti-unti akong lumuhod para magpantay ang height namin ng kawawa kong kaibigan. I gently caressed his soft hair and wipe those tears that won't stop from cascading. I smile sweetly.

"You don't need to this, Louise." Panimula ko. "I will love you... as my... friend. Hanggang doon lang. Hindi ko magawang mahalin ka gawa ng pagmamahal mo sakin." I gave him another set of sweet smiles. "Come on. Tumayo ka na. It's your birthday right? You should enjoy the night dancing with your friends and entertain your guests. Don't waste your time in non-sense things that couldn't help you to stand." I tried to help him stand pero nagpumiglas siya.

"J-just let me and leave, Seb. T-thank you for y-your concern." He said between his sobs.

"No. I will help you to stand. I'll bring you upstairs so you can rest well and bring back those energy." Saad ko pero tanging mahihinang iyak lamang ang narinig kong sagot.

Mayamaya, pinunasan niya ang mga luha sa pisngi gamit ang palad niya tapos pinahid sa laylayan ng suot na damit. I was about to held his hand and help him to stand but he declined it. Tumayo siyang mag-isa tapos mapait na ngumiti sa harapan ko.

Mapupula pa rin ang mga mata at labi niya. Even his skin could tell that he was done from crying because of its red-ish complexion.

"Salamat nalang sa concern, Seb. You may leave. Nakatayo na ako ng mag-isa. Ayokong magpatulong tumayo sa taong may dahilan kung bakit ako natumba." May kahulugan na bigkas niya. Puno ng pait at sakit ang boses habang malalim ang mga matang nakatitig sakin.

"Louise."

"Don't worry, I will never and ever bring any mess to everyone. Especially to you. I just tried. Sinubukan ko lang. Baka kasi gumana. Baka kasi piliin mo ako kaysa doon sa taong kung kani-kanino lang nakikipaghalikan." Saad niya sabay baling ng tingin kay Lach na nasa likuran ko lamang at nagbabantay.

Napatingin ako kay Lach. Ganun pa rin ang expression nun. Smile is not visible on his face. There's just a straight line of eyebrow while looking at Louise. Madilim ang mga mata. Hindi ko alam kung galit ba siya o hindi dahil sa pinapakitang pagkasimangot ng labi. I can't tell what expression he is showing or kung expression ba ang tawag doon.

"Sebastian, lets go home." Halata rin sa boses ni Lach ang pagtitimpi dahil na rin siguro sa narinig mula sa kaibigan naming si Louise.

"See! Wala siyang ibang ginawa kundi takbuhan ang mga ganitong sitwasyon. Kapag alam niyang siya ang dehado. Ewan ko ba sayo, Sebastian, kung bakit siya pa ang nagustuhan mo!"

Sa sigaw na 'yon ni Louise, alam kong narinig yun ng lahat. Ang matagal ko ng sikretong damdamin para kay Lach ay na-expose dahil lamang nakainom siya at may lakas siya ng loob na sabihin ang lahat.

Sa sobrang gulat ko ay tumingin muli ako kay Lach. He's jaw clenched. Mas lalong dumilim ang titig niya kay Louise. Alam ko rin sa puntong ito tapos na siya magtimpi sa kaibigan namin.

"You must choose me, Seb, over Lach. Kaya kong panindigan ang nararamdaman ko para sayo. Hindi katulad ng iba na dyan lagi kang sinasaktan at pinapaiyak."

"Atleast I dont seek for love. I am that kind of 'desperate' guy seeking for someone's affection and love, Louise." Everyone in the club growl in shocked. Kasama ako sa mga taong iyon na nagulat.

Hindi ko inexpect na sasagot si Lach in that way na maraming makakarinig. Hindi ganung tao ang kaibigan kong mahal na mahal ko. From the longest time that I am with him, mas gusto niyang pag-usapan ang mga ganitong sensitibong topic privately. But in this situation, paano kumuha ng lakas ng loob si Lach to answer back Louise?

Natahimik sa gilid ko si Louise sa pagsagot ni Lach sa kaniya. Mismo ako ay hindi rin alam ang sasabihin. Ang naramdaman ko lang ay ang malamig na kamay ni Lach na humawak sa kamay ko at hinatak ako palabas ng club.

Hindi rin binigyan ng atensyon ang mga camera na kanina pang nagpipicture sa scene. Paniguradong kami ang laman ng newspaper bukas pagpasok sa campus. Gagawa rin ng hakbang ang tita ni Louise kapag nakarating sa kaniya ang balita na ito.

Mas lalong humihigpit ang pagsakal ni Lach sa kamay ko. Pakiramdam ko'y wala ng dugong dumadaloy sa kamay ko dahil sa sobrang higpit ng hawak niya. Sinubukan kong magpumiglas pero mas malakas ang malalapad niyang kamay para hawakan ako.

Nabawi ko lang ang kamay ko mula kay Lach nung nakalabas na kami sa club. Kitang-kita ko kung paano niya sabutan ang sarili dahil sa frustration and guilt? Kung yun ang tawag dun.

"Fuck!" Mura niya sabay sipa sa bote ng tubig na nasa paanan niya lamang.

"Sorry, Lach." Saad ko habang hinihimas ang nagiinit na palapulsuhan ko dahil sa higpit ng hawak niya kanina. Wala akong narinig na sagot mula kay Lach.

Hinilamos niya lamang ang mga palad sa mukha tapos sasabutan ang sariling buhok kapag nakakaramdam ng inis. Then later on may babaeng lumagpas mula sa likuran ko.

Nagmamadali at talagang concern.

"Oh my ghad, Lach! What happened!" Hawak ang laylayan ng suot na dress, nagtatakbo si Kim kay Lach na hindi nagsasalita. Pulang-pula ang mukha dahil sa galit.

"You! Anong ginawa mo kay Lach?!" May halong galit at inis sa boses ni Kim nang tinatanong niya ako. She is trying na pakalmahin si Lach.

Pero imbis na sumagot ako at depensahan ang sarili, nagsawalang kibo nalang ako at niyakap ang sarili dahil sa malamig na hangin na yumakap sakin. May nakabara sa lalamunan ko para makapagsalita at sabihin na wala siyang pakialam doon dahil kung ano man ang nangyari ay saamin nalang yun nina Lach at Louise.

"That's why I dont trust you with Lach e! Look! Look at him! He seems like he wants to explode and punch someone right now straight on his face! Kaya mo ba siyang pakalmahin? Hindi 'diba!" Sigaw ni Kim.

Napahawak nalang ako sa dibdib ko. Sa sobrang daming nangyari, hindi ko naramdaman na binato ako ni Kim ng kaniyang hand bag at tumama yun sa dibdib ko. Tanging paghimas lamang ang ginawa ko nung naramdaman ko ang lakas ng hagis niya sa bag.

Gusto ko rin siyang sigawan. Magalit. Mainis. Dahil sa kaniya naman nagmula ang lahat. Kung hindi siya malandi at hinalikan si Lach sa labas kanina. Hindi ako magiinom. Hindi ako sasamahan ni Louise. Hindi magkakaroon ng lakas ng loob si Louise na umamin at maging magulo ang lahat. Even my deep secret exposed because of her. Pero dahil narin sa kakahiyan, pinigilan ko ang sarili ko dahil alam ko, may kalanan din ako sa nangyari.

Hindi ko sila inawat. Hindi ako nagsalita. Wala akong sinabi.

Humagulhol ako sa iyak nang makita si Kim na kumaripas ng takbo at hindi inalintana ang dress na sumasagabal papalapit sakin para sabunutan ako sa buhok.

Puro hagulhol. Hikbi. Iyak lang ang ginawa ko habang puro mura at masasamang salita ang naririnig ko sa bibig ni Kim. Pinag-piyestahan rin niya ang buhok ko. Halos matanggal nasa anit ang pagkapit ng bawat stand ng buhok sa ulo ko pero hindi ako lumaban.

"Bitch! You deserve this!"

Yes, I deservet this. Dapat lang mangyari ito.

Baka sakali.

Baka sakali pagkatapos ng pagsabunot niya sa buhok ko ay magising ako.

Magising sa katotohanang mas gusto ni Lach si Kim kaysa sakin.

Kahit malabo at hindi ako masyadong makakita. Nakikita ko pa rin si Lach mula sa may kotse.

Watching Kim.

Pinapanood si Kim na sabunutan ako at wala siyang ginawa kundi ang...

Manood lang.