NIYAKAP ko siya ng mahigpit para hindi tuluyang maka-alis. Pilit mang nanlalaban para makawala ay hindi ko siya hinayaang magtagumpay.
“Cathy, please, alam kong nagkamali ako. Hindi tama ang ginawa ko sa ’yo. Pero hindi ko kayang mawala ka sa ‘kin kaya ko nagawa ang bagay na ‘yon,” ang sabi sa kaniya. Hinawakan ko ang magkabila niyang braso at pinakatitigan ang nagngangalit niyang mga mata. “Mahal na mahal kita, ‘yon ang totoo.”
Tinabig niya ang kamay ko. “Pa’no pa ako maniniwala sa ’yo! Niloko mo ako!” ang sigaw niya at humagulgol sa harap ko.
“Cut!” ang sigaw ng director. “Good job, Aaron and Noreen! It’s a good take!” ang pahayag pa nito at pumalakpak.
Nakigaya na rin ang ibang staff at crew na naroon. Pumapalakpak rin sila habang nakatingin sa aming dalawa ni Noreen.
Ngumiti at masayang nagpasalamat ang katabi kong si Noreen. Inabutan pa ito ng tissue ng Personal Assistant para ipunas sa mga luha.
Lalapitan sana ako ni Gab, nang sinenyasan kong huwag na. Umalis ako sa harap ng camera at naupo sa mono-block chair na nakalaan para sa akin. Kinuha ang script sa mesa at binasa.
“May isa pa palang scene na gagawin,” ang komento ko.
“Wala na, last scene na raw ‘yong kanina,” ang sagot ni Gab matapos sumunod sa akin. “Nasaan na naman ba ‘yang utak mo at hindi ka nakikinig sa direktor.”
“Bakit daw?” ang tanong ko at hindi na lang pinansin ang sinabi niya. Nagtataka dahil may last scene pa dapat na gagawin ngayong araw.
“Bigla kasing hindi na pwede ‘yong lugar na gagamitin para sa shoot.”
“If that’s the case, balik na lang tayo sa company.” Tumayo ako at nauna nang magpunta sa van na nakaparada sa hindi kalayuan. Pumasok ako sa loob at hinintay siyang matapos sa pakikipag-usap sa mga staff, malamang dumada-moves na naman sa mga babaeng staff.
Papaalis na sana kami ng may kumatok sa bintana ng van. Nagtataka kung bakit kumakatok sa bintana si Noreen. Kahit hindi ko pa ibinababa ang bintana ay nakangiti na ito. “Hi, Aaron, pwede bang makisabay?” ang tanong niya pagbukas ko ng pinto.
“Bakit? May problema ba ang van niyo?” ang tanong ko.
Biglang lumikot ang mga mata niya at iniwas ang tingin sa akin. “Nasira ang makina, eh.”
She’s lying.
Pero hindi ko na lang pinansin at lumipat ng pwesto para makasakay siya. “Ang P.A.?” ang tanong ko.
Hindi niya ba isasama?
“Magko-commute na lang daw siya,” ang tugon niya.
“Isama na natin dahil papunta rin naman kami sa company. Saka ang dami niyang dalang gamit baka mahirapan lang siya,” ang sabi ko.
Sandali siyang nagdalawang isip pero kalaunan ay tinawag din ang kasama. “Nakakahiya, naka-abala pa kami.”
“Ayos lang, kasiya naman tayong tatlo rito,” ang komento ko at tinulungan ang P.A. ni Noreen sa paglalagay ng mga gamit sa likod.
Matapos makasakay ni Gab ay lumarga na ang sasakyan.Nilabas ko ang cellphone sa bulsa para malibang naman habang nasa biyahe.
“Ang galing nga pala nang ginawa mo kanina Aaron,” ang sabi ni Noreen.
Nilingon ko siya na nasa kabilang upuan, nakangiti sa akin. Pinakatitigan ko muna ang mukha niya bago nagpasalamat sa sinabi niyang compliment tungkol sa pag-arte ko. Hindi naman nakaligtas sa paningin ko ang malisiyosong tingin ni Gab at nakuha pa akong pandilatan.
May kung ano-ano pang sinasabi si Noreen na hindi ko na pinansin. Kinuha ko ang earphone sa bag at saka nakinig ng music.
I don’t want to waste my time listening to her.
Matapos kong gawin iyon ay natahimik siya at tila naramdaman ang kawalang-interes ko sa kung ano mang sinasabi niya. Hindi na muli itong nag-attempt na kausapin ako.
Isang oras ang biyahe bago nakarating sa company. Ilang sandali matapos mai-park ang sasakyan ay agad nagdagsaan ang mga tao na gustong makalapit. Ang iba sa kanila ay pamilyar sa akin at marahil ay mga fans.
Mabuti at agad kumilos ang mga security guard na nagbabantay sa labas ng building at humarang sa mga taong gustong makalapit sa van.
Lumabas ng kotse si Gab at binuksan ang pinto ng van. Agad akong nakarinig nang malakas na sigawan galing sa mga fans.
Nang lumabas si Noreen ay biglang tumahimik. Pero kalaunan ay nagsigawan uli nang kumaway.
Nang bumaba ako ay agad nagkagulo. Ang daming nagtitilian at sinisigaw ang pangalan ko.
Mabilis na kumapit sa braso ko si Noreen, kaya mas lalong nagtilian ang mga fans.
May mga nakikita pa akong sign na suportado ang love-team namin.
Kahit naiinis ay ngumiti na lang ako at kumaway sa mga fans. Nagpasalamat sa walang sawang pagsuporta sa akin.
Nang makapasok sa loob ng building ay nilayo ko ang braso sa kanya at dinala siya sa lugar na walang masiyadong tao na dumaraan.
“Ano ‘yong nasa labas? Ba’t ang daming tao at fans?” ang tanong ko.
“I don’t know,” ang sagot niya na hindi makatingin sa akin.
“Plano mo ba ‘to?” puno ng pagdududa.
“Anong sinasabi mo?” muling lumikot ang mga mata. “Anong plano ang tinutukoy mo?” ang pagmamaang-maangan pa niya.
“I know you, Noreen. Kaya hindi mo ako madadaan sa pagkukunwari mo.”
Sa isang-iglap ay nagbago ang tingin niya. Hindi ko matukoy kung ano… Galit? Lungkot? Hindi ako sigurado.
Lumapit siya sa akin at isinandal ang ulo sa dibdib ko. Ipinulupot ang dalawang kamay sa aking bewang.
“Ba’t gan’yan ka sa ‘kin? Gusto lang naman kitang makasama,” ang bulong niya at ramdam ko ang sakit sa tono ng boses.
Napabuga na lang ako ng hangin dahil pagod na akong makipagtalo sa kanya. Hahayaan na lang sana siyang yumakap sandali nang biglang napadaan si Chris. Kunot-noo itong nakatingin sa aming dalawa ni Noreen kaya bahagya ko siyang inilayo.
Nang mawala na sa paningin ko si Chris ay saka ako nagsalita, “Matagal na tayong tapos, Noreen.”
Mariin niyang nakagat ang labi upang pigilan ang maiyak. “Pero ako naman ang mahal mo,” niyakap niya akong muli. “Please, Aaron tayo na lang uli,” ang bulong niya na bahagyang gumaralgal ang boses. Tumulo ang luha niya sa mata. Nasasaktan.
Inalis ko ang kamay niyang nakayakap sa akin. “I’m sorry,” ang sagot ko at iniwan siya roon.
MATAPOS mag-shower ay nagpunta ako sa kusina. Kumuha ng maiinom.
Binalikan ko ang cellphone sa kuwarto at tinawagan si Gab.
“Ibili mo ako ng dinner,” agad kong utos pagkasagot niya sa tawag. Hindi ko na hinintay pang makasagot at pinatay agad ang tawag.
Sigurado akong manggagalaiti na naman iyon sa galit dahil inutusan ko na naman.
Kumuha ako ng damit at nagbihis. Pagkatapos ay nagpunta sa sala habang hinihintay si Gab nang biglang tumunog ang cellphone ko.
Agad akong napangiti ng makita ang pangalan niya sa screen.
“Hello?” ang sagot ko sa kabilang linya.
“Aaron, where are you now?” ang tanong niya.
Pumikit muna ako at dinama ang pagkakasabi niya ng pangalan ko. “Sa bahay,” ang sagot ko pagkatapos.
“Okay,” ang sagot niya. “Sige, ibababa ko na ‘to.”—no, wait!
Gusto ko pa siyang kausapin ng matagal pero binaba na niya ang tawag.
Balak ko sana siyang tawagan nang bumukas ang pinto at pumasok si Gab, dala ang pagkain ko.
“Sir, ito na po, ang dinner niyo,” ang sabi ni Gab at pagkatapos ay inambahan akong sasakalin na mabilis ko namang napigilan. “Tar*ntado ka! Ilang beses ko ng sinabi sa ‘yong ‘wag mo kong mautos-utusan. Manager mo ako, manager!”
Pilit akong gustong sakalin ni Gab pero hindi ko siya hinayaan. Nagpambuno kami sa sala.
Nasa ganoon kaming sitwasiyon ng bumukas ang pinto at narinig ang matinis nilang boses.
“Daddy!”
***<[°o°]>***
ILANG minuto ko ng tinititigan ang mukha ni Noreen habang mahimbing na natutulog sa tabi ko. Ilang beses ko na siyang hinalikan sa pisngi at labi pero hindi pa rin magising-gising. Mukhang napagod talaga siya kagabi.Napapangiti ako habang iniisip kung gaano ka swerte dahil kasama ko siya at katabi. Ang babaeng ilang taon ko ng pinapangarap...[Past]LUMABAS ako ng bahay para maglaro sa may malapit na court. Dala ko ang laruang bola at patakbong nagtungo roon nang mapahinto.May nakaagaw kasi ng aking pansin. Isang batang babae na malusog at mas matangkad pa sa akin.Sa tabi nito ang isang pink na bike. Pero sa halip na sakyan ay hila-hila niya lang ito. Tinitigan ko ito pero ilang sandali ay hindi rin nakatiis at lumapit na."Sa 'yo 'yan?" ang tanong ko."Oo, bakit?" ang sagot nito."Ba't hindi mo sinasakyan?" ang tanong ko at nag-dribble nang isang
PAGKABABA sa kotse ay si Gab agad ang bumungad sa akin. Halatang galit na galit at gusto na akong saktan.Tinignan ko ang oras sa suot na relo. “Hindi ako late,” ang sabi ko sa kanya.“Tang*na mo!” isang malutong na mura ang sinagot niya sa akin. Buti na lang at pabulong niya iyong sinabi dahil baka marinig siya ng staff na nasa paligid.“Bakit na naman?!” ang reklamo mo.Hinawakan niya ng mahigpit ang braso ko na kulang na lang ay baliin. “Ngumiti ka,” ang utos niya sa akin.Kahit gustong-gusto ko ng mapaaray sa sakit ng pagkakahawak niya ay sumunod ako. “Masakit, gag*!” ang pabulong kong reklamo. Gusto nang tanggalin ang kamay niya.“’Di ba sabi ko sa ‘yo ‘wag mo munang puntahan ‘yang babae mo… putulan kita ng ano r’yan, eh, makita mo.”“May
PATAPOS na ang pag-aayos sa akin nang pumasok sa dressing room si Jackson—my co-artist in T. R. Entertainment. At hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung bakit mainit ang dugo niya sa akin. Para siyang si Gab. “Kumusta?” ang bati nito at naupo sa tabi ko. Pasimpleng inaayos ang buhok sa harap ng salamin. “Ayos lang.” “Galingan natin mamaya sa show,” ang sabi niya at naupo pakaliwa para ibigay sa akin ang buong atensiyon. “Tapos na po,” ang singit ng make-up artist kaya agad kong sinenyasan na maari na itong umalis. Hinintay ko lang na maisara nito ang pinto at saka ko hinarap si Jackson. “Ano na naman ang trip mo?” “Wala, gusto lang kitang kausapin.” Habang may ngiting nakakaloko. “’Wag na tayong maglokohan… anong kailangan mo?” Hindi ko gusto ang pinapakita niyang ngiti. Umismid siya at kalaunan ay natawa. “
MAINGAY ang gabi at puro mga sasakyan ang nakikita ko sa labas ng van. May kasama ako pero bakit tila hindi ko marinig ang lahat na tila napakatahimik… pakiramdam ko ay nag-iisa ako. Tumatakbo naman ang oras pero bakit tila nakahinto ang lahat.“Sa bahay tayo,” ang utos ko sa driver. Gusto ko munang umuwi kay Mama ngayong gabi. Gusto ko siyang makita at makasama.“Masiyado ng gabi para umuwi ka pa sa inyo. Maaga pa tayo bukas,” ang sabi ni Gab.“Sunduin mo na lang ako bukas.”“Ang layo-layo kaya—“ nahinto siya nang tignan ko… at mukhang naintindihan naman niya ang pinahihiwatig ko. “Bahala ka na nga, basta maaga kang gumising bukas para hindi mo na ako maabala pa ng husto.”Tumango ako at pagkatapos ay pumikit. Hindi ko napansin na nakatulog ako sa biyahe kung hindi lang ako ginising ni Gab.&l
(Past)SOBRANG saya ko pauwi. Tumambay kasi ako sa bahay ng classmate ko para makinuod ng anime movie na ibinida niya kanina sa school.“’Ma! Andito na ako… may kwento ako sa ‘yo,” ang sigaw ko pagpasok sa bahay. “Alam mo kanina nanuod ako nang—“ bigla akong nahinto nang may maapakan.Pinulot ang naapakan na damit ni Papa sa sahig. “’Ma?” ang tawag ko. “’Pa?” pero nahinto ako nang makita si Mama na umiiyak sa may sahig.Lumapit ako at tinanong siya kung anong nangyari pero tanging mga hikbi niya lang ang naisagot.Wala akong nagawa kundi ang umiyak rin kahit hindi ko naman alam kung ano ang nangyayari. Umiiyak si Mama sa dahilang hindi ko alam… at umiiyak rin ako dahil nakakaiyak ang mga hagulgol niya.Matapos niyang umiyak ay tumayo siya at nagluto ng pagkain para sa akin. Pagkatap
(Past)HINDI nagtagal ay naging desperado ako sa buhay. Sa kagustuhan kong magkaroon ng pera para matulungan si Mama ay pumasok ako sa masamang gawain.Marahas akong hinila ng kasama ko. “Hoy, baguhan… alam kong first time mo ‘to pero bawal ang bahag ang buntot dito kaya ayusin mo,” ang bulong nito sa akin. Marahas ako nitong kinuwelyuhan sabay turo sa isang lalake. “Nakikita mo ‘yong lalakeng ‘yon?... ‘Yong mataba at nakasuot ng amerikano. Mukhang mayaman kaya gusto ko kunin mo ‘yong wallet niya,” ang utos nito sabay tulak sa akin paabante. “Ayusin mo, ha. Hihintayin kita sa kabila.”Lumingon ako sa kasama ko. Kahit na training na kami para rito ay hindi ko maiwasang kabahan.Tinapik niya lang ang balikat ko saka lumayo sa akin para hintayin ako sa kabilang kalsada.Huminga ako ng malalim para lakasan ang loob sa gagawin. Wala n
UMIINOM ako ng kape habang hinihintay ang producer na makapag-decide sa final set-up ng new show na pinaplano ng management.Mahigit isang oras ng nagdi-discuss pero hindi pa rin sila makahanap ng ipapalit sa isa sa mga judges na ni-reject ang offer dahil sa schedule conflict.Isa ako sa mga napili nila at agad ko namang tinanggap ang offer. Kahit dito man lang, connected pa rin ako sa propesiyon na hindi ko na mababalikan.Ilang sandali lang ay naayos na nila ang problema at may papalit ng judge. Binaba ko ang iniinom na malapit ng maubos at pinakinggan ang sinasabi ng isa sa mga staff."Ito ang mga list ng contestants na magpa-participate sa competition." Isa-isa nitong binigay ang list at saka kami pinapanuod ng mga audition videos.Tinignan ko ang list at saka nagtanong, "50 lahat?""Sila lahat ang mga male trainees natin. Pero pipili lang kayo ng 25 na papasok sa elim
BIGLA akong napabangon nang makaramdam ang sakit sa likod. Agad kong nilingon kung sino mang walangh*yang sumuntok sa akin."Tang—""Oo! Ina mo rin!""Anong problema mo?!" ang tanong ko sa kanya.Kinuha niya ang unan sa tabi at hinampas sa ulo ko. "Hindi ka nagtatanda!" hampas ulit. "May nakakita sa 'yo kagabi!" hampas ulit pero this time sinalag ko na.Nag-agawan pa kami ng subukan kong kunin sa kanya ang hawak."Ano ba! Ang sakit-sakit na!" ang reklamo ko at nagawang maagaw ang unan at mabilis na hinagis sa labas ng bintana. Wala sanang matamaang tao sa ibaba.Napatalikod si Gab sa akin at may kung ano-anong binubulong sa sarili. Tumitingala pa at parang nagdadasal.Bahagya akong lumapit para marinig siya pero agad ring napaatras nang marinig ang binubulong."Pumangit sana siya, umitim at bumaho, para iwan siya."