Chapter 27

SA LOOB ng ilang linggo ay naging maayos ang trabaho ko. Kahit may dumagdag na mga project ay mas maayos naman sa point na nakalimutan kong may project pala kaming magkasama.

Laking pasalamat na lang siguro na naging artista ako at kayang kontrolin ang emosiyon sa harap ng ibang tao.

“Do’n lang ako sa likod,” ang sabi ni Gab matapos magkumustahan sa director, staff and cast ng movie. “Ito nga pala ang script.” Sabay abot sa akin.

Tinapik ko lang ang balikat niya saka naupo. Katabi ko sa long table ang female lead. Sa hilera namin ang ibang actor na may malaking role sa movie. Kahit hindi ko nakuha ang lead role na in-audition ay thankful pa rin ako dahil napasama sa cast.

Ang papel ko sa movie ay kaibigan ng leading man at isang doctor.

Sa kabilang side naman ng table nakaupo si Noreen, sa pinakadulo. Nakangiti sa lahat pero hindi man lang ako matignan. Parang hindi ako nag-i-exist sa paningin niya at tumatagos lang.

Well,