“Hindi ba maganda?” napakurap kurap naman ako ng ilang beses at tumikhim ng magsalita siya at pinasadahan ng tingin ang sarili niya.
“Hindi naman, ang ganda mo nga eh.” Namamangha ko pang saad sa kaniya.
“Kaya nga natulala eh, naku jan na nga kayong dalawa. Hoy warfreak ingatan mo yan ha?”
“Oo naman yes!” tuwang tuwa ko pang saad kay Aira. Umakyat naman na ako sa hagdan at inilahad ang kamay ko sa kaniya habang nakayuko.
Bahagya naman siyang natawa.
“Akala mo naman prinsesa ang tutulungan mo.” Usal niya.
“Eh prinsesa kita eh.” Napailing iling naman siya habang natawa. Inilahad niya na ang kamay niya at maingat ko namang hinawakan iyun.
“Kumain ka na ba?” tanong ko sa kaniya.
“Hindi pa, ikaw kumain ka na ba?” napakagat labi naman ako dahil inaalala niya na ako kung kumain na ba ako. Eh sa natutuwa ako kahit na mga simpleng tanong lang eh.
“Kain na lang tayo sa labas.” Saad ko na lang sa kaniya, kaunti lang naman
Bumili naman na ako ng ticket para sa papanuorin naming movie. Ako na rin bumili ng makakain namin sa loob. Pagkarating namin sa loob ay kakaunti pa lang din ang tao. Sa pangawalang upuan na rin kami umupo. “Mahilig ka manuod ng romance?” tanong ni Ash. “Ah siguro hehe, yan nadampot ko eh.” “Tsss, yan nadampot o yan talaga pinili mo?” “Pwede both? Haha.” Natatawa kong saad sa kaniya na ikinatawa niya naman. “Mag-ingat ka baka maulit nanaman yung nangyari sayo noong nakaraan.” “Hindi mo naman ako pababayaan diba?” “Ang bading mo talaga.” “Sige isang sabi mo pa ng bading ako, maski maraming tao hahalikan kita. Hamunin mo ako, sige.” Usal ko na ikinatikom naman ng bibig niya. Takot lang mahalikan eh, tssss. Sayang hehehe mahahalikan ko nanaman sana ang malambot niyang labi, haaaay. Pinatay naman na ang ilaw at ang tanging nagbibigay na lang ng liwanag ay ang screen sa harap. Marami rami na rin ang tao at ka
Pagkatapos naming kumain ay nagtungo na nga kami sa sinabi niya. Medyo may kalayuan nga lang pero okay lang dahil siya naman ang kasama ko, wala na akong hihilingin pa. Bumyahe kami palabas ng metro makarating lang ng dagat. Dahil nga may kalayuan nakatulog na siya sa byahe. Kararating namin pero hindi pa rin ako bumababa dahil tulog pa siya. Ang ganda niya talagang titigan. Wala ng gaganda sa kaniya. Napaiwas naman ako ng tingin ng gumalaw na siya. “Kanina pa ba tayo?” paos pa niyang tanong. “Kararating lang din naman.” Umayos na siya ng upo at inilibot ang paningin sa paligid saka bumaba kaya bumaba na rin ako. “May hinahanap ka ba?” tanong ko sa kaniya ng hindi matigil sa kakatingin niya sa paligid. “Ayun, dun tayo.” Turo niya sa isang ilalim ng puno na may mga gamit. Kumunot naman ang noo ko, kanino yan? “Kilala mo ba kung kaninong gamit yan?” tanong ko sa kaniya ng pakialamanan niya ang mga dun. “Ito ang gagamitin na
“Ayan na!” sigaw niya kaya tiningnan ko naman yung butas at may pumasok nga. Mabilis ko naman iyung hinukay hanggang sa mahuli ko ang isang malaking talangka.“Oh my God, ang laki niya.” gulat pa niyang saad. Hinawakan ko naman sa magkabilang sipit niya saka ko iniabot sa kaniya.“Anong gagawin ko jan?” “Diba gusto mong makahuli.” “Yes pero ikaw na lang maghawak haha, masakit mangagat yan eh.” Napakamot na lang ako sa batok ko, walangya hahaha. Akala ko pa naman gusto niyang makahawak ng ganto. “So? Bitawan ko na?” “Edi bitawan mo na, kawawa naman kapag pinatay mo.” Napapailing na lang akong tumatawa sa kaniya.“Halika ka na, madilim na oh. Wala pa tayong ilaw. May dalang ilaw at battery jan si Vance, alam mo bang ikabit?” binitawan ko naman na ang kawawang talangka saka ko siya sinundan.“Isabit mo na lang jan sa sanga ng kahoy.” “Nasan yung battery?” “Ito oh.” Turo niya sa napakalaking battery. Talagang nanigurado
Maaga akong nag-aayos ngayong araw dahil unang araw ko sa bansang ito. Hindi ako dapat mafail sa misyon kong ito. Hindi ako dapat magpapatalo. Buhay kapalit ng buhay. Kailangan kong magtagumpay sa lahat ng plano ko. Focus to your goal Ashery.Tinitigan ko ang sarili ko sa harap ng napakalaking salamin sa kwarto ko. Napangisi na lang ako sa sarili.Humanda ang dapat humanda dahil malalaman niyo na ang tunay na paghihiganti. Mararamdaman niyo ang tunay na sakit.KNOCK KNOCKNahinto ako sa pag-iisip ng marinig ko ang katok mula sa pintuan ko. Naglakad naman ako papuntang sofa ko. Hindi na ako nagsalita ng pumasok na lamang ito.“Nakagayak na po ang inyong agahan Ka—““Ano bang sinabi ko sayo Aira? Kailangan ko pa bang ulit ulitin sayo lahat?” maawtoridad kong saad. Ilang beses ko na siyang sinabihan subalit paulit ulit niya pa
“Tsss.” Nilampasan ko na lang siya.“Ash bakit ganiyan ang suot mo?” sunod niyang tanong habang nakasunod sa akin.“Damit pa rin naman to. Huwag kang OA.” Umupo na ako sa upuan ko at sinimulan ng kumain.“Alam ko pero bakit ganiyan?” sinamaan ko siya ng tingin at nanahimik na rin. Ang dami daming tanong. Ano naman problema sa suot ko? Isang loose shirt at pantalon lang naman. Masyadong mga OA. Langya yan. Kung makareact kala mo naman kulang sa tela ang isinuot ko.Pagkatapos kong kumain ay kinuha ko na ang bag at susi ko saka lumabas ng bahay namin at nagtungong garahe.Pinainit ko muna ang makina ng sasakyan ko. Hindi rin nagtagal ay lumabas na rin si Aira at ginawa niya rin ang ginawa sa sasakyan ko.“Sigurado ka ba talaga dito?” kunot noo niyang tanong.“Hmm.”&ld
ASHERY POV“Ok ka lang ba Ash?” naglalakad na kami ni Aira patungong room namin.Tinanguan ko na lang siya. Gagong yun hindi ko lang natulungan nag-uusok na ang ilong sa galit. It’s my choice kung tutulungan ko siya o hindi. Hindi ko kasalanang lalampa lampa siya sa harap ko tapos magagalit galit siya.Wala akong oras sa mga taong katulad niya. Umakyat na kami sa hagdan at huminto sa ikalawang palapag saka hinanap ang room naming dalawa.Nahanap naman namin na nasa bandang gitna ng building na ito. Hinila ko na ang upuan na nasa bandang likod. Tumabi naman sa akin si Aira. Dahil wala pa naman ang prof namin ay pinanuod ko na muna ang nagsasayawang sanga ng puno sa tapat ng bintana namin. Ang mga ibong payapang nag-aawitan. Kung ganiyan lang sana kasimple ang buhay, walang problema pero impossible dahil may mga taong sakim ang nabubuhay sa mundo.Napabalik na lang ako sa rey
GAVIN POVMakikita mo ang galit sa mukha ni Kent pero kalmado lang itong babaeng ito na alam kong mas lalong kinaiinisan ni Kent.“Ibalik ko kaya sayo yung tanong, bakit mo ako tinapunan?” Walang emosyon niya pa ring saad. Simula ng makita namin siya kaninang umaga ay wala pa rin siyang kaemo-emosyon. Iisa lang ang reaksyon niya—blangko.“Dahil mayabang ka! Hindi ko gusto ang pagmumukha mo!” galit na ani ni Kent.“That’s enough Kent Chester. Babae yang inaaway mo!” awat na rin ni Chase sa pagitan nilang dalawa.“He’s right Kent, marami ang nakakakita dahil kahit anong sabihin mo, baliktarin mo man ang mundo babae pa rin yan.” Singit ko na rin.“Ha! kinakampihan niyo ang babaeng ito?!” turo niya sa babae.“Hindi naman sa ganun bro pero tama silang dalawa, mali ang ginawa
Nakarating ako sa bahay maya maya’y nanjan na rin si Aira. Dumiretso akong sala saka pabagsak na iniupo ang sarili sa sofa. “Ayos ka lang ba?” tinapunan ko lang siya ng tingin. “Pasensya ka na hindi man lang kita maprotektahan.” “Hindi mo kasalanan.” Tumayo na ako saka umakyat sa taas. “Tawagin na lang kita kapag kakain na.” Sigaw niya mula sa baba. Tumango na lang ako kahit na hindi ako sigurado kung nakita niya. Humiga ako sa kama ko at hinayaang maglayag ang isip ko. Marami pa akong dapat pagtuunan ng pansin at atensyon hindi ng isang hangal na katulad niya. Huwag ka lang sanang sumobra ginoo. Hindi ko alam kung anong magagawa ko sayo. Kinuha ko na ang mga gamit ko at ginawa lahat ng assignments. Bawat subjects na lang ata may assignments. Tsss. Natapos ko ang mga assignments ko after half of hours. “Ash?” inimpis ko na lahat ng mga gamit ko at