Chapter 3

"Mom, nasaan si papa?" tanong ng batang si Asha. 

Nakasuot ito ng pantulog habang bitbit ang malaking Doraemon stuffed toy. 

Nilingon ng magandang ginang na nakaupo sa Piano bench ang anak na kinukusot ang mata at halatang inaantok pa. 

"May inayos lang saglit ang daddy anak, mamaya uuwi na rin siya," sabi ng ina ni Asha at nilapitan ang anak saka binuhat ito. 

"Ang tagal naman niya mama, sana umuwi na siya para tabi tayo matulog inaantok na kami ni Doraemon ko eh," maktol ni Asha sa ina. 

Ngumuso pa ito at kinakamot ang pisngi, ganito ang ginagawa ni Asha kapag naiinis siya o may hindi siya nagustuhan. 

Mahinang natawa ang ina ni Asha at pinanggigilan ang pisngi ng anak saka pinaulanan ng halik ang buong mukha ni Asha at humahagikhik si Asha sa ginagawa ng ina. 

"Gusto mo ba tugtugan ka ni mommy?" tanong ng ina ni Asha at umupo ulit sa Piano bench saka pinaupo ang anak sa kanyang hita.

"Sige po mommy," masiglang sagot ni Asha. Ngumiti ang ina niya at nagsimula ng tumugtog. 

Tumugtog ng masayang tugtugin ang ginang, bawat pindot nito sa piano ay may dalang kasiyahan at kaluwalhatian kay Asha.

Inihilig ni Asha ang ulo sa dibdib ng ina at dinamdam ang tunog ng piano habang yakap yakap niya ang stuffed toy niyang Doraemon.

Maya maya pa ay nakarinig sila ng tunog ng mga nabasag na bagay at mukhang nagkakagulo sa labas ng living room ng bahay nila Asha.

Nagkatinginan si Asha at ang kanyang ina, nakaramdam ng takot ang ina ni Asha.

"A-anak, makinig ka kay mommy. Tago ka muna doon oh," nanginginig sa takot na sabi ng ina ni Asha. Tinuro nito ang maliit ngunit tagong parte ng living room. 

Kung titingnan ay para lang itong pader pero may nakatagong pindutan doon at pagbukas ay mayroong maliit na kwarto. 

Nagtatakang tumingin si Asha sa ina, "Anak pasok ka muna dito sa loob ha wag na wag kang lalabas," sabi ng kanyang ina at saka siya nito ipinasok sa loob. 

Natakot si Asha dahil mag-isa lang siya sa maliit na kwartong iyon, "Mama ayaw ko po dito, mag-isa lang ako," naiiyak na sabi ni Asha at hinawakan ang laylayan ng damit ng kanyang ina. 

"Asha anak makinig ka, dyan ka lang sa loob wag na wag kang lalabas hanggat hindi ko sinasabi dahil magagalit ako sayo." Wala ng nagawa si Asha at tumango na lang dahil ayaw niyang mapagalitan siya kahit nagtataka at natatakot siya.

"Babalikan kita anak pangako, I love you." Namalisbis ang luha ng kanyang ina na para itong nagpapaalam sa kanya.

Ngumiti lang ang munting bata na si Asha, "Love you mommy," tugon ni Asha bago isinarado ng ina niya ang pinto.

Nang sumara ang pinto ay kadiliman lang ang nakikita ni Asha sa maliit na kwarto, pinili na lang niyang umupo malapit sa pinto. 

Nakarinig si Asha ng mga kalabog at mga nabasag na bagay sa labas ng kwarto, hindi niya alam kung ano ang nangyayari at natatakot niyang niyakap ang stuffed toy niya.

Maya maya pa ay nakarinig siyang ng putok ng baril na ikinagulat niya.

Nagising si Asha na pawis na pawis sa kalagitnaan ng gabi dahil sa panaginip niyang gabi gabi na lang siyang binabangungot.

Napahilamos ng mukha si Asha at pinilit ang sarili na kumalma at paulit ulit na sinabi sa sarili na ayos lang ang lahat.

Nararamdaman niya ang panginginig ng sariling kamay na para bang nilalamig siya at pinagpapawisan ng malamig.

Pinilit ni Asha na i-distract ang sarili niyang isip sa pamamagitan ng pag-iisip ng ibang bagay, "Please, g-go away!" sigaw ni Asha at tinakpan ang sariling tainga dahil parang na stock sa utak niya ang tunog ng baril na kahit kailan ay hindi niya nakalimutan.

Maya maya pa ay biglang tumunog ang kanyang telepono na nakaagaw ng pansin niya, agad niyang sinagot ang tawag habang yakap yakap ang sarili.

"Hello Ash, this is me Jill. Sabay na tayong magpunta sa probinsiya bukas kung okay lang sayo," tanong ng babaeng nasa kabilang linya.

Unti unting kumalma si Asha ng makarinig siya ng boses ng ibang tao at mukhang na distract na siya dahil hindi na niya naririnig ang putok ng baril. 

"Y-yeah, sige. Magkita na lang tayo bukas," sabi ni Asha sa kaibigan niyang nakasama niya rin sa huli niyang misyon at mukhang nagpasiya itong sumama sa kanya sa probinsiya.

"Okay, pasensiya na nagambala ko yata ang tulog mo," paumanhin ni Jill. "No, it's fine. I can't sleep anyway," sabi ni Asha at pabagsak ulit na humiga sa kanyang gabi.

Napaigik siya ng maramdamang sumakit ang likod saka lang niya naalala ang mga pasa at sugat niya sa katawan.

Sh*t, ang sakit bakit kasi nakalimutan kong may sugat ako. Pagalit ni Asha sa sarili.

"Sige Ash bukas na lang ulit, may aasikasuhin pa ako," sabi ng kaibigan saka pinatay na ang tawag.

Nakatitig lang si Asha sa kisame, alam niyang mahihirapan siyang makatulog ulit kaya bumangon na lang siya at nagtungo sa banyo.

Nang makita niya ang sarili ay namumutla ito at basa ng pawis ang buong katawan. Napapikit si Asha at hinubad ang lahat ng saplot niya sa katawan.

Asha took a cold shower, dinamdam niya ang lamig nito at hindi na ininda ang pananakit ng katawan niya.

That nightmare, so hunting her everynight. Kahit anong gawin niya ay hindi pa rin iyon nawawala sa isip niya. She just keep on dreaming about it pero ang epekto nito sa kanya ay ganun pa rin.

Nanginginig sa takot at pangungulila. Ito ang dahilan kaya mas gusto niyang natutulog sa umaga kaysa sa gabi.

Mas panatag siya sa lugar na maliwang kaysa sa madilim, pero may pagkakataon ding nagugustuhan niya ang pakiramdam na nasa madilim na lugar. 

Nararamdaman niya ang haplos ng ina at ang pagmamahal nito sa kanya.

Nang matapos na siyang maligo ay agad siyang nagbihis ng simpleng White loose sleeveless shirt at denim jeans.

Tutal naman na hindi na siya makakatulog ay mag-iimpake na lang siya ng mga damit. 

Sinimulan na niyang iimpake ang ilan niyang gamit. Nahagip ng mata niya ang nag-iisa niyang Doraemon stuffed toy na medyo kumupas na ang kulay dahil sa kalumaan nito.

Kinuha niya ito at hinawakan, matagal tagal na rin simula ng mahawakan at makita niya ito dahil mas pinili niyang itago ito sa sulok ng lalagyan niya ng mga damit.

That Doraemon stuffed toy has a memory of a happy memories but also has a bad memories kaya niya itinago.

Ibinalik na niya ulit ito sa dating lalagyan saka isinarado ang lalagyan niya ng damit.

Hihintayin na lang niya ang umaga kaya nagtungo siya sa kusina at kumuha ng cereal, milk, strawberry, grapes, apple, black berry, banana at cherry. Inihalo niya ang lahat ng prutas, cereal at gatas sa isang malaking mangkok. 

Paborito niya ang ganitong pagkain lalo na ang gatas.

Dinala niya ito papunta sa living room saka in-on ang tv para manood ng anime.

She wants to get rid of her bad memories pero ayaw naman niyang kumunsulta sa espesyalista.

At kahit papaano ay mayroon doong masayang memorya na ayaw niyang pakawalan.