May mga lumulutang na kandila. Bilog ang hugis ng mga iyon at iba-iba ang kulay. May sindi ang mga iyon na siyang nagpapaliwanag sa buong paligid. Nilibot niya ng tingin ang paligid. May mahahabang mesang gawa sa makinis na batong kapareho ng higaan niya kanina. Yari rin sa bato ang mga upuan. Nakadikit ang mga iyon sa sahig at tila hindi puwedeng alisin. May kandila rin ang bawat mesa. Mayroong libu-libong plato, kutsara, baso at tinidor na gawa sa ginto, pero wala namang laman. May tatlong tao sa silid. Lahat sila pawang naka-itim, pero iba-iba ang pagkakayari ng damit.
May isang babaeng maiksing-maiksi ang suot, naka-tube at shorts. Litaw ang dibdib nitong may kalakihan. Maganda ang babae, kasing ganda ng hubog ng katawan niya, at makinis ang mukha. Maiksi ang buhok nitong kulay itim. Kulay itim din ang labi nitong pinahiran ng kolorete at may nakakabit na hikaw sa gawing kanan. Hindi masyadong matangos ang ilong nito. Nakasabit ang malalaking bilog na hikaw na kulay itim din sa magkabilang tainga nito. Mahaba ang pilik-mata nito at may mga matang gaya ng sa lalaking kasama niya, kulay abo. Matangkad ito; gawa siguro ng suot nitong botang may mataas na takong.
Nakasuot naman ng mahabang gown ang isa pang babae. Manipis ang tela nito at butas-butas na nagsisilbing disenyo, dahilan upang makita ang katawan nito, pero parang wala ni isa sa mga kasama nito ang may pakialam kahit makita pa ang katawan nito. Mahaba, unat na unat at makintab ang buhok nitong kulay itim na napalalamutian ng hair band na may disenyong maliliit na parisukat, at hair clip na kulay itim din. Hindi naman ito ganoon kaganda. Manipis ang kilay nito; halos hindi na nga makita, animo'y nasobrahan sa ahit. Matangos ang ilong nito. Walang kulay ang mga labi nito. Balingkinitan ang pangangatawan nito at may katangkaran. Kulay itim ang mga mata nito at napakarami nitong suot na alahas.
Nasa silid din ang isang lalaking nakasuot ng itim na t-shirt na iniibabawan ng itim na jacket na yari sa balat, at itim na pantalon. Sa katunayan, may kalakihan ang pangangatawan nito, pero hindi halata dahil sa suot nito. Gwapo ang lalaki, pero naitatago ito ng bagsak nitong buhok na kulay itim, na halos tumakip na sa mga mata nito. Kulay abo rin ang mga mata nito. Sa ilalim ng mata nito, mayroong eye bags na nangingitim, na parang puyat o walang tulog ng ilang gabi.
Lahat sila may pagkakapareho. Mayroon sila noong itim na bato. Yung lalaki, nasa kwintas. Yung babaeng naka-gown, nasa singsing. Yung babaeng nakasuot ng maiksing damit, nasa isang pulseras.
"Look who's here," sabi ng babaeng maiksi ang damit. Tumayo iyon at nilapitan ang dalawang bagong dating.
Sumunod ang isa pang babae. "Finally, nagising na siya," sabi noon, ngiting-ngiti.
"Hehe... Oo nga," tugon naman ng lalaking kasama nila.
Nakatingin siya sa mga nilalang na lumapit sa kanila. Hindi niya alam kung bakit parang malaking bagay ang pagkakagising niya.
"Nasaan na sila?" tanong ng lalaki sa kanila.
Kung sino ang "sila" na tinutukoy ng lalaki, hindi niya alam. Ipinagpalagay na lang niyang mga taga-bantay din ang mga kasama nila ngayon at yung tinutukoy na "sila" ay yung mga binabantayan nila.
"Hinayaan muna naming gumala-gala," tugon ng babaeng maiksi ang damit.
"Bakit hindi ninyo sinamahan?" balik na tanong ng lalaki. "Hindi naman daw sila lalayo. Saka nabigyan na sila nito," ipinakita ng babae ang batong nasa pulseras niya, "Kahit naman lumayo sila, dito rin ang balik nila." "Baka gusto mo kaming ipakilala sa kasama mo," singit naman ng babaeng naka-gown. "A siyanga pala," baling ng lalaki sa kasama. "Siya si Fame," pagpapakilala nito sa babaeng maiksi ang damit. "At si Harmony," ang babaeng mahaba ang gown. "Iyon naman si Hogan," ang lalaking naka-jacket.Masigla siyang binati ng dalawang babae, pero kumaway lang ang lalaking kasama ng mga ito sa kanila, ni hindi man lang ngumiti.
"Ikaw, ano'ng pangalan mo?" tanong ni Fame sa kanya na lubus-lubos ang ngiti.
Hindi siya nakapagsalita agad. Ano nga kaya? Iniisip niya kung ano ang pangalan niya, pero kahit anong proseso ng utak niya, wala siyang maalala. Napailing siya.
"Hindi ko alam." Halos mapaiyak siya. Bakit ganoon?
"Awww... Ok lang iyan," pagpapagaang-loob ni Fame. "Karamihan naman sa mga nandito, hindi na alam ang pangalan nila. Yung mga nakakaalala naman, pinipili na lang na magpalit dahil iyon ang nakasaad sa batas." Umikot ang mga mata ni Fame nang banggitin ang salitang "batas". "Jarred, bakit kaya hindi mo siya bigyan ng pangalan?" mungkahi ni Fame sa lalaki.Napatingin siya sa lalaking kasama niya. May pangalan pala ito. Ito... ito pala si Jarred. Hindi naman kasi ito nagpakilala sa kanya. Hindi rin naman din kasi siya nag-atubiling magtanong.
Napakamot ng ulo si Jarred, "Pasensya na. Alam ninyo namang hindi ako magaling sa ganito."
Napailing si Hogan, "Sa tingin ko, Tony, kailangan mo na siyang bigyan ng pangalan."
Napatingin siya kay Hogan, pero umiwas iyon ng tingin. Naguluhan siya. Si Jarred ba si Tony? O baka Tony ang second name niya?
"Sang-ayon ako. Dapat mo na siyang bigyan ng pangalan, Rodney, bago mo siya iharap kay Cadis," sabi naman ni Harmony.
"Ok. Ok! Siya si Jehanne," nagmamadaling sinabi ng lalaki at tila 'di na pinag-isipan ang ibinigay na pangalan. Napabuntong-hininga ito pagkatapos.Napaisip siya, "Jehanne..." At parang nagustuhan na rin ang pangalan. Mas maganda na iyon kaysa wala.
"Maganda," tugon ni Fame kakabit ang isang ngiti. "Nice meeting you, Jehanne."
Nakipagkamay si Fame kay Jehanne. Umaasa si Jehanne na may kakaiba siyang mararamdaman, pero mas malamig pa pala sa kamay niya ang kamay ni Fame. Yumakap naman si Harmony sa kanya na ikinagulat niya. Hindi niya akalaing magiging mainit ang kanilang pagtanggap sa kanya sa kabila ng malamig nilang katawan.
Tinandaan ni Jehanne isa-isa ang mga pangalan, "Fame. Harmony. Hogan." Ngumiti ang mga iyon sa kanya bukod kay Hogan na nakatingin sa malayo. Tiningnan niya ang kasama niya, "At ikaw si..." Hindi niya malaman kung paano niya ito tatawagin. Kanina tinawag itong Jarred ni Fame, Tony ni Hogan at Rodney ni Harmony. Mahaba siguro ang pangalan nito kaya ganoon. Naalala niya ring tinatawag ito kanina sa iba't ibang pangalan, at hindi niya maintindihan kung bakit ganoon.
"Halika na," pagyaya ni Jarred, Tony, o Rodney sa kanya. Nauna na itong maglakad, pero hindi siya sumunod.
"Teka, hindi ko pa alam kung ano ang pangalan mo." "Kahit ano!" sabi nito sa kanya at nagtuloy-tuloy ito sa paglalakad.Tumingin si Jehanne kina Fame at Harmony.
"Mag-isip ka na lang ng pangalan para sa kanya. Wala kasi talaga siyang partikular na pangalan," sabi ni Harmony at sumenyas na dapat na siyang umalis at sundan ang taga-bantay niya.
Nilingon ni Jehanne sina Fame, Harmony at Hogan, at nakita niyang nag-uusap-usap na ang mga iyon. Matapos masulyapan ang mga ito, itinuon niya na ang paningin sa lalaki at sinundan ito gaya ng sinabi ni Harmony. Tuloy-tuloy na naglakad ang lalaki sa loob ng malawak na silid kung saan naroon sila, papunta sa isa na namang pinto, at pumasok dito. Mababakas sa mukha nito ang pagkayamot na lubusang ipinagtaka ni Jehanne. Nagmadali na siya at tumakbo na para maabutan ito. Pero kahit na sa palagay niya e ito na ang pinakamabilis niyang pagtakbo, hindi niya pa rin nagawang abutan ang lalaki. "Sandali lang naman!" malakas na pagkakasabi niya na naging dahilan upang makuha niya ang atensyon ng lalaki. Huminto iyon at naabutan na niya. Humingi ito ng paumanhin sa kanya. "Sorry," sabi nito.
Nagsimulang magkuwento si Andrei tungkol sa nakaraan niya. "Alam mo, noong napunta ako sa lugar na ito, hindi ko na maalala kung ano ba ang pangalan ko. Noong tinanong ako ni Harmony, wala akong naisagot. Kaya nga naiinis ako pag iyan ang usapan! Ang paliwanag niya, pag namatay ka na, may matitirang kaalaman sa isip mo kung ano ang langit, lupa, impyerno, sino ang Diyos —mga bagay na ganoon at kung anu-ano pa! Pero wala ka nang maaalala tungkol sa buhay mo sa mundong ibabaw. Mayroong iilang nakaaalala pa sa mga pangalan nila, pero hindi pinapayagan ni Cadis ang ganoon dahil parte iyon ng dati mong buhay. Pag nandito ka na kasi, panibagong nilalang ka na, kaya't kailangan mong magkaroon ng panibagong pangalan. "Dahil wala naman akong maisip na ipapangalan sa sarili ko, sabi ko bahala na sila kung ano ang ibigay nila. Tinawag akong Rodney ni Harmony. Yung iba, iba rin
Yung lalaking pumasok sa silid... Nasa 6'9" o 7'0" ang taas niya. Nanliit tuloy si Jehanne sa mga kasama niya. Mahaba ang itim na buhok noon, maputla ang kulay ng balat, matangos ang ilong at maitim ang paligid ng mga mata, gayundin ang mga labi. Nakasuot iyon ng kulay itim na kasuotang yari sa balat at maraming bling-bling sa katawan. Kapuna-puna rin ang suot nitong choker, isang uri ng kwintas, na ang disenyo ay patusok-tusok na bakal. Pakiramdam ni Jehanne, kayang makapatay ng sinuman ang kwintas na iyon. Bukod sa matangkad ang lalaki, malaki rin ang katawan nito, at mukhang kaya siyang ihagis nang malayo. Pakiramdam din niya, kaya siyang pipiin ng malalapad na kamay nito. Dumiretso ang lalaki sa itim na salaming lamesa at mula sa ilalim, may hinugot siyang isang napakalaking libro. Inilagay niya iyon sa ibabaw ng lamesa. Kulay itim ang libro, makapal, at
Umalis saglit si Andrei para mamili ng kasuotan niya. Nang makabalik, sunod silang nagtungo sa isang tukador na puro alahas. Hindi mahilig si Jehanne sa mga alahas, pero mukhang sa mundong ito ay kailangan mo ng kahit na isa. "Ang Seremonya ng Pag-iisa," sabi ni Andrei. "Mamimili ka ng isang alahas na magiging kanlungan ng bato. Pagkatapos, isusuot mo iyon. At pag nagawa mo na, ikaw at ang bato ay magiging isa." "Ganoon pala..."pagtatanto ni Jehanne. Pinuntahan niya ang mga tukador. Sobrang dami man ng mga alahas, hindi pa rin siya makapili ng isa. Ilang minuto rin siyang paikot-ikot at papalit-palit ng tinitingnang mga tukador hanggang sa nakatagpo na siya ng alahas na pagkakanlungan niya ng bato. "Sa tingin mo bagay ito sa sa akin?" tanong niya kay Andrei nang ipakita ang isangchoke
Lumabas na sina Andrei at Jehanne sa silid. Habang naglalakad, walang nagsasalita sa kanila. Tanging tunog ng pagtapak ng mga paa nila ang maririnig sa paligid. Nasa leeg ni Jehanne ang kwintas kung saan nakakanlong ang bato. Nararamdaman niya ang kakaibang init na nagmumula rito. 'Di gaya ng init ng kadenang gumapos sa kanila kanina, masarap ito sa balat at hindi nakapapaso. Bigla niyang naalala yung nangyari sa kanila ni Andrei, kung paano siya nito hinalikan sa labi, at kung paano niya hinayaan ang sarili na lamunin ng kanyang emosyon. Nahihiya siya sa nangyari kanina. Gusto niyang isiping walang malisya iyon, pero kapag napapatingin siya kay Andrei at nakikita ang sugat nito sa labi na alam niyang siya ang may gawa, hindi niya maiwasang bigyan ito ng kahulugan. Sa kabilang banda, sinubukan niyang ipagwalang-bahala na lang ang nangyari.&nb
"Syempre, gusto kong makita!" galak na galak niyang itinugon. "Pahiram ako ng bato mo," sabi ni Andrei. Tinanggal ni Jehanne sa pagkakakabit sa leeg niya ang kwintas na pinagkakanlungan ng bato at ibinigay iyon kay Andrei. Hinawakan ni Andrei ang kwintas at kapansin-pansing nawala ang kinang ng bato. "Tingnan mo ito," sabi niya. "Nawala ang kulay ng bato ko," mahinang pagkakasabi ni Jehanne. Ibinalik ni Andrei ang kwintas sa kanya. Nang hawakan niya ito, nagulat siya nang makitang bumalik ang kulay nito! "Ikaw lang ang maaaring gumamit ng batong iyan, Jehanne. Kung hahawakan iyan ng iba, mawawalan iyan ng buhay. Puwede mong ihalintulad iyan sa pisikal na katawan, at ikaw ang kaluluwang nagbibigay-buhay sa batong iyan. Kung maiaalis iyan sa iyo, hindi g
Bago pa man sila magpunta sa mundo ng mga tao para simulan ang pagsasanay, ipinatawag ang mga taga-bantay at kanilang binabantayan para sa isang pagpupulong sa lugar na sa pagkakalarawan ni Jehanne ay "maraming lamesa at kandila." Saka lang niya nalamang ang tawag pala sa lugar na iyon ay "Bulwagan ng mga Namayapa," nang sabihin sa kanya ni Andrei. Pinagmasdan ni Jehanne ang mga kasama niya. Pansin niyang may pagkakapareho ang mga binabantayan sa kulay ng mga mata at balat. Inisip niyang dahil siguro iyon sa seremonyang pinagdaanan nila. Ipinagtataka naman niya kung bakit halos hindi nila kawangis ang mga taga-bantay. Ilan sa kanila ay iba ang kulay ng mga mata. Mapapansin ding mas marangya ang bihis ng mga taga-bantay kaysa sa kanila at napakaraming palamuti sa katawan ng mga iyon, maliban na nga lang siguro kay Andrei dahil simple lang ang ayos nito. Inisip niyang maganda siguro kung magiging taga-bantay
Dumilat si Jehanne at nakitang kakaiba na ang paligid. Nasa lungsod sila. Madilim ang gabi. Sa paligid nila, mga taong naglalakad. Yung iba, papasok sa trabaho. Yung iba, pauwi na. Sa ilalim niya, naroon si Andrei at nakangiti. "Nag-enjoy ka bang yakapin ako?" mapang-asar na tanong nito. Nagsalubong ang kilay ni Jehanne, dali-daling kumawala sa pagkakayakap ng taga-bantay niya, at bumangon. Tumayo rin si Andrei at pinagpag ang damit. Suot niya ang isang kakaibang ngiti at 'di niya rin mawari kung bakit siya ngumingiti nang ganoon. "Saan tayo pupunta?" tanong ni Jehanne. Itinuro ni Andrei ang isang gusaling ginagawa pa lang. "Doon!" sabi niya. Tumakbo siya at sinundan siya ni Jehanne. Habang tumatakbo, may mga nakasalubong si Jehanne na sa palagay niya ay kauri nila. Madali namang mat