AN: Pasensya na po at natagalan ang pag-update. Nagpapasalamat po ako sa lahat ng mga sumusuporta sa akin. Love you all guys! ❤
---------
Masaya ako habang pabalik na ng mansiyon sakay ng kotse ni papa. Pinilit ko na ilabas na ako ngayon mismo sa hospital dahil naiinip na ako at gusto ko ng makita si mama ngayon pati na si, Jenny.
"Sigurado ka ba Gabriel maayos na ang pakiramdam mo?"
Napalingon ako kay papa at nakangiting tumango.
"Huwag na sana ulit 'yon gagawin." Seryoso na wika ni papa.
"Oo pa, pasensiya na." Sagot ko at muling natahimik na kami ni papa habang tinatahak niya ang daan papunta kung saan nakatira si mama at Jenny.
Paghinto pa lang ng kotse ay agad na bumaba na ako at halos takbuhin ko ang daanan upang makarating agad sa bahay nila. Naabutan ko na bukas ang pinto kaya pumasok na agad ako,
Ayoko mang isipin pero nalulungkot ako na hindi ko nakita si Jenny, tahimik na nakaupo habang tahimik rin si mama sa tabi ko. Naalala ko naman bigla ang number ni Jenny, agad na kinuntak ko ang number niya. Napalingon si mama sa akin."Naiwan ni Jenny ang cellphone niya."Nanghihinang binaba ko ang phone ko at napatingin ako sa labas ng bintana. Naramdaman ko ang paghawak ni mama sa kamay ko."Alam kong tulad mo 'ay nag-aalala rin ako kay Jenny, para ko na rin siyang anak. Pitong taon pa lang si Jenny ng mapunta siya sa akin."Nakatingin ako kay mama at tahimik na nakikinig sa kanya."Si Jenny ang naging dahilan kung bakit kahit paano napawi ang pangungulila ko sa'yo anak. Kaya hindi rin ako mapalagay na hindi ko alam kung nasaan na siya."Inakbayan ko si mama at nilapit ng husto sa akin, damang-dama ko ang pagmamahal niya kay Jenny."Kanino ba tayo maaaring magtanong para mahanap natin siya?"
"Ma, Pa. Gusto ko na po siyang pakasalan." Napatayo sa kinauupuan ang nasabing magulang dahil sa sinabi at hindi makapaniwala ang itsura ng mga ito. "Anak, baka naman nagpapadalos-dalos ka lang ng desisyon mo?" "Ma, bente singko na ako at alam ko na ang ginagawa ko. At isa pa anim na buwan na siyang buntis, alam niyo na naman na nagmamahalan kami kahit alam kong tutol kayo sa relasyon namin. Ma, pa. Mahal na mahal ko po si, Carmela." Hindi nagsalita ang ginang at nanatiling nakatingin na tila ba may iniisip ito. "Bueno, sige papayag kami ng ama mo. Pero saka na 'yang kasal na 'yan kapag nakapanganak na siya. Mas magandang magpakasal kung hindi malaki ang tiyan ng babae na 'yan." "Ma, Carmela ang pangalan niya." "Ok, Carmela. Naiintindihan mo ba ako? Saka na kayo magpapakasal maliwanag ba?" Seryosong wika nito sa anak. "Bakit kailangan pa na manganak siya at doon pa kami magpapakasal? Maaari na naman ngayon at--" "Sinabi ko na at kung mapilit ka baka hindi mo magustuhan ang gag
AN: Hello po sa inyong lahat at sa lahat ng mga magbabasa nito maraming salamat po.----------7 years later...."Nako wala na ho dito sila sir at Ma'am Melinda nasa states na po sila simula ng mamayapa ang asawa ni Ma'am Melinda." "Babalik pa po ba sila? Kailangan ko makita ang anak ko." Naiiyak na wika ko sa guard pero umiling lang ito."Carmela, hoy!""Ha? B-Bakit?" Nagulantang na sagot ko at takang-takang napatingin kay Joselyn."Bakit? Eh kanina ka pa tulala diyan eh. Huwag mo sabihin na iniisip mo na naman si Gregory?" Nakataas ang kilay na wika ni, Joselyn."H-Hindi, ang anak ko ang naalala ko. Kaarawana niya ngayon at malaki na siya dahil pitong taon na simula magkahiwalay kami. Ganon ko na rin katagal na hindi nakikita ang anak ko, hanggang ngayon ay hindi pa rin matan
AN: Salamat po sa mga nagbabasa nito alam ko na magugustuhan at paiiyakin ko kayo sa story na 'to. At magmamahal kayong muli😍-----------11 years later...."Anak pasensya ka na ah kung kinakailangan nating lumipat agad-agad, pati school na papasukan mo 'ay bago ulit.""Ma, ok lang sa akin. Saka wala naman pong problema ang dali lang maghanap ng bagong University. Maghahanap rin po ako ng bagong scholar ship na rin para makapagpatuloy sa pag-aaral." Nakangiting sabi ko kay mama at niyakap niya ako."Salamat anak, hayaan mo tutulungan kita sa lahat.""Naglalambingan na naman kayo diyan sama naman ako."Tumawa kami ni mama pagpasok ni Tita Joselyn at sumama na yumakap sa amin ni mama. Sobrang saya ko dahil sa kanila nagkaroon ako ng totoong pamilya, kahit pa alam ko naman na hindi ako tunay na anak ni Mam
AN: Salamat po sa mga nagbabasa nito sana'y hanggang sa dulo ay nandiyan kayo. Love you all guys! 😘-------------Gutom na gutom ako pagtapos ng klase dahil sa kakahanap sa unang subject ko at room. Nakakahiya pa ang nangyari kanina dahil nagkamali ako ng pinuntahan. Napabuntong hininga ako habang kinakain ang sundwich na ginagawa ni mama para sana almusal ko pero binaon ko na lang dahil gusto kong pumasok ng maaga.Naubos ko na ang pagkain ko at uminom na ako ng tubig na binili ko lang dito dahil sa nakalimutan ko magdala. Kinuha ko ang libro ko sa mga pagluluto dahil paborito ko talaga ito basahin para dagdag kaalaman sa pagluluto. Pangarap ko kasi maging magaling na chef kahit na hindi sa buong mundo.Napangiti ako sa naisip ko kaya HRM ang kurso ko at major ko 'ay foodtech. Tahimik na nagbabasa ako ng mapansin ko sa gilid ng mata ko ang paparating na grupo.
"Gabriel, nag-away ba kayo ni Trixie?"Napaangat ang mukha ko dahil sa tanong ni lola, kasalukuyang kumakain ako ng breakfast. Binaba ko ang hawak ko na tinidor at tiningnan si Lola."Hindi kami nag-away ni Trixie, misunderstanding lang po. But don't worry, aayusin ko po ito." Sagot ko at sinabayan ko ng pagtayo dahil nawalan ako ng ganang kumain."Tama lang 'yang gagawin mo, Gabriel. Alam mo naman kung gaano ka niya kamahal at kilala mo na siya dahil sabay kayong lumaki simula bata pa. Siya lang ang babae na gusto ko para sa'yo."Hindi na ako sumagot sa sinabi ni Lola nagpatuloy na ako palabas ng pinto papunta sa parking area. Alam ko naman 'yon simula nagkaisip ako na si Trixie lang ang para sa akin at 'yon ang ilalagay ko sa isip ko lagi, kailangan kong alisin sa isip ko ang babae na 'yun.Seryosong nagmamaneho ako at malapit na rin ako makarating sa University.
AN: Salamat po sa mga nagbabasa nito sana'y masiyahan kayo sa bawat chapter na mababasa niyo.----------"OH MY GOSH! I CAN'T BELIEVE THIS!""Alam mo masiyado kang over reacting, Janine.""Why? You see, alam mo 'yung kung sino pa 'yung kinaiinisan mo at pinagseselosa--""Can you please shut your mouth!?" Inis na sambit ko dahil sa nakakairitang mga sinasabi nila. Natahimik naman sila bigla dahil sa matalim na tingin ko sa kanilang dalawa."Sorry na, Trixie. Kasi naman eh, i feel you lang. Bakit kasi siya pa ang napunta sa section natin? Mas lalong masisira ang araw mo sa kaniya." Wika ni, Janine."Yeah, you're right Janine. And i feel something sa babae na 'yon." Nakasimangot na sabi ni, Diana.Tahimik na malalim na napapaisip ako habang narito kami sa cafe, dahil mamaya pa ang next clas
AN: Salamat po sa mga nag-aabang nito sanay huwag kayong magsawa. 👌 love you all guys! 😍----------"Bakit ba kahit saan ako magpunta nakikita kita?" Seryoso na tanong ko habang nakatingin sa kanya na parang naiilang na tingnan ako. Dahil hangga dito sa coffee shop ni Gerson 'ay makikita ko siya."Sa-Saan ba ang c.r dito?"Napatingin lang ako sa kanya pagtayo niya at sumenyas si Gerson kung saan banda. Agad na tumayo ito, naiwan kaming dalawa."Is it called, Tadhana?"Napatingin ako kay Gerson na nakangiti ng nakakaloko."Well, sa tingin ko naman hindi dahil may Trixie ka na." Sambit pa niya na natatawa."Bakit kaya hindi mo na lang ako ikuha ng maiinom ko rin?" Sabi ko dahil hindi ko gusto ang maloko niyang ngiti."Yeah, sure. Ikaw pa ba?" Halaklak na sagot nito at tinawag ang