“You need to find her, Renato.” Sabi ni Lyn sa asawa. Kasalukuyan silang nag-uusap sa veranda habang kumakain nang agahan.
Don Renato took a sip in his mug bago sumagot. “I know sweetheart. I just need more time.
Nagpadagdag na ako nang detectives para mahanap agad ang dapat hanapin. Hindi ito madali, iilang impormasyon lang ang hawak natin.”
“Yes, I know too. Pero dalawang buwan na lang at magbibirthday na si Aled. We need to move fast.” Tila bahaw na sabi nang Donya. She took a slice of bacon on her plate.
Tumango ang Don. “I’m confident this time, sweetheart. Mahahanap na natin sila.” Sabi nang Don bago muling ibinalik ang atensyon sa hawak na dyaryo.
Don Renato and Donya Lyn has an only child, si Alejandro o Aled sa marami. Ito ang nakatakdang mag-mana nang lahat nang ari-arian nang pamilya Santillan sa takdang panahon.
Ngunit mayroong kondisyon na ginawa ang ama ni Don Renato na lolo ni Aled. Aled must marry before he can have the power over their corporation, ang Clandestine International. At hindi lamang basta babae ang pwede nitong pakasalan, may ipinapahanap ang lolo nito, apo umano nang matalik nitong kaibigan na nagligtas nang buhay nito.
Matagal nang alam ni Aled ang kondisyon nang lolo nya, ngunit hindi ito nagpakita nang pagtutol o pagsang-ayon. Hindi malaman nang mag-asawa kung ano ang plano nang anak nila. Ang kumpanya ay magiging pag-aari nang bunsong kapatid ni Renato na si Roberto. Hindi ito nakapag asawa at malayo ang loob nang magkapatid ngunit alam ni Renato na tuso at ganid ito.
Nasa huling testamento nang ama nila na kapag hindi pa nakapagpakasal ni Aled sa edad nitong bente sa nasabing babae ay mapupunta ang lahat nang kayamanan kay Roberto. Magtatrabaho bilang simpleng empleyado sa kumpanya ang mag-ama na sina Renato at Aled. May sariling negosyo din naman si Donya Lyn ngunit mas malaki nang di hamak ang kinikita nang Clandestine.
Sa kasong ito ay handa sanang tanggapin nang asawa na hindi sa kanila mapunta ang mana dahil ayaw nilang pilitin ang anak nila, ngunit ayaw nila na ang ganid na si Roberto ang makikinabang nang lahat. Alam nila na may mga illegal businesses ito at siguradong hindi magiging maganda ang pagpapatakbo nito sa kumpanya na pinaghirapan nang papa nila.
Ang nasabing babae ay bata kay Aled nang dalawang taon, ayon na rin sa kwento ni Don Rafael bago ito yumao. Apo ito ni Lucio Ronquillo, dating empleyado nang Don sa Clandestine ngunit kalaunan ay naging matalik na kaibigan nito. Kasama ito palagi nang Don sa bawat lakad nito.
Isang beses ay nagpasya ang Don na pumunta sa isang beach resort na pag-aari nang Clandestine. Kasama nito si Lucio at isang driver nang may mangyaring aksidente. Nabangga ang kotse na sinasakyan nila. Namatay ang driver ngunit nabuhay ang dalawa. Tinulungan ni Lucio na maunang makalabas ang Don.
Don Rafael remember Lucio saying na mas importante ang buhay nya kaysa sa kanya kaya kailangan nitong mabuhay. Kailangan daw ito nang pamilya nito at nang Clandestine. Nang makalabas ang Don ay agad nya rin tinulungan makalabas ang kaibigan. Ngunit bago ito tuluyang makalabas ay pinatakbo na sya nito dahil ilang sandali na lang ay sasabog na ang kotse.
Bagamat ayaw iwanan nang Don ang matalik na kaibigan ay natakot na din sya, pinilit nyang lumayo kahit madami na rin syang sugat. Ilang sandali pa ay sumabog ang sasakyan. Bagamat hindi agad binawian nang buhay si Lucio dahil naisugod pa ito sa hospital ay hindi kinaya nang katawan nito ang mga tubo na bumubuhay dito.
Nailibing ito nang hindi nakikita ni Rafael dahil dinala sya sa America nang anak nitong si Renato upang magamot nang maayos. Nang makauwi muli ay wala na syang nahanap na kamag-anak nang namatay na kaibigan. Bilang pasasalamat ay gumawa nang last will and estament ang Don bago ito mamatay.
Ang sabi nang Don ay malalaman nila kung ito na ang apo ni Lucio kapag hawak nito ang kwintas na kapareho nang kwintas na ibinigay nito kay Aled. Isa iyong 24karat gold na may pendant na may diamond sa gitna. Pinasadya nila iyon kaya wala itong ibang katulad.
Ang kwento ni Don Rafael ay sinadya nilang bumili ni Lucio nang kwintas upang kapwa ibigay sa mga apo nila. SI Aled ang una at nag-iisang apo nang Don kaya mahal na mahal nya ito.
“Papa was so clever. Alam nyang hindi natin hahayaan na mapunta kay Roberto ang Clandestine.” Naiiling na sabi ni Renato sa asawa.
Tumango si Lyn. “Yes, sweetheart. And I hope, maintindihan tayo ni Aled. Ayoko na lalong lumayo ang loob nya sa atin.” Malungkot na sabi nang Donya.
Si Donya Lyn naman ay pure Korean na nakilala ni Don Renato sa isang business trip nito sa Korea. Marunong mag English ang Donya nang magkakilala sila kaya hindi naging mahirap para sa kanila ang mag-usap. Anak si Lyn nang isang Korean businessman, at nag-iisang anak ito kaya dito ipina-mana ang jewelry business nang mga ito.
Bagamat nagkaroon nang anak sa pagkadalaga si Lyn ay hindi iyon naging hadlang kay Renato para mahalin ito. Limang taon na si Patrice nang magpakasal ang dalawa. Naiwan si Patrice sa mga magulang ni Lyn at alam rin iyon ni Aled. Nakilala nya na rin ito.
Sa ina namana ni Aled ang singkit na mata nang binata. Ang tangkad naman nito ay sa ama na si Renato. Walang itulak kabigin ang lahat sa itsura ni Aled, tila ito isang celebrity na Koreano. Malakas din ang appeal nang binata, tipong lilingunin ito nang mga tao once na makasalubong nila si Aled.
But there is a big problem. Masungit, suplado at hindi pala imik si Aled. He has his own world. Masyado itong misteryoso, he barely smile.
Ang mga katulong sa mansion nang mga Santillan ay ilag dito. Kaunting galaw lang kasi nila na hindi nito gusto ay malamang na sisinghalan sila nito.
“T-teka ma, ano ‘to? Bakit mo binibigay ‘to sa akin?” Gulat na tanong ni Sandy sa ina. Isinuot nito ang isang gold necklace sa kanya.“Anak, sayo yan, remember? Ibinigay iyan nang lolo Lucio mo noong five years old ka pa lang, pero I decided na itago dahil bata ka pa noon, baka mawala mo lang.” Sabi ni Loreta sa anak. Inayos nito at lagpas balikat na buhok nang anak at ihinarap sa salamin.Hinawakan nya ang kwintas. Hindi nya alam pero pakiramdam nya ay mayroong hindi magandang mangyayari nang hawakan nya ito. Napalunok sya. “Ah, eh ma, bakit bininigay mo na ito sa akin ngayon?”“Ano ka ba. Syempre sayo yan. Ang tagal ko nga lang na naitago iyan, nawala na sa isip ko habang lumalaki ka.” Nakangiting sabi ni Loreta.Nagkibit balikat na lamang si Sandy.“Huwag mong iwawala yan, yan na lang ang ala-ala na naiwan ni It
“Pasensya na talaga Lorena.” Nahihiyang sabi ni Loreta sa kapatid. Dalawang araw na silang nakatira rito, hindi rin makapasok sa school ang magkakapatid dahil natupok nang apoy ang mga gamit nila.“Wala iyon ate. Nasabi mo na ba sa anak mo?” Tanong ni Lorena.Umiling si Loreta. “H-hindi ko alam kung paano ko sasabihin.”Ikinwento nya rito ang nangyaring pagpunta nang mag-asawang Santillan sa kanila, at ang mga pinag-usapan nila. Sabi ni Lorena ay iyon na lamang ang tanging solusyon sa nangyari sa kanila.Malaki ang maitutulong nang mga ito. Sa katunayan ay tinawagan sya nang umagang iyon ni Donya Lyn, offering help. Pero hindi nya ito kinausap nang matagal. Hindi nya pa nakakausap si Sandy at natatakot sya na magalit sa kanya ang anak.---------------------------------------------------------&nb
Unang araw na magkasabay na papasok si Sandy at Aled. Alas syete pa lamang ay kumatok na sa pinto nila ang driver ni Aled. Nasa late thirties na ang edad nito at seryoso rin ang mukha.“Magandang araw senyorita. Nasa kotse ho si senyorito at hinihintay na kayo.” Bati nito sa dalaga.Nailang sya nang tawagin syang senyorita nito. “Ah ano, mister, pwede bang Sandy na lang ang itawag mo sa akin? Hindi ako sanay eh.”Umiling ito. “Pasensya na po senyorita, pero hindi ko ho kayo mapagbibigyan.” Sabi nito at ngumiti nang bahagya.Nagkibit balikat na lamang sya. Matapos magpaalam sa mama nya ay kinuha ng driver ang bag nya at inalalayan sya hanggang sa makasakay sya nang kotse. Agad nyang naramdaman ang lamig dulot nang aircon.Magkatabi sila ni Aled sa likuran. Sa unahan nila ay mayroon pang itim na kotse ka kagaya rin nang sinasakyan nila. Naroon an
“I hope na maisama mo si Aled sa birthday ko if you don’t mind..” Sabi ni Judy.Nagulat si Sandy dito nang bigla itong tumabi sa kanya sa classroom. Kasalukuyan syang nagsusulat nang kung anu-ano nang marinig nyang nagsalita si Judy.Tiningnan nya ito. “Ha?”Ngumiti si Judy. “Ikaw talaga, pa humble ka pa. Boyfriend mo pala si Aled, hindi mo sinasabi. Anyway, since ganun nga, you might as well bring him as your escort.”Napanganga sya. “E-escort?”Tumango si Judy. “Ah, don’t tell me na nakalimutan mo ang birthday ko? Sa susunod na araw na iyon.” Tila nagtatampo na sabi nito.“Ah, eh hindi. Nagulat lang ako. Titingnan ko kung sumama sya. Hindi sya mahilig magparty.” Dahilan nya. Wala naman talaga syang balak na isama ito. Maiinis lang sya.“I know. Rem
Tatlong lingo na lamang at ika dalawampung kaarawan na ni Aled. Huling meeting na rin para sa details nang madaliang kasal nila Sandy at Aled. Sina Lyn at Loreta ang nagplano at excited na ang mga ito.Iniabot nang dalawang ina sa mga anak nila ang isang katerbang wedding magazine upang mamili ang mga ito nang gown na isusuot ni Sandy.Tila bored na bumuntong hininga lang si Aled, nakatingin sa malayo. Si Sandy naman ay naexcite bigla nang makita ang mga design nang gowns. Ayaw nya sa mga ito pero aminado sya na nagandahan sya sa mga design na nasa magazines.“Nakapili ka na ba anak?” Tanong ni Loreta kay Sandy.“Hindi ako makapili ma. Ang daming maganda.” Sabi nya.Natawa si Lyn sa sinabi ni Sandy. “Alam mo hija, ganyang ganyan din ako noong ikakasal pa lang kami ni Renato. Sa ganda nang designs nang mga wedding gowns ay hindi ako makapili.”
“I know. Matagal na kaming magkakilala ni Aled.” Sabi ni Prince. Lumamlam ang mga mata nito na kanina lang ay puno nang sigla.“Talaga?” Sandy asked.Tumango si Prince.Kasalukuyan silang nakila Sandy. Nagpasabi ito na pupunta upang ito mismo ang magpaliwanag sa mama nya kung ano ang nangyari. Naintindihan naman ng mama nya. Sa katunayan, sa paliwanag nya pa lang ay ayos na sa mama nya pero natuwa rin ito ng mismong ang artista pa ang nagpaliwanag rito ng nangyari.At ngayon ay bigla na lamang nilang napag-usapan si Aled. Nasa terrace sila at nagmemerienda. Nangungulit pa nga ang kapatid nya dahil talagang crush na crush nito si Prince.“Yes, as a matter of fact, we’ve known each other way back in elementary, but we parted ways bago ako maging talent nang Clandestine.” Uminom ito nang juice sa basong hawak.&ldq
Kapwa sila napatigil. Napa-awang ang mga labi ni Sandy. Hindi sya makapagsalita. Tila iniisip nya pa kung totoong si Aled ang nasa harap nila. Palipat-lipat ang tingin nya sa dalawa. Masama ang tingin na ipinupukol ni Aled kay Prince.Ilang sandali lang ay tumalikod na si Aled at akmang maglalakad pabalik sa kotse nito ngunit hinabol ito ni Prince, sumunod na rin si Sandy.“Aled, wait.” Nahawakan ni prince ang kamay nang lalaki bago ito makasakay sa kotse nito.Tinabig iyon ni Aled at humarap kay Prince.“Now what?” Singhal nito.“I-I was..” Hindi matuloy ni Prince ang sasabihin.“A-alejandro..” Sabi ni Sandy. Hindi nya rin alam ang sasabihin nya. Alam nyang iba ang iniisip nito dahil nakita nito si Prince sa bahay nila.Tiningnan rin nang masama ni Aled si Sandy. “Speak.”
Nanlaki rin ang mga mata nang dalawa nang mapagtanto ang posisyon nila at ang pagpasok ni Donya Lyn. Agad na itinulak ni Sandy si Aled at sabay silang mabilis na tumayo.“No, tita. You got it wrong. N-nadulas ho kasi ako.” Agad na paliwanag nya. Bakas sa mukha nya ang pagkapahiya.Si Aled naman ay hindi nagsasalita. Naupo lang ito sa kama at tila walang pakealam sa iniisp nang ina.Tiningnan nang Donya si Aled.“Hindi ka ba marunong kumatok?” Walang emosyon na tanong nang lalaki sa ina.“Ah.. S-sorry. H-hindi kasi naka lock..” Paliwanag naman nang Donya. “Anyway, it’s alright. Ikakasal na naman na kayo in five days. I got to go.” Sabi nang Donya at mabilis na lumabas.Nakanganga naman na naiwan si Sandy. Nagulat sya sa pag-uusap nang dalawa. Tila hindi mag-ina ang mga ito. Tila ang Donya pa ang humihingi n