“Pasensya na talaga Lorena.” Nahihiyang sabi ni Loreta sa kapatid. Dalawang araw na silang nakatira rito, hindi rin makapasok sa school ang magkakapatid dahil natupok nang apoy ang mga gamit nila.
“Wala iyon ate. Nasabi mo na ba sa anak mo?” Tanong ni Lorena.
Umiling si Loreta. “H-hindi ko alam kung paano ko sasabihin.”
Ikinwento nya rito ang nangyaring pagpunta nang mag-asawang Santillan sa kanila, at ang mga pinag-usapan nila. Sabi ni Lorena ay iyon na lamang ang tanging solusyon sa nangyari sa kanila.
Malaki ang maitutulong nang mga ito. Sa katunayan ay tinawagan sya nang umagang iyon ni Donya Lyn, offering help. Pero hindi nya ito kinausap nang matagal. Hindi nya pa nakakausap si Sandy at natatakot sya na magalit sa kanya ang anak.
---------------------------------------------------------
“W-what? Okay ka lang ba ma?” Napatayo sa kinauupuang sofa si Sandy nang kausapin sya nang mama nya at nang tita Lorena nya. “No way!”
“A-anak, hindi naman sa pinipilit kita, pag-isipan mo muna..” Sabi ni Loreta. Ito na ang nakikiusap sa anak. “Were broke. Nasunog ang bahay at mga gamit natin. Pati ang pera na iniwan nang papa mo, naging abo. I don’t know where to start..” Garalgal na sabi ni Loreta sa anak. This time ay umiiyak na ito.
Yumuko si Sandy. Hindi nya kayang makitang umiiyak ang mama nya, at tama ito. Walang wala talaga sila. Hindi sila pwedeng umasa sa tita Lorena nya dahil tumutulong na rin ito sa pag-aaral nya at magkakapamilya na ito.
Kinabukasan ay pumasok si Sandy dahil biyernes naman at pwedeng magsuot nang civilian. Agad nyang sinabi sa mga professor nya at nagpaalam sya sa mga ito na baka hindi makapasok nang ilang araw. Naiintindihan sya nang mga ito.
Hindi sya agad umuwi nang araw na iyon. Tumambay pa sya sa university at nakipagkwentuha kay Renz.
“Grabe girl. Young wife ang drama mo kapag nagkataon.” Komento nito. Kumakain sila nang ice cream sa paborito nilang spot, sa ilalim nang puno.
Sumimangot sya. “Nang-aasar ka pa dyan. Ni hindi ko pa nga nakikita yung mapapangasawa ko kung sakaling pumayag ako. Ang awkward naman.”
“Bakit, hindi ka ba papayag? Paano ang mama at mga kapatid mo? This time, literal na bread winner ka nang pamilya mo Sandy. Don’t let them suffer.” Naiiling na sabi ni Renz.
“Ah! Ano ba to? Ayoko nang ganito.” Halos maiyak na sabi ni Sandy.
“Kaya mo yan girl. Isipin mo na lang na para sa pamilya mo ang pagsasakripisyo mo, and I’m sure naman ay pwede mapa-annul ang kasal nyo kung hindi na kayo masaya.” Sabi pa ni Renz.
“S-sa tingin mo, dapat akong pumayag?”
Tumango si Renz. “Kung ako nasa kalagayan mo, which is impossible, malamang iko-consider ko talaga ang pagpapakasal sa lalaking iyon. Siguro naman hindi yon panget.” Nakangiwing sabi ni Renz.
Natawa sya dito. “Ikaw talaga.”
Alas singko nang hapon umuwi si Aled nang araw na iyon. Katulad nang nakagawian ay dumidiretso ito nang uwi. Tuloy-tuloy itong bumaba sa sasakyan nang pagbuksan na ito nang mga bodyguards nito.
Nang makita ito ni Donya Lyn ay agad nya itong hinarang. “Anak, can I talk to you for a minute?” She asked.
Blanko ang mukha na tiningnan lang ni Aled ang ina. Inakay ito ni Lyn sa tabi nang pool at doon kinausap.
“Ahm, anak.. naaalala mo pa ba yung last will and testament nang lolo mo?”
Tumango ito, blangko pa rin sa reaksyon ang mukha.
“In two months time, twentieth birthday mo na. We found the girl that papa wants you to marry para sa Clandestine.” Dahan-dahan na paliwanag ni Lyn.
“Okay. When is the wedding?” Tanong ni Aled.
Napanganga si Lyn sa tanong nang anak. “W-what? Y-you mean to say, payag ka?”
“You never ask.” Sagot nito. Tumayo ito at inayos ang nagusot na damit, tila naiinip.
Tumayo rin ang Donya. “Ah, s-sige anak. I’ll tell your dad that you said yes.” Excited na sabi nang Donya.
Dumiretso ito sa library kung saan gumagawa nang ilang paper works ang Don. Agad nyang sinabi rito ang pagpayag nang anak nila.
“That’s good. Hindi na tayo nahirapan kumbinsihin si Aled, sweetheart. Kailangan na lang natin malaman ang desisyon nang apo ni Lucio Ronquillo.”
“Yes, and kailangan na rin nating iplano ang kasal. Dalawang buwan na lang at birthday na ni Aled, we need to move fast.” Sabi naman nang Donya.
---------------------------------------------------
Kinakabahan na pinihit ni Sandy ang doorknob nang pinto nang library room sa mansion nang mga Santillan. Her soon to be husband is there. Nag-uusap sa ibang detalye ang mama nya at ang mag-asawang Santillan about sa details nang magiging kasal nila.
Pinapunta sya nang mga ito sa library upang makilala nya na ang anak nang mga ito, si Alejandro. Parang tatalon sa dibdib nya ang puso nya sa kaba. Masyadong kakaiba ang nangyayari.
Nang makapasok sya ay nakita nya ng bulto nang lalaki na nakatalikod, naghahanap nang libro sa mga estante. Nakasuot ito nang isang checkered polo at slacks. Tumikhim sya upang ipaalam ang presensya nya.
“I-ikaw?” Gulat na tanong nya. Ang lalaking humarap sa kanya ay walang iba kundi si Aled, ang heartthrob nang St.Bernard, at ang lalaking walang manners na nakadagan sa kanya.
Tumiim ang tingin nito sa babae. Ibinaba nito sa lamesa ang hawak na libro at unti-unting lumpit sa babae. “You?” Nagsalubong ang mga kilay nito.
“Hoy, wag mo akong ma you you ha! Ikaw ang biglang nandagan at sa akin ka pa nagalit.” Muling bumangon ang inis na nararamdama ni Sandy sa lalaking ito. Bagamat naiintimidate sya sa pagkakalapit nito sa kanya ay mas nangibabaw ang inis nya.
Nangunot lang ang noo nito at tiningnan sya mula ulo hanggang paa bago muling tumigil sa mukha nya ang tingin nito.
Nainsulto si Sandy sa ipinakita nitong paghagod nang tingin sa kanya. “Huwag mo nga akong tingnan nang ganyan.” Saway nya at tiningnan nya ito nang masama.
“Why not? In a few days ay magiging mag-asawa na tayo.” He mocked bago tumalikod at muling bumalik sa paghahanap nang libro.
Napasimangot na naman si Sandy. “Ganyan ka ba? Napaka obedient mo namang anak.” Out of the blue ay tanong nang dalaga.
“May sarili akong isip, nagkataon lang na kagustuhan ko rin na pumayag sa ganitong set-up.” Matigas na sagot ni Aled, na nasa binabasa pa rin ang atensyon.
Umirap sya dito bagamat hindi ito nakatingin. Nagbabasa pa rin ito nang libro. Ni hindi man lang sya tiningnan nito. Lalo syang naasar dito. “Wala ka talagang manners! Nakakinis ka! I hate you!” Tila bata na sabi nya rito. Pumadyak sya nang dalawang beses.
Muli syang nilingon ni Aled ngunit wala na naman itong reaksyon. Sa inis nya ay agad nya itong iniwan at bumalik kung nasaan nag-uusap ang mga magulang nila. Bahala na!
“Oh, hija. Nagkakilala na ba kayo ni Aled?” Nakangiting tanong ni Lyn.
Tumabi si Sandy sa mama nya na kaharap naman nang mga Santillan. Tumango sya. “Actually, nakita ko na ho sya sa St.Bernard, wer’e schoolmates.”
Nagkatinginan sila Renato at Lyn. “That’s good, sa St.Bernard ka din pala nag-aaral. Maaari kayong pumasok nang sabay ni Aled.” Sabi ni Aled.
“Yes, and hija, don’t worry dahil kahit na kasal na kayo ay ang pag-aaral nyo pa rin ang una nyong priority. Graduating ngayong taon si Aled, and we were looking forward to that.” Sabi pa ni Renato.
Natuwa sya sa sinabi nang mga ito. Magiging normal pa rin naman pala ang buhay nya, magkakaroon nga lamang sya nang asawa na kinaiinisan nya.
Nang gabing iyon ay napag-usapan din nila na araw-araw nang susunduin o dadaanan ni Aled si Sandy dahil kailangan daw na ma-established ang kanilang relationship bago sila ikasal.
Nais sanang tumutol ni Sandy, dahil alam nyang halos araw-araw din ay may mga babaeng nag-aabang kay Aled sa parking lot, plus, may mga bodyguards pa sila.
“Anak, mas mabuti na nga ang suggestion nila Renato at Lyn. Mas panatag pa ako sa pagpasok mo, dahil may kalayuan din sa atin ang St.Bernard.” Sabi ni Loreta sa anak.
Past ten o’clock nang gabi na sila nakauwing mag-ina. Pansamantala ay ipinahiram nang asawa ni Lorena ang dating bachelor’s pad nito sa mag-iina sa Makati. Ipinahatid sila sa driver nang mga-asawa matapos nilang mapag-usapan ang lahat.
Hanggang ngayon ay hindi lubos maisip ni Sandy kung bakit naging ganoon ang takbo nang buhay nila.
“Ate, I can’t believe it. Magpapakasal ka na. Magkakaroon na rin ako nang pamangkin.” Natatawa at tila excited na sabi ni Carina.
“Tumigil ka nga dyan. Wala pa akong balak magkaanak. Tsaka wala sa plano at usapan yan. Priority pa rin naming nang Alejandro na yun ang pag-aaral.”
Ngumiwi si Carina. “Alejandro? Eew. Pangmatanda ang pangalan. Baka mukha ring matanda.” Sabi ni Carina.
“No comment.” Pasalampak na nahiga si Sandy sa higaan nya. Nasa kwarto na sila nang kapatid nya at nag-uusisa ito.
“No comment ka dyan. Ano ba ang itsura ate?” Nag Indian sit ito sa kama nito at humarap kay Sandy.
“Okay naman. Matangkad, maputi at singkit.” Sabi nya. Hindi nya masabi rito na gwapo ito at malakas ang sex appeal, ayaw nyang puriin ang lalaki.
Tumango-tango si Carina. “Sabagay, hindi ba, Koreana yung mama noon?”
“Oo, kaya singkit sya.”
“Nakausap mo ba yung future husband mo?” Usisa pa ni Carina.
Naupo na rin si Sandy at hinarap ang kapatid. “Oo.” Walang gana na sagot nya.
“Ano naman napag-usapan nyo?”
“Hay, ano ka ba Carina. Wag ka nang tanong nang tanong.” Sabi nya rito.
“Nagtatanong lang eh. Syempre curious ako. Dapat maganda o gwapo ang magiging pamangkin namin ni Chloe.” Sabi nito sabay hagikhik.
Sa inis ay binato ito nang unan ni Sandy.
Unang araw na magkasabay na papasok si Sandy at Aled. Alas syete pa lamang ay kumatok na sa pinto nila ang driver ni Aled. Nasa late thirties na ang edad nito at seryoso rin ang mukha.“Magandang araw senyorita. Nasa kotse ho si senyorito at hinihintay na kayo.” Bati nito sa dalaga.Nailang sya nang tawagin syang senyorita nito. “Ah ano, mister, pwede bang Sandy na lang ang itawag mo sa akin? Hindi ako sanay eh.”Umiling ito. “Pasensya na po senyorita, pero hindi ko ho kayo mapagbibigyan.” Sabi nito at ngumiti nang bahagya.Nagkibit balikat na lamang sya. Matapos magpaalam sa mama nya ay kinuha ng driver ang bag nya at inalalayan sya hanggang sa makasakay sya nang kotse. Agad nyang naramdaman ang lamig dulot nang aircon.Magkatabi sila ni Aled sa likuran. Sa unahan nila ay mayroon pang itim na kotse ka kagaya rin nang sinasakyan nila. Naroon an
“I hope na maisama mo si Aled sa birthday ko if you don’t mind..” Sabi ni Judy.Nagulat si Sandy dito nang bigla itong tumabi sa kanya sa classroom. Kasalukuyan syang nagsusulat nang kung anu-ano nang marinig nyang nagsalita si Judy.Tiningnan nya ito. “Ha?”Ngumiti si Judy. “Ikaw talaga, pa humble ka pa. Boyfriend mo pala si Aled, hindi mo sinasabi. Anyway, since ganun nga, you might as well bring him as your escort.”Napanganga sya. “E-escort?”Tumango si Judy. “Ah, don’t tell me na nakalimutan mo ang birthday ko? Sa susunod na araw na iyon.” Tila nagtatampo na sabi nito.“Ah, eh hindi. Nagulat lang ako. Titingnan ko kung sumama sya. Hindi sya mahilig magparty.” Dahilan nya. Wala naman talaga syang balak na isama ito. Maiinis lang sya.“I know. Rem
Tatlong lingo na lamang at ika dalawampung kaarawan na ni Aled. Huling meeting na rin para sa details nang madaliang kasal nila Sandy at Aled. Sina Lyn at Loreta ang nagplano at excited na ang mga ito.Iniabot nang dalawang ina sa mga anak nila ang isang katerbang wedding magazine upang mamili ang mga ito nang gown na isusuot ni Sandy.Tila bored na bumuntong hininga lang si Aled, nakatingin sa malayo. Si Sandy naman ay naexcite bigla nang makita ang mga design nang gowns. Ayaw nya sa mga ito pero aminado sya na nagandahan sya sa mga design na nasa magazines.“Nakapili ka na ba anak?” Tanong ni Loreta kay Sandy.“Hindi ako makapili ma. Ang daming maganda.” Sabi nya.Natawa si Lyn sa sinabi ni Sandy. “Alam mo hija, ganyang ganyan din ako noong ikakasal pa lang kami ni Renato. Sa ganda nang designs nang mga wedding gowns ay hindi ako makapili.”
“I know. Matagal na kaming magkakilala ni Aled.” Sabi ni Prince. Lumamlam ang mga mata nito na kanina lang ay puno nang sigla.“Talaga?” Sandy asked.Tumango si Prince.Kasalukuyan silang nakila Sandy. Nagpasabi ito na pupunta upang ito mismo ang magpaliwanag sa mama nya kung ano ang nangyari. Naintindihan naman ng mama nya. Sa katunayan, sa paliwanag nya pa lang ay ayos na sa mama nya pero natuwa rin ito ng mismong ang artista pa ang nagpaliwanag rito ng nangyari.At ngayon ay bigla na lamang nilang napag-usapan si Aled. Nasa terrace sila at nagmemerienda. Nangungulit pa nga ang kapatid nya dahil talagang crush na crush nito si Prince.“Yes, as a matter of fact, we’ve known each other way back in elementary, but we parted ways bago ako maging talent nang Clandestine.” Uminom ito nang juice sa basong hawak.&ldq
Kapwa sila napatigil. Napa-awang ang mga labi ni Sandy. Hindi sya makapagsalita. Tila iniisip nya pa kung totoong si Aled ang nasa harap nila. Palipat-lipat ang tingin nya sa dalawa. Masama ang tingin na ipinupukol ni Aled kay Prince.Ilang sandali lang ay tumalikod na si Aled at akmang maglalakad pabalik sa kotse nito ngunit hinabol ito ni Prince, sumunod na rin si Sandy.“Aled, wait.” Nahawakan ni prince ang kamay nang lalaki bago ito makasakay sa kotse nito.Tinabig iyon ni Aled at humarap kay Prince.“Now what?” Singhal nito.“I-I was..” Hindi matuloy ni Prince ang sasabihin.“A-alejandro..” Sabi ni Sandy. Hindi nya rin alam ang sasabihin nya. Alam nyang iba ang iniisip nito dahil nakita nito si Prince sa bahay nila.Tiningnan rin nang masama ni Aled si Sandy. “Speak.”
Nanlaki rin ang mga mata nang dalawa nang mapagtanto ang posisyon nila at ang pagpasok ni Donya Lyn. Agad na itinulak ni Sandy si Aled at sabay silang mabilis na tumayo.“No, tita. You got it wrong. N-nadulas ho kasi ako.” Agad na paliwanag nya. Bakas sa mukha nya ang pagkapahiya.Si Aled naman ay hindi nagsasalita. Naupo lang ito sa kama at tila walang pakealam sa iniisp nang ina.Tiningnan nang Donya si Aled.“Hindi ka ba marunong kumatok?” Walang emosyon na tanong nang lalaki sa ina.“Ah.. S-sorry. H-hindi kasi naka lock..” Paliwanag naman nang Donya. “Anyway, it’s alright. Ikakasal na naman na kayo in five days. I got to go.” Sabi nang Donya at mabilis na lumabas.Nakanganga naman na naiwan si Sandy. Nagulat sya sa pag-uusap nang dalawa. Tila hindi mag-ina ang mga ito. Tila ang Donya pa ang humihingi n
Unang araw na nilang mag asawa. Natural na sa mansion na rin nakatira si Sandy. Ang kanyang silid ay katabi nang silid nang lalaki at napaka ganda niyon. Tila sya prinsesa kapag naroon sya. Kakagising nya pa lamang at agad nyang pinagsawa ang mata sa buong silid. Binigyan rin sya nang sariling credit card nang mama ni Aled na mama nya na rin. Nais nya sanang tumanggi ngunit magtatampo raw ito kapag hindi nya ito tinanggap. Para raw sa panggastos nya iyon. Napangiwi lang sya nang makita ang closet nya. Puro iyon girly dresses at karamihan ay palda pa. Inayos nya kinabukasan ang mga gamit nya sa closet na iyon at paulit ulit na inilibot ang mata sa kanyang silid. Gabi na kasi nang unang beses na pumasok sya roon at pagod na pagod pa sya pagkatapos nang kasal nila ni Aled kaya bulagta sya. Ngayon nya lang napapagsawa ang mga mata sa magandang ayos nang kwarto nya. Bagamat alam nyang da
Aled look so dashing in his attire. Naka rugged pants ito. Black maong na hindi maluwag at hindi rin masikip ang pants na suot nito. Tinernuhan nito iyon nang checkered polo na black and white at itim na skate shoes. Ang buhok nito ay nakataas. “Wow, ang pogi mo naman ngayon.” Puri nya rito. Natutuwa sya na hindi nya na kailangang mag effort nang sobra para makausap lang ito nang kaswal. Ngayon ay okay na ang mood nito palagi. “You look pretty yourself. Your attire suits mine.” Matipid itong ngumiti. Pareho silang naka black and white. Napangiti si Sandy.Pinagbuksan sya nito nang pinto. Sa isang lingo na pagtira nya sa mansion ay nalaman nya na madami nga itong kotse. Tatlo ang racing cars nito, dalawang motor bikes at isang pang personal na lakad, ang gamit nila nang oras na iyon. Noong una ay nalula sya pero kung tutuusin ay kaya