Nagising si Prince sa amoy ng pagkain na nagmumula sa kusina ng pad nya.
Bagamat inaantok pa ay pinilit nya ng dumilat at bumangon. He looked at the alarm clock on his bed side table and saw that it's already past 4pm. Napa haba ang tulog nya, pero hindi pa sya nakaka bawi sa ilang araw na pagpupuyat dahil sa pagbabantay kay Dychie.
Which reminds him.. Saan kaya ito inuwi ng Daddy nito?
Natigil ang pag iisip nya ng marinig nyang nag hum ng isang kanta si Ysabell. Nag e-echo ang pag ha hum nito sa buong pad. Kaunti lang kasi ang gamit nya at malawak ang bawat space.
Sinipat nya ang mukha sa salamain, nag hilamos sa sink ng kanyang bathroom at pumunta na sa kusina. Naabutan nya na nag-aahon ng lumpia mula sa kawali ang babae.
Lumingon ito ng maramdaman na papalapit sya.
"Oh, gising ka na pala. I hope you don't mind. Namili na ako kanina para sa memeriendahin na
Kanina pa naka balik sa loob ang kung sino man na spy na iyon pero hindi pa rin maka galaw si Ysabelle. How the hell did this happened? Paano kung nag inarte sya at hindi pa sya bumalik? Baka mapatay na si Aled ng kung sino man iyon.She composed her self then decided to go to Aled's office.Madami syang agents na naka salubong and he really can't know. Hindi nya close ang karamihan dito o ang timbre ng boses ng mga ito. After all, intel and specialty nya at iyon ang importante sa kanya. Sila Wilson from security and tech department lang ang madalas na nakaka sama nya. May iilang din na top agents na mostly assassins ang ibang ka close nya. I don't think na isa sa mga ito ang spy. Sana ay matagal na nitong ginawan ng masama si Aled.At isa pa. Hindi birong pera ang nakukuha ng mga ito every accomplished mission. They all have fat bank accounts because of Aled's capabilities. Their clients are a who's who not only in the
Namumugto ang mga mata ni Sandy habang nasa kotse. Hindi nya na alam kung ilang oras na syang umiiyak.Bangungot lang ba ang lahat ng mga nangyrai?Sana nga.Gagawin nya ang lahat upang maibalik ang panahon. Yung normal lang ang buhay nila. Walang nasasaktan, walang nagtatangka sa kanya, walang mga bayolenteng pangyayari ang nagaganap at walang namamatay?Malayong malayo ang lahat sa gusto nyang mangyari sa buhay nyaBeach wedding na pamilya at mga kaibigan lang nila ng groom nya ang invited. Titira sila sa isa'ng bahay na may 3 bedrooms at may music room at maliit na library, kahit sa isang sulok na lang yung library. Tapos may maliit na garden. Doon sya magtatahi o mag-gagantsilyo ng mga bonnet para sa mga anak nila. Tapos, hindi man sila marangya, masaya naman sila.Eh ano ang nangyari?Parang naging daan pa sya para may makitil na mga
1 year later ---------------------------------------->>"Ate! Aren't you coming with us?"Nilingon ni Sandy ang kapatid na si Carina. Nasa likod nito ang mama nila at ang bunso nilang si Chloe. The three of them were wearing fuschia dresses.Ngumiti si Sandy at tumango. "Susunod na lang kami." Itinuro nya ang kotse nya. Kasalukuyan pa ito'ng nililinis.Nagkibit balikat si Carina. "Okay. See ya!" Kumaway na lang din ang mama nila at si Chloe.Inilibot nya ang paningin sa paligid. Pakiramdam nya ay maaliwalas ang umaga na iyon, tila kumakanta ang mga ibon. Bagong gupit ang mga halaman sa malawak na garden ng mga Santillan.Nang tumama ang mga mata nya sa pintuan ay napangiti sya ng makita ang asawa. He was wearing a tuxedo and he looks very dashing with it.Kaagad nya ito'ng nilapitan at hinalikan ng mabilis sa lab
Unang araw nang klase. Bagamat tinatamad si Sandy ay pinilit nya pa ring bumangon. Sa totoo lang ay tinatamad sya dahil bagong school ang kanyang papasukan. Mula nang mamatay sa aksidente ang papa nya ay lumipat sila nang mama nya at nang dalawa nyang kapatid na mas bata sa kanya sa isang mas maliit na paupahan sa Pasay.Pumasok bilang isang accountant sa isang kumpanya ang mama nya upang may maipantustos sila. Ang papa lang kasi nila ang may trabaho noon at may kalakihan ang kita nito bilang isang chief sa isang cruise ship na nagtatravel sa buong mundo kaya buwanan ito kung umuwi.Bagamat may naiwang pera ang papa nila bago ito biglaang mamatay ay itinabi pa rin ito nang mama nya. Mag-iipon daw ito upang makapagpatayo nang isang restaurant. Magaling din kasi ito magluto kagaya nang papa nya.Naiinis lang sya sa mama nya kung bakit pinipilit sya nitong mag-aral sa St. Bernard University dahil bukod sa private ang nasabi
“You need to find her, Renato.” Sabi ni Lyn sa asawa. Kasalukuyan silang nag-uusap sa veranda habang kumakain nang agahan.Don Renato took a sip in his mug bago sumagot. “I know sweetheart. I just need more time.Nagpadagdag na ako nang detectives para mahanap agad ang dapat hanapin. Hindi ito madali, iilang impormasyon lang ang hawak natin.”“Yes, I know too. Pero dalawang buwan na lang at magbibirthday na si Aled. We need to move fast.” Tila bahaw na sabi nang Donya. She took a slice of bacon on her plate.Tumango ang Don. “I’m confident this time, sweetheart. Mahahanap na natin sila.” Sabi nang Don bago muling ibinalik ang atensyon sa hawak na dyaryo.Don Renato and Donya Lyn has an only child, si Alejandro o Aled sa marami. Ito ang nakatakdang mag-mana nang lahat nang ari-arian nang pamilya Santillan sa takdang panahon.
“T-teka ma, ano ‘to? Bakit mo binibigay ‘to sa akin?” Gulat na tanong ni Sandy sa ina. Isinuot nito ang isang gold necklace sa kanya.“Anak, sayo yan, remember? Ibinigay iyan nang lolo Lucio mo noong five years old ka pa lang, pero I decided na itago dahil bata ka pa noon, baka mawala mo lang.” Sabi ni Loreta sa anak. Inayos nito at lagpas balikat na buhok nang anak at ihinarap sa salamin.Hinawakan nya ang kwintas. Hindi nya alam pero pakiramdam nya ay mayroong hindi magandang mangyayari nang hawakan nya ito. Napalunok sya. “Ah, eh ma, bakit bininigay mo na ito sa akin ngayon?”“Ano ka ba. Syempre sayo yan. Ang tagal ko nga lang na naitago iyan, nawala na sa isip ko habang lumalaki ka.” Nakangiting sabi ni Loreta.Nagkibit balikat na lamang si Sandy.“Huwag mong iwawala yan, yan na lang ang ala-ala na naiwan ni It
“Pasensya na talaga Lorena.” Nahihiyang sabi ni Loreta sa kapatid. Dalawang araw na silang nakatira rito, hindi rin makapasok sa school ang magkakapatid dahil natupok nang apoy ang mga gamit nila.“Wala iyon ate. Nasabi mo na ba sa anak mo?” Tanong ni Lorena.Umiling si Loreta. “H-hindi ko alam kung paano ko sasabihin.”Ikinwento nya rito ang nangyaring pagpunta nang mag-asawang Santillan sa kanila, at ang mga pinag-usapan nila. Sabi ni Lorena ay iyon na lamang ang tanging solusyon sa nangyari sa kanila.Malaki ang maitutulong nang mga ito. Sa katunayan ay tinawagan sya nang umagang iyon ni Donya Lyn, offering help. Pero hindi nya ito kinausap nang matagal. Hindi nya pa nakakausap si Sandy at natatakot sya na magalit sa kanya ang anak.---------------------------------------------------------&nb
Unang araw na magkasabay na papasok si Sandy at Aled. Alas syete pa lamang ay kumatok na sa pinto nila ang driver ni Aled. Nasa late thirties na ang edad nito at seryoso rin ang mukha.“Magandang araw senyorita. Nasa kotse ho si senyorito at hinihintay na kayo.” Bati nito sa dalaga.Nailang sya nang tawagin syang senyorita nito. “Ah ano, mister, pwede bang Sandy na lang ang itawag mo sa akin? Hindi ako sanay eh.”Umiling ito. “Pasensya na po senyorita, pero hindi ko ho kayo mapagbibigyan.” Sabi nito at ngumiti nang bahagya.Nagkibit balikat na lamang sya. Matapos magpaalam sa mama nya ay kinuha ng driver ang bag nya at inalalayan sya hanggang sa makasakay sya nang kotse. Agad nyang naramdaman ang lamig dulot nang aircon.Magkatabi sila ni Aled sa likuran. Sa unahan nila ay mayroon pang itim na kotse ka kagaya rin nang sinasakyan nila. Naroon an