Chapter 4

ADRIANNA

"So, girl, you tell us how did you kill your bestfriend."

Ilang minuto na ang lumipas nung marinig ko ang mga salitang 'yon pero parang nag-e-echo pa rin ang mga 'to sa tenga ko. Sa sobrang gulantang ko ay hindi na ako nakapagsalita pa. Sigurado namang tama ang narinig ko dahil pati si Inspector Fajardo ay halatang nagulat din.

Sino bang hindi magugulat kung bigla 'yung itatanong sa'yo?

How could he say something like that casually? Mabuti na lang at hindi ako masyadong sensitive kaya ayos lang sa akin kung nagbibiro lang siya pero masyadong seryoso ang mukha ni Chief Esguerra nang itanong niya 'yon.

Besides, killing my bestfriend? That's the most unbelievable thing I've ever heard. Like something I would never do.

Ano naman kayang pumasok sa isip ni Chief Esguerra at nasabi niya 'yon? Dahil ba ako lang ang malapit kay Freya kaya ako na kaagad ang pinaghinalaan? But to think that I killed my own friend makes me want to laugh.

Gusto kong matawa kanina pa pero pinipigilan ko lang. Inisip ko na lang na baka 'yon lang talaga ang first impression nila sa mga witness o iniimbestigahan nilang tao. I know that they should not trust anyone until the case is closed, but suddenly accusing me who knows the truth is just....insane.

Tahimik lang akong nakaupo sa sofa habang si Inspector Fajardo at Chief Esguerra ay nagbubulungan. Wala naman akong balak na makiusyoso sa pinag-uusapan nila kaya hindi na nila kailangan pang magbulungan.

Ilang sandali pa ay nilapitan ako ng inspector. "Pasensya ka na sa sinabi ni chief kanina, Ms. Valiente. Mahilig lang talaga s'yang manggulat lalo na sa mga taong involved sa isang kaso."

Bahagya akong ngumiti at sumulyap sa chief. "Okay lang po."

"Siya nga pala, aalis lang ako saglit. Pagbalik ko ay saka tayo pupunta sa interrogation room," sabi pa niya.

"Po? Interrogation room?"

"Oo. May isang tao lang kami na inimbitahan para makausap. Gusto rin namin na magkaharap kayong dalawa," anito.

Napakunot ang noo ko sa pagtataka kung sino ang taong tinutukoy niya pero gayon pa man ay tumango na lang ako. Nag-bow siya kay Chief Esguerra bago lumabas ng office nito. Ngayon ay kami na lang dalawa ng chief kaya halos maghari ang katahimikan sa amin.

Parang nakaramdam ako bigla ng panlalamig sa paligid. Hindi dahil sa may multo kundi dahil sa malamig na presensya ni Chief Esguerra. Nakakakilabot kaya pilit kong iniiwasan na magtama ang paningin namin dahil parang tinutusok ako ng mga tingin niya.

"You look frightened. Natatakot ka ba sa'kin, hija? O baka naman masyado kang naapektuhan sa sinabi ko kanina?" Anito.

"H-Hindi po. Uhm..."

Tumikhim siya. "Ano ba sa tingin mo ang iisipin ng karamihan kung may isang dalagitang walang awang pinatay habang ang kaibigan nito ay walang malay na nakahandusay ilang metro lang ang layo sa kaniya? Sino sa tingin mo ang unang paghihinalaan kung ang kaibigan niya ay nakaligtas mula sa pagpatay?"

"A-Ako po...? Pero hindi po ako ang pumatay sa kaibigan ko at hindi ko 'yon magagawa," sabi ko na may katotohanan.

"Of course you will deny it. Alam kong kahit ikaw ay nagtataka kung bakit buhay ka pa rin hanggang ngayon samantalang ang kaibigan mo ay inaagnas na sa lupa."

"I know what is true. I was there, yes, but it doesn't mean that I'm the one who killed her. May nagtangka ring pumatay sa akin pero sa kabutihang palad ay nakaligtas pa rin ako. How can you explain something strange like that?" Hindi ko na napigilan ang pagsasalita na may kataasan ang boses.

He looked directly into my eyes. His cold gaze and blank face made me feel that I embarrassed myself and I should be ashamed of what I said. 

Napayuko na lang ako dahil doon ko lang napagtanto na nakakahiya nga naman ang biglaan kong pagsasalita ng gano'n. Parang ang bastos ko naman kasi at sinabi ko pa 'yon.

"How could I know that you're just lying?" He asked.

"Then think I'm lying. Wala naman kayong ebidensya na ako nga ang gumawa," matapang kong sabi.

Wala naman talaga silang ebidensyang mahahanap dahil hindi naman talaga ako ang pumatay. Maliban na lang kung paplanuhin nila akong i-frame-up para lang may masisi sila sa kasong 'to at maisara ng maaga.

Wait. What?

Hindi dapat ako nag-iisip ng gano'n. Nandito ako para makipagtulungan sa kanila dahil gusto ko ring makamit ang hustisya para sa kaibigan ko. Kung paghihinalaan nila ako ay ayos lang dapat sa'kin. Hindi dapat ako magpaapekto sa isang bagay na wala naman talaga akong kinalaman.

Iginala ko ang mga mata ko sa paligid ng office. Huminto ang tingin ko sa isang malaking bulletin board na ngayon ko lang naisipang pansinin. May mga litrato na naka-pin dito, mga random papers at maps. Tingin ko ay para ito sa mga kasong iniimbestigahan nila.

"Who do you think is the victim among those pinned photos?" Tanong ni Chief Esguerra habang nakatingin pa rin ako sa bulletin board.

"'Yung magandang babae po na nasa pinaka taas."

Kahit malayo ay nakikita ko ng maayos 'yung mukha ng babae. Maganda talaga siya at parang may kamukha. Sa ibaba ng picture niya ay may tatlo pang pictures. Isang babae at dalawang lalaki.

"You're right. That case was 8 years ago.....and still not closed until now," aniya.

Napatingin ako sa kaniya. "Bakit po?"

He looked at me coldly. "We can't find the killer or any traces of him."

Nakakalungkot isipin na hanggang ngayon ay wala pa ring hustisya ang pagkamatay ng babae. Mukha pa naman itong mabait at masayahin base sa litrato niya sa board.

"Does her family still want to seek for justice?" Tanong ko habang nakatingin sa board.

Sandali s'yang hindi nagsalita bago sumagot. Prang nag-iisip muna ng mabuti sa sasabihin.

"Of course we still want it," aniya na ikinagulat ko.

"P-Po?"

His eyes are intently looking into mine. Ayan na naman 'yung parang sinisisid niya ang pagkatao ko. Nakakatakot makipag-staring contest sa kaniya.

"She's my sister," anito at tumayo sa kinauupuan saka lumapit sa board. "Alexandra Esguerra-Sevilla. She was 35 years old when she died."

"S-Sorry po...hindi ko alam na--"

"Hindi mo kailangang humingi ng tawad. It's been 8 years and still no findings about her killer. She was perfectly murdered," aniya.

Mas lalong nakakalungkot isipin na isa kang alagad ng batas pero hanggang ngayon ay hindi mo pa rin nahuhuli ang pumatay sa sarili mong kapatid. Chief Esguerra may be cold but I can sense that he has a deep care for his love ones.

Masakit ang mawalan ng taong malapit sa'yo o mismong pamilya mo. Lalo na kung mailap ang hustisya at ilang taon na ang lumipas ay hindi pa rin nahuhuli ang may sala. Sigurado akong mahirap 'yon para kay Chief Esguerra dahil kapatid niya ang nawala sa kaniya.

I was about to say something when the door opened. Pumasok si Inspector Fajardo. "Chief, the interrogation is ready," anito.

Tumango si Chief Esguerra. "I'll be watching."

"Ms. Valiente," tawag sa'kin ni Inspector Fajardo.

Tumayo ako at naglakad kasunod nila. Hindi ko alam pero bahagya akong nakaramdam ng kaba.

May kalayuan ang interrogation room. Pagpasok namin sa loob ay medyo madilim ang kwarto. May isang table sa gitna at mga upuan. May isang lalaki na nakaupo habang may mga pulis na nasa magkabila niya. Ang isa namang lalaki ay nakaupo sa harap niya at may soot na salamin. 

Sa isang side ng room ay may nakaharang na glass wall kung saan nakatayo si Chief Esguerra at nanonood sa lahat. Hindi ko alam kung paano niya kami maririnig mula rito pero sigurado namang may paraan sila para do'n.

"Ms. Valiente, upo ka," anyaya ni Inspector Fajardo at hinila ang isang upuan. "By the way, this is Detective Andres. He's also investigating the case of your friend."

Tumango ako at ngumiti kay Detective Andres na tinanguan lang ako. Umupo ako habang ang inspector ay nanatiling nakatayo at abala sa isang folder na kanina pa niya tinitingnan. Napatingin ako sa lalaking binabantayan ng dalawang pulis. Pamilyar ang mukha niya pero hindi ko masabi kung saan at kailan ko ba siya nakita.

Namumuti na rin ang kanyang buhok, medyo may kaasiman ang mukha pero halata sa porma at tindig niya ang pagiging maharlika. Para s'yang si Chief Esguerra at sa tingin ko ay magkasing edad lang sila pero 'di hamak na mas masungit ang isang 'to.

"Hanggang anong oras pa ba tayong magtitinginan dito?" Bigla nitong sabi at halata sa boses niya ang matinding pagkainis.

"Kumalma lang kayo Mr. Ferrer," sabi ni Detective Andres.

"Kumalma? Paano ako kakalma kung sinasayang niyo lang ang oras ko?! And--why the hell these two cops are standing beside me?" Anang matandang lalaki at sinulyapan ang dalawang pulis sa gilid niya. "Akala ko ba ay kakausapin niyo lang ako tungkol sa pesteng kaso ng babaeng 'yon? Bakit parang isa akong suspect na kailangan pang bantayan?"

Pesteng kaso ng babae? Si Freya ba ang tinutukoy niya?

"Dahil isa kayo sa mga hinihinalang suspect na pumatay sa biktima," sabi ni Inspector Fajardo.

Kumunot ang noo ng matanda at parang bulkang sasabog sa galit. "Ano kamo?! Suspect?! At ano namang kinalaman ko sa babaeng 'yon at ako ang pinagbibintangan ninyo?"

He stood up and slammed his hands on the table. Kaagad s'yang sapilitang pinaupo ng dalawang pulis na nagbabantay. Nagpumiglas pa ito pero umupo rin ulit.

"Bago ang lahat, nais ko munang ipakilala ang kaibigan ng biktima at isa sa mga nakuhanan namin ng testimonya tungkol sa kaso," anang inspector saka tumingin sa'kin. "This is Adrianna Valiente, she's currently on her third year as a Journalism student. Nakita siyang walang malay na nakahandusay 'di kalayuan kung saan natagpuan ang bangkay ni Freya Mendoza. Ayon sa kanyang salaysay, nakipagkita siya kay Freya sa isang abandonadong gusali bandang alas otso ng gabi. Ngunit imbes na simpleng pagkikita lang ang mangyari, isang malagim na trahedya ang kinahantungan nila. Freya Mendoza was killed while someone hit Ms. Valiente's head which caused her to lose consciousness."

"Ayon dito sa mga reports, isiniwalat ni Ms. Valiente ang isang sikreto na maaaring may koneksyon sa pagpatay sa kanyang kaibigan," pagsasalita ni Detective Andres.

Bigla akong kinabahan. Napatingin sa'kin ang matandang lalaki. Habang nakatingin sa kaniya ay doon lang may nabuong konklusyon sa isip ko kung sino siya.

"Mr. Ferrer, ayon kay Ms. Valiente ay nagkaroon ka ng relasyon kay Freya Mendoza na siya palang kasintahan noon ng anak mong si Denmark Ferrer. Totoo ba ito?" Ani Inspector Fajardo.

Napalunok ito at umiwas ng tingin. "That's true. Pero anong koneksyon no'n sa kaso?"

"Ang anak mong si Denmark ay isa rin sa mga pinaghihinalaang suspect. Ayon kay Ms. Valiente, sa parehong araw ng pagpaslang sa kanyang kaibigan ay nakasalubong niya si Denmark na galing sa comfort room ng mga babae sa kanilang eskuwelahan. Hinala niya ay nanggaling doon ang binata dahil nandoon din nung mga oras na 'yon si Freya Mendoza. Ayon pa kay Ms. Valiente, pinagbantaan ni Denmark ang buhay ni Freya dalawang taon na ang nakakalipas nang malaman nito na may relasyon kayo ng nobya niya," sabi ni Inspector Fajardo habang nakatingin sa folder na hawak.

"Isa pang nakakagulat na nadiskubre namin ay apat na linggo na pa lang nagdadalang tao si Freya Mendoza. Sabihin mo ang totoo, Mr. Ferrer. Ikaw ba ang nakabuntis sa kaniya?" Ani Detective Andres.

Bumuntong-hininga ang ama ni Denmark. "Oo ako nga."

Hindi na ako nagulat o kahit sina Inspector Fajardo pa. Malinaw na sa amin ngayon na siya nga talaga ang nakabuntis sa kaibigan ko at nagkikita pa pala sila.

"We were still seeing each other. Malaki ang pangangailangan ni Freya sa pera kaya sa pangalawang pagkakataon ay nagkausap kami. Kung pinaghihinalaan niyo akong pinatay ko siya ay sinasabi ko na sa inyo, hindi ako ang gumawa no'n," sabi pa ng ama ni Denmark.

"Then if it's not you, it's your son?" Ani Inspector Fajardo.

"I don't know, alright? I already told you that he hasn't shown up until now."

Naningkit ang mga mata ko sa narinig. Napatingin ako kay Inspector Fajardo at kay Detective Andres. Tila alam na nilang pareho ang sinasabi ng ama ni Denmark.

"Ano pong ibig sabihin no'n?" Nagtataka kong tanong.

Nagkatinginan ang dalawang alagad ng batas. 

"Denmark Ferrer has been missing since the tragic incident happened to you and your friend."