Share

Chapter 7

ADRIANNA

Sobra akong nahihiya at hindi makatingin sa apat na lalaki. Kung pwede lang sana akong kainin ng lupa ay kanina pa ako nagpakain sa matinding kahihiyan. Gusto ko nang tumakbo at bumalik sa ospital pero parang nanigas ang mga paa ko sa kinatatayuan.

Patuloy sa paghalakhak ang dalawa sa kanila at nagbubulungan pa. Ang isa ay awkward lang na ngumiti habang ang pinaka matangkad sa kanila ay maasim ang mukha at pinagmamasdan ako.

"S-Sorry…" pagsasalita ko. "Hindi ko naman kasi alam."

"Okay lang 'yon, Miss. Mahuhuli pa rin naman namin 'yon," sabi nung lalaking may mahinahong boses.

Bakit ba kasi hindi ko kaagad nahalata na masamang tao pala 'yung tinulungan ko? Napa

Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status