Chapter Six

CHAPTER SIX

Thusday afternoon came. Kami ay nasa school na upang sabay-sabay bumiyahe papuntang Baguio kung saan gaganapin ang kumpetisyon. From our school, we have three contestants-- including me.

May isa akong dalang malaking backpack na naglalaman ng mga essential kit at damit ko dahil overnight kami roon.

Nakatayo kami sa tapat ng isang van ng school at hinihintay ang huling panauhing kasama namin bago umalis. Syempre 'yon ay si Damien. As far as I could remember, he have classes today. Sabi nga ni ma'am Lea ay kahit hindi na siya magpunta at ibang teacher nalang ang pupunta para sa akin but he insisted.

"Heto na ata siya!" Narinig kong sambit ng isang babaeng teacher na coach din para sa essay writing.

Tumingin ako sa gawi na iminwestra niya at nakita ko nga roon si Damien na tumatakbo at may dalang isang backpack. Halatang kagagaling lang niya sa eskwela dahil may suot pa siyang ID galing sa kanilang unibersidad.

Huminto siya sa tapat ko at kumapit sa magkabilang tuhod, hinihingal.

"Matagal ba kayong nag-antay?" Kapos ang hininga niyang sabi at tiningnan pa niya ang kanyang relo. Bakit pa kasi siya pupunta kung marami naman siyang ginagawa? Hindi naman siya required na umattend.

"Hindi naman." Sagot ko.

"Ikaw kasing bata ka, sinabi naman namin sayong kahit hindi ka na magpunta at may pasok ka pa. Masyado mong inaabuso ang katawan mo hijo!" Sabat naman ng isang lalaking coach na medyo may katandaan na mula sa english department.

Damien gave him a timid smile. "Ayos lang po. Hindi ko mapalalagpas ang first competition na ako ang mentor." Sabi niya sabay lingon sa akin.

Kumuha ako ng isang bottled water mula sa dala ko at binuksan ko iyon.

"Oh." Inalok ko sa kanya iyon dahil napansin kong talagang napagod siya.

"Thanks." Tinanggap niya iyon at uminom habang nakatingin sa akin. I didn't know that drinking water could be this hot.

"May mga dala ka bang extrang damit? Nako basang-basa ka ng pawis." Tanong naman ng kaninag teacher na nakakita sa kanyang paparating na.

"Meron po."

"Magpalit ka muna. Malamig ang aircon sa van baka magkasakit ka." Padagdag ko pang ani habang yakap-yakap ang isa kong bag.

"Yes, ma'am!" Sumaludo siya sa akin habang nakangisi.

Nagulat naman ako nang ilapit niya ang ulo sa malapit sa tenga ko. "Samahan mo ako sa CR."

Tinulak ko siya palayo at sinamaan ng tingin. "Bakit, hindi mo ba kayang mag-isa?"

"Dali na para makaalis na tayo." He crossed his arms glaring at me. Both of his eyebrows are up.

Inirapan ko siya pero inilapag ko rin naman ang bag ko sa may pintuan ng van at siya naman ay itinabi ang kanya sa akin.

Nauna na akong maglakad papunta sa pinakamalapit na CR. May ilan akong kaklase na nakasasakubong dahil break time nila ngayon sa hapon.

"Pakilala mo naman kami dyan Coral kung hindi mo jowa." Sigaw ng isa kong kaklaseng babae kasama ang iba niyang kaibigan.

"Kung gusto niya." Nguso ko sa katabi ko ngayong naglalakad na si Damien.

Inabangan nila ang reaksiyon nito ngunit hindi sila nito pinansin at diretso lang ang tingin hanggang sa malampasan namin sila. Kaya naman nagtagal ang titig ko kay Damien but he seems to noticed it that's why he looked at me.

"What?"

Umiling na lamang ako at hindi na siya nilingunan pang muli hanggang makarating kami sa may tapat ng comfort room.

"CR lang din ako." Turo ko sa kahilerang pinto ng sa boys at tumango naman siya.

May iilang tao ang nasa loob dahil break time. I went inside a vacant cubicle and did my thing. Paglabas ko ay siya namang pagbukas din ng isa pang pinto kaya nagkatinginan kami ng taong lumabas.

"Ikaw pala 'yan, Coral" Bati sa akin ng isang babaeng kakilala ko mula sa ibang strand.

"Uy, hello." I greeted in acknowledgement, hindi ko na nilagyan ng pangalan dahil hindi ko matandaan ang pangalan niya. I've had few interactions with her kapag nakakasama siya ng mga kaklase ko but I don't know exactly her name dahil hindi ko rin naman naitatanong at nakakahiyang magtanong. Lumapit ako sa wash area upang mag-ayos.

"May contest ka?" Tanong niya nang mapansin ang suot kong blouse at jeans.

"Ah oo." Sabi ko at tipid na ngumiti.

"Hmm, good luck!" Nakangiti niyang sabi habang nag-aayos din.

"Thank you!"

Bigla siyang humarap sa akin at sumandal sa may sink kaya nalipat sa kanya ang buong atensyon ko kahit sa salamin ako nakaharap. "By the way, ano nga pala yung pangalan ng lalaking lagi mong kasama? Yung coach mo ba yun?"

Napaawang ang labi ko ngunit nakabawi rin kaagad. I can't count how many times I've been asked about his name. Pakiramdam ko tuloy ay kaya maraming lumalapit sa aking hindi ko kaclose ngayong linggo ay dahil gusto lang nilang malaman ang pangalan ni Damien. Oh I was wrong, kasi iyon talaga ang pakay nila.

"Hmm..." Kunwari akong nag-isip. "Kardo ang pangalan niya." This is not the first time I've answered that question using a different name. I smirked inside my head.

"Eh? Yung totoo nga?" She saud hysterically.

"Oo nga, pero nickname lang naman niya 'yon." I chuckled.

"Oo nga, pero nickname lang naman niya 'yon." I chuckled.

"Yung real name ano?" Lumapit pa siya sa akin para pabulong na sabihin iyon.

Lumapit ako sa kanya upang bumulong din. "Ayaw niyang ipasabi." I playfully said that earned an irritated look from her.

When she realized that she can't fish any information from me, she left the room without dropping any word. Hindi ko na lamang iyon pinansin at tinapos na ang pag-aayos sa aking buhok. When I'm satisfied with my hair, lumabas na ako ng CR. Namataan ko kaagad si Damien na iba na ang suot na shirt at nakatulala sa harap na para bang malalim ang iniisip.

I approached him. "Ayos ka lang?"

He dropped his serious eyes on me. "You know, lately, people are calling me with different names."

Natigilan ako. Iniwas ko ang tingin at pinigilan ang ngiting nagbabadyang kumawala sa aking labi.

"Ngayon lang ay may tumawag sa aking 'Kardo'. Tapos noong nakaraan ay 'Jonel' naman." Minatyagan niya ang reaksyon ko kaya naman napaseryoso ako ng mukha. "Ikaw nagsasabi sa kanila ano?"

"Hindi ah! Asa ka naman." Iniwas ko ang tingin at nagsimulang maglakad paalis.

"Hindi ko alam na mahilig ka palang mangbakod, Coraline." Makahulugan niyang sabi habang nakasunod sa akin.

I stopped to look at him. "Hindi kita binabakuran, okay? Asa ka naman don! At isa pa nakukulitan lang ako sa kanila kaya ganon..." Nag-isip pa ako ng iba pang dahilan. "And I also respect your privacy. Gets?"

Tumingin ako sa magkabilang mata niya but I don't see any sign that he's believing. His reaction looks like what he heard is a joke.

"Okay." He replied kahit pa salungat ang nakikita ko sa sinabi niya.

I rolled my eyes when he started walking away kaya tumakbo ako upang makahabol sa kanya. Hindi naman kasing haba ng legs ko ang kanya.

"Kompleto na tayo?" Tanong ng lalaking coach nang makita kaming paparating.

"I guess, coach." Sagot ng isang contestant na grade 11.

"Okay so ready to go na tayo." Pumalakpak siya upang kunin ang aming atensyon. "Pasok na kayo."

Binitbit ko ang gamit ko nang magsimula nang pumasok ang iba sa loob ng van. At bilang kami ni Damien ang huling pumasok ay sa pinakadulo nalang ang natirang bakanteng upuan para sa amin.

Ako ang naunang naupo at ipinwesto ko ang mga gamit ko sa tabi ko, habang siya naman ay naupo rin sa tabi ko.

"Hmm... it's gonna be a long ride." Rinig kong sabi niya bago tuluyang umalis ang sasakyan.

Sumandal ako sa upuan ko at hinilig ang katawan sa may bintana ng sasakyan. I watched the skyscrapers until it's gone from my sight. Nagdesisyon akong matulog muna dahil mahaba pa ang byahe at ayaw kong ubusin ang battery ng phone ko. Isa pa, gabi na kami makararating sa camp kaya panigurado ay mapupuyat talaga ako kung hindi ako matutulog ngayon.

I woke up with the harsh turns of the vehicle. Nalanghap ko rin ang halina ng isang panlalaking pabangon kaya agad kong iminulat ang mata ko. Unang sumalubong sa akin ang side view ng leeg ni Damien. Nanlaki ang mga mata ko kaya ibinangon ko bigla ang ulo ko ngunit nagkamali ata ako ng desisyon dahil sa pag-angat ko ng ulo ay siya naman pagtama nito sa panga ni Damien.

Tangina, ng tulis.

"Aray!" Magkasabay naming sabi. Napahawak ako sa ulo ko. Hawak din niya ngayon ang panga na nasanggi ko.

"Sorry!" Natataranta kong ani. "Ang tulis ng panga mo."

"Ikaw kasi, bigla-bigla kang bumabangon." Sabi niya habang minamasahe ang parteng masakit. "Shit, nakagat ko ata ang dila ko."

Nanlaki ang mga mata ko at biglang lumapit sa kanya. I cupped his jaw, slightly urging it to open. "Hala weh? Patingin nga."

Iniwas niya ang ulo niya at inalis ang kamay ko na para bang napapaso siya ron. "Hindi na! Hindi na pala masakit, acting ko lang yun. Masyado kang nagpapaniwala." Nilihis niya ang tingin papunta sa bintanang nasa kanyang bahagi at umusog palapit doon.

Nagawi rin ang tingin ko sa mga bintana. We're already at the zigzags through the steep of Baguio. Kaya pala magalaw ang sasakyan.

Tiningnan ko ang iba naming kasamahan. Ang mga teachers sa harap ay busy sa pagkikwentuhan habang ang dalawa namang estudyante ay tulog.

"Malayo pa ba tayo?" Tanong ko kay Damien na nasa kanyang huling pwesto. His eyes were on the road, his heads were following to the beat of whatever he's listening at his airpods.

"Medyo." He answered with his head still slightly banging.

Sinilip ko ang screen ng kanyang phone. Nakadisplay doon ang isang playlist ng The 1975.

"Want to listen?" Nag-angat ako ng tingin sa kanya. I saw him offering one of his airpods to me. Nang hindi ako sumagot ay may lalo niya iyong nilapit sa akin kaya kinuha ko nalang at isinalpak sa isa kong tenga.

The first thing I've heard is the chilling beat of the music but the lyrics seems to revolve around a socio-political climate that catched my attention.

"What's the title of this song?" I asked him.

"Love It If We Made It." He answered shortly. "Why, you liked the song?" Simple akong tumango sa kanya. I guess I'm a new fan of this band.

"Damien and Coraline, kuha kayo oh." Alok ni ma'am Fay sa amin ng isang malaking bag ng chips.

"Hindi po ako pero salamat po." Tumanggi ako dahil ayaw ko talagang kumakain kapag nasa byahe, pakiramdam ko ay masusuka ako. Samantalang si Damien ay kumuha ng kaunti.

"Thank you, ma'am!"

I just hugged my jacket to myself and looked outside the window. After an hour we arrived at the camp where we will be staying. It's already dark outside at marami na ang sasakyan at mga tao na nandoon.

Binitbit ko ang backpack ko at isa pang maliit na bag papasok ngunit biglang may kumuha ng isa kong bag.

"Tulungan na kita." Nakita ko si Damien na nakasabay sa akin sa paglalakad.

"Ako na." Tinangka kong bawiin ang bag ko pero iniwas niya ito.

"Nope." Iniwas niya muli iyon nang akmang kukuhanin ko ulit kaya pinabayaan ko nalang.

Naghintay kami sa may gilid ng lobby ng dormitories upang hintayin ang mga susi para sa aming kwarto. Magkahiwalay ang boys at ang girls kaya magkabilang building kami. Kasama ko si ma'am Fay at ma'am Jojie sa room habang magkasama naman sila sir Ricardo, Damien, at dalawa pang lalaking contestants galing sa aming paaralan na sina Reiniel at Klaus.

"After 10 minutes meet ulit tayo for dinner." Anunsyo ni sir Ricardo sa amin bago kami maghiwalay ng grupo para pumasok sa kanya-kanyang kwarto.

"See you later." Bulong sa akin ni Damien mula sa aking likod na nakapagpatindig ng aking balahibo.

Tumango lamang ako sa kanya bago sumunod sa mga kasamahan.

Ang dorm na nakalaan para sa amin ay may dalawang double deck at isang bathroom. Hindi ito ganon kalaki ngunit sapat naman ang espasyong magagalawan ng mga tao sa loob.

Pinwesto ko ang gamit ko sa ibabang bahagi ng isang kama bago umupo rito habang nakatukod ang dalawang kamay sa magkabilang gilid.

"Ang lamig talaga dito, dapat pala ay iyong mas makapal na jacket ang dinala ko." Sabi ni ma'am Jojie habang naglalabas ng gamit sa kanyang dalang bag sa katapat na lower deck ng aking inuupuan.

"Naku, sinabi mo pa ma'am." Pagsang-ayon ni ma'am Fay na nakatayo sa tabing kama ng akin habang inooberbahan ang paligid. "Ikaw ba Coraline, ayos lang 'yang dala mo?"

"Opo."

"Kung may kailangan ka, 'wag kang mahihiyang magsabi sa amin ha? O kaya kay Damien." Sabi pa ni ma'am Jojie.

I chuckled. "Yes, ma'am."

Nagpahinga pa kami saglit bago namin napagdesisyunang bumaba na upang kumain. Naabutan namin ang boys na naghihintay na sa may lobby. Pumunta kami sa isang malaking canteen para sa mga nanunuluyan na may kalayuan mula sa aming building kaya kailangan pa talagang lumabas upang makarating doon. I breathed the cold air as I walk together with both ma'am Jojie and Fay.

Naupo kami sa isang mahabang lamesa. Napapagitnaan ako ng ni Damien at Reiniel na katabi si Klaus habang sa harap namin ay ang tatlong teachers na kasama namin.

"Sigurado ba kayong wala kayong relasyon ni Damien?" Tanong bigla ni ma'am Jojie sa akin na muntik ko nang ikasamid habang kumakain.

"Friends lang po kami." Sabi ko na lang. Habang si Damien naman ay natatawa.

"Friends palang pala kayo sa lagay na ‘yan?” Singit ni Reiniel kaya sinamaan ko siya ng tingin habang ang iba naman ay napatawa. “Bagal niyo naman, buti pa ako speed.”

Inakbayan siya ni Damien na may halong panggigigil. “Alam mo bata, kung ikaw may jowa na, tantanan mo ang love life ng iba, okay?”

“Luh, gusto mo namang naaasar kay ate Coral.” Dahil sa sinabi ni Reiniel na iyon ay tumingin sa akin si Damien bago muling ibinalik ang tingin sa kanya. Ako naman ay tumaas ang isang kilay.

“Saan mo nakuha ‘yan ha? Mali ang source mo!” Pasigaw na sabi ni Damien. Medyo napalakas iyon kaya ang ibang nasa kabilang table ay napalingon sa amin. We giggled as we saw Damien being red as a tomato after being embarrassed by his action.