I left the Harlequin and went out to the parking lot. Balak ko sanang puntahan sa ospital si Apollo to confirm my thought. Ang kaso, hindi sinasadyang mag-krus ang mga landas namin ng dalawa sa pinakaiiwasan kong makatagpo sa mga undercover missions ko.
Huli na para tumalikod at umalis palayo sa lugar dahil nakita na nila ako. Parehong nagtatakang tingin ang ipinukol nila sa akin bagaman may halong mabigat na suspetsa ang sa isa.
“Anicka?” hindi makapaniwalang bulalas ni Ninong Raphael. Pinasadahan niya ako ng tingin. Bakit naman hindi sila magtataka eh, naka-uniform ako gayong alam naman nilang graduate na ako ng kolehiyo.
“What’s with that uniform?” tanong naman ni Kuya Dominic.
Huminga ako ng malalim at ngumiti. Itinuloy ko ang paglalakad palapit sa kanila.
“Hi, ninong,” bati ko kay Ninong Raphael at hindi pinansin ang kapatid ko. “Nakakahiya naman, nakita niyo akong naka-ganito. May ano&hell
Wala kaming imikan ni Apollo mula paglabas ng ospital hanggang makarating kami sa District Five. Sapat na ang mga nalaman ko mula sa kanya kaya iginiit kong hindi ko kailangang aluhin niya ang sama ng loob ko.Dumiretso kami sa conference room pagsapit sa Singko. Pinatatawag daw umano ang lahat ng miyembro ng Argonauts upang pag-usapan ang plano para bukas ng gabi.Sa ngayon, malinaw na sa akin kung bakit iniisa-isang patayin ang mga miyembro ng kultong kinabibilangan ng pinatay kong ina. May kailangan ang mga salarin na makuha mula sa grupo. Kung ano ‘yun, hindi alam ni Apollo o maaaring hindi rin niya gustong ipaalam sa akin. Ganunpaman, wala pa ring malinaw na pagkakakilanlan ang nasa likod ng mga pagpatay maliban nga sa gumagamit ito ng mga bampira.Kailangan ko talagang makausap ang head ng kulto nila.Bagaman matagal na ang mga nangyayaring pagdanak ng dugo sa kulto nila dahil sa hindi matukoy na kalaban, unang pagkakataon iyon na gumami
Buong araw ng biyernes naging abala ang buong team sa paghahanda para sa Acquaintance Party. We loaded our guns and I sharpened my knives which I would be using.Earlier in the morning, nagtungo kami ni Apollo sa paggaganapan ng event at inaral ang buong lugar. Tinungo rin namin ang mga kalapit na buildings. Nakakabit na rin ang spy cameras sa iba’t ibang panig ng venue.Malamig pa rin ang pakikitungo ko kay Apollo. Mas kinakausap ko pa nga si Xander. May napagkasunduan kaming plano maliban sa planong susundin ng buong team. Napag-alaman kong tulad ko, tulad ni Apollo at marahil tulad ni Justin, gumawa rin siya ng sarili niyang imbestigasyon sa kaso. At ang kinalabasan ng imbestigasyon niya ay tulad ng hinuha namin na may itinatago nga ang Singko mula sa amin.Marahil dala ng parehong may personal na motibo ang aming pag-iimbestiga sa kaso, bahagyang nawala ang pagdududa ko sa kanya.I checked my gun again before putting it inside its inner th
I decided to forget what Veronica said and concentrated on the task at hand. Nagsisimula na ang maikling program bago ang pinaka-party pagdating namin ni Apollo sa venue.He was dashing in his black suit. I had seen him many times in such attire during our undercover missions and he would always look more respectable for me. It was like my impression of him would be based on what he wears although it wasn’t always true.Inilibot ko ang paningin sa paligid. Xander was right. Wala akong makitang sniper ng PUGITA ni isa. Tulad ng walang Senior Agent na dumating kanina para i-supervise kami. May hinala kasi siyang niloloko lang kami ni Agent 7 at mukhang totoo nga. It seemed like a set up, but at least two of us was aware.Someone spoke on the other line of our communication. All of us field agents wore an earpiece behind our right earlobes to receive commands from the deductive members who were monitoring the video feeds from the spy cameras. Sila ang n
I flinched, not because of the name, but because of the wound. Ang kirot.Naghanap ako sa glove compartment ng gasa o kahit anong tela, pero puro papel lang ang naroon.“Anong hinahanap mo?” tanong niya.“Anything to ease the damn pain.” I put the revolver on the dashboard, then put my right foot on my left knee. Hindi masyadong dumudugo ang sugat, pero masakit.Justin saw the wound. “F*ck! Mamamaga ‘yan. Buhusan mo ng alcohol. Meron diyan sa glove compartment.”Kinuha ko ang mga papel doon at tinapon sa backseat. May alcohol nga. Kinuha ko iyon at binuhusan ang sugat. Kinagat ko ang ibabang labi ko upang pigilan ang pagdaing. Bwisit! Ang sakit!Inalis ko ang suot kong mga gwantes at pinunit ang dulo ng damit ko. Ipinulupot ko ang punit na tela sa aking paa upang maprotektahan ang sugat.Hingal na umayos ako ng upo at sumandal sa sandalan ng upuan. Hindi ko napansing tagatak na pala ang
I told Apollo to stop his car even before we entered the vicinity of District Five. I saw Justin do the same thing.Sa kotse ni Apollo ako sumakay samantalang kay Justin naman si Alexander. “I won’t go with a prejudice brother,” giit ni Alexander kanina na sinang-ayunan ko rin dahil kahit ako, hindi gugustuhin mapag-isa kasama ang nakatatanda kong kapatid.Xander called me before we drove to our destination. Kasama niya si Veronica na naghihintay sa wooded area ng Singko at nagmamasid sa mga nangyayari mula roon. Somehow he managed to implant spy cameras sa loob ng headquarters which they used to observe what was happening inside.Naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko at nakita ko sa screen ang pangalan ni Dominic. I answered the call.“What?” bungad ko.“Papunta na kami sa location na binigay mo. I have with me a dozen police and another will be coming later. Naka-off ang sirena ng mga sasakyan nam
I was dragged to who-knows-where. May itim na telang nakatabing sa mga mata ko at nakatali sa aking likuran ang aking mga kamay. Ganundin marahil ang ginawa nila kay Apollo. Pero hindi ko sigurado dahil kinaladkad na nila ako palayo sa kanya at kay Michael Villanueva bago ko pa maisipang maglaban.Kinumpiska rin nila ang mga dala kong armas kaya’t sa kalagayan ko, isa na lang ang maasahan ko.I concentrated my mind until I felt myself passed out to a trance.My mind drifted away to a close, wide room. Walang ilaw sa kwartong iyon, pero hindi mahirap makita ang kabuuan niyon dala ng liwanag na nagmumula sa mga malalaking brass na ataul. Yeah. Brass coffins. Seven brass coffins actually.Bumalik din agad ako sa huwisyo. Nagising ako na nakahalik ang pisngi sa malamig na sahig. Nakagapos pa rin ang aking mga kamay at natatabingan pa rin ng itim na tela ang aking mga mata, subalit ramdam kong nasa hindi kalakihang kwarto ako at base sa amoy na nal
Michael brought me in another room. Pero this time, hindi na mga lumang papel ang makakasama ko.Hindi na ako ginapos ni Michael. Tutal hindi ko rin naman kakayanin na labanan siya.“Now, here’s the star of the night.”Hindi tulad ng kabuuan ng District Five, naiilawan ang silid na iyon ng mga malamlam na emergency lights sa bawat sulok. At base sa mga nakikita kong computers, bookshelves at samu’t-saring charts sa dingding, alam kong nasa Kryptos kami, ang silid kung saan namumugad ang mga Cryptographer ng distrito. Pero hindi ang mga ‘yon ang umagaw sa pansin ko kundi ang mga painting na nakahanay sa isang bahagi ng silid—mga painting ng yumao kong ama.Bukod sa amin nina Michael at ng traydor na Senior Agent 7, may dalawang tao pa sa loob—another two supposedly missing corpses.Ang isa ay ang babaeng natagpuang patay noon sa damuhan. Balingkinitan ang katawan niya, may mahaba at alun-alon na buhok
I went inside a grim-looking wooden house.The smell of something burning welcomed me upon entering. I looked around. The house was empty aside from the painting lying on the floor. I walked towards the painting and stopped when I could see it clearly.The Woman’s Tear. It was the painting’s title. It portrayed the face of a woman whose eyes were close but whose thin lips were curved in a knowing smile. Its left eye glistened with unshed tears. Beneath the woman’s face was the crude shape of a diamond. The letter XW was written in the right bottom corner of the painting like a signature. But if you understand it like I do, it was really the Roman number XIII written in a cursive manner.Then I heard a gunshot and the scream of a woman. I turned around and saw Ninong Raphael. He was pointing a gun at me.“She had a concussion, but she’s okay now.” Ninong Raphael said. His voice was of a woman. I g