CHAPTER 08

My first day ended in a much events to note. Simula pa lang 'to at hindi gaanong eventful. Dahil hindi hectic ang kanyang schedule sa ngayon. Looking forward na agad ako sa araw na busy siya.

At least kapag ganoon ang situation, may maitutulong ako sa kanya at hindi tulad ng ganitong araw na palamuti lang ako sa tabi niya.

Ang problema ko lang ngayon ay hindi pa ako nire-replyan ng pinsan ko. Kanina pang maaga, nang matapos ang interview, ay nagpadala na ako ng mensahe.

Tinatanong ko kung susunduin pa ba niya ako rito ngunit wala akong natanggap na sagot mula sa kanya.

Nagdadalawang isip kasi ako kung maghihintay ako rito sa lobby o magta-taxi na lang ako patungo roon sa kanyang bahay. Ayokong magsayang ng pera kung susunduin niya pala ako.

My Papa told me that my cousin will collect me here. Since I were to live in her house as a paying tenant and share with paying the monthly bills.

Ako:

Nicole papunta ka na ba? Mag-taxi na lang ba ako?

I sent yet another text. Hindi ako sigurado kung nare-receive niya ba ang text ko o ano dahil wala akong natatanggap na reply. Dahil maari ring hindi niya ako kilala dahil hindi ako nagpakilala sa mga nauna kong pinadalang texts.

Ako:

Sophia 'to. Pinsan mo, anak ako ni Veronica Feliciano Grande at saka ni Alvin Valdez Grande.

Naging sobrang abala ako sa pagdutdot sa aking cellphone at hindi ko na namalayan ang paglapit ni Manong Ferdinand sa akin na tutok na tutok sa phone ko.

"Hindi ka pa ba uuwi, hija?" napatalon ako sa gulat.

"Mang Ferdinand," tawag ko at nailing. "Hindi pa po, wala pa po kasi 'yung susundo sa akin eh." sabi ko kay Mang Ferdinand.

"Saan ba?" tanong ni Manong.

Kinapkap ko ang bulsa ng aking pantalon upang makuha ang isinulat kong address ng bahay nang aking pinsan. Nang nahagilap ko iyon ay binigay ko kay Mang Ferdinand.

"Iyan po, Mang Ferdinand, hindi ko po kasi alam 'yang address na 'yan." sabi ko kay Mang Ferdinand.

Mariing tinitigan ni Manong Ferdinand ang papel, "Eh hija, malapit lang 'to sa condo ni Sir Malcolm." sabi niya sa akin.

"Talaga po?" hindi makapaniwalang tanong ko na tinanguan lang ni Mang Ferdinand bilang sagot.

Pinigilan ko ang pagngisi dahil nakakaramdam na naman ako ng kaunting kilig. Malapit lang daw ang condo ni Malcolm sa bahay ng aking pinsan! Parang kinikiliti ang aking tiyan nang magliparan ang mga paruparong na roon.

"Tara na, hija." pagyaya sa akin ni Mang Ferdinand.

Umiling ako, "Hindi na po, Mang Ferdinand, baka po dumating iyong pinsan ko."

"Tara na, paano kung hindi iyon dumating? Halika na, Naghihintay na rin kasi si Sir Malcolm sa kotse." pagpupumilit ni Mang Ferdinand.

Kaya't kahit ayaw ko ay napasunod ako. Medyo nakaramdam ako ng kaba nang marinig na naghihintay si Malcolm sa kotse. Napakagat pa ako ng labi habang nagmamadaling kinolekta ang mga dalahin ko upang sundan si Mang Ferdinand papuntang kotse ni Malcolm.

Tinulungan pa ako ni Mang Ferdinand sa mga bitbit ko at pinagbukasan ng pinto ng kotse nang marating namin ang naghihintay na kotse ni Malcolm sa entrace way.

Nag-angat ng tingin si Malcolm ng dumating ako. He's on the phone, talking to someone in a hush voice. Nakakunot ang kanyang noo at mukhang seryoso ang usapan.

Ilang sandali pa akong natigil ay natulala roon. Nag-aalangan din kasi akong pumasok, kung 'di lang ako binulungan ni Mang Ferdinand na pumasok ay ilang sandali pa siguro akong naugat doon.

Naupo ako kung saan ako naupo kaninang tanghali. At saka ko narinig na nagpaalam na siya sa kanyang kausap.

"Where to drop you?" he asked which startled me a bit.

Napanguso ako nang lingunin ko siya at nakatingin na siya sa akin kaya bumaba ang tingin ko sa mga kamay ko at nilaro ang mga daliri ko.

"Alam daw po ni Mang Ferdinand, on the way naman daw po sa condo mo." pabulong na sagot ko at umangat muli ang tingin sa kanya.

He slightly nodded, "Okay," he said as he put his phone aside. "I'll see where you're staying."

Nanlalaki ang matang napabaling ako sa kanya at mabilis na umiling-iling.

"'Wag na Sir! Makikita po kayo ng mga tao roon tapos baka po pagkakaguluhan ka, 'yang mukhang 'yan," turo ko sa guwapo niyang mukha, "Hindi puwedeng 'di mapansin 'yan!" eksaherada kong sabi.

He gently put down my finger that was pointing at him. "Don't worry about me, I just want to see where you live," he told me then straightened the way he seated, "Besides I wanted to know if it's really that accessible from where I live." he smirked at me.

Despite the racing of my heart, I badly wanted to facepalm, "Sir, hindi na kailangan," umiling ako, "Baka pagkaguluhan ka ng mga babae doon," may pagsusumong saad ko.

Hindi na naman kasi kailangan pa na makita pa iyon. Iniisip ko lang naman iyong mga tao na makakakita sa kanya.

He looked at me, "Sophia, I meant what I said and I don't care." he said dismissively, napalabi na lang ako. Masyado talaga akong naiintimidate sa paraan ng pagtitig niya, nakakapanlambot.

"Let's go, Ferdinand." utos niya at 'di na ako pinansin sa biyahe papuntang bahay ng pinsan ko. Hindi naman kasi malayo iyon, 20 minute travel lang mula sa TV station. At mula rito ay 10 minutes 'yung travel time papuntang condo ni Malcolm.

"Andito na po tayo, Sir." anunsiyo ni Manong Ferdinand mula sa driver's seat. May kinuha si Malcolm mula sa seat pocket ng upuan. It was a ball cap with LA as it's marking upfront and a face mask.

"Let's go, Sophia." tumayo siya at nilagpasan ako upang buksan na ang pinto, may pagaalinlangan pa rin akong bumaba ng van, "Sophia, let's go," ulit niya pero heto pa rin ako nakadikit ang puwet sa upuan, "Please, do hurry up." he said, dead serious.

Scared out of my wits, I hurriedly reached for my bags. Napalunok pa ako ng laway dahil ayoko talagang lumabas pa si Malcolm para lang ihatid ako sa bahay ng pinsan ko na nasa harap na lang naman namin.

Paglabas ko ay agad niyang sinara ang pinto ng sasakyan tapos ay inalok niya ako ng tulong sa pagbitbit ng aking mga dalang bag. Malcolm assisted me in crossing the road.

Natayo kami sa harap ng magarang two storey house. Iyong gate ay nakabukas at isang kulay asul na Ford Everest na mukhang latest model nito ay mukhang aalis.

Bigla namang lumabas ang driver nang kotse. Isang babae na naka-corporate attire pa.

"Do you need anything?" tanong niya, "I'm sorry but you can just ask the people inside the house... Medyo nagmamadali lang ako at may susunduin pa ako." patuloy niyang pahayag habang palapit sa amin.

"Dito ba ang bahay ni Nicole Pressman?" tanong ko.

Natigil iyong babae sa paglalakad, "Sophia?" tawag nang babae sa akin.

"Uhmm, ikaw ba 'yong pinsan ko?" wala sa sariling tanong ko. "Ikaw ba si Nicole?" dagdag tanong ko pa.

Mula sa tabi ko ay rinig ko ang mahinang pagtawa ni Malcolm. Pinigilan kong lingunin siya dahil shit! Ang sexy nang pagtawa niya.

I mean, I haven't meet her since we graduated elementary together almost 10 years ago! Back then, Nicole is suffering from acne breakout. Ngayon kasi ay clear skin na siya.

"You didn't know your own cousin?" he asked between laughs.

Napalabi ako, "Matagal na po kasi kaming 'di nagkita, Sir, mga 10 years na rin po." sagot ko kay Sir Malcolm at binalingan ang babae sa harap namin, "Ikaw ba talaga si Nicole?" tanong ko dun sa babae.

"Phia-yang Ube!" sigaw niya. Napasimangot ako. Nakita ko si Malcolm na obvious na nagpipigil ng tawa niya sa likod nang suot na face mask.

"Yey! Natandaan mo pa ang tuksuhan natin nung bata..." pilit na tumawa ako at lumapit sa pinsan ko upang yakapin siya. Kunwari lang na yayakap ako pero kukurot lang naman talaga ako!

Nakakahiya! Buwisit na 'to! Sa harap pa talaga ni Malcolm niya nagawang tawagin ako ng ganoon!

Naramdaman ko ang marahang pagtapik sa aking balikat. Obviously, it was Malcolm. Binaba niya sa kanyang baba ang mask kaya nakita ko siyang nakangiti.

"Seeing that you are with your cousin," sabi niya at sinulyapan si Nicole sa gilid ko ngayon. "I'll get going, Sophia, see you tomorrow."

"Thank you, Sir, see you po tomorrow!" sabi ko at kumaway pa.

Pinanood ko siya hanggang makasakay siya sa kanyang van. At hinatid ko pa sila ng tingin when Kanye interrupted me. Joke. It was Nicole who interrupted me.

Panira lang talaga ng moment itong si Nicole, "Sino 'yon? Boyfriend mo ba 'yun?" tanong niya pa sa akin.

I looked at her funny, "No, that's my husband." I told her with my serious face.

Her eyes widen in disbelief, "You're married at 22?" she exclaimed, she's in so much shock.

Hindi ko na napigilan ang pagtawa, "Echos lang!" sabi ko at inakbayan siya, "Si Malcolm Humphries 'yun!"

Bago kami pumasok sa loob ng kanyang bahay ay iniayos niya ang kanyang kotse at nagpresinta na rin akong isara ang nakabukas na gate.

Tinulungan niya akong bitbitin ang aking mga bag at sabay na kaming pumasok sa kanyang bahay. Pagpasok pa lang ay namangha na ako sa interior ng bahay.

"You liked the house?" tanong ni Nicole na tinanguan ko. Natameme kasi ako. "My bestfriend, Julianne, designed the whole house's interior." pagmamalaki ng pinsan ko.

Inilibot ko ang tingin sa kabuuan ng salas. "This is the living room," turo ni Nicole sa kanan namin. Moderno at luxurious ang feel ng salas.

Mayroon siyang gray L-shape couch at dalawang itim na single plush seats. Sa gitna ay kuha agad ang atensiyon mo sa 60" LED TV.

Tapos ay tinuro niya rin ang katapat nang living room, "Then here's the kitchen, and adjacent to it is obviously the dining room good for 8 people."

"Saan naman ang kuwarto mo dito? Andoon na rin ba ang gamit ko?" tanong ko. Patuloy ko pa ring nililibot ng tingin ang buong main floor ng bahay. "May tao ba dun? 'Yun ba ang kuwarto mo?" tanong ko at saka itinuro ang pinto malapit sa foyer na nadaanan namin.

Binaba ni Nicole ang daliri kong nakaduro, "Yes and No, that's Christine Monte Amor's room." sagot niya. "She prefers silence when she's home, so her room is soundproof from the inside."

My jaw dropped. Was the Christine Monte Amor she was talking about was the same Christine Monte Amor that is the librarian at SIU. Dito rin siya titira? Kung dito siya titira, medyo may kalayuan 'tong lugar na 'to sa unibersidad.

 Muli kong iniangat ang kamay at tinuro ulit 'yung pinto. "Andyan ba si Miss Christine?" tanong ko. Makailang buwan na rin nang huli kong makita si Miss Christine.

"Andiyan na siya, bakit?" sagot ng pinsan ko.

"Librarian siya sa SIU at sa department niya ako naka-assign noon, e!" sagot ko at binalingan ulit ang nakasaradong pinto nang kuwarto.

"Well, that's nice." komento ni Nicole. "She's been living here for a few months, she's very soft spoken and nice as well." dagdag sabi niya.

Napatangu-tango ako roon bilang pagsangayon. Animo'y hulog siya ng langit sa kabaitan at kagandahan.

"Doon ang kuwarto ko," turo niya sa kuwarto sa gilid, malapit iyon sa living room. "At hindi tayo maghahati sa kuwarto..."

Tumuro siya sa kisame na sinundan ko rin ng tingin. "Ang kuwarto mo ay nasa itaas, nilagyan ko ng name mo ang kuwartong ookupahan mo at saka narron na rij ang mga gamit mo." pag-explain niya sa akin.

"Nakakain ka na ba?" bigla ay natanong niya.

"I have," sagot ko at nginitian siya, "Kaya, mauna na ako sa taas..." sabi ko at saka kumaripas papanhik.

Natagpuan ko ang kuwarto ko katabi ang laundry area. May washing machine at dryer na rin! Hindi na ako mahihirapang maglaba dito.

Tulad ng unang dating ko ay namangha rin ako pagkabukas ko ng pintuan. Namumutiktik ng kulay pink ang kuwarto. Sosyalin ang mga disenyo sa kuwarto.

May sarili akong television at DVD Player. Nadiskubre ko ring may walk-in closet ako at nakasabit na ang iilan sa mga damit ko roon. Ang bathroom ay may kahati ako dahil ang ayos ng banyo ay double vanity.

Pagbalik ko sa kuwarto ay may babae ng nakaupo sa aking kama. Maganda iyong babae at maganda rin ang bihis niya.

"Hello, you must be Sophia," sabi niya kaya nanatili akong nakatayo malapit sa banyo. "My name is Julianne..."

"Ikaw 'yung nagdisenyo ng interior ng bahay!" sabi ko.

Tumango siya, "I'm glad you like it," nginitian ako. "I'm not sure what you like but you can do whatever you want naman later on." she winked.

Model ba 'to? Ang elegante nang suot niyang dilaw na bestida na pinatungan niya ng puti na cardigan. Ang mahaba niyang buhok ay nakatali ng pony tail at matangkad siya dahil sa suot na itim na pumps.

"Ah, Yes, Thank you..." sabi ko na lang.

She smiled at me, "Have you met the others?" tanong niya na inilingan ko na lang bilang sagot.

Sinong others? May iba pa bang nakatira rito bukod sa aming apat?

"Uhmm, 'di pa eh..." I trailed off. "Kararating ko lang kasi rito."

"If that's the case, you should join us for snacks..." kinindatan niya ako, "So you can introduce yourself to Kyla and Angel." aniya.

Tumango na ako at ngumiti. "Sige, magpapalit lang ako tapos ay susunod na rin ako sa ibaba." nginitian niya ako at nagpaalam na.

I immediately closed the door and grabbed a change of clothes from my personal walk-in closet. I came out my room 10 minutes later wearing my Patrick Star over-sized shirt and ¾ pajama pants. Nasa gitna na ako ng hagdanan nang maalala na naka-centralized ang aircon ang buong bahay at nakayapak lang ako. Pero dahil wala akong house slippers ay tumuloy na lang ako sa pagbaba kahit nilalamig ang talampakan ko sa bawat yapak ko.

Pagdating ko sa dining ay agad kong namataan ang limang babae (kasama na roon si Julianne at si Nicole). Nagsimula na silang kumain. Kumakain sila ng churros at pizza galing sa S&R.

"Oh! there she is!" sigaw ni Nicole nang mamataan ako. "That's my cousin, Sophia."

Naglingunan ang mga babae at lahat sila ay nakangiti sa akin. Maliban doon sa isang babae na nakasalamin, medyo magulo ang pagkaka-bun ng buhok, at nakasuot ng oversize na pajama na pinatungan pa ng knitted cardigan.

Napangiti ako, it was indeed Miss Christine Monte Amor! Abala siya sa pagbabasa ng libro at kumakain ng smores pizza.

Lumapit ako sa kanila at naupo sa pagitan ni Julianne at Nicole. Tapos ay nilagyan ni Julianne ang plato ko ng isang oversize Pepperoni pizza at pinuno ni Nicole ang baso ko ng Coke.

"Hi Sophia! I'm Kyla Azalea Hernandez, but you can call me Kai for short." the girl in a velvet violet pantsuit said.

Nginitian ko ang babaeng nagpakilala na si Kyla Azalea, she took a sip of coke and continued smiling at me. She seems familiar but I can't fathom where I knew her. Maganda rin ang babaeng 'to. Flawless. Walang pores o blackheads at whiteheads.

"Sophia, that is Angel Trinity Viceral," pakilala ni Julianne sa babaeng katabi ni Kyla, "We call her Angel or just Gel and she's working as a chef in a local restaurant in Maginhawa..."

"We should go when we're free." Nicole told the girls. Hilaw namang nakangiti iyong si Angel.

"Kanina inihatid 'to ng boss niya kanina, si Ano," nilingon niya ako, nagtatanong ang mata. Tumango na lang ako bago isinubo ang tinusok na pizza.

"Oh? Suwerte mo naman! Naka-libre ka ng pamasahe!" sabi ni Kyla.

"Si Malcolm Humphries!" sigaw ni Nicole.

"Oh really? Malcolm Humphries is your boss?" tanong ni Kyla.

"Uhmm, Yes. I'm Malcolm's personal assistant." I answered. "Nagsimula lang ako kanina."

"And lastly, this is Christine Kalliope Monte Amor, she's the one residing in the room near the foyer." pakilala ni Julianne.

The librarian glanced up and gave me the least welcoming stare. Pero agad ding nakabawi dahil nanlalaki ang kanyang mata at malaki ang ngiti sa labi nang tawagin niya ang pangalan ko.

"Sophia Kristalene!" she exclaimed. Tapos ay nilagyan niya ng bookmark ang librong binabasa at saka binaba ang libro sa kanyang binti.

"Hello, Miss!" bati ko pabalik.

"No need to formally call me that way, Christine would do." she said and smiled.

Pagkatapos ng aming introduction at lahat ay kilala ko na ay nagkuwentuhan kami habang ine-enjoy ang ilang kahon ng pizza at ilang bote ng Coke. Napag-alaman ko ring galing din silang St. Ignatius University tulad ko kaya pala pamilyar sila sa akin.

Si Angel ay galing sa College of Culinary Arts at parang may eskandalo noon sa kolehiyo nila. Hindi ako sigurado kung ano iyon pero last year pa iyon.

Tapos si Kyla ay mula sa College of Accountancy. Siya iyong Miss St. Ignatius University 2016. Kaya pamilyar siya sa akin, kasi tinatawag siyang Miss Perfect.

Si Julianne naman galing sa College of Arts. Tapos siya ng Fashion Design and Merchandising. Kaya 'di na ako magtataka kung bakit ang fashionista niya manamit.

Si Miss Christine naman ay mula sa College of Literature at nang magtapos ay nag-apply rin agad sa university upang makakuha ng experience.

Samantala ang pinsan ko naman ay galing sa kalapit na university at Business Administration ang kanyang tinapos doon.

Tapos ay nalipat ang usapan namin sa kung anu-ano. Mula sa trabaho hanggang traffic at kung ano ang maaari naming gawin sa weekends kung libre kami. Hanggang sa naubos namin ang limang kahon ng pizza at anim na litro ng Coke.

"Thank you for this!" sabi ko sa kanilang lahat habang nagliligpit kami. Kinokolekta ko ang mga bread knives at mga tinidor na ginamit.

"Your welcome! But, it's just a normal night for us. It's S&R Monday, and tomorrow will be Pizza Hut Tuesday." Kyla exclaimed as she gathered the used tissues and dropping it in to an open bin under the bar counter.

"What pizza would like for tomorrow?" tanong ni Angel sa akin habang nagpupunas siya ng mesa. Napaisip ako. Hindi ako sanay sa pizza na kinakain nila dahil 'yung pizza na kinakain ko madalas ay 'yung nabibili lang sa kanto namin na tig-60 pesos.

"Hawaiian pizza," masayang sabi ko, "Mas mahal ng kinse pesos yun kesa sa cheese pizza sa kanto namin." tumawa si Kyla sa sinabi ko bago kinuha ang mga basong nagamit namin kanina.

"I want Pepperoni!" sigaw ni Julianne habang naghuhugas ng mga nagamit na pinggan.

"Oo nga, halata naman. Naubos mo nga 'yung Pepperoni pizza kanina." tudyo ni Nicole na palabas sa likod bahay, napalabi si Julianne at nagtawanan ang lahat puwera lang kay Christine na inaayos ang mga upuan.

Patapos na naman ang pagliligpit nila, "Mauna na ako, maaga pa ako bukas." nakangiti na ngayong paalam ni Christine at nagmadaling umalis na ng kusina.

Sayang at hindi ko man lang siya nabati ng goodnight! Nagmumukmok pa ako sa gilid ng bar counter, "Anong oras ang pasok mo bukas?" tanong sa akin ni Angel na nakaupo sa dulong stool ng bar counter.

Bigla kong naalala na may guesting pala si Malcolm sa Umagang Kay Ganda bukas! I snapped my fingers, "Super aga ng pasok ko bukas, naimbitahan kasi si Malcolm bukas sa Umagang Kay Ganda." sabi ko kay Angel na natatawang naiiling.

Nagulat ako nang may naramdaman akong malamig sa aking balikat. Iyon pala'y ang basang kamay ni Nicole at saka hinatak papuntang hagdan at tinutulak ako paakyat.

"Dali, pumanik ka na at magpahinga." nakangiting sabi niya.

Hindi ko na nagawang magprotesta. Sinunod ko na lang iyong payo niya. Pumanhik ako pagkatapos ko silang pasalamatan ulit at nagawa ko ng magpaalam.

Medyo namamahay pa ako nang mahiga sa malambot at malaking kama. Buti at nakatulog ako kinalaunan dahil na rin siguro sa pagod mula sa pagsunud-sunod kay Malcolm buong araw...