The strong smell of coffee assaulted my nose as I entered the shop. Iginala ko ang paningin sa paligid. Different kinds of robots are doing their own purpose.
Wiping the tables, sweeping the area, assisting the customers, others are in the kitchen. Tanging isang tao lang yata ang empleyado rito, ang manager, na mukhang siya rin lang ang may ari ng coffee shop na ito.
And that's the saddest part nowadays. There's too much technology. Na wala ng gaanong trabaho para sa mga tao.
The relaxing and perfect ambiance made me forget that I'm going to meet my son's father here. Sobrang taliwas ng lugar sa kung ano ang nararamdaman ko.
Nang namataan ko siya ay para akong nanigas sa aking kinatatayuan. He's staring at me intently, he looks ruthless! Nakahilig ito sa upuan at naka-krus ang mga braso.
It took me a few minutes of thinking before I finally decided to walk towards him.
"Morning," bati nito 'saka tumayo para bigyan ako ng upuan.
"Thanks!" I firmly said to hide my nervousness.
May pinindot siyang button na nasa gitna ng mesa. And in just a few seconds, may bumabang monitor sa harap namin.
"What's yours?" seryosong tanong niya sa akin ngunit ang tingin ay nakatoon sa menu.
"Caffe latte," sagot ko habang inililibot ang mga mata sa paligid.
"Don't you miss hot pandesal? Meron sila rito." My heart skipped a bit when he gave me a small smile.
Bakit ba ako nagkakaganito? Ang tanda ko, galit ako sa kaniya. Ngayong nasa harap ko na siya, mukha akong natatameme. All my rational thoughts are nowhere to be found now. Ugh!
"No, thanks." Nagkibit-balikat siya at muling kinalikot ang monitor para sa order namin.
Nang matapos siya ay pinindot niyang muli ang button at dumeretso na sa itaas ang monitor.
Maya-maya ay nahiwa ang lamesa namin sa gitna at lumabas ang dalawang kamay na gawa sa bakal.
"Your order. Enjoy your stay!" kasabay ng paglapag ng mga order namin ay ang maligayang tinig mula sa isang robot ang narinig namin.
Nang okay na ang lahat ay kusang lumubog ang kamay at bumalik sa ayos ang lamesa. Ngunit kahit na ganoon ay wala pa ring kumikilos sa aming dalawa. Tanging nakakabinging katahimikan ang namayani sa amin.
I suddenly realized how chaotic our life is. I shouldn't be here with him in the first place. But for my son, I can swallow my pride.
"He's my son." It was a statement not a question. His jaw moved aggressively as his eyes was filled with so much emotions.
I pursed my lips and stared at him blankly. Ang nawawalang galit ko kanina ay biglang bumalik sa akin.
Minahal ko si Harley nang sobra. I even gave him everything, 'yong tipong wala na akong itinira para sa sarili ko. Ilang beses kong sinubukang sabihin sa kaniyang buntis ako at siya ang ama. Kinain ko ang pride ko para lang ipaalam ang aking sitwasyon.
Ngunit puro pasakit lamang ang natanggap ko sa kaniya. I'm at fault, yes. Pinaghiwalay ko sila ng mahal niya.
Well, karma's a bitch, Zimry!
"Bakit hindi mo sinabi?" His brooding eyes bore into me like daggers.
"Are you kidding me?" I said with pure annoyance. I was trying to fight the sudden burst of extreme emotions that I had inside me.
Ilang minuto siyang natahimik, nakatitig lamang sa akin. Maya-maya'y umawang nang kaunti ang labi. He stared at me with fearful eyes now.
"Buntis ka noon..." nanlaki ang mga mata niya ngunit agad ding pumikit 'saka marahas na ginulo ang buhok.
Nakatingala siya sa itaas habang sapu-sapo ang mukha. Bumubulung-bulong din ito. 'Tila minumura ang sarili.
I smiled a bit while staring at him. He's bulkier now. I've never seen him for four years. He matured. Siguro kung marupok pa rin ako pagdating sa kaniya, kanina ko pa siya niyakap at hinalikan. But I'm not that Zimry anymore.
Iniwan ko ang dating Zimry noong umalis ako ng Pilipinas. Now, I already moved on. Wala na sana akong balak umuwi rito pero kailangan dahil ikakasal ang isa sa mga kaibigan ko.
"I'm sorry, I'm really sorry." Tumitig siya sa akin. He looked problematic and frustrated. I knew he was on the verge of crying.
I blinked twice before looking away. I suddenly felt guilty. Pero kasalanan niya kung bakit ko inilayo ang anak namin sa kaniya!
Ninamnam ko ang galit at poot bago siya muling hinarap.
"Halos ikadurog ko, tapos sorry lang?" Tinaasan ko siya ng kilay, then folded my arms.
"I didn't know. Please, Zimry..." hinawakan niya ang kamay ko. Tears are falling from his eyes. Hindi ko tuloy napigilang paikutin ang mga mata ko.
"Stop your drama, Rye Harley. Tapos na. Kung gusto mong bumawi sa anak mo, go. Hindi naman kita pinipigilan." I gave him a disgusted look. At hinablot ang aking kamay kahit sobrang higpit ng pagkakahawak niya rito.
Humigop ako sa aking kape na ngayon ay lumamig na, but it's fine. Kaysa manuyo ang lalamunan ko.
I pressed the button on our table para tawagin ang robot waiter.
"Clean the mess," saad ko pagkarating nito. Tumango lamang siya bago itinapat ang kamay sa mesa. Umilaw ang kamay niya at sa isang iglap ay malinis na muli ang aming table.
Natapon kasi nang kaunti ang kape ni Harley kanina nang hinablot ko ang aking kamay.
"Done, enjoy your stay!" wika nito bago umalis.
"Buntis din si Angel noong panahong gusto mo akong makausap." Natigilan ako nang magsalita siyang muli. He fucked Angel while we're together, huh?
"Really? Congrats!" I sarcastically said, almost rolling my eyes.
"Can we... start all over again?" he whispered, at hindi pinansin ang sinabi ko kanina.
"Nababaliw ka na ba talaga, Harley? Magsisimula akong muli pero hindi na ikaw ang gusto kong kasama. Hindi ako tanga para puluting muli ang itinapon ko na!" Natatawang sagot ko.
He stayed silent while I was laughing so hard. He looked so torn, angry, and problematic.
"Besides, hindi kita inoobliga sa anak ko. Kaya ko siyang palakihing mag-isa. Alam ni Rhy ang totoong estado natin. Na kahit kailan, hindi tayo mabubuo. And that's fine with him." Paglilinaw ko nang nanatili lang siyang tahimik at nakatingin sa akin. Baka iniisip niyang kaya kami umuwi ay para umeksena na naman sa buhay nila ni Angel.
No way! I will never do that again.
"Please. I can't live without you, Zimry." 'Tila nagmamakaawang saad niya. He let out a heavy sigh and looked away when his eyes shined with tears again.
"Then die." Natatawang sagot ko na 'tila nagbitiw siya ng isang joke. Bahagyang umawang ang kaniyang labi ngunit agad din niya itong itinikom.
"You've changed a lot..." komento niya habang pinupunasan ang mga luha.
"We're suppose to," kibit balikat kong sagot.
Mabigat ang paghinga niya at nakatitig na lamang sa mesa, malalim ang iniisip. Mukha siyang nakakaawa. But he can't get me with that trick. A dude can cry in front of you and still be lying.
"Zimryyyyy!" I smirked when I heard Lewisse's voice. Finally!
"Stop walking so fast, Ate! Kuya Zech will bugbog me if may mangyari sa 'yong masama!"
"Tumahimik ka! Nabuburyo ako sa'yo."
"Hi, Zim."
Ang tagal dumating ng mga bruhang 'to!
Pinapunta ko talaga sila rito para makatakas kay Harley. Honestly, hindi pa ako handang makita at makausap siya tungkol sa anak namin.
"Ah! Hello!" bati sa kaniya ni Lewisse. Ito lang ang nakangiti sa kanilang apat.
The others are just staring at him seriously. I even saw Natasha rolling her eyes.
Tinanguan lamang ito ni Harley, at agad ding ibinalik ang tingin sa akin. Tumayo na ako para magpaalam.
"Nice meeting you again, Harley. Mauna na kami." Agad kong itinago ang kamay ko nang akma niya itong hawakan. I packed my things and started leaving.
Rinig ko pang nagpaalam si Lewisse sa kaniya pero tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad.
"Pwede mo kaming hintayin. Baka nakakalimutan mong may dalawa tayong kasamang buntis," malakas na saad ni Kiz nang makalabas kami sa coffee shop. Bumuntong hininga muna ako bago huminto.
"Okay ka lang, tol?" tanong ni Nowelle nang makalapit sila sa akin.
"Of course." Irap ko sa kaniya. Nagkibit-balikat na lang tuloy siya.
"Buti pinayagan ka pang gumala ng asawa mo?" balik tanong ko sa kaniya. Nakakapit siya sa braso ni Kiz habang naglalakad. Sobrang laki na kasi ng tiyan nito. Kambal ba naman ang dinadala.
"Umiyak 'yan kaya pinayagan." Tuwang-tuwang sabat naman ni Lewisse.
"Isa ka pa. Tigilan mo 'yang kakagalaw mo. Pagalitan ka na naman ng asawa mo." Pinanlakihan ko siya ng mata pero binelatan niya lang ako. Hindi pa rin nagbabago.
Si Kiz at Natasha lang talaga ang niyaya kong pumunta rito ngunit nagtampo ang dalawang buntis kaya sumama na rin sila.
Papunta kami ngayon kina Kiz para kunin ang gagamitin naming gown bukas sa kasal.
"Ouch! Tumingin ka nga sa dinadaanan mo!" Biglang sigaw ng isang babae kay Lewisse. Nagpapadyak pa ito sa inis.
"Halla! Sorry na!" Kinakabahang tugon ni Lewisse.
"What the f*ck!" mabilis kong tinabig ang kamay ng babae nang hinigit niya ang buhok ni Lewisse.
"Don't touch me. How dare you!" Pinalayo ko muna si Lewisse bago ko hinarap ang babae.
"Huwag mo akong duruin." Ngunit hindi niya ibinaba ang kamay niyang nakaduro. Nang-iinsulto pa itong tumingin sa akin.
Hinila ko ang kamay niya't pinilipit ito. Hindi ko ito binitawan hanggang sa nagsusumigaw na siya sa sakit.
"Bago ka magtaray, siguraduhin mo munang pantay 'yang kilay mo!" saad ko bago siya pinakawalan. Kita ko pang una niyang hinawakan ang kaniyang kilay kaysa sa braso.
Akala mo kung sinong umarte. Hindi niya yata alam na mukha siyang tipaklong!
I don't understand my strong fascination for Harley. Everytime I stare at him, I always admire him more and more. Dati, kuntento na ako sa pasulyap-sulyap lang sa kaniya. Pero napagod na ako sa ganoong senaryo araw-araw. I want him to notice me, to know that I'm existing, and of course, to love me.My eyes wandered in the sea of people inside our University."I know that smile, Zimry!" puna sa akin ni Lewisse. Nakapalumbaba lang silang dalawa ni Kiz sa harap ko."What?" I smirked devilishly."Hey, girls!" bati ni Natasha sa amin na kararating lang, at umupo sa tabi ko.Nasa Athena grounds kami, our favorite tambayan. Kiz, Lewisse, and I are classmates, we're graduating students. Habang si Natasha ay third year pa lamang at pareho kami ng kurso, Bachelor of Science in Business Administration Major in Marketing Management."Hindi ko nga alam kung galit si Harley e. Napatitig lang siya roo
"I didn't do anything. Kusa siyang lumuhod!" Matigas kong saad kay Harley. Talagang sinadya pa niya ako sa aking kwarto para lamang kumprontahin."Hindi 'yon ang sinabi niya! Pinaluhod mo raw siya sa harap mo!" His loud voice echoed inside my room."Why would I do that?" I spoke slowly, pilit na nilalabanan ang inis na nararamdaman.Nakaupo lamang ako sa kama habang nakapamaywang siyang nakatayo sa harap ko, magkasalubong din ang kilay nito."Hindi ko alam! Sinabi mo pa talaga sa kaniyang nililigawan na kita! That will never happen, Zimry!" He gasped.Anong pinagsasabi ni Angel sa kaniya? Ni hindi ko nga siya nakausap nang mabuti!"Paniwalaan mo ang gusto mo," I gave up.Kahit anong gawin kong pag-eexplain, hindi naman 'yan maniniwala sa akin. He stood quiet for a moment.But I almost screamed when he stormed out of the room.
"Zimry!" biglang lumakas ang kabog ng aking dibdib nang marinig ang boses na iyon. Lagot!"Mommy..." Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata ni Mommy habang tinitingnan si Angel na gumagapang patayo."Who's that girl?" tinaasan niya ako ng kilay. Hindi niya makilala si Angel dahil sa dungis nito."Harley's..." hindi ko na natapos ang sasabihin nang biglang dumating si Harley. He stared at me intently bago tinulungang makatayo si Angel.Kahit na sobrang baho at dumi ni Angel ay wala siyang kaarte-arte kung hawakan ito. Aww! How sweet! Ts.Nagsi-atrasan kami nang makalapit silang dalawa sa amin. Halata rin sa mukha ni Mommy ang pandidiri. Umaalingasaw kasi ang amoy ni Angel."Anong ginawa niyo!" malakas na sigaw ni Harley. Maging si Mommy ay napatakip sa kaniyang tainga."Calm down, Harley." Matigas na wika ni Mommy ngunit hindi pa rin nawawala ang galit sa mukha niya."No, Tita. Tingnan mo
"Mommy?" medyo iritang tawag ni Harley kay Tita. His jaw clenched.I don't know why I suddenly feel over​whelmed when his dark eyes gazed on me. He watched me sharply, with his lips pursed.The oveflowing warmth I am feeling right now is just too much. I sighed when I realized that I got lost with his stare. Iniwas ko ang tingin sa kaniya dahil paniguradong mukha na akong tanga rito sa kinatatayuan ko."I don't know." Kibit balikat na sagot ni Tita. She tapped my shoulder and raised her brows."Bakit namumula ka? Are you fine?" tanong niya.Muli akong napatingin kay Harley na hindi pa rin binibitawan ang tingin sa akin. His lips protrudes slightly. I can see the ghost of a smile but eventually it faded as he turned his back on us. Hindi man lang siya nagpaalam, kahit sa kaniyang mga magulang.Angel before anything else, huh?"You should seduce Harley, Zimry. Ikaw lang ang gusto kong maging daughter-in-law," saad ni Tita nang makalayo
My brows furrowed a bit and pursed my lips. He's too much to handle. What kind of a jerk! Hindi ako sumunod sa gusto niya. I went to my friends instead. I will not be fazed by his looks or his actions!"You're supposed to be masaya, 'di ba?" Natasha sarcastically said. I glared at her when she tried to take a picture."Stop it, Natasha! I'm not in the mood." Padarag akong umupo sa tabi ni Lewisse na tahimik lamang na ngumangatngat ng bigas. Kinakalabit pa nito ang kaniyang Lola para bigyan ngunit umiiling lang ang matanda. Samantalang ang Lolo niya ay tahimik lang din na kumakain ng bigas habang nagmamasid sa paligid. May pinagmanahan si Lewisse!"Smile! Three, two, one!" sigaw na naman ni Natasha. Wala tuloy akong nagawa kung hindi ang ngumiti.Hahanapin ko na sana kung nasaan si Kiz pero namataan ko sila ni Jordan sa isang sulok. Seryosong nakatingin lang ang kaibigan ko sa tumatawang Jordan. What's really their score?"Why are you so nakasimango
"Ilang araw kayo sa Manila, anak?" tanong ni Daddy sa akin habang sumisimsim ng wine.May kaunting salu-salo ngayong araw sa bahay. Hindi ko sinang-ayunan ang suhestiyon ni Mommy at Tita Hera na magpaparty ng bongga para lang sa graduation namin ni Harley.I prefer simple gathering, same with Harley. Medyo marami pa rin namang tao ang naimbitahan ngayon dahil bukod sa mga kamag-anak namin ay naimbitahan din ang aming mga tauhan sa bukid maging ang kanilang pamilya. And Harley's extended family is not in the Philippines.I invited Lewisse and her grandparents yesterday too but they declined. May salu-salo rin daw sa kanila. I missed hanging out in their house. Kailan na ba kasi ang huling punta ko roon, first year college?"I don't know yet, Dad. Siguro isang linggo lang." Kibit balikat na sagot ko.Why is he asking? Sanay naman siyang wala ako palagi sa bahay. O siguro, gusto na niya akong pagtrabahuhin agad sa bukid?Ugh! I still can't imag
"Aanak-anak sila ng maganda tapos ayaw nilang payagan na gumala? Hayyy na ko!" Lewisse sighed heavily. Ibinagsak niya ang kaniyang bag sa kamay ng robot na umaalalay sa amin. Ang gara ng babaeng 'to! Hindi na nahiya sa mga magulang ni Nowelle.Kakarating lang namin dito sa Manila. Hindi naman gaanong kahaba ang biyahe ngunit dahil ang dami kong ganap kahapon ay parang pagod na pagod ako ngayon."Hi, girls! You can sleep na muna so you can rest. Natasha, can you hatid your friends to their room? Nowelle, come with me. And Kiz, are you going to uwi later? Or you will sleep here?" Wow! Now I know, may pinagmanahan si Natasha sa ka-conyohan niya. Lol!"I'm going home later po, Tita. Doon din naman sila sa bahay bukas, kaya okay lang po." Kiz smiled politely, ngunit agad ding lumipat ang atensyon niya sa kaniyang cellphone na tumutunog na ngayon."A-ahm... excuse me. I need to take this call," paalam niya't patakbong pumasok sa elevator. Pero dahil likas
We spent one week in Manila for our vacation. Kakauwi lang namin dito sa Tuguegarao. We're all exhausted kaya dumeretso na muna kami sa apartment para rito magpahinga. I opened my cellphone while resting on Natasha's lap. Nakaupo siya sa sofa, and busy chatting someone on her phone. Naririnig ko ang munting tawa niya pero hindi ko na lang pinakealaman. Nakahiga rin si Kiz sa isa pa naming sofa sa sala, at mukhang tulog na. Samantalang si Lewisse ay nasa CR, kanina pa kasi nagrereklamo ang tiyan niya. Kung anu-ano na naman yata ang kinain kanina. Kunot noo akong napabaling sa aking cellphone na sunud-sunod ang pagdating ng messages. Hindi ko sinubukang buksan ito noong nasa Manila kami dahil sa sobrang busy. Tinatawagan lang ako nina Mommy gamit ang tracker watch. I have it on my wrist, they can call me using a watch too or a phone. Nakikita nila kung nasaan ako at kung anong ginagawa ko. We can also do face time as long as I accept their request.