Kabanata 4

"Mommy?" medyo iritang tawag ni Harley kay Tita. His jaw clenched.

I don't know why I suddenly feel over​whelmed when his dark eyes gazed on me. He watched me sharply, with his lips pursed.

The oveflowing warmth I am feeling right now is just too much. I sighed when I realized that I got lost with his stare. Iniwas ko ang tingin sa kaniya dahil paniguradong mukha na akong tanga rito sa kinatatayuan ko.

"I don't know." Kibit balikat na sagot ni Tita. She tapped my shoulder and raised her brows.

"Bakit namumula ka? Are you fine?" tanong niya.

Muli akong napatingin kay Harley na hindi pa rin binibitawan ang tingin sa akin. His lips protrudes slightly. I can see the ghost of a smile but eventually it faded as he turned his back on us. Hindi man lang siya nagpaalam, kahit sa kaniyang mga magulang.

Angel before anything else, huh?

"You should seduce Harley, Zimry. Ikaw lang ang gusto kong maging daughter-in-law," saad ni Tita nang makalayo na nang tuluyan si Harley. Pinagkrus niya pa ang kaniyang mga kamay habang nakatingin ng mariin sa akin.

I want to tell her that I already tried seducing his beloved son. Pero anong napala ko? Puro sakit at hinanakit. And I'm too tired to chase him. I don't want to meddle with their relationship anymore.

"Kung anu-anong tinuturo mo sa anak ko, Hera!" singit ni Mommy na inirapan lamang ni Tita.

"What? Anong masama roon? Bagay naman sila ni Harley. For sure, magiging sobrang ganda o gwapo ng magiging anak nila." She's smiling widely while staring at me.

Nakakatakot tuloy siya, mukhang may balak na masama.

"Come on, iha! Let's go shopping tomorrow. I'll buy you some lingerie, and hmmm... though, mabubura rin naman kapag ano, isama na rin natin ang dark red lipstick!" she whispered as her eyes lowered on my lips. I even heard her giggle.

Oh my gosh! I'm no saint but when it comes to her, parang nakakakilabot. Bugaw ba 'tong si Tita? Buti na lang walang nakarinig sa sinabi niya.

Hindi pa nag-uumpisa ang graduation ceremony pero mukha na akong stress sa mag-inang 'to. Hays!

"Hayaan niyo na ang mga bata. Lalo ka na, Hera. Gusto mo bang magrebelde ang anak natin kapag pinaghiwalay mo sila ni Angel? Alam mo namang sobrang mahal niya 'yon." ani ni Tito. He smiled at me apol​o​get​i​cal​ly.

For what? Sa inasta ba ni Tita o dahil sa anak niyang iba ang mahal kaya hindi ako kayang pansinin? Lol!

Well, I already know that. Pero masakit palang pakinggan ito mula sa ibang tao, lalo na kung galing sa parents niya. Dahil ibig sabihin lamang nito ay hindi lang ako ang nakakapansin.

"Whatever! I don't like her for my son." Paninindigan ni Tita. She's more desperate then me, huh? At least, she's on my side. Pero may magbabago ba roon?

"Ano bang ginawa ng batang 'yon sa iyo at sobra ang galit mo sa kaniya?" takhang tanong ni Daddy.

That's my question too. Parang napipilitan lang siyang pakisamahan si Angel para walang masabi si Harley.

Based on my experience, Angel's a bitch. Pero kung 'yon ang dahilan ni Tita, dapat ayawan niya rin ako. I'm bitchier than Angel! 

"Huwag niyo na lang ipaalala sa akin. Tumataas ang aking dugo kapag naaalala ko!" She hys​ter​i​cal​ly said. Kumapit pa siya sa braso ko para magpaalalay.

Napailing na lang din si Tito sa asawa. Ang arte naman kasi nitong si Tita.

"Angel is from middle class family. They have small business but their income is just enough to support their needs. Wala namang kaso sa amin 'yon. Kahit manggaling pa siya sa mahirap na pamilya. But the problem is, pinipikot nila si Harley para pakasalan agad-agad si Angel. High school pa lang sila noon, we already planned to go home here kapag college na si Harley. Ang kaso biglang sumulpot si Angel kasama ang kaniyang magulang sa mansyon. Sinabi nitong may nangyari na sa kanila at hindi pwedeng basta-basta na lamang siyang iwan ni Harley. Kung uuwi si Harley sa Tuguegarao, dapat kasama siya. Ang katwiran pa ng mga magulang nito ay baka buntis ang kanilang anak dahil ilang linggo ng masama ang pakiramdam. Para hindi na humaba pa ang usapan, pumayag na lang kami. Nagdemand pa silang kami ang magpapaaral kay Angel." Kwento ni Tito na naiiling pero natatawa.

"What the..."

"...fuck." Pagpapatuloy ni Tita sa gusto kong sabihin. Inismiran ko tuloy siya kaya lang kinurot niya ang tagiliran ko.

"Tita, masakit!" reklamo ko ngunit hindi na niya ako pinansin. Mas hinigpitan niya pa lalo ang pagkapit sa akin para namang mawawala siya. Tsk!

"Wala man lang bang ginawa si Harley? Hindi niya napapansin ang ginagawa sa kaniya?" iritang tanong ni Mommy. Para na kasi nilang anak ang damuhong 'yon.

"May prinsipyo si Harley. Ang alam ko, hindi siya gaanong seryoso kay Angel noon. Siguro nang nakuha niya ito'y pinanindigan na lang niya. Parang napamahal naman na siya ngayon."

I doubt it. I know Harley. He wouldn't follow anything he didn't want. To them, his relationship with Angel may seem arranged and forced but to me it wasn't. I can feel how he truly loves that girl.

Dahil kung hindi, matagal na niya akong pinatulan o kahit sinong babae riyan na nagpapapansin din sa kaniya. But no, he even said na layuan ko siya dahil ayaw niyang bigyan ng rason si Angel para magselos. The hell, right?

"Kayo ang nagpaaral kay Angel?" tanong naman ni Daddy. Napaka-usisero naman ng magulang ko sa love life ng alaga nila. Hindi ba nila alam na nasasaktan ako? Hmp! Lol!

"No. I mean, noong first year niya, oo. Pero nang wala naman talagang nabuo sa ginawa nila, tinigil na namin ang pagsusustento. Nagrereklamo pa ang mga magulang niya nang sinabi namin 'yon. Pero noong nalaman nilang ibabalik na namin si Angel  sa Manila, pumayag na lang sila at sinabing sila na ang magpapaaral dito. Huwag lang paglayuin ang dalawa," si Tita. She's rolling her eyes at matalim na tumitig sa harap. Nang tingnan ko ang tinitingnan niya ay sina Harley at Angel na nasa kalayuan. They're talking seriously but holding each other's hand.

Nagtataka ako noon kung bakit ganoon na lang kadali sa pamilya ni Angel na ipasama siya rito. Kasi kung ako ang nasa sitwasyong iyon, mas gugustuhin pa nina Mommy na paghiwalayin kaming dalawa kaysa sumama kay Harley sa probinsyang walang ibang kakilala. But sadly, hindi ako 'yon. Hindi ako ang mahal niya.

Here we go again, self-pity​ing. I should stop all of these thoughts. I should move on from this f*cking one sided love.

"Uy! Zimry, baby!" Johan shouted from the crowd. He looks so manly with his suit.

Papunta na sana siya sa amin but he suddenly stopped. At sumenyas na lamang na ako ang pumunta sa gawi niya.

"Who's that boy?" Kung hindi ko kilala si Tita, matatakot na ako sa itsura niya. Lumayo siya sa akin at nakapamaywang na sa harap ko. Nakataas ang dalawang kilay niya. Paano niya kaya nagagawa 'yon? I can't even do that! Isang kilay lang kaya ko.

"Our classmate and a friend of mine. Puntahan ko lang po," paalam ko sa kanila. And to my surprise, lahat pala sila ay makahulugang nakatingin sa akin. Hindi lang si Tita!

Hindi ko na sila hinintay pang sumagot at dumeretso na lamang kay Johan kanina pa naghihintay.

"Ano bang problema mong bakla ka?" inis na bulong ko rito nang medyo nakalayo na.

But he just smiled. Inakbayan pa niya ako at binulungan sa tainga.

"Girl, nakakatakot naman 'yung angkan mo. Lalo na 'yong babaeng katabi mo kanina. Para akong kakainin ng buhay. Magmamano pa naman sana ako sa kanila pero 'wag na lang. Baka makaihi ako sa takot. Sira ang beauty ko 'non!" histerikal na bulong niya. Para pa siyang batang maiiyak na. Hindi ko tuloy napigilan ang tumawa nang malakas.

"Gaga ka talaga. Hahamapsin talaga kita pag nasira ang make up ko nang dahil sa'yo!" saad ko nang makabawi.

I snapped, and my mini robot comes out.

"Mirror," saad ko rito. At nagtransform ito ng full length mirror. But the nice thing about this is, ako lang ang nakakakita sa salamin.

When I'm done checking my face, I snapped again, and it disappeared.

"Girl, ipapakilala kita kina Daddy. Magpapanggap ka lang na ikaw 'yung nililigawan ko," wika ni Johan nang matapos ako. Kung titingnan, mukha siyang cool na cool na nagsasalita sa harap ko pero ang totoo, boses babae ang gamit niya sa pakikipag-usap sa akin.

"What? Ayoko nga!" Lumayo ako nang kaunti para sana hampasin siya ngunit hinapit niya ang baywang ko. Kadiri!

"Ehhh! Alam mo namang ikaw lang ang pwede kong gamitin. Ikaw lang ang nakakaalam ng dark secret ko, girl. Sige na, please!" napangiwi ako nang inilapit niya ang mukha sa akin. Kung may makakakita sa amin ay iisipin nilang naghahalikan kami. Sana hindi nakatingin sina Mommy!

"Let her go, Johan!" Matigas na saad ng lalaki sa likod namin. Naramdaman ko ang paninigas ni Johan sa tabi ko. I want to laugh at him pero mukhang ako ay nanigas din.

"Gosh, si papabells mo! Baka jombagin ako niyan!" Taranta siyang nagtago sa likod ko ngunit ang isang braso niya ay nakakapit pa rin sa aking baywang.

"Do you want me to break your bones? I said, let go of her." He's calm. But based from his face, para na siyang papatay sa galit.

But my brave friend didn't let me go. Kahit nangangatal na ang kamay niya ay mas lalo pa nitong hinigpitan ang pagkapit sa akin.

"Why, Harley? We're having fun here." Johan managed to stare Harley intensely. As if he's not scared. 

But Harley's ruthless and defiant eyes are on Johan's too. Kaya nabitawan ni Johan ang pagkakahawak sa akin. He pinched the back of my hand. I know what he wants me to do. Kunwari lalaban pero konting titig lang sa kaniya, natatakot. Hayy nako!

"He's right, Harley. Huwag ka ngang gumawa ng gulo rito. Mind your own business!" singit ko. 

"Then stop flirting here. Go and get a private room. Hindi ka ba nahihiya sa parents mo? They are looking at you!" he growled lowly.

Tumingin ako kina Mommy at tama nga si Harley. They're staring with their curious eyes. But Daddy and Tita Hera are glaring at me.

F*ck! 

Ramdam ko ang pamumula sa kahihiyan. I wonder kung sila lang ba ang nakatingin sa amin all this time? Though, wala namang malisya sa ginawa namin ni Johan pero hindi naman nila alam na bading pala siya.

"Now, go back to our parents." utos nito. I rolled my eyes. This is ridiculous, and I want to laugh at his face!

"Nagpaalam ako sa kanila. Go back to them instead and stop bugging us." I said calmly. But my heart pounded so fast when I saw his dark expression. He looked weary, and irate.

"Ah! Sige na, Zimry. You can go back to them na muna. I'll just call you later." Johan's said. Nakatingin lang siya sa akin habang nagsasalita. Natatakot na naman yata sa tingin ni Harley.

"I thought, ipapakilala mo pa ako sa parents mo?" tanong ko.

"Mamaya na. Kapag wala na ang papabells mo. Sige na, sumama ka na. Huhu! Ayaw kong masuntok dito. Baka ma-reveal ko ang aking true color!" bulong niya sa akin. Rinig namin ang tikhim ni Harley kaya bigla na lang siyang napalayo sa akin.

"Sige, pre. Babalik na si Zimry sa parents niya. Pasensya na sa abala." Mabilis kaming tinalikuran ni Johan. Lakad takbo pa ang ginawa nito na 'tila may naghahabol sa kaniya.

"He can't even face your parents and introduce himself? Tsk!" sentimento ni Harley habang nakatingin sa kaibigan kong mukhang tanga.

"Bakit mo ba ginagawa 'to? I said, I'm sorry for meddling in your relationship with Angel." I stared at him blankly.

Gusto niyang iwasan ko na sila. Pero ngayon, siya naman ang lumalapit? For what? Para paghigantihan ang lahat ng ginawa ko? Tsk!

"What are you saying? Inutusan lang ako ng Daddy mo na pabalikin ka. I don't want to meddle in your relationship with your boys too." He said coldly, and left me dumbfounded.