Kabanata 2.2
Mamayang alas diez pa ang simula ng practice namin, alas nuebe palang ngayon kaya may oras pa akong pumunta sa Municipal Hall. Dahil hindi naman gano'n kalayo ang bahay sa pupuntahan ko, ilang minuto lang ang tinagal ko sa paglalakad bago nakarating.
Alon ng mga tao ang nadatnan ko pagpasok ko sa loob. Abala ang lahat, may kaniya-kaniyang kailangan gawin o kunin kaya nandito. Nilibot ko ang aking mata sa paligid. Isang beses na akong nakapunta dito pero hindi ko pa rin maiwasan ang hindi mamangha sa pagkakagawa nito. Dalawang palapag ito na malalawak. Kulay krema ang pintura ng bawat dingding kung saan nakasabit ang mga litratro ng mga nagtatrabaho na nakalagay sa malaking frame. Ang sahig naman ay gawa sa puting marmol. Sa mga gilid naman ay nakalagay ang mahahabang upuan na inuupuan ng iilan ngayon. Sa tabi nito ay ang mga halaman na nakalagay sa mga mamahaling vase."Good morning, Miss." bati ko sa dalawang receptionist na nakasuot ng kanilang asul na uniporme. Hapit na hapit doon ang kanilang maumbok na dibdib. Nice!
Gulat silang napatingin sa akin ngunit hindi kalaunan ay napalitan din iyon ng matamis na ngiti. "Yes po? How may I..I help you?" Kinagat niya ang kaniyang labi sa pagkautal.Sinandal ko ang aking braso sa desk nila, ngumisi upang mas madagdagan pa ang karisma ko. "Saan ko makikita ang opisina ni Mayor Servantes?" "Sa second floor po, sir." Iminuwestra ng isa sa akin ang palapag na iyon. "Pagkaakyat mo diyan, makikita mo ang unang kuwarto. Doon po ang office ni Mayor."Tumango ako at nagpasalamat. Bago ko sila tinalikuran ay isang nakakaakit na kindat ang ginawad ko sa kanila. Narinig ko pa ang pag-impit nila ng tili. Pagkaakyat ko doon ay nakita ko nga ang sinasabi ng dalawang receptionist. Sa harapan ng pintuan ay dalawang nakatayong guwardiya ang nkita ko doon. Diretso nalang sana akong papasok pero hinarangan nila agad ako. Problema ng mga 'to?"May kailangan ako sa alkalde. sabi ko.
Hindi sila kumibo. Hindi na ako nakagalaw pa nang umpisahan nilang kapkapan ako. Mula balikat hanggang paa. Binitawan din nila ako nung makasiguro. Ang higpit talaga. Palibhasa maraming galit sa kanila. Pagkatapos ay sila na ang nagbukas ng pinto para sa akin.
Nahinto ako sa paglalakad palapit sa kaniya nang mapagmasdan ko ang ginagawa ni Mayor Nikkolai. Abala siyang nakatutok sa kaniyang cellphone habang nakaupo sa kaniyang swivel chair. Malikot ang bawat daliri niya na pumipindot sa screen, kagat ang ibabang labi.
"Headshot!" He groaned after he heard that sound comes out from his phone. Inilapag niya iyon sa mesa niya saka sinabunutan ang sariling buhok.So he's playing online games, huh?
Tumikhim ako na nakakuha ng atensyon niya. "Hey, Mayor!" Kumaway ako sa kaniya. Namilog ang mata niya nang magtama ang mata namin. Humalakhak ako. Nagmamadali siyang tumayo sa kinauupuan, inayos ang parisukat na salamin na malapit ng malaglag."H-Hey!" He bit his lower lip again. "Kiro, right?" Tango ang itinugon ko sa kaniya. Buti natandaan niya?Naglakad na ako palapit sa kaniya, pinagmamasdan ang bawat sulok ng opisina. Malamig dito sa loob at malinis. Maaliwalas rin dahil wala naman ibang nakalagay dito kundi ang desk niya kung saan nakalagay ang mga gamit niya at mahabang upuan na nakapwesto sa harap. May mga disenyo naman tulad ibaba."Uh...may kailangan ka ba?" tanong niya.
"Wala naman." My eyes darted at him. "Gusto lang sana kitang kumustahin. Nalasing ka kagabi, nawalan ng malay. Sorry pala kung pinilit pa kitang makipag-inuman sa akin kagabi.""No, it's okay. Masararp din naman kaso 'yung alak." He slightly chuckled. "Nga pala, kung ano man 'yong nasabi ko kagabi or nagawa, puwedeng sa atin nalang iyon? Baka makadating kay Dad at-" "Shh! Don't worry. 'Di naman ako ganoong klaseng tao. Ang totoo nga niyan iyon din ang punto ko kaya ako nandito ngayon." sabi ko at umupo.Gano'n din ang ginawa niya saka ibinulsa ang cellphone sa itim niyang pants na pinarisan niya ng puting polo long sleeves. ""I want to help you, Mayor." diretso ko ng sinabi na nagpakunot sa noo niya."Help me from what?"
"Help you to be a good leader." I smiled. "Napaisip kasi ako sa sinabi mo kagabi na gusto mong maging isang mabuting mayor kahit na ayaw mo ang puwestong inuupuan mo, kaya heto ako..." Pinakatitigan niya ako, sinusuri kung seryoso ba ang lahat ng sinabi ko.He breathed heavily and shook his head. "You don't have to. Hindi rin naman ako ang masusunod, hindi ko rin magagawa." aniya."Yon na nga ang point, Mayor, e. Kapag napatunaan mo sa tatay mo na may ibubuga ka, baka hayaan na niyang ikaw na ang mamahala sa lahat na dapat ikaw naman talaga." I explained.
"At paano mo naman gagawin iyon kung pumayag ako?" "Mayor, kung hindi niyo natatanong, ako ang leader ng banda namin. Maganda ang samahan namin ng mga kagrupo ko hanggang ngayon. Ituturo ko lang naman sa'yo ang mga nalalaman ko through my experience."Sana naman pumayag ka na! Parehas naman tayong makikinabang dito. Para na rin hindi ako makonsensya na ginagamit kita para sa pangarap ko.
"Hindi ko alam," sagot niya. "Baka kapag nalaman ni Dad 'to, gugulo na naman. And, ayaw kong maging dahilan pa ako sa pagbawas ng oras para sa banda mo."Napamura ako sa isip ko.
"Edi secret lang natin. Atsaka hindi naman palagi ang ensayo namin. Tuwing biyernes at lunes lang din naman ang gig namin kaya ayos lang. Matutulungn kita kapag rest days at weekends," pilit ko pa.
Katahimikan na naman ang bumalot sa buong kwarto. Bumaba ang tingin niya sa lamesa at doon ay pinipilantik ang mga daliri. I didn't expect this. Akala ko papayag siya agad dahil iyon ang gusto niya, pero hindi."Bakit mo ba ginagawa 'to? We're not even friends. Nag-inuman lang tayo pero it doesn't mean na puwede ka ng manghimasok sa buhay ko, 'di ba?" bakas sa boses niya ang pagkaseryoso.
My jaw dropped.
Oo nga naman. Tama naman siya. Hindi ako puwedeng makialam sa buhay niya, pero paano ko gagawim iyon kung iyon lang ang tanging paraan para makalapit ako sa kaniya na hindi nahihirapan?
I scoffed. "Gusto kitang tulungan kasi alam ko may maitutulong ako sa'yo. I want to do this as your new friend if you want."
I held his hand which was the way why our eyes met again. I can sense the confusion to his hooded eyes; don't know if he's going to accept my offer or not.
"I promise you that I will help you to become a good mayor of La Castellion, and will help you find the freedom you have been looking for…" I smiled to assure him.
Lumunok siya. "Freedom?" mahinang aniya.
I nodded. "Oo, Mayor, kalayaan. Kaya sige na, pumayag ka na. Hayaan mo na akong tulungan ka."
Bago ko pa man makuha ang sagot niya ay bigla nalang tumunog ang notification sa cellphone ko. Isang voice message galing kay Spencer, kasama ko sa banda. Kinalas ko ang hawak ko sa kaniya at ni-play iyon.
"Hoy, pare! Nasaan ka na? Nandito na kami! Late ka na naman gago ka!" inis na sabi niya, rinig ko pa ang tawanan sa backround.
"Pumunta ka na kung saan ka man pupunta, mukhang naghihintay na sila sa'yo. I'll think about your offer." aniya.
I sighed. "Okay. Sabihan mo nalang ako kapag may desisyon ka na."
Dang it! Mukhang kailangan ko na naman ata umisip ng bagong paraan para makalapit sa kaniya, eh?
Tumayo na ako at tinalikuran siya, ngunit ilang hakbang pa lamang ang nagagawa ko ay muli niyang tinawag ang pangalan ko. I turned to him.
"Uh…can i have you number?" Hindi na naman siya makatingin sa akin ng maayos.
Ngumiti ako. "Sure!"
Agad kong hinanap sa cellphone ko ang number ko saka ibinigay iyon sa kaniya para makopya niya."Ite-text nalang kita once I made my decision," sabi niya habang inilalagay sa phone niya ang numero ko.
"I'll patiently wait for that, Mayor…"
Kabanata 3Pagdating sa studio namin ay agad namin sinimulan ang ensayo. Inis pa nga sa akin si Spencer at ang iba dahil doon. Pinalusot ko nalang na may dinaanan lang akong importante. Tuwing break time ay palagi akong sumusulyap sa aking cellphone, tinitingnan kung may natanggap na ba akong mensahe mula sa kaniya. Lumipas ang buong araw ng paghihintay ay wala akong napala kaya napaaga na rin ang tulog ko.Gano'n rin ang ganap sa sumunod na dalawang araw, maghapon akong naghintay ngunit wala pa rin siyang paramdam. Gusto ko na nga siyang puntahan ulit sa munisipyo pero ayaw ko siyang kulitin. Sinabi naman niya na siya mismo ang magsasabi kung nakabuo na siya ng desisyon.Napapanginaan na nga ako ng loob dahil aka sinabi niya lang iyon para mapaalis ako at ayaw naman talaga niya. Kaya nag-isip nalang ulit ako ng magiging back-up plan ko sa oras na hindi siya pumayag, pero wala akong maisip na iba. Lik
Kabanata 4"Seryoso, Kuya? Magkaibigan talaga kayo ni Mayor?" hindi makapaniwalang tanong ni Kylie habang hinahapag ang merienda namin sa glass table.Nakahiga ako ngayon sa sofa bed namin sa sala, nagpapahinga dahil sa tinapos kong gabundok na labahin namin. Tatlo na nga lang kami, pero ang mga nilahan ko parang pang-sampung tao na.Reklamo nga ng reklamo itong kapatid ko dahil doon. Bakit daw hindi nalang namin i-laundry sa may bayan para mas madali at hindi nasisira ang bagong manicure niyang kuko. Syempre ako gusto kong makatipid, sayang lang ang pera na ibabayad namin doon, e kaya ko naman labhan ang mga damit namin. Marunong naman ako dahil tinuruan ako ni Mama.Itinukod ko ang aking kamay sa ulo upang mas makakain ako ng maayos ng biscuit."Oo nga," pagod na sagot ko
Kabanata 5Sa mga sumunod na araw ay wala akong ginawa kundi ang asikasuhin ang schedule ko. Kailangan kong ibahin ito ngayon lalo na't nakikita ko na mas magiging busy pa ako sa susunod pa na araw kaya kailangan talagang i-manage ko ang oras ko.Kung dati ay apat na beses sa isang linggo kami kung mag-ensayo, ngayon ay ginawa kong isa nalang muna. Hindi na rin naman kasi namin kailangan ensayuhin pa iyon, kabisado na namin lahat ng kantang kakantahin namin sa pista ng La Castellion. Kaunting linis nalang naman ang gagawin at paunti-unting practice nalang sa audition piece na gagamitin namin sa oras na magtungo na kami sa SSE.Hindi naman kasi ibig sabihin na tutulungan nga kami ni Nathalia na makapasok doon ay petiks petiks nalang ng gagawin namin. Gusto kong ipakita na may ibubuga rin kami para hindi sila magsisi na pinapasok kami doon nang madalian.
Kabanata 6"A-aray!" daing niya habang dinadampian ko ng cotton bud na may antiseptic ang labi niya. "Dahan-dahanin mo naman, Kiro. Masakit na nga, mas lalo mo pang pinapasakit..."Tinanggal ko ang cotton bud at seryoso siyang tiningnan. Putok na putok ang gilid ng labi niya. Hindi tulad kanina ay hindi na ito masyadong a nagdurugo, pero halata pa rin ang malaking sugat doon.Naiinis pa rin ako hanggang ngayon habang iniisip kung paano siya bugbugin at halos patayin ni Lester.Kahit kailan talaga ay mayabang ang gagong iyon. Sa tuwing pupunta ako doon, palagi ko siyang nakikitang may mga sugat at pasa sa mukha. Halos lahat din ng mga tao sa baranggay nila ay pinanggigilan siya dahil sa ugali niya. Kung pwede ka nga lang na sapakin ko iyon kahit isang beses lang para mawala ang kayabangan ay ginawa ko na.
Kabanata 7"May tanong ako, Mayor," singit ko nang matapos silang mag-usap ng kaniyang sekretarya sa cellphone, pinag-uusapan ang magiging schedule niya ngayong araw.Wala naman siyang ibang gagawin ngayon kundi ang pumunta sa isang west wedding at siya ang magkakasal sa bride and groom doon. Well, it's part of his duties as a mayor of this town, kaya heto kami at on the way na sa venue sakay ang isang puting van.Hindi ko nga alam kung anong trip niya at sinama pa niya ako dito. Wala naman kaso sa akin iyon dahil tapos na naman ang dalawang araw naming ensayo. Basta para may kasama lang siyang kakilala niya doon, gano'n ang sabi niyang rason sa akin."Ano 'yon?" baling niya sa akin habang binubulsa ang kaniyang cellphone.Nilingon ko siya, he's right beside me. Iba ang porma niya ngay
Kabanata 8"Pang-ilang ulit na natin 'to, pre. Ayos ka lang ba?" tanong ni Levi, ramdam ko ang pagka-irita niya sa akin.I sighed. Inilapag ko ang aking gitara sa lapag saka umupo. Kinuha ko ang water bottle sa tabi ko, inubos iyon ng isang lagukan lang, napapamura pa sa isip ko. Maging ako ay naiinis na rin sa sarili ko. Hindi ko alam kung bakit ba ako nagkakaganito nalang bigla.Since last week nung mag-umpisa ulit kaming mag-ensayo, lagi nalang akong ganito. Kung hindi ako magkakamali sa mga chords, mapipigtas naman ang string ng gitara ko tulad ngayon. Wala naman akong sakit o ano. May isang bagay lang talaga ang naglalaro sa isipan ko ngayon at hindi ko maalis."Oo nga, pare. Baka may problema ka pala, hindi mo lang sinasabi amin," gatong ni Oliver habang pinaglalaruan ang kaniyang drum sticks.&
Kabanata 9"Two cinnamon hazelnut cake, Miss," I ordered as the lady in uniform asked me what flavor of cake do I want."Okay, sir. Pakisulat nalang po ng name ng celebrant." Iniabot niya sa akin ang isang notepad at ballpen.Agad kong kinuha iyon, isinulat ang pangalan ni Kane at Kylie at ang edad nilang dalawa. Today is their birthday. Sigurado ngayon ay nagsisiyahan na sila sa bahay. Balita ko ay inimbita nilang dalawa ang mga kaibigan nila.Nabigyan ko na naman ng pera kahapon si Kylie para bumili ng sangkap sa handa at pinakiusapan si Aling Myra, kapitbahay namin na siya na ang magluto no'n. Pumayag naman siya, sinabihan na magbabalot nalang daw siya ng kaunti para sa pamilya niya.Nang matapos ay ibinalik ko ulit sa babae ang notepad bago ako humarap kay
Kabanata 10"Siguraduhin mong patay ang ilaw sa kusina bago ka matulog," paalala ko kay Kylie pagkaabot ko ng palangganna sa kaniya na may laman na maligamgam na tubig.Tumango lang siya, nakanguso bago siya tuluyang lumabas ng kwarto. Isinarado ko na ang pinto at siniguradong naka-lock iyon. Pinatay ko rin ang ilaw. Hindi ako makakatulog ng nakabukas iyon.Nang humarap ako sa kama ay mahimbing ng natutulog sa ikalawang palapag si Kane. Anong oras na rin kasi natapos ang inuman, alas onse na rin siguro iyon at halos sila ay lasing na lasing.Ang mga bisita naman ay nakauwi naman ng ligtas. Malapit lang din naman ang bahay nila sa amin.Bumaba ang tingin ko sa kama ko kung nasaan ngayon nakihalata ang walang malay na alkalde. Katatapos ko lang siyang hilamusan at bihisan. An