Chapter 66 Nanghina nang husto si Zek nang makita ang pagdanak ng dugo, na halos hindi na makita ang lupa sa sobrang pag-apaw ng pulang likido. Kaunti na rin ang nakikita niyang nakatayong sundalo niya. Nawawalan na siya ng pag-asa na mailigtas ang kaniyang kaharian. Habang si Liah ay nakikita niyang lumalapit sa kaniya. Bigla naman kumulo ang kaniyang dugo sa galit, nakita niyang tila nag-iba ang anyo ng mukha nito. Naging maamo at nakikita na niya ang dating ganda ng mga mata nito, at ang inosenteng katauhan nito. Pero hindi niya maipagkakaila ang galit at poot na nararamdaman niya para dito. Nais niya itong patayin at pugutan ng ulo. Pero tila isang hangin na nawala lahat ng galit niya nang marinig nito ang boses ng babaeng mahal niya. Ito ang tunog ng boses niya nang una niyang marinig. “E-ezekiel, M-mahal ko,” saad ng dalaga. Naantig naman ang puso ng binata. “U-umalis ka na, Mahal ko. Pakiusap, umalis ka na,” nagsusumamong wika ng dalaga. Hindi malaman ni Zek kung maniniwala s
data-p-id=9947c3f0af76c470ed98febbfcf078b8,style=text-align:left;,Kasalukuyan naglalakad sina Zek at Liah sa malaki at malawak na gubat ng Verona. Napagpasyahan nilang manatili muna sa Venora hanggang sa ipanganak ang anak nila. data-p-id=cce39fd6cdeaf50ecd31cb9bb3260011,” “Mahal, may pangalan ka na bang naiisip?” tanong ni Liah sa kaniyang kabiyak, habang namamasyal sila sa gubat, sariwa ang hangin kaya hindi nila napansin na napapalayo na sila sa kanilang teritoryo. ~~ data-p-id=1dec03f429b502669881f6472c170218,~~*~***~ -Flash back- data-p-id=3cc935aa2090d65dc573dcc81fc4454b, “Mahal na Reyna, wala na ba tayong magagawa para mabuhay si Zek?” tanong ni Tara, sa mahal na reyna na malalim ang iniisip. data-p-id=1e9bfeeeeeb0554818f75cd4fd490b6c,” “Tama, Tara!” bulalas ng reyna. “Mabubuhay ang namatay ―kapag namatay ito dahil sa salamangka o pinatay siya gamit ang salamangka. Pero dapat namatay siya sa pagsasakrapisyo para sa minamahal. Pero kapag ang tao pinatay ng D
"As the sun meets the moon, horizon won't be alone. Waves are raging to the shore, seabirds fly as broken shells, sways along. My love, hold my lips with yours and find my tears in the sea. You filledmy void with the canvass of night. I heard your joyful woes, as I paint your core, with the light of darkness. My love, I yearned more and more to touch and to love you, in the coldness of the sun. *** As the rising sun sets on the moon, my heart won't be alone. I see yearning in your eyes, and passion in your lips. My love, be mine as the noon goes by. As waves rages high, my feet floats on ni
Nang matapos ko ang paglilinis ng katawan ay agad na akong bumaba at tinahak ang lanai kung saan kami nag-aalmusal palagi, maliwalas kasi do’n at masarap ang simoy ng hangin na pumapasok. Ilan sandali pa ay nakarating din ako sa hapag at nakita ko si Mama, nagbabasa ng libro at umiinom ng kape. Nakahanda na rin ang almusal namin. "Good morning,Ma!"masayang bati ko. Tumigin ito sa akin at ngumiti. "Umupo ka na at kumain." "Ma?" tawag pansin ko sa kanya. "Hmm?" tugon niya. “Saan galing ang pagiging mangkukulam natin, Ma?” umpisang tanong ko. "Innate by a curse, your Grandmother is the Queen of Verona, which is also the witches kingdom. Andshe also needs to marry a human but royal to remain the bloodline of royalties…at mapalaya tayo sa sumpa ng kahapon.” “Sumpa ng kahapon?” takang tanong ko. &nb
Bumalik ako sa kama nang masumpungan ko ang librong binabasa ko, parang nag-iilaw ito. Kinusot-kusot ko naman ang mga mata ko baka kasi na malikmata lang ako. Nang muli ko itong tinignan ay naging normal na, kinuha ko ito at dinala sa kama. Muli ko itong binuksan at pinagpatuloy ang pagbabasa. As the sun sets on the throne, mountains shine upon the skies. But rays are captivating every land of joy. I'm hiding beneath the shadow of the moon. Still, I am nothing but vain. *** Hindi ko man masyadong gets ang tulang ‘to pero gusto ko ang pamamaraan niya ng pagsusulat, ‘yong accent niya ang lumanay at halatang mahilig sa kalikasan ang may akda. Ilan oras ang nagdaan ay patuloy pa rin ako sa pagbabasa at hindi ko na namalayan na malapit nang gumabi. Nanlalabo na rin ang mga mata ko sa kababasa. Minabuti kong buksan ang pinto ng aking balkonahe, agad namang pumasok ang malamig na hangin. “Hmm ang
Naging maalingsangan ang hangin, nagpatuloy ako sa pagpasok sa aming silid. Sinalubong naman ako ni Elle, na may hawak na review paper. Niyaya niya ‘kong mag-aral muna dahil wala pa naman ‘yong Prof namin. Subalit hindi pa rin maalis sa isip ko ang anino na sumusunod sa akin. Simula nang malaman ko na, tagapagmana ako ng isang sumpa ay naging komplikado ang araw-araw na pamumuhay ko. “Oy! Liah anong iniisip mo?” puna ni Elle sa akin. “Wala, Elle.” Sagot ko sa kanya. Hindi ko rin alam kung sasabihin ko sa kanya ang lihim ko. Mula pagkabata ay magkasama na kami ni Elle. At walang lihim ang makakaligtas sa mapanuri kong kaibigan. Maalon, mahaba ang buhok nito, minsan kailangan ko pang hawiin ‘yon para makita ang mukha niya. Maliban sa maganda ito, ubod din ng talino. Hindi ko rin maikakailang maraming lalaki ang nagkakagusto sa kanya. But her heart and soul belongs to my b
Lakat-takbo ang ginawa ko para tahakin ang pintuan palabas ng kusina. Ngunit nang nasa bukana na ‘ko ay nabangga na naman ako kahit wala akong makitang harang. Nang tangkang hahawakan ko na ang espasiyong nasa gitna ng pintuan ay siyang pagsulpot ni Miss Tara sa harap ko. “Wag mo nang subukang lumabas, Mahal na Prinsesa,” sambit nito habang humihingal. “A-anong nangyayari, Miss Tara?” tanong ko, pero hindi ito smagot. Inangat niya ang kanyang kaliwang kamay at parang may hinahawakan sa espasyo na nasa gitna ng pintuan, napaatras ako nang may makita akong gumalaw. Nagsalita siya sa ibang lenggwahe. Parang tubig sa lawa na hinuhulugan ng maliit na bato. Gano’n ang paggalaw nito, kasabay sa paggalaw ay ang paglabas ng kulay bahaghari. Hindi ito tumigil sa paggalaw hanggang sa kinuha ni Miss Tara ang kamay niya sa harang. Oo tama, may harang ang buong bahay. “A-ano ba talaga ang nangyayari, Miss
Flowers blooms and fades, feelings are fogs lingering for a while. Leave you like a sunset on the horizon. Holdingon to the rays, yet filling you the hopes that never come. But I saw this light in the darkness. I see you. Hindi ko mabitawan ang libro na 'to.Parang nasasaktan ako para sa author na sumulat nito, parang naririnig ko siyang umiiyak. Tumingin ako sa relos na nakasabit sa pader. “Damn! Oras na pala!” bulalas ko. Tumingin muna ko sa salamin at binubusisi ko kung may mali pa sa mukha ko. “Okay, maayos na lahat.” Nakangiti kong sabi. Iniwan ako ni mama sa loob dahil gusto niya raw na makita ako pagbukas na pagbukas ng pintuan. "Mama talaga." Lumabas na ako at bababanapatungo sa bulwagan. My heart yearns for calmness,pero mabilis itong tumitibok. Huminga ako nan