Chapter 8: Hiding the Wand

"Lets go, Elle, kailangan na natin makaalis."

Hinila ko ang kamay niya at dinala siya sa dulo ng harang. Humakbang kami palabas sa malaking transparent bowl. Parang bubbled ito, na limilikop sa buong hardin. Pagkalabas ay nakita namin na normal ang lahat. Ni hindi nila napansin na nagkakagulo na sa loob ng garden. Kahit na ang mga bantay na malapit sa hardin.

Muli akong lumingon sa hardin, namangha ako kasi ang tahimik at mapayapa ito. Hindi talaga nakikita ang magulo at delikadong sitwasyon sa loob. Ilan sandaling paglalakad ay narating namin ang likod ng bulwagan.

Do’n kami dumaan, tinahak namin ang mabatong daan. Pagpasok namin ay  dumeretso na kami sa taas.

“Liah! Naka-lock 'yong pintuan,” sigaw ni Elle.

Door open! Just a thought of it ay agad na bumukas ang pintuan, parang nagugustuhan ko na ang salamangka ko.

"Nasaan na ang wand mo, Liah?"

“Ah―teka?” tanong ko rin sa sarili ko.

Nang ipasa sa akin ni mama ang wand kanina sa seremonya ay bigla itong nawala.

“Liah, ano na?” atat na tanong ni Elle.

“Teka, mag-iisip ako kung pa’no mahahanap ang baton ko.”

Pinikit ko ang aking mga mata at tinawag ang baton. Ilan sandali pa ay naramdaman kong nasa kamay ko na ito.

"What? You've lost it?" ani pa ni Elle.

"Of course not, here! Andito na sa 'kin,” pinakita ko sa kanya ang wand.

“Salamat naman,” ani niya.

“Elle, balik na tayo sa garden! Kailangan kong tulungan sina mama at lola."

"Pero, Liah you need to hide the wand, 'di ba?" takot na sabi ni Elle.

"I know but we need to bring it. Hindi naman safe ang wand kahit saan baka mawala ito, mas mabuting dala ko."

"Okay fine, are we still invisible?"

"Yes!"

"Oh! Salamat naman! Sige balik na tayo sa garden."

Ilan sandali pa ay nakarating na kami sa hardin. Muli kaming pumasok sa loob ng bula o ng harang.

"Liah, bakit kayo bumalik dito?"

Nagulat ako nang nakita ko si mama sa tabi ko bumubulong. Nakikita niya kami?

"You see us, Ma?" pabulong kong tanong.

"No, but I can feel the power of the wand! I can smell it,” mahinang tugon ni mama. Halos hindi ko marinig ang boses niya.

“Oh-oh,” ani ko.

“Goodness gracious, Liah! Hide it!" may diin na pagkabulong ni mama sa akin.

"How could I possibly hide the power of the wand?" I stated in fear.

"Just think about it," she said in a calm voice.

So, I commanded the wand to hide its power using my mind. And I hope it will work. Jezz! Biglang tumawa nang malakas si Tiya Lusiana. Naamoy niya siguro ang wand.

"I can smell the heart!" she exclaimed. 

She roamed around the garden to find the wand. Nakita ko naman na nag-iba ang expresyon niya. Halata sa mukha nito ang pagkadismaya.

"What? Where is it? Airah saan mo tinago ang wand?!" galit na sabi nito.

"Away from you!" sabi ni mama.

Mabilis na lumapit si Luisana kay mama. Sinunggaban niya ito at sinakal, napahawak naman si mama sa kanyang leeg. Halos hindi na siya makahinga at nagpupumiglas siya sa sobrang sakit.

"Where is it?" galit na tanong ng bruha. Si mama naman ay pinipilit pa rin niyang  makawala.

 "K-kill me b-but I will not t-tell you!" utal-utal na sabi ni mama.

Hindi ko alam ang gagawin ko, parang sasabog ako sa takot na baka mapatay si mama. Kailangan ko nang gumawa ng aksyon. Think Liah think!

"Elle, anong gagawin ko?" 

Sa sobrang takot ko hindi ko na magawang makapag-isip ng gagawin. Pero hindi makapagsalita si Elle, nakatulala ito sa sobrang gulat at takot.

"Grab her and tie!"

I suddenly heard someone yelling in my thoughts. I look around and I saw Miss Tara, looking at my direction.

“Nakikita mo ‘ko, Miss Tara?” tanong ko sa kanya gamit ang isip ko.

“No, but I can still feel the wand, running through your veins.”

Napatulala ako sa sinabi niya, anong ibig niyang sabihin? Akmang sasagot pa sana ako kay Miss Tara, nang napansin kong nagpupumiglas na si mama para makawala. Akmang tutuluyan na sana siya ng bruha pero narinig ko ang malakas na boses ni Miss Tara sa isip ko.

"Use water, Liah, quickly! Command the water in the pond!" she stated in a haste.

So, I quickly made the water in the pond move faster, grabbed Lusiana, and tied her tight. Nabitawan niya si mama, at nahulog ito sa damuhan. Napadaing si mama sa lakas ng bagsak niya. I can’t believe what I’m seeing, I just commanded the water!

"What! Who's that?” galit na galit na sabi ni Lusiana. Nagpupumiglas ito, hindi niya magamit ang apoy dahil sa tubig ang nakapulupot sa katawan niya.

Hindi ako nagsalita, hindi naman niya ako nakikita. Napansin ko si Miss Tara, pagod na pagod na sa pagco-cover ng garden. I look for grandma, she was in the middle of the fountain, gaining her strength. But she stood up and help me defeat the black witch.

"It's only me, Lusiana!" sigaw ni lola.

"No! It's not only you old witch! Hindi mo ako kaya!" sabat niya.

"I know there is someone stronger than all of us. It must be, Amaliah! Come out dear niece!" utos niya. Pero hindi pa rin ako nagsalita o nagpakita.

"Ah! Damnit!" sigaw niya. She's really mad, her wrath were overflowing. Nauubos na rin ang lakas ko.

"Cage her in ice and froze her," suggestion ni Elle. Napatingin ako sa kanya at nakita kong umaliwalas ang mukha nito. Parang ginamitan siya ng salamangka para mawala ang takot.

“Thanks, Elle.”

So, I created a snow and froze, Lusiana. Walang ano-ano’y naging yelo ito. Nakulong ito sa loob ng yelo at alam kong apoy ang kanyang natural na kapangyarihan kaya minabuti nila lola at mama na lagyan ng ibang salamangka para hindi niya matunaw ang yelo.

Nakanganga ang mga bibig nito, na parang nagulat. Nakataas ang dalawang kamay na parang may aabutin. At ang nakakatuwang tignan ay nakadilat ang mga mata ni Lusiana, para itong nagulat na estatwa.

Nang masigurado namin na wala nang magagawa si Lusiana, ay napahinga kami nang malalim at nawala bigla ang malaking harang.

"Galing mong mag-isip, Elle!" bulalas ko.

“Ang galing mo rin, Liah, ang cool ng powers mo."

"At ang cool ng utak mo," sabi ko sa kanya.

“Teka? All this years hindi mo sinabi sa akin na isa kang mangkukulam?” bigla nitong tanong. Alam kong hindi ako makakaligtas sa kanyang mga katanungan.  Nagkatinginan na lang kami ni mama, lola at Miss Tara.

“Sasabihin ko na lang sa ‘yo, kapag maayos na ang lahat,” ani ko sa kanya para hindi na siya mag-alala pa.

“Sige, I’ll buy that for now. Ang dami mo ng utang sa ‘kin ah?” himutok niya.

“Sorry, Elle, promise I’ll make it up to you,” tugon ko.

“Okay, birthday mo naman ngayon kaya nakaligtas ka.”

Tumawa kaming dalawa at nagyakapan. Ilan sandali pa ay naramdaman namin na may yumakap sa amin dalawa ni Elle.

"You two did so well. Sorry kung hindi n’yo na-enjoy ang party," sabi ni mama na nalulungkot kasi nasira ang party ko.

"We did, Ma," sabi ko na lang sa kanya.

“Yes, Tita we enjoyed the party in this big bubble,” saad ni Elle sabay tawa.

Naghiwalay kami sa pagkakayap at pinayapa ni mama ang hardin. Muling bumalik ang buhay ng mga puno at mga halaman. Nawala ang malakas na hangin, kulog at kidlat.

By the way, Ma? What will happen to Lusiana?" tanong ko habang hinihimas ni mama ang sintido niya.

"She will be put into a deep cold and dark dungeon. Your Lola will cast a spell in her cell so she can't go out."

"And why does, Lola still have a powers?" I asked.

"Well, honey, she is the first queen. And as long as we didn't break the rule or  use the dark spell, our gifts will remain until the last remnant witch will finish and seal the curse forever."

"So, I will do the same when I got married and have children?"

"Yes, at ipapamana mo rin ang mga regalo mo," tugon ni mama.

“That’s amazing!” sabat ni Elle.

“Pa’no mangyayari ‘yon, Ma?”

"Well, you will know everything tomorrow in your first class. Tara, will explain everything to you."

"Wow! Really?!”

“Yes, darling. So, shall we all rest?” tanong ni mama.

We nodded. Ngumiti ako at inakbayan ang bestfriend ko at sinabing dito na siya matulog. Walang pagdadalawang isip at pumayag naman siya.

"Sige, gumayak na kayo at magpahinga," ani ni mama.

Inayos naman lahat ni Miss Tara ang party, na parang walang nangyari. Pumasok naman kaming masaya ni Elle sa kwarto. Nang napansin kong malalim ang iniisip niya.

"Oh, Elle, anong problema?"

"Wala, hindi pa rin ako maka-move on, 'te. Isa kang dakilang mangkukulam," she stated while laughing.

"Oo nga. I can't imagine myself riding in a broomstick," tumawa kaming dalawa na parang mga baliw.

"By the way, Elle, you're crush will be here, soon."

Nasa kama na kami nang bigla itong bumangon at nanlaki ang mga mata sa tuwa.

"What?" she exlcaimed.

"Uuwi ang prince charming ko?" dagdag niya pa.

"Yes! Uuwi si kuya Lucas."

Tumili 'yong babae, baliw. Matagal na niyang gusto ang kuya ko― no matagal na niyang mahal ang kapatid ko. Pero hindi siya pinapansin ni kuya, medyo bata pa kami no’n. Pero ewan ko lang kapag nakita niya si Elle ngayon. 

"Sana mahanap ko rin ang prince charming ko," mahina kong dalangin.

Pagkatapos namin pag-usapan si kuya ay natulog kaming magkayakap ni Elle. Ang baliw kong bestfriend.

-Witch in the Palace.