Erica
Inaantok pa at halos naka pikit pa ang aking mga mata habang naglalakad patungong kusina. Hindi ko alam pero para yata akong tatrangkasuhin dahil pati sa aking katawan ay may nararamdaman akong masakit.
"Good morning Prinsesa namin!" Bati ng aking ina habang naghahain ng sinangag na kanin at hotdog sa ibabaw ng lamesa.
"Good morning ho." Sabay hikab na pagbati ko rin sa kanila.
"Nak, ang laki naman yata ng pimples mo sa ilong. Sino yan?" Agad na komento ng aking ama noong maka upo ako sa upuan bago nangalumbaba.
Kunot noo naman na agad akong napahawak sa aking ilong. Oo nga ano? Medyo masakit nga ito at malaki.
"Anong sino ho yan?" Ganti na tanong ko naman dito atsaka kumuha na ng aking plato, bago nag lagay na rin ng kanin at ulam sa aking pinggan.
"Ang ibig sabihin ng papa mo, may boylet kana ba? Aba'y kailangan ipakilala mo na sa amin yan." Singit naman ni mama habang pumapapak ng hotdog.
Hindi ko mapigilan ang hindi mapa irap dahil sa sinabi nito.
"Oo nga anak. Pogi ba yan? Kailangan makilala namin---"
"Ma, pa. Pwede ho ba wag kayong malisyoso at malisyosa diyan dahil pimples lang yan." Saway ko sa mga ito at tuluyan na ngang napasubo ng dalawang beses sa aking bunganga. Gusto ko ng madaliin ang pagkain dahil tiyak na hindi sila titigil.
"Eh bakit defensive ka?" May panunukso na tanong naman ng aking ina habang tinititigan ang aking mukha.
"H-Hindi ako defensive, mama naman eh!" Reklamo ko pa.
"At mukhang blooming din. Para nitong mga nakaraang araw lang daig mo pa ang pinagsakluban ng langit at lupa." Muling bigkas ng aking ama habang ngumunguya pa. Dahil doon ay naalala ko na naman si Karl at Joanne. Ang aga-aga bakit silang dalawa naman ang agad na pumasok sa aking isipan? Nasisira ang araw ko. Hays!
Padabog na napatayo ako mula sa aking upuan.
"Oh, saan ka pupunta? Hindi ka pa tapos sa pagkain." Saway sa akin ni mama ngunit hindi ko siya pinansin.
"Oo nga." Pag sang-ayon naman ni papa. Binigyan ko sila pareho ng isang malawak na ngiti bago tuluyang tumalikod na.
"Maliligo na 'ho ako. Malalate na ako sa trabaho." Nagmamadaling paalam ko sa mga ito.
Pagdating sa aking kuwarto, frustrated na napaharap ako sa salamin. At oo nga! Doon ko lamang nakita na ang laki nga pala talaga ng tigyawat ko sa ilong.
Paano naman ako nagkaroon nito? Hindi kasi ako madalas magka tigyawat. At kung magkaroon man, hindi naman ganito kalaki.
Hays! Buong gabi ba naman kasi ako hindi patulugin ng magandang mukha ni Ms. Torres! At isa pa itong problema ko sa kanya, hanggang ngayon hindi parin nawawala ang kakaibang kiliti na nararamdaman ko sa aking sikmura sa tuwing naaalala ko siya.
"Hays! Erica." Sabi ko sa aking sarili habang nakaharap parin sa salamin at tinitignan ng maigi ang aking mukha.
"Straight ka. Okay?" Paalala ko. "Straight ka, straight kaaaaaa!!!!!" Paulit-ulit ko iyong sinasabi hanggang sa tuluyan na akong magpasya na maligo na dahil baka ako'y malate pa ng tuluyan.
--------
Pagbaba kong muli sa sala, wala na ang aking mga magulang. Nakaalis na ang mga ito at nagtext na lang sa akin na mag commute nalang daw ako dahil pati sila ay malalate na.
Walang nagawa na napabuga ako ng hangin sa ere. Ano pa nga bang magagawa ko? Magtataxi nalang siguro ako para mas mabilis.
Habang nag-aabang ng masasakyan, bigla na lamang may huminto na itim na kotse sa aking harapan.
Ang bastos naman nito, kita naman na may tao. Sabi ko sa aking isipan at naglakad ng konti sa may unahan upang doon muling pumwesto.
Ngunit wala pang ilang segundo nang sumunod ang kotse at muli na namang huminto sa aking harapan.
Nananadya ba ito?
Nauubusan ng pasensya na napatingin ako sa pag bukas ng pintuan mula sa driver seat at iniluwa noon ang isang matipuno at matangkad na lalaki. Para siyang isang character sa pelikula na konting pagkakamali mo lamang ay sasapakin ka na niya. Ngunit nakikita ko na hindi naman nagkakalayo ang edad naming dalawa.
"Good morning Ms. Jimenez." Sandaling napa tingin ako sa paligid bago muling ibinalik ang mga mata rito.
"A-Ako ba ang kinakausap mo?" Naguguluhan na tanong ko rito. "Kilala mo ako?" Dagdag ko pa. Mabilis itong napatango sa akin.
"Yes, ma'am." Sagot nito. "I'm Garry." Pagpapakilala pa nito sa akin. "Pinapasundo ho kayo ni Ms. Pearl, ipagmamaneho ko kayo papuntang office."
Napakurap ako ng maraming beses bago muling nagsalita. "Ibig mo bang sabihin, Pearl as in Pearl Torres?" Natango ito at napa ngiti. "Pearl Torres of T Corporation ba kamo kuya?"
Hahaha. Ang kulit ko ano? Mamaya kasi kidnapper pala itong taong ito, edi na tigwak ako. Kawawa naman ang mga magulang ko ano? Wala silang kamalay-malay. Pero teka...bakit naman ako ipapasundo ni Ms. Torres?
Noon ko lamang muling naalala ang nangyaring kaganapan kahapon. Oh no! Hindi puwede.
"Ehem!" Pagtikhim ko. "Magtataxi nalang ako." Sabi kay Garry. "Paki sabi kay Ms. Torres, salamat dahil nag mabuting loob siya."
Awtomatiko naman itong napakamot sa kanyang batok.
"Eh ma'am, kapag hindi po kayo sumama, mapipilitan siyang tanggalin ako sa trabaho. Ayoko ko hong mawalan ng trabaho ma'am." Pakiusap ni Garry. Hindi ko mapigilan ang hindi mapanganga.
"Ano?! Sinabi niya 'yun?!" Sigaw ko upang pagtinginan kami ng ibang taong dumaraan. Napahilamos ako ng aking palad sa mukha. Konsensya ko pa kapag nawalan ito ng trabaho. Nakakainis naman bakit kasi kailangan pang maging ganito ka komplikado?
Mabilis ang mga hakbang na lumapit ako sa kotse. Habang si Garry naman ay naka tingin lamang sa akin.
"Ano pang hinihintay mo, halika na!" Sabi ko sa kanya na agad naman niyang sinunod.
"Salamat ma'am." Pagpapasalamat nito sa akin habang binabaybay na ang daan. Napa ngiti ako. At least alam ko sa sarili kong nakatulong ako.
"Wala 'yun. Alam ko naman na kailangan mo ang trabaho na ito. Ayaw ko lang na mawalan ka ng trabaho dahil sa pagmamatigas ko." Tugon ko naman rito.
"Actually ma'am, kayo ho ang kauna-unahan na ipinasundo ni Ms. Pearl. Sa tanang buhay niya ngayon lang siya naging ganito."
Awtomatiko naman na nang init ang aking mukha dahil sa sinabi ni Garry. Hindi na lamang din ako nagsalita o nagbigay ng komento.
Ano ba kasi ang gustong mangyari ni Ms. Torres? Masyado na niyang ginugulo ang aking isipan.
-------
Hindi kaagad ako nakapag lunch break dahil sa mas gusto ko munang tapusin ang mga ginagawa ko. Kaya't iniwan na ako ng aking mga kaibigan at nauna na ang mga ito sa canteen.
Katetext lang sa akin ni Vina na hihintayin nalang daw nila ako para sabay-sabay na kami. Bagay na ikinatuwa ko naman.
Pagdating ko, nagdadaldalan pa ang dalawa at abala sa pagkalikot ng kani-kanilang mga cellphone. Ngunit noong mapadako ang aking paningin sa ibabaw ng lamesa, agad na nanlaki ang aking mga mata dahil sa dami ng putahi na nakahain rito.
"Magpapa piyesta ba kayo?" Tanong ko sa mga ito. Sabay naman silang nag-angat ng tingin. "O gutom na gutom lang talaga?" May paka sarcastic pa na dagdag ko.
Natawa sila pareho atsaka napatingin mula sa aking likuran kaya naman, agad na napalingon na rin ako sa kung ano man ang tinitignan nila.
"Garry?" Pag banggit ko sa pangalan nito habang mayroon pang hawak na isang bilao ng pansit.
"Oh no." Sabay takip ko sa aking bibig. "Don't tell me, ikaw ang may kagagawan ng lahat ng ito?"
Napa ngiti ito sa akin. "Pinasasabi ni Ms. Pearl, kumain daw kayo ng madami." Wika nito atsaka ako nilampasan bago tuluyang inilapag ang kanyang hawak sa lamesa. Hindi ako kaagad maka imik dahil hanggang ngayon, nagugulantang parin ang aking isipan.
"G-gusto ba niyang tumaba ako?" Hindi makapaniwala na sambit ko sa kanya. Mabilis na tumayo naman si Francis at hinawakan ako sa aking braso.
"Nandito naman kami oh, tutulungan ka naming kumain." Sabay aper nila ni Vina.
Minsan talaga hindi nakakatuwa itong mga kaibigan ko eh. Nakakahiya! Ano nalang ang sasabihin nitong si Garry sa akin? Hays.
Ipinaghila ako ni Garry ng silya. "Gusto ka lang niyang alagaan at masigurado na hindi mo pinababayaran ang iyong sarili." Wika pa nito.
Ngunit hindi ko na siya muling nasagot pa dahil pinandilatan ko ng aking mata ang dalawa, na ngayon ay sumusubo na ng pagkain. Ano pa nga bang magagawa ko?
"Kumain kana girl, hindi ka mabubusog niyan." Panunukso pa ni Vina. Napairap ako atsaka tuluyang kumuha na rin ng pagkain.
Habang kumakain, hindi ko maiwasan ang hindi mapaisip. Magkano kaya ang ginastos niya rito? Baka kasi bigla nalang niyang ikaltas sa sweldo ko, naku! Huwag naman sana, huhulugan ko nalang monthly.
Isa pa itong dalawang kaibigan ko, ayaw paawat ang mga bibig. Pati ba naman sweldo ni Garry gusto rin nilang alamin? Kung malaki raw ba ang bahay ni Ms. Torres, kung may single daw ba siya at marami pang iba. Mga bagay at katanungan na pilit naman na iniiwasang sagutin ni Garry dahil masyado ng personal. Ako 'yung nahihiya kay Garry para sa kanila.
Buong araw na naman tuloy akong hindi makapag concentrate sa trabaho. Naiinis na ako! Kung hindi ko kasi maaalala si Ms. Torres, kukulitin ako ng mga kaibigan ko lalo na kapag tapos na ng mga ito ang kanilang mga ginagawa.
Noong uwian naman na, hindi na ako pumayag pa na ihatid ni Garry sa bahay. Sobrang ang laking abala ko na. Sinabi pa nito na iyon na raw ang magiging trabaho niya ngayon, pero pilit na tinatanggihan ko siya. Sinabi ko na lamang na mag pahinga nalang ito at magcocommute na lamang ako. Mabuti naman at hindi na ito nangulit pa. Hindi na rin ako nakisabay kay Vina at Francis dahil may kanya-kanya rin silang lakad after ng office hours, kung saan man? Hindi ko rin alam.
Sa totoo lang, wala naman akong maraming ginawa ngayong araw. Pero pakiramdam ko, pagod na pagod parin ako. Marahil sa masyado kong pag-iisip.
At kanino naman kaya? Tuyo ng aking isipan.
Ah basta. Sagot ko naman rito.
Pagdating ko sa may kanto, malayo palang natatanaw ko na ang isang itim na sasakyan mula sa labas ng aming bahay. Agad na sinipat ko iyon ng tingin noong nasa tapat na ako nito. Hindi lang siya isang kotse, mahahalata mong mamahalin pa.
Aba! Big time ah. Baka may bisita sila mama nakakahiya naman dahil dadaan na naman ako sa kanilang gitna habang naka upo at nag-uusap ang mga ito sa sala. Hmp.
"Ma, Pa!" Tawag ko sa mga ito habang naglalakad papasok ng bahay. "Kanino hong kotse iyong nasa labas ng bahay----"
"Hi Erica." Hindi ko na naituloy pa ang aking nais sabihin noong magtama ang aming mga mata. Tila ba natuklaw din ako ng ahas dahil bigla na lamang akong pinagpawisan ng malamig.
"M-Ms. Torres, anong ginagawa mo rito?" Kinakabahan at medyo na hihiya rin na tanong ko sa kanya. Awtomatiko na bumalik sa aking isipan ang nangyari sa bar.
Teka...huwag mong sabihin na sinabi nito sa aking mga magulang ang nangyari?! Juice colored Huwag naman sana, parang gusto ko nalang himatayin ngayon din.
EricaHalos hindi parin ako makagalaw sa aking kinatatayuan dahil sa sobrang gulat na makita siya rito sa loob ng aming bahay.Napaka relax ng kanyang mukha at mga mata habang prenting naka upo sa aming sofa. Samantalang ako, heto, hindi na alam kung ano pa ba ang dapat na gawin dahil sa sobrang kaba."Oh, anak! Nakauwi kana pala. Hindi mo sinabi may bago ka palang ka trabaho at maganda pa." Biglang aniya ni mama na kagagaling lamang sa kusina, mayroon itong dala na juice na tinimpla sa isang pitsel. Naka sunod naman sa kanyang likuran si papa na may dalang meryenda."May lakad din pala kayo kasama ng boss ninyo sa Sabado, sa isang party. Bakit naman hindi ka nagsasabi sa amin ng mapaghandaan natin ang susuotin mo? Ikaw talagang bata ka!" Dagdag na saway nito sa akin dahilan upang mapapikit ako. Seryoso ba talaga ito? Pagagalitan nila ako sa harap ni Ms. Torres? Nakakahiya!Napalunok ako. "Ipinag paalam k
EricaGalit na muling bumalik si Ms. Torres sa loob ng function hall kaya kaagad naman na sinundan ko ito. Pagdating sa loob, agad na kumuha ito ng dalawang baso ng wine at mabilis na inubos ang laman ng mga ito.Kahit kinakabahan, patuloy na naka buntot lamang ako sa kanya na parang bata. Nagpatuloy ang party ng hindi na ako nito muling kinibo pa, ngunit halata na hindi ako nito magawang pabayaan dahil kahit saan ito magpunta, palagi niya akong hinihila. O kung hindi naman ay palaging naka hawak ang kamay nito sa aking balakang. Kahit nga nakikipag kwentuhan at nakikipag-usap siya sa iba nitong kakilala at ka sosyo, nasa tabi parin niya ako at hindi pwede na mawala sa kanyang paningin.May iilan naman na kinakausap ako, of course kaya ko naman ang makipag sabayan sa iilan. Lalo na kapag alam ko ang mga bagay na pinag-uusapan, kaya kong sumagot sa mga tanong ng mga ito. Ngunit hindi ko pupweding sabihin kung aling kompanya ako nag
PearlThe first time I saw her I knew something strange about her. That she was different from all the women I had met before, that there was something in her the first time I laid my eyes on her...something I didn't know would change my world.Kahit napaka dilim sa lugar na iyon, ang tanging mga ngiti niya lamang ang nagbibigay ng liwanag sa buong paligid. Ang mga mata niya ay tila ba mga bituin na kumikislap sa madilim na kalangitan. Mapapatulala ka nalang sa kanyang magandang mukha na hindi mo namamalayan.And her voice, God! Daig pa nito ang isang napaka gandang musika na kay sarap sa tenga pakinggan, iyong mga tawa niya na nakakaadik marinig. Kahit na umiiyak na siya noong mga oras na iyon kasabay ng kanyang mga magulang, she's still beautiful in my eyes. Kahit ilang oras pa, hindi siya nakakasawang titigan. She looks so adorable.And that night at the bar, with some of my friends, I did not know that destiny would mee
EricaAraw na naman ng Lunes ngayon, pero bakit pakiramdam ko nakakatamad paring pumasok? Hindi naman sa masyado akong na aliw nitong weekend na kasama at masolo si Ms. Torres este, Pearl. Kung hindi dahil, hindi ko lang talaga trip ang pumasok ngayon sa trabaho. May pakiramdam kasi ako na mayroong hindi magandang mangyayari at iyon ang bagay na iniiwasan ko.Isama mo pa ang mga dapat na ikwento ko sa aking mga kaibigan noong gabi ng party. Tiyak na uulanin ako ng mga ito ng napakaraming tanong at hindi sila titigil hangga't walang lumalabas sa labi ko na gusto nilang marinig.Kinakabahan din, dahil hindi nila alam na magkasama kami ni Pearl hanggang kahapon at dinala pa ako nito at ipinakilala sa kanyang Lola. Ang galing! Ngayon, paano ko sasabihin sa kanila ang lahat ng ito ng walang halong malisya para sa kanila. Ugh!Walang nagawa at lul
EricaHanggang ngayon, ayaw paring mag sink in sa aking isipan ang mga nangyari kanina sa opisina ni Ms. Torres. Paano niya nagawang mag desisyon ng para sa sarili ko? Bakit hindi muna nito itinanong sa akin kung magugustuhan ko ba ang pinaplano niya o hindi?Daig pa nito ang mga magulang ko na basta na lamang ako ipagkakatiwala o ibibigay sa taong hindi ko naman kakilala o ka anu-ano. Oo, mabait si Liam at mukhang mapag kakatiwalaan. At nakikita ko iyon mula sa mata at mukha niya, gwapo, mabango, matipuno at higit sa lahat...yummy?Napa iling ako ng aking ulo nang biglang sumagi iyon sa aking isipan.Pero kahit na gaano pa siya ka perpektong lalaki, hindi parin okay ang ginawa ni Pearl. Lalo na ngayon na kasama ko na si Liam sa loob ng kanyang kotse habang tinatahak ang daan papunta sa first date namin. Pagkatapos kasi ng aming trabaho, hindi ko inaasahan na muling makikita ito habang naghihintay sa akin sa labas ng gusali ng ko
EricaNapa hinga ako ng malalim dahil kanina ko pa ipinikit ang dalawang mga mata ko pero hindi parin ako dinadalaw ng antok. Gising na gising parin ang aking diwa, lalo at nasa kabilang dulo lamang ng aking kama ang babaeng hindi ko inaasahan sa tanang buhau ko na matutulog sa tabi ko.Magmula ng pumasok kami kanina, hindi ko na ito kinikibo. Kahit noong sandaling naglinis ako ng aking katawan, pinilit ko ang aking sarili na doon na lamang mismo magsuot ng damit dahil ayokong lumabas mula sa loob ng banyo ng naka half naked sa harap niya.Isa pa, ilang beses ko bang kailangan sabihin sa inyo na kapag nasa harapan ko siya, nakakalimutan ko kung sino ako dahil sa masyadong malakas na pagkabog ng dibdib ko? Argh! This is so frustrating! Naks! English.Naririnig ko rin ang bawat mahinang paghinga nito, kahit naka talikod ako at mayroong dalawang unan sa pagitan namin, hindi ko parin mapigilan ang hindi makaramdam ng kili
EricaNandito kami ngayon sa isang University, inimbitahan kasi si Ms. Torres bilang isa sa mga speaker sa nasabing convention, may mga kasamahan din ito mula sa iba't ibang kompanya na talagang kilala sa bansa. Nandito ako kasama si Francis at Vina, dahil kami ang napili nitong isama. Sa amin daw kasi siya mas panatag.Sus! Baka naman mas gusto niya lang na pahirapan kaming tatlo. Sabi ng aking isipan. Noong una ay tumanggi pa ako dahil sa totoo lang ayoko na muna siyang nakakasama ngayon, isa pa, hindi pa ako nakaka get over sa ginawa niya noong nakaraang linggo sa akin.Lalo na iyong hindi man lamang pagtakip ng katawan nito sa harap ko. Ghad! Paulit-ulit iyong bumabalik sa aking isipan, hanggang ngayon. Palaging sumisingit ang hubad na imahe nito sa aking isipan, maging sa pagtulog at napaginip ko, sinusunda
Pearl I woke up early and left the house immediately because my schedule for today was full. And I admit that I am very busy right now because one of the people I will meet is the future big client of T Corporation. My father didn't like me, because I was not a man who could run and grow a business. I was the reason my mother left him and chose to live abroad because he hated me so much. He hides me from everyone and repeatedly pushed me away. He never considered me his child. But even so, I still love him so much and I can't get mad at him. He's my father, isn't he? Even though he always chooses his money and wealth more than my mother and I. That's why, I do not want to disappoint him again this time, I want to show him that even if I am not the child he expects to be born, I can still fulfill the responsibility that the company has. And I hope t