Prologue

Malinaw pa sa alaala ng lahat ang araw na 'yon.

Kung kailan ang bawat sulok ng Mori's Residence, mula labas hanggang loob, ay puno ng dekorasyon na mga magagarbong pailaw, kandila at bulaklak. Hindi mabilang ang dami ng lamesa at upuang nakaayos sa malawak na bakuran. May higanteng screen, speaker at sound system pa ang naka-set-up.

Kayang bumusog ng daan-daang katao ang handang pagkain. Magmula sa matatamis na desserts hanggang sa sari-saring putahe at inumin. Ni hindi nakitang nagpahinga noong araw na 'yon ang mga kasambahay ng mansion sa sobrang pagkaabala.

Imbitado rin ang bawat kamag-anak at kaibigan ng pamilyang Mori. Napuno ang garahe ng makikintab na kotse.

Suot nilang sampung magkakapatid ang sukat na dark brown suit na pinarisan din ng necktie. Lahat ng dumalo sa party ay magagara ang suot, pero sadyang namumukod-tangi ang kay Zoelle-- isang umaalong mahabang gown na may mga palamuting totoong diyamante.

May mga kaibigan siya na nagbigay ng mahahabang wishes habang may hawak na kandila sa harap niya. May mga nagkuwento ng mga memories nila kasama siya habang may dalang cupcakes. Nakakainggit sa dami ang regalong natanggap ni Zoelle noong araw na 'yon. At marami pang ibang gawain na may eighteen sa katawagan.

At syempre, ang pinaka-highlight ng debut ay ang eighteen roses.

Unang beses nilang makasayaw ang nakatatandang kapatid at ang ito rin ang unang beses na nakita nila nakangiti nang ganoon kalapit.

Parang isang panaginip lang ang kasiyahan. Kumpleto. Maliwanag. Puno ng mga ngiti.

Ngunit lahat ng 'yon ay nahipan na parang isang apoy sa kandila.

Patapos na ang party. . .

Biglang umalingawngaw ang isang putok ng baril.

BANG! Nagkagulo at nagsipagsigawan ang lahat ng tao. 'Yon ang huling gabi na nakita si Zoelle Mori.