Ngumiti si Jasper at tinapik ang kamay ni Wendy para mawala ang pag-aalala nito at tinanong, "Hindi ka ba pumasok sa trabaho?""Paalis na ako."Tumayo si Wendy at pinaalalahanan siya, “Tandaan mo na magpahinga sa hapon pagkatapos mong kumain.”“Sige. Hindi na ako pupunta sa kumpanya, pero sigurado naman ako na ayos lang dahil nandun ka at si Malcolm,” nakangiting sabi ni Jasper."Ang alam mo lang gawin ay kung paano itulak ang iyong mga responsibilidad sa ibang tao! Kakailanganin ko ang pagtaas ng sweldo sa pagtatapos ng taon!" hingi ni Wendy.“Sige, sige, ibibigay ko rin sa iyo ang pagkatao ko. Sapat na ba iyon para sa iyo?""Para namang gusto ko yan!"Matapos makipagbiruan kay Jasper ay umalis na si Wendy papunta sa kumpanya.Sa pagkakaroon ng traksyon ng mga sangay ng JW Capital, naging mas abala rin si Wendy bilang isa sa mga pangunahing tagasiyasat sa mga proyekto. Bihira si Jasper sa kumpanya, kaya kailangan niyang bantayan ang mga ito para sa kanya. Ang mga negosyong ito
Ngayong umaga, ang unang ginawa ni Henry pagkagising ay itulak palayo ang babae na nasa kanyang tabi at inilabas ang kanyang laptop at masayang tiningnan kung magkano ang tumaas na presyo ng pagbabahagi ni Sena sa Nasdaq.Ito ay isang bagay na ginagawa niya araw-araw nang walang palya nitong mga nakaraang araw.Mula nang mabili niya ang kanyang pribadong eroplano, sa wakas ay naunawaan ni Henry kung ano ang ibig sabihin ng naghihikahos.Hiniling pa nga niyang kunin ang alak na hindi niya naubos noong mga nakaraang pagbisita niya sa madalas niyang puntahan na mga bar, dahil nag-aatubili siyang magbukas ng panibagong bote. Ilang milyon na lang ang natitira sa kanyang mga account, na naging dahilan ng kanyang palagiang pag-aalala. Hindi niya maiwasang makaramdam na parang mamamatay siya anumang segundo dahil sa paghihikahos niya.Sa matinding pangangailangang kumita, nagkaroon ng ideya si Henry nang makita niyang tumataas ang presyo ng pagbabahagi ni Sena araw-araw.Nagpasya si Henr
“Kailangan nating pumunta sa hapunang ito,” galit na sabi ni Conrad.Tumango si Mitch. Hindi siya mangangahas na tumanggi sa hapunan lalo’t personal siyang iniimbitahan ni Henry.Nang gabing iyon, umalis sila sa villa at pumunta sa restawran.Ang restawran ay isang nakatagong establesimiento sa tabing baybayin ng Southface River, hindi masyadong malayo sa malaking tulay na itinayo noong nakaraang taon na nag-uugnay sa dalawang pangpang. Ang mga ilaw ay kumikinang nang maliwanag tuwing gabi, na ito ay naging isang nakamamanghang tanawin.Isa sa mga naghahain ng pinakamasarap na Falc cuisine sa Nauritus City, ang mga ordinaryong tao ay kailangan pang magpareserba ng hindi bababa sa isang linggo upang makakain sa Imperial Kitchen.Gayunpaman, kung isasaalang-alang ang katayuan at pagkakakilanlan ni Jasper, hindi na kailangang magpareserba ang lalaki saan man siya pumunta.Ang Imperial Kitchen, halimbawa, ay itinuturing na isang napakatanyag na restawran. Ngunit, nang dumating si Jas
Nakaramdam si Zane ng sama ng loob sa kanya, ngunit hindi siya nangahas na sumagot.“Isa pa, at mas mabuting tandaan mo ito: kahit anong gawin ni Henry mamaya, huwag kang padalos-dalos,” malungkot na sabi ni Mitch.Napangiti si Zane sa pangalan at sinabing, “Ano? Kaya dapat tanggapin ko kahit na hindi niya ako nirerespeto at tinatrato akong parang basura?”“Akala mo naman siya ang unang taong bumastos sa iyo at tinrato ka na parang basura. Niloloko ka ni Henry sa tuwing nakakasalubong ka niya. Sinasabi mo ba sa akin na ipaglalaban mo siya sa pagkakataong ito?" Ngumisi si Mitch.Nagdilim ang ekspresyon ni Zane, ngunit alam niyang nagsasabi ng totoo si Mitch.Ang tanging dahilan kung bakit siya naglakas-loob na makipagtalo kay Henry ay dahil mayroon siyang Mitch na umalalay sa kanya. Dati, liliko siya sa tuwing makikita niya si Henry.Gayunpaman, hindi ibig sabihin nito ay handang tiisin ni Zane ang gayong insulto."Gag*, papatayin ko siya balang araw," tumalsik si Zane."Huwag k
Nakaramdam ng lamig si Conrad sa kanyang likuran nang makita ang mahinahong ngiti ni Jasper.'Gaano nakakatakot ang lalaking ito? Paano niya makukuha ang bawat detalye?'Habang nag-iisip si Conrad kung paano siya dapat sumagot, nagkusa si Jasper na baguhin ang paksa.“Mas maganda pa rin na magkakilala tayong lahat. Halika at maupo, mag-usap tayo habang nakaupo."Napuno ng mga tandang pananong ang isip ni Conrad nang makita niyang lumingon si Jasper para isenyas silang tatlo sa kanilang mga upuan.'Anong ginagawa niya? Bakit niya iniiba ang usapan?’Hindi mabilang na mga katanungan ang pumuno sa isip ni Conrad na parang bangungot na uwak, dahilan upang sumimangot ang lalaki habang nakaupo sa sofa. Sa kabila nito, nanatiling hindi kumikibo ang kanyang ekspresyon at hindi siya umiimik.Maya-maya pa, isang malakas na sigaw ang nakakuha ng atensyon ng lahat.“Tarant*do! Umupo ka sa malayo sa akin! Hindi mo ba alam na nakakahawa ang katangahan? Huwag kang maupo sa tabi ko, tanga ka!"
Malalim ang iniisip ni Conrad, tila nag-iisip tungkol sa isang bagay na mahalaga.Lalong kitang-kita ang naramdaman ni Zane. Ang lalaki ay hindi kumain ng kahit isang ulam habang inaalala niya kung paano siya gumawa ng ganap na katangahan sa kanyang sarili ngayon. Isang hindi maipaliwanag na galit ang bumalot sa loob niya at halos hindi niya mapigilang sumabog sa mismong lugar."Mr. Monty.”Ibinaba ni Jasper ang kanyang mga kubyertos at dahan-dahang nagsalita pagkatapos kumain ng ilang kagat."Pagkatapos mula sa kung saan ako tumigil noon, mas maganda kung hindi mo makakalimutang isama ako para sa malalaking proyekto kasama ang dalawang young masters mula sa Harbor City, si Mr. Monty. Tama lang na magkapera tayong lahat."Inayos na rin ni Conrad ang kanyang mga kubyertos. Wala siyang ganang kumain noon, pero wala man lang siya sa mood na tumingin sa lamesang puno ng mga pagkain ngayon.Tila may napagdesisyunan si Conrad nang marinig niyang magsalita si Jasper at mahinahong sumago
Mabilis na nagbago ang eksena sa isang segundo.Ito ay isang maayos na hapunan isang minuto ang nakalipas, ngunit agad itong naging isang larangan ng digmaan ng buhay at kamatayan.Napasigaw si Zane nang ihagis sa kanya ni Henry ang upuan. Habang nakatakas siya sa matinding pinsala, si Zane ay nahulog sa sahig sa kanyang puwitan.Pagtingin sa nabasag na upuan, pawis na pawis si Zane.“Nababaliw ka na ba, Henry?! Sinusubukan mo ba talaga akong patayin?" angal ni Zane.Ang mga pag-aaway sa pagitan ng mga trust-fund baby ay umabot lamang sa isang malupit na pambubugbog sa isang panig. Ang isang sirang buto o dalawa na ang pinakamatinding pinsalang maaaring makuha ng isa.Pagkatapos ng lahat, lahat sila ay kabilang sa parehong bilog, at doon ang mga pagkakaiba sa mga katayuan sa pagitan nila ay madalas na maliit. Hindi na banggitin, parte din ng litrato ang magulang nila.Anumang pagkamatay ay magreresulta sa madugong labanan sa pagitan ng mga pamilya hanggang sa tuluyang masira ang
“Henry! Masyadong malayo ang mararating mo!"Angal ni Mitch."So paano kung ako nga?"Nakakagigil at walang awa ang ngiti ni Henry."At hindi mo iniisip na ang paglalaro ng dirty tricks ay sobra na? Kahit papaano ay sumobra ka na at nandito ako para pagbayaran mo ito, ha?"Kung ito ang linya ng lohika na susundin mo, pagkatapos ay ikinalulungkot kong sabihin na hindi ako magiging lohikal sa iyo!"Sa ngayon, lumapit na si Henry kay Zane na hawak ang upuan.Nagtago si Zane sa likod ni Mitch kaya naman nang lumapit si Henry ay naramdaman ni Mitch na parang si Henry ang papunta sa kanya.Habang nakatitig siya kay Henry na naglalakad na may nakataas na upuan at lumalabas sa kanya ang layuning pumatay, isang mental na imahe ng isang uhaw sa dugo si Henry na immune sa lahat ng dahilan habang hinahampas ang upuan sa ulo ni Zane ay sumilay sa isipan ni Mitch. Napakunot ang noo ni Mitch.“Saglit!”Napaatras si Mitch, napaatras lang siya nang mabangga niya si Zane sa likuran niya. Galit