Natuwa sila nang makita nila si Jasper na inilagay sa pwesto niya.“Sige.”Tumikhim si Norman at lumabas upang mapanatili ang kapayapaan.Tumingin siya kay Jasper at sinabing, “Mr. Laine ang nag mungkahi na i-host ang pulong na ito. So, Mr. Laine, ano ang gusto mong pag-usapan natin?”Kalmadong sinabi ni Jasper, "Ilang simpleng bagay."Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumingin si Jasper kay Lisa at sinabing, "Napapaisip ako kung anong posisyon ang hawak ni Miss Lisa Gardner sa chamber of commerce na ito."Pagkasabi niya nito ay sabay na tumingin kay Norman ang tatlong miyembro ng council. Samantala, si Norman naman ay parang nahuli na hindi handa. Hindi niya inaasahan na tatanungin ito ni Jasper.“Anong mali? Ito ba ay isang napakahirap na tanong?" tanong ni Jasper.Kumunot ang noo ni Norman. Kahit na ito ay hindi isang malaking bagay, siya ay tunay na natatakot na si Jasper ay magdulot ng gulo sa kanya mula sa ilang mga hindi inaasahang anggulo.Pagkatapos mag-isip-isip, hinan
Ang mga salita ni Jasper ay kumikislap sa puso ni Norman at ng tatlong miyembro ng konseho na parang kulog.Nagkatinginan sila at nakita nilang lahat ay may parehong pagkalito sa kanilang mga mukha. Tapos, sabay sabay silang napatingin kay Lisa.Sa sandaling ito, ang mukha ni Lisa ay kasing puti ng isang piraso ng papel.Sa wakas ay naintindihan na niya ang pinaplano ni Jasper.Nais ni Jasper na magdulot ng gulo at hidwaan sa pagitan nina Norman at Lisa sa loob ng Haddock Chamber of Commerce.Ang mga karibal ay nagmumula sa kanilang mga mukha at ang mataas na pamamahala ay nakikipagsabwatan sa mga karibal. Kung may lumabas na balita tungkol dito, gaano kalaki ang kaguluhan na maidudulot sa loob ng Haddock Chamber of Commerce?Matapos mapagtanto kung ano ang nangyayari, tumingin si Lisa kay Jasper nang may matinding galit at sumigaw, "Jasper, sinusubukan mo bang lipulin ako?"Nang marinig ito ni Jasper, wala siyang kahit katiting na interes na sagutin siya. Iniangat niya ang ulo
"Itinulak kita ng sobra?"Tumingin si Jasper kay Norman at malamig na nagtanong, "Ako ba ang nagtutulak sa iyo nang labis, o ikaw ba ang pumipilit sa akin na gawin ito?"Kinagat ni Norman ang kanyang mga ngipin at mariing sinabi, "Hindi ba gusto mo lang ng paliwanag? Sige, bibigyan kita ng paliwanag!"Habang sinasabi niya iyon, malakas na ibinalita ni Norman, "Simula ngayon, magpapahinga ako ng matagal dahil sa mga personal na dahilan. Sa panahong ito, wala akong pakialam sa anumang nangyayari sa chamber of commerce. Si Mr. Laine na ang mananagot sa lahat mula ngayon.”Pagkatapos niyang sabihin ito, si Mr. Heron, na sa simula ay umaasa na maililigtas siya ni Norman, ay bumagsak sa kanyang upuan. Gusto niyang umiyak pero walang lumalabas na luha.Samantala, ang dalawa pang miyembro ng konseho ay nagbago ng ekspresyon sa kanilang mga mukha."Mr. Gardner, hindi mo kailangang gawin ito. Mangyaring pag-isipang muli!” Nakiusap sa kanya ang isa sa mga miyembro ng konseho.Kung ikukumpa
Matapos paalisin ang dalawang miyembro ng council, lumabas si Jasper sa meeting room.Noong una, gusto niyang bumalik sa hotel ngunit nang makalampas siya sa reception ay may tumawag sa kanya.“Um, M-Mr. Laine.”Nakangiting tumingin si Jasper sa receptionist. Pulang pula ang mukha ng receptionist at mukhang kinakabahan. Kaya naman, sinabi ni Jasper, “Hello, pwede ba kitang tulungan?”Nang makita ng receptionist kung gaano kagalang at kakonserbatibo si Jasper, bahagyang nadismaya ang babae. Bahagya at maselan niyang nilagyan muli ang kanyang makeup habang nasa meeting si Jasper.Kung tutuusin, ang pagiging magalang nito sa kanya, lalo pang ipinakita nito na wala lang kay Jasper ang kanyang kagandahan.Bumuntong-hininga siya sa kanyang puso at nag-ipon ng lakas ng loob na sabihin, “Ngayon lang, nakita ko si Mr. Heron na tumakas palabas ng meeting room na mukhang galit na galit. Nasa phone din siya pero hindi ko masyadong narinig, narinig ko lang na hahanap siya ng magtuturo sayo, M
Nagliwanag ang mga mata ni Sean at tumango. “Sige, parang engrande at marangal. Gusto ko ito.""O, at may isa pang bagay na gusto kong tulungan mo akong gawin."Pinag-isipan ito ni Jasper bago niya sinabing, “Tulungan mo akong maghanap ng ilang pormal na regalo. Wag masyadong kakaiba, kaya hindi na kailangan na alahas. Maaaring tulad ng tsaa, marahil. Gagamitin ko bilang mga regalo."Tumango si Sean at sumagot, “Sige. Aayusin ko agad."…Nang sumunod na araw, Hoofmorn University.Mabagal na huminto ang Bentley ni Jasper sa harap ng gusali ng namamahala kung saan naghihintay na sa kanya ang isang grupo ng mga tao."Si Jasper yun?"“Narinig ko na siya ang pinakamayamang tao sa Southeast Province. Isa rin sa pinakamayaman sa buong katimugang rehiyon.”"Wala pa 'yan sa kalahati. Sa tingin ko ang skyscraper ng Waterhoof City ay pag-aari din niya. Walang kabataang mas mayaman pa sa kanya sa loob ng bansa.""Ang pinaka-hindi kapani-paniwala na bagay ay siya ay nasa mahigit bente-any
Sa tanggapan ng dean sa gusaling pang-administratibo ng Hoofmorn University, nakita ni Jasper ang isa sa pinakamahalagang pigura sa larangan ng akademya ng bansa, si Patrick Marshman.Ang matandang ito ay mukhang masigla at malakas sa kabila ng kanyang tighabol na edad na animnapung taon.Ito ang pangalawang pagkakataon na nakakita si Jasper ng isang masiglang lalaki sa ganoong edad.Ang unang pagkakataon ay kay Old Master Law.“Kumusta, Mr. Marshman. Ako si Jasper Laine, sana ay maayos ka."Si Jasper ay lubhang magalang at sinsero sa pagpasok sa silid.Ito ay hindi lamang dahil sa pagkakakilanlan at katayuan ni Patrick, kundi dahil ang lalaki ay isang tunay na nakatatandang akademiko na nag-alay ng kanyang buhay sa bansa at sa mga tao nito.Tiningnang mabuti ni Patrick si Jasper bago masiglang sumagot, “Hello. Ang makita kang makamit ang gayong mahusay na tagumpay sa murang edad, Mr. Laine, ay nagpapahiya sa matatandang tulad namin. Nakikita ko kung paano kami namuhay ng aming
Karamihan sa mga tao sa loob ng bansa ay hindi alam kung sino si Mr. Hines.Gayunpaman, isang krimen para sa sinuman sa loob ng Hoofmorn University ang hindi makilala ang lalaki.Si Mr. Hines ang nagtatag ng Hoofmorn University at ang unang dean nito. Siya ang may pinakamataas na ranggo sa larangan ng kultura ng Somerland noong panahon niya.Ang lahat ng kanyang mga mag-aaral ay mga taong kasama, o namuno pa nga, sa napakalaking pag-unlad sa maagang modernong kasaysayan ng Somerland.Natuwa ang lahat nang marinig nila ito, lalo na si Mr. Marshman.Tumingala si Jasper sa lalaking nagsalita at ngumiti. "Mayroon kang mahusay na mga mata para sa mga bagay-bagay, Mr...?""Si Propesor McDaniel ang pinuno ng departamento ng Early Modern History ng Hoofmorn University. Isa siya sa tatlong nangungunang mga tao sa larangan ng Early Modern History."Ipinakilala ni Patrick ang lalaki bago niya muling tiningnan ang nakabukas na scroll at nagtanong, “Ito ba ay tunay?”Ngumiti si Jasper, “Mga
Kahit hindi niregaluhan ni Jasper ang Hoofmorn University ng isang hindi matatanggihang regalo, malugod na tatanggapin pa rin ni Mr. Marshman si Jasper sa ngalan ng pagpapakilala ni Old Master Law at ng lakas ni Jasper.Gayunpaman, ang gayong engrandeng pagbati ay bilang paggalang lamang.Tutal naman, sinabi ni Old Master Law, at si Jasper ay hindi na kung sino lang tulad ng dati.Bilang may-ari ng JW Capital at ng mga sangay nito, si Jasper ay isang makapangyarihang tao.Gayunpaman, hindi gusto ni Jasper ang isang magalang na pagbati para sa kapakanan lang ng pagrespeto.Inaasahan ni Jasper na makapagtatag ng mas malalim na relasyon sa Hoofmorn University upang ito ay maging isang lugar na mag-aalaga sa mga talento ng JW sa hinaharap."Mr. Marshman, mga Chief ng mga Departamento, dahil nabanggit na natin ang usapin, hayaan niyo akong dumiretso sa punto."Sa maliit na silid pagpupulong sa gusaling pang administratibo ng Hoofmorn University, bahagyang kinlaro ni Jasper ang kanyan