Matapos paalisin ang dalawang miyembro ng council, lumabas si Jasper sa meeting room.Noong una, gusto niyang bumalik sa hotel ngunit nang makalampas siya sa reception ay may tumawag sa kanya.“Um, M-Mr. Laine.”Nakangiting tumingin si Jasper sa receptionist. Pulang pula ang mukha ng receptionist at mukhang kinakabahan. Kaya naman, sinabi ni Jasper, “Hello, pwede ba kitang tulungan?”Nang makita ng receptionist kung gaano kagalang at kakonserbatibo si Jasper, bahagyang nadismaya ang babae. Bahagya at maselan niyang nilagyan muli ang kanyang makeup habang nasa meeting si Jasper.Kung tutuusin, ang pagiging magalang nito sa kanya, lalo pang ipinakita nito na wala lang kay Jasper ang kanyang kagandahan.Bumuntong-hininga siya sa kanyang puso at nag-ipon ng lakas ng loob na sabihin, “Ngayon lang, nakita ko si Mr. Heron na tumakas palabas ng meeting room na mukhang galit na galit. Nasa phone din siya pero hindi ko masyadong narinig, narinig ko lang na hahanap siya ng magtuturo sayo, M
Nagliwanag ang mga mata ni Sean at tumango. “Sige, parang engrande at marangal. Gusto ko ito.""O, at may isa pang bagay na gusto kong tulungan mo akong gawin."Pinag-isipan ito ni Jasper bago niya sinabing, “Tulungan mo akong maghanap ng ilang pormal na regalo. Wag masyadong kakaiba, kaya hindi na kailangan na alahas. Maaaring tulad ng tsaa, marahil. Gagamitin ko bilang mga regalo."Tumango si Sean at sumagot, “Sige. Aayusin ko agad."…Nang sumunod na araw, Hoofmorn University.Mabagal na huminto ang Bentley ni Jasper sa harap ng gusali ng namamahala kung saan naghihintay na sa kanya ang isang grupo ng mga tao."Si Jasper yun?"“Narinig ko na siya ang pinakamayamang tao sa Southeast Province. Isa rin sa pinakamayaman sa buong katimugang rehiyon.”"Wala pa 'yan sa kalahati. Sa tingin ko ang skyscraper ng Waterhoof City ay pag-aari din niya. Walang kabataang mas mayaman pa sa kanya sa loob ng bansa.""Ang pinaka-hindi kapani-paniwala na bagay ay siya ay nasa mahigit bente-any
Sa tanggapan ng dean sa gusaling pang-administratibo ng Hoofmorn University, nakita ni Jasper ang isa sa pinakamahalagang pigura sa larangan ng akademya ng bansa, si Patrick Marshman.Ang matandang ito ay mukhang masigla at malakas sa kabila ng kanyang tighabol na edad na animnapung taon.Ito ang pangalawang pagkakataon na nakakita si Jasper ng isang masiglang lalaki sa ganoong edad.Ang unang pagkakataon ay kay Old Master Law.“Kumusta, Mr. Marshman. Ako si Jasper Laine, sana ay maayos ka."Si Jasper ay lubhang magalang at sinsero sa pagpasok sa silid.Ito ay hindi lamang dahil sa pagkakakilanlan at katayuan ni Patrick, kundi dahil ang lalaki ay isang tunay na nakatatandang akademiko na nag-alay ng kanyang buhay sa bansa at sa mga tao nito.Tiningnang mabuti ni Patrick si Jasper bago masiglang sumagot, “Hello. Ang makita kang makamit ang gayong mahusay na tagumpay sa murang edad, Mr. Laine, ay nagpapahiya sa matatandang tulad namin. Nakikita ko kung paano kami namuhay ng aming
Karamihan sa mga tao sa loob ng bansa ay hindi alam kung sino si Mr. Hines.Gayunpaman, isang krimen para sa sinuman sa loob ng Hoofmorn University ang hindi makilala ang lalaki.Si Mr. Hines ang nagtatag ng Hoofmorn University at ang unang dean nito. Siya ang may pinakamataas na ranggo sa larangan ng kultura ng Somerland noong panahon niya.Ang lahat ng kanyang mga mag-aaral ay mga taong kasama, o namuno pa nga, sa napakalaking pag-unlad sa maagang modernong kasaysayan ng Somerland.Natuwa ang lahat nang marinig nila ito, lalo na si Mr. Marshman.Tumingala si Jasper sa lalaking nagsalita at ngumiti. "Mayroon kang mahusay na mga mata para sa mga bagay-bagay, Mr...?""Si Propesor McDaniel ang pinuno ng departamento ng Early Modern History ng Hoofmorn University. Isa siya sa tatlong nangungunang mga tao sa larangan ng Early Modern History."Ipinakilala ni Patrick ang lalaki bago niya muling tiningnan ang nakabukas na scroll at nagtanong, “Ito ba ay tunay?”Ngumiti si Jasper, “Mga
Kahit hindi niregaluhan ni Jasper ang Hoofmorn University ng isang hindi matatanggihang regalo, malugod na tatanggapin pa rin ni Mr. Marshman si Jasper sa ngalan ng pagpapakilala ni Old Master Law at ng lakas ni Jasper.Gayunpaman, ang gayong engrandeng pagbati ay bilang paggalang lamang.Tutal naman, sinabi ni Old Master Law, at si Jasper ay hindi na kung sino lang tulad ng dati.Bilang may-ari ng JW Capital at ng mga sangay nito, si Jasper ay isang makapangyarihang tao.Gayunpaman, hindi gusto ni Jasper ang isang magalang na pagbati para sa kapakanan lang ng pagrespeto.Inaasahan ni Jasper na makapagtatag ng mas malalim na relasyon sa Hoofmorn University upang ito ay maging isang lugar na mag-aalaga sa mga talento ng JW sa hinaharap."Mr. Marshman, mga Chief ng mga Departamento, dahil nabanggit na natin ang usapin, hayaan niyo akong dumiretso sa punto."Sa maliit na silid pagpupulong sa gusaling pang administratibo ng Hoofmorn University, bahagyang kinlaro ni Jasper ang kanyan
Naging matagumpay ang negosasyon ni Jasper bago ang pagbuo ng pagsososyo.Pagkatapos ay nagpakilala ang mga eksperto at propesor at nakipagpalitan ng mga tarheta sa kanya. Bawat isa sa kanila, maging ang mga walang kinalaman sa proyekto, ay napuno ng kumpiyansa habang nakipagkamay sila kay Jasper.Nang matapos ang pulong, bumalik si Jasper sa opisina ng dean kasama si Patrick."Dorian, pwede mo ba kaming ipagtimpla ng tsaa?" Si Patrick ay nasa mabuting kalooban. Matapos utusan si Dorian na ipagtimpla sila ng tsaa, bumaling si Patrick para sabihin kay Jasper, "Magagalak kami kung mayroon pang matapang at responsableng kabataan na tulad mo sa bansa, Jasper."Ikinaway ni Jasper ang kamay niya at ngumiti. “Hindi naman ito malaking bagay. Ginagawa ko lang ang sa tingin ko ay tama."Napabuntong-hininga si Patrick at sinabing, "Ang mga bagay na ito na itinuturing mong wala lang ay halos imposibleng tagumpay para sa karamihan.""Huwag kang masyadong mabait, Mr. Marshman, kung hindi, hind
Sa halos parehong oras, malayo sa Harbor City.Nakaupo si Conrad sa isang skerry sa Dammer Fishing Grounds na may hawak na pamingwit sa kanyang mga kamay habang nakatutok siya sa isda na sumasayaw sa alon.Hinampas ng mga alon ang skerry at nabasa ang binti ng kanyang pantalon, ngunit nanatiling nagyelo sa pwesto ang lalaki.Nabuhay siya sa ganitong pamumuhay sa loob ng halos isang linggo.Sa likod niya nakatayo ang kanyang pinagkakatiwalaan, si Valentine.“Tumataas na ang tubig, Mr. Monty. Dapat bumalik tayo kaagad."Mahinang sabi ni Valentine kay Conrad.Kumaway si Conrad at sumagot, "Wala pa akong nahuhuling isda ngayon, hindi pa ako makakaalis."Marahang napabuntong-hininga si Valentine sa katigasan ng ulo ni Conrad.“Ayokong nakikita kang ganito, Mr. Monty, mali ang pakiramdam ko. Mas gugustuhin kong ilabas mo,” taimtim na sabi ni Valentine.Ngumiti si Conrad at sumagot, “Alam ko ang gusto mong sabihin, Valentine, pero masyado kang nag-aalala. Ano bang meron para ibulala
Humalakhak si Conrad at sumagot, “Oo naman. Tiyak na mas nauunawaan mo ang mga bagay kaysa sa akin, Mr. Atticus.“Pero ang pinakaayaw ko ay ang mga masasakit sa mata na humaharang lang sa aking pagtingin. Sa sandaling ang isang tao ay nagiging isang nakakasira ng paningin, nararamdaman ko na kailangan ko siyang patayin."Kung mas komportable ang taong ito, mas hindi ako komportable. Samakatuwid, Mr. Monty, diretso ako sa punto sa iyo."Pinalakpakan ni Fabian ang mga kamay niya at nauunawaan namang bumangon ang mga babaeng nakapaligid sa kanya, pati na rin ang mga nakapaligid kay Conrad. Agad silang umalis sa pangatlong deck para maglaro sa ibaba.Ang ikatlong deck ay agad na naiwan na bakante maliban kina Conrad at Fabian.Sa sandaling iyon, ibinagsak ni Fabian ang kanyang sarili sa tabi mismo ni Conrad at inabot niya ang kanyang braso sa leeg ng ibang lalaki. Ngumisi siya habang sinasabi, “Gusto kong mawala si Jasper at alam kong ikaw din. Kaya, magtulungan tayo."Napatingin si