Naging matagumpay ang negosasyon ni Jasper bago ang pagbuo ng pagsososyo.Pagkatapos ay nagpakilala ang mga eksperto at propesor at nakipagpalitan ng mga tarheta sa kanya. Bawat isa sa kanila, maging ang mga walang kinalaman sa proyekto, ay napuno ng kumpiyansa habang nakipagkamay sila kay Jasper.Nang matapos ang pulong, bumalik si Jasper sa opisina ng dean kasama si Patrick."Dorian, pwede mo ba kaming ipagtimpla ng tsaa?" Si Patrick ay nasa mabuting kalooban. Matapos utusan si Dorian na ipagtimpla sila ng tsaa, bumaling si Patrick para sabihin kay Jasper, "Magagalak kami kung mayroon pang matapang at responsableng kabataan na tulad mo sa bansa, Jasper."Ikinaway ni Jasper ang kamay niya at ngumiti. “Hindi naman ito malaking bagay. Ginagawa ko lang ang sa tingin ko ay tama."Napabuntong-hininga si Patrick at sinabing, "Ang mga bagay na ito na itinuturing mong wala lang ay halos imposibleng tagumpay para sa karamihan.""Huwag kang masyadong mabait, Mr. Marshman, kung hindi, hind
Sa halos parehong oras, malayo sa Harbor City.Nakaupo si Conrad sa isang skerry sa Dammer Fishing Grounds na may hawak na pamingwit sa kanyang mga kamay habang nakatutok siya sa isda na sumasayaw sa alon.Hinampas ng mga alon ang skerry at nabasa ang binti ng kanyang pantalon, ngunit nanatiling nagyelo sa pwesto ang lalaki.Nabuhay siya sa ganitong pamumuhay sa loob ng halos isang linggo.Sa likod niya nakatayo ang kanyang pinagkakatiwalaan, si Valentine.“Tumataas na ang tubig, Mr. Monty. Dapat bumalik tayo kaagad."Mahinang sabi ni Valentine kay Conrad.Kumaway si Conrad at sumagot, "Wala pa akong nahuhuling isda ngayon, hindi pa ako makakaalis."Marahang napabuntong-hininga si Valentine sa katigasan ng ulo ni Conrad.“Ayokong nakikita kang ganito, Mr. Monty, mali ang pakiramdam ko. Mas gugustuhin kong ilabas mo,” taimtim na sabi ni Valentine.Ngumiti si Conrad at sumagot, “Alam ko ang gusto mong sabihin, Valentine, pero masyado kang nag-aalala. Ano bang meron para ibulala
Humalakhak si Conrad at sumagot, “Oo naman. Tiyak na mas nauunawaan mo ang mga bagay kaysa sa akin, Mr. Atticus.“Pero ang pinakaayaw ko ay ang mga masasakit sa mata na humaharang lang sa aking pagtingin. Sa sandaling ang isang tao ay nagiging isang nakakasira ng paningin, nararamdaman ko na kailangan ko siyang patayin."Kung mas komportable ang taong ito, mas hindi ako komportable. Samakatuwid, Mr. Monty, diretso ako sa punto sa iyo."Pinalakpakan ni Fabian ang mga kamay niya at nauunawaan namang bumangon ang mga babaeng nakapaligid sa kanya, pati na rin ang mga nakapaligid kay Conrad. Agad silang umalis sa pangatlong deck para maglaro sa ibaba.Ang ikatlong deck ay agad na naiwan na bakante maliban kina Conrad at Fabian.Sa sandaling iyon, ibinagsak ni Fabian ang kanyang sarili sa tabi mismo ni Conrad at inabot niya ang kanyang braso sa leeg ng ibang lalaki. Ngumisi siya habang sinasabi, “Gusto kong mawala si Jasper at alam kong ikaw din. Kaya, magtulungan tayo."Napatingin si
"Nakakita ka na ba ng mga whaler sa dagat?"Tinapik ni Fabian ang balikat ni Conrad at nagpatuloy ng makahulugan, “Hahanapin muna ng mga balyena ang balyena, pagkatapos ay susundan ito hanggang sa ito ay mapagod. Sila ay umaatake sa sandaling ito ay magambala."Ang mga balyena ay nakakakuha lamang ng isang pagkakataon na umatake, dahil sa sandaling mabigo sila, ang isang irked whale ay tumaob sa buong bangka at tatakas sa malalim na tubig.“Para kaming mga whaler. Sa sandaling umatake kami, layunin naming pumatay."Alam ko ang mga proseso at plano na ginamit mo laban kay Jasper noon. Nagkamali ka ng pagiging masyadong maingat sa lahat ng uri ng buildup at mga bitag, ngunit lahat sila ay napatunayang walang silbi. Sa halip, naging dahilan mo lang siya na mag-ingat sa iyo."Kaya, mayroon lamang dalawang hakbang sa aking pag-atake. Ang una, tinamaan ko ng husto ang confidence niya. Pagkatapos, susundan ko ito sa pinakahuling hakbang. Pagkatapos ng lahat ng iyon, oras na para matikma
Nang hatinggabi na iyon, dalawang beses nang nagmaneho si Julian sa pagitan ng Nauritus City at Waterhoof City.Ala-una nang dumating sina Tiffany at Julian sa Waterhoof City.Hindi na inistorbo ng dalawa si Jasper na nagpapahinga na. Agad na pinapasok ni Julian si Tiffany sa isang hotel room bago ito nagpahinga.Kinaumagahan, nakita ni Jasper si Tiffany sa hotel."Kumusta ang pakiramdam mo? Nakakapagod bang maglakbay buong araw kahapon?" tanong ni Jasper.Umiling si Tiffany at maingat na sumagot, “Hindi naman. Kaya lang, ang Waterhoof City ay umuunlad sa buhay. May nakita pa akong ilang foreigner pagdating ko sa hotel kahapon.”"Siyempre ito ay yumayabong–ito ang pinakamalaking sentro ng pananalapi sa bansa.“Ito ay isang five-star hotel kaya hindi kakaiba na may mga dayuhan dito. Ang mga dayuhan ay mga taong katulad natin, at mayroon ding mga hamak at kabiguan sa kanila. Samakatuwid, hindi na kailangang tratuhin sila nang may dagdag na paggalang dahil lang sa mga dayuhan sila,
Nahigitan na ng pigura at hitsura ni Tiffany ang karamihan sa mga babae; kulang lang siya sa confidence department. Gayunpaman, hindi ito naging hadlang upang mailabas niya ang kagandahan ng karamihan sa mga damit na sinubukan niya.Kaya dumating ang eksenang kinaiinggitan ng bawat tindero sa department store.Patuloy na kumukuha si Tiffany ng mga damit na pinili ng tindero, si Jasper, o maging si Henry para subukan niya. Hindi naman nagkomento si Jasper kung maganda ba o hindi ang mga damit na sinubukan niya, kaya sunod-sunod niyang sinubukan.Pagkaraan ng ilang sandali, lumingon si Jasper sa tindero habang si Tiffany ay bumalik sa silid ng pagpapalit at sinabing, "Bibili ako ng lahat ng damit na sinubukan niya ngayon."Nanlaki ang mga mata ng tindera sa gulat. "Ito... sir, hindi mura ang mga damit na ito..."Walang mala-nobela na eksena kung saan mababa ang tingin ng tindera kay Jasper, habang ang ugali ng lalaki ay nanatiling mabait at mainit din sa mga tauhan ng tindahan. Naka
"I'm, I'm sorry, hindi ko sinasadya. Patawad…”"Anong silbi ng paghingi ng tawad? Tingnan mo na lang kung gaano ka kahirap, dalagang nayon. Sino ang nagbigay sa iyo ng karapatang pumunta sa mga high-end na lugar tulad nito? Ano ang meron sa department store na ito? Paano mo pinapapasok ang mga mura at mababang tao?”“I’m sorry, hindi ko talaga sinasadya. I... Maaari ko itong linisin kung gusto mo?"“Lilinisin? Grabe, isa ka talagang babaeng baryo na walang alam sa mundo! Alam mo ba na ang mga mamahaling damit ay hindi maaaring labhan? Kailangan itong ipadala sa mga propesyonal na lugar para sa maintenance, na ang bawat round ay nagkakahalaga ng ilang daang bucks! Kakayanin mo pa ba yan?"Nakatayo sa gilid ang ilang tindero.Mayabang na nakatayo ang lalaki at babae sa gitna ng shop. May kitang-kitang mantsa sa katsemir na pang-itaas ng babaeng mapang-akit na nakadamit pati na rin ang isang tasa ng natapong kape sa kanyang binti.Namula si Tiffany at puno ng takot at luha ang mga m
Bawat salita at bantas sa kanyang pangungusap ay puno ng mapangahas na pagmamataas.Ito ang totoong anyo ni Henry.Bilang pinakamakapangyarihang trust-fund child sa bansa, walang respeto si Henry kundi sa Law family at kay Jasper lamang nang siya ay magalit.Natigilan si Dudley sa mga salita at sampal.Napatakip siya sa mukha at namutla sa galit.Bilang isang trust-fund child mismo, hindi pa siya natapakan. Agad siyang umungol, “Sino ka sa tinging mo?! Ibigay mo sa akin ang iyong pangalan, maglakas-loob ako sa iyo! Gag* ka!”“Gag* ako?”Napangiti ng masama si Henry."Ang pangalan ay Law, mula sa Harbor City. Paano kung ikaw mismo ang mang gag* sa akin kung napakalakas mo?"Dumura si Dudley ng isang laway ng foam. “Law? Isa kang tarant*do, hindi ko pa narinig iyang pangalan na iyan noon! Ano ngayon kung taga-Harbor City ka? Ito ang Mainland, hindi Harbor City na napakaliit na maririnig ka ng buong Lungsod kapag umubo ka.“Kahit dragon nakikinig sa tawag ko dito!"Tatandaan ko