Kabanata 31

“Love, we’re here.”

Nagmulat ako nang marinig ko ang bulong ni Aziel at ang mahina nitong pagtapik sa aking pisngi. Shit! Nakatulog ako.

Nilingon ko ang paligid at mukhang andito na nga kami. Tiningnan ko siya at agad na humingi ng pasensya.

“Sorry kung nakatulog ako. Medyo kulang talaga ‘ko sa tulog nitong mga nakaraang araw, eh.”

He smiled a little and caressed my hair. “It’s okay. Alam ko naman na pagod ka.”

Ngumiti ako at tumitig sa kanya. Agad akong ginapangan ng kaba kasi ngayon ko lang napansin na masyado pala kaming malapit sa isa’t isa. Tumikhim ako at umiwas ng tingin. Pasimple kong pinunasan ang aking mukha at gilid ng aking bibig kung sakali man na mayroong dumi. Nakakahiya naman kung may laway pang tumulo!

He chuckled. “Kahit naman tulo-laway ka, mahal pa rin naman kita.”

Dumaing siya nang hampasin ko ang kanyang dibdib. Ramdam ko naman ang pamumula n