Maaga akong nag ayos para sa pag alis ko. Hindi na kami nagkita ni Zadiel nitong dumaang linggo dahil may inaasikaso pa siya para sa pag-alis niya. Naging maayos kami sa paguusap sa pamamagitan ng cellphone. Paggising ko naman ng maaga ay text niya ang bumungad sa akin.
Zadiel:
๐'๐ฎ ๐ด๐ฐ๐ณ๐ณ๐บ ๐ช๐ง ๐ช'๐ฎ ๐ฏ๐ฐ๐ต ๐ข๐ฃ๐ญ๐ฆ ๐ต๐ฐ ๐ด๐ฆ๐ฆ ๐บ๐ฐ๐ถ ๐ต๐ฐ๐ฅ๐ข๐บ. ๐ ๐ฏ๐ฆ๐ฆ๐ฅ ๐ต๐ฐ ๐ญ๐ฆ๐ข๐ท๐ฆ ๐ฏ๐ฐ๐ธ. ๐๐ถ๐ด๐ต ๐ต๐ข๐ฌ๐ฆ ๐ค๐ข๐ณ๐ฆ ๐ฐ๐ง ๐บ๐ฐ๐ถ๐ณ๐ด๐ฆ๐ญ๐ง ๐ข๐ฏ๐ฅ ๐ฆ๐ฏ๐ซ๐ฐ๐บ ๐บ๐ฐ๐ถ๐ณ ๐ท๐ข๐ค๐ข๐ต๐ช๐ฐ๐ฏ.
Iyon lang ang nakalagay sa text niya. Hindi na ako nag abala pang replayan siya dahil hindi na rin naman niya iyon mababasa pa. Baka sa mga oras ding ito ay nasa kalagitnaan na siya ng byahe. Napabuntong hininga naman ako bago tuluyang lumabas ng condo.
I dialled Sabrina's number. Hindi pa man lang nakakailang ring ay sinagot na niya agad.
"I'm leaving in my condo na. Nasaan ka na?" tanong ko sa kaniya sa k
Bumalik na ako sa kwarto nang matapos ang session. Gumaan naman ang naging pakiramdam ko. Feeling ko lang talaga ngayon sobrang bigat ng dinadala ko, kahit ang totoo naman ay wala akong dapat problemahin.Nakita ko si Sabrina na mahimbing pa rin ang tulog. Parang hindi man lang siya nagbago ng pwesto simula nang umalis ako. Hindi rin naman kalaunan ay humiga na rin ako sa kama. I usually pray before I sleep, madalas man ay syempre gusto ko pa rin magpasalamat sa Diyos sa araw araw na buhay na binibigay niya sa'kin, especially to us. Karamihan kasi sa tao, hindi na marunong magpasalamat sa nagpahiram sa kanila ng buhay. Tanggap lang nang tanggap at hindi na marunong magbalik kahit simpleng pasasalamat lang.Nakatulog naman ako ng maayos nang gabi din'g iyon. Kaya lang ako nagising dahil sa pagyugyog sa'kin ni Sabrina. Kumain muna kami ng breakfast ng magkagayon."Want to
Hindi ko inaasahang makikita ko siya rito! At hindi ko rin inaasahang uuwi rin agad talaga siya! Akala ko puro salita lang siya ng sabihin niya ang mga katagang sinabi niya sa akin non'g nakaraan. Ngayon ko lang talaga napatunayan na totoo talaga siya sa sinasabi niya. Hindi ko mapigilang maramdaman ang tuwa.Hindi ko namalayan na lumapit na rin pala siya sa may counter. Alam kong pansin at kita na niya ako pero hindi niya muna ako hinarap, bagkus humingi muna siya ng maiinom sa bartender saka laang ako nilingon at nginitian."Hi." simpleng pagbati niya lang sa akin iyon, ngunit parang hihimatayin na ako sa kilig. Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na susundan niya ako dito sa Palawan!Hindi naman ako nakasagot agad at nangapa pa ako ng sasabihin! Halatang balisa sa presensya niya. Masyado mo akong pinapahulog sa'yo Zadiel."H-i. Ka-ilan ka pa dumating?" titig ko pa ring tanong sa kaniya.
Kinabukasan ay naging maayos at maganda ang pagkakagising ko. Hinatid lang ako ni Zadiel sa kwarto at saka umalis na rin ng makapasok ako. Hindi ko naman nadatnan si Sabrina doon. Naalimpungatan na lang ako ng bigla siyang sumubsob sa kama niya. Hindi ko na rin naman inurira pa dahil baka lasing na lasing lang. Pero ngayon hindi siya makakaligtas sa akin! Ni hindi man lang tumatak sa utak niya na may mag-aalala sa kanya!"Where did you go last night?" tanong ko sa kaniya habang nagbebreakfast kami. Nakita ko naman ang paglingon niya sak'in. Tila ayaw nalang pag-usapan kung saan nga siya naparoon!"A-h diyan lang sa tabi-tabi." kumunot ang noo ko sa sagot niya. Pakiramdam ko mayroon'g hindi magandang nangyari. May tinatago na naman siya."Sigurado ka ba? Hindi mo ba alam na hinanap kita kung saang lupalop diyan? Tapos sasabihin mo sakin'g sa tabi-tabi ka lang nanggaling? Hindi mo ba naisip na mag-aalala ako sa'yo?" dere-r
Mabilis dumaan ang araw at paalis na rin kami ngayon. We enjoyed our vacation here. Sobrang sulit ng lahat lalo na at kasama ko si Zadiel ngayon. Kahit si Sab ay hindi pa rin naniniwala na hindi pa kami, kesyo iba na daw ang kinikilos namin. But, she's wrong. Totoong hindi pa talaga kami official ni Zadiel. Hindi niya lang talaga siguro kayang hindi ipakita na ganoon ang nararamdaman niya sa akin. Kahit naman ako, I just wanted to feel this anyway. Hindi ko man pa masabi ang nararamdaman ko sa kanya, but I know for sure that he feel it too."Is everything here?" si Zadiel habang inilalagay lahat ng gamit sa sasakyan para makatungo na sa airport."Off course! Wala nang naiiwan. Ay wait! I need to check if Seferene's heart is in your bag, Zadiel?" napatawa naman si Zadiel si sinabi ni Sabrina."Ano ka ba, nakakahiya ka!" siko ko naman agad sa kaniya."Hindi mo na kailangang ipaalala pa yu'n
All this time hindi pa rin ako makapaniwala na opisyal na kami ni Zadiel. Hindi ko nga alam kung paano ako nakapasok sa condo ko ng hindi nahihiyang tumingin sa kaniya. Everytime that I try to look at him, all I can see to him is his smirking face. Hindi ba niya nakikita kung gaano ako kahiya sa mga sinabi ko? I fucking confess my feelings to him! Hindi niya alam kung ilang araw kong pinag handaan iyong pag amin ko sa kaniya! Pero buti na lang talaga at pinapasok na niya ako sa loob bago pa ako tuluyang himatayin sa harapan niya!We talked that night through phone. Ayaw ko muna talagang lumabas kahit pinipilit niya akong makipagkita sa kaniya. I just want to rest too. Sobrang pagod pa nga ako kung tutuusin. Buti na lang talaga nag take out kami ng pagkain sa restaurant. Para kahit papaano ay hindi na ako mag aabala pang magluto.The next morning, I received a text message from him. Napangiti naman agad ako sa nabasa. I didn't know he's
Nasa harapan na ako ng condo ni Zadiel ngayon. Hindi ko alam kung ano ang isusunod kong gagawin. For sure naghihintay na siya sa akin. Pero hindi ko talaga kayang pindutin ang door bell! Kung i-text ko na lang kaya siya? Sabihin na nandirito na ako sa tapat ng pintuan niya? Oh my God Seferene, ano na ba ang nangyayari sa'yo? It's just a simple dinner with him! Huwag ka ng magdalawang isip pa!Huminga muna ako ng malalim bago ko pindutin ang door bell. Nang mapindot ko iyon ay para naman'g maaalis ang kakuluwa sa katawan ko! Pipindutin ko pa sana muli iyon nang biglang bumukas ito at mukha niya ang bumungad sa akin!Ngumiti siya agad sa akin at naghahanap pa ng sasabihin . Kaya naman ako na lang ang bumasag sa pagiging kabado namin dalawa."Hi. Can I come in?" medyo pormal kong tanong sa kaniya. Hindi halatang kabado kanina."A-h Yeah! Come in! I'm sorry, i'm shock that you're here now! Let's get
Nagising ako ng may maramdaman akong nakadagan sa aking tiyan. Iminulat ko ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Nasa hinding pamilyar na kwarto ako ngayon. Malinaw pa rin sa memorya ko ang nangyari sa amin kagabi ni Zadiel. Nilingon ko naman ang gawi niya na himbing na himbing pa rin sa pagkakatulog. Ngumiti ako dito at dinampian ng halik sa labi.I heard him groaned from what I did. Agad naman niya akong yinakap at sinubsob ang mukha sa aking leeg."Zad, kailangan kong pumasok ngayon sa opisina. I need to go" bulong ko."5 minutes love." ungot naman niya."Wow, you're actually calling me by that ah? Love?" I teased him."Bakit ano bang masama sa pagtawag sa'yo ng ganon? I loved calling you by that.""So, that's our endearment now? Uso pa ba iyon?""Even if it's not that trend, I still call you love. Because i love
Pasalampak akong umupo sa sofa ng makarating ako sa condo. Tiningnan ko ang cellphone ko kung may reply na ba si Zadiel ngunit wala pa rin. Siguro ay busy lang kaya hindi na nakakapagreply. Binalik ko na lang ang phone ko sa bag.Wala akong ginawa kung hindi ang umupo na lang at magpahinga. Hindi ko alam kung kailan sisimulan ang project. What if it is not okay with him? Kakayanin kaya niya na magkalayo kami? Sa bagay, nakayanan niya ngang magkalayo sila ni Sheena, ano pa kami?Ilang minuto rin yata akong naka-upo nang marinig kong may nag door bell. Agad akong lumapit sa pintuan upang pag buksan kung sino man ito.Hindi ko inaasahan na si Zadiel pala! Bakit hindi niya ako tinawagan o te-next man lang?"Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?" agad niya rin namang tanong sa akin.Ow yeah! My phone is on a silent mode kaya naman pala ka