Mabilis dumaan ang araw at paalis na rin kami ngayon. We enjoyed our vacation here. Sobrang sulit ng lahat lalo na at kasama ko si Zadiel ngayon. Kahit si Sab ay hindi pa rin naniniwala na hindi pa kami, kesyo iba na daw ang kinikilos namin. But, she's wrong. Totoong hindi pa talaga kami official ni Zadiel. Hindi niya lang talaga siguro kayang hindi ipakita na ganoon ang nararamdaman niya sa akin. Kahit naman ako, I just wanted to feel this anyway. Hindi ko man pa masabi ang nararamdaman ko sa kanya, but I know for sure that he feel it too.
"Is everything here?" si Zadiel habang inilalagay lahat ng gamit sa sasakyan para makatungo na sa airport."Off course! Wala nang naiiwan. Ay wait! I need to check if Seferene's heart is in your bag, Zadiel?" napatawa naman si Zadiel si sinabi ni Sabrina."Ano ka ba, nakakahiya ka!" siko ko naman agad sa kaniya.
"Hindi mo na kailangang ipaalala pa yu'n
All this time hindi pa rin ako makapaniwala na opisyal na kami ni Zadiel. Hindi ko nga alam kung paano ako nakapasok sa condo ko ng hindi nahihiyang tumingin sa kaniya. Everytime that I try to look at him, all I can see to him is his smirking face. Hindi ba niya nakikita kung gaano ako kahiya sa mga sinabi ko? I fucking confess my feelings to him! Hindi niya alam kung ilang araw kong pinag handaan iyong pag amin ko sa kaniya! Pero buti na lang talaga at pinapasok na niya ako sa loob bago pa ako tuluyang himatayin sa harapan niya!We talked that night through phone. Ayaw ko muna talagang lumabas kahit pinipilit niya akong makipagkita sa kaniya. I just want to rest too. Sobrang pagod pa nga ako kung tutuusin. Buti na lang talaga nag take out kami ng pagkain sa restaurant. Para kahit papaano ay hindi na ako mag aabala pang magluto.The next morning, I received a text message from him. Napangiti naman agad ako sa nabasa. I didn't know he's
Nasa harapan na ako ng condo ni Zadiel ngayon. Hindi ko alam kung ano ang isusunod kong gagawin. For sure naghihintay na siya sa akin. Pero hindi ko talaga kayang pindutin ang door bell! Kung i-text ko na lang kaya siya? Sabihin na nandirito na ako sa tapat ng pintuan niya? Oh my God Seferene, ano na ba ang nangyayari sa'yo? It's just a simple dinner with him! Huwag ka ng magdalawang isip pa!Huminga muna ako ng malalim bago ko pindutin ang door bell. Nang mapindot ko iyon ay para naman'g maaalis ang kakuluwa sa katawan ko! Pipindutin ko pa sana muli iyon nang biglang bumukas ito at mukha niya ang bumungad sa akin!Ngumiti siya agad sa akin at naghahanap pa ng sasabihin . Kaya naman ako na lang ang bumasag sa pagiging kabado namin dalawa."Hi. Can I come in?" medyo pormal kong tanong sa kaniya. Hindi halatang kabado kanina."A-h Yeah! Come in! I'm sorry, i'm shock that you're here now! Let's get
Nagising ako ng may maramdaman akong nakadagan sa aking tiyan. Iminulat ko ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Nasa hinding pamilyar na kwarto ako ngayon. Malinaw pa rin sa memorya ko ang nangyari sa amin kagabi ni Zadiel. Nilingon ko naman ang gawi niya na himbing na himbing pa rin sa pagkakatulog. Ngumiti ako dito at dinampian ng halik sa labi.I heard him groaned from what I did. Agad naman niya akong yinakap at sinubsob ang mukha sa aking leeg."Zad, kailangan kong pumasok ngayon sa opisina. I need to go" bulong ko."5 minutes love." ungot naman niya."Wow, you're actually calling me by that ah? Love?" I teased him."Bakit ano bang masama sa pagtawag sa'yo ng ganon? I loved calling you by that.""So, that's our endearment now? Uso pa ba iyon?""Even if it's not that trend, I still call you love. Because i love
Pasalampak akong umupo sa sofa ng makarating ako sa condo. Tiningnan ko ang cellphone ko kung may reply na ba si Zadiel ngunit wala pa rin. Siguro ay busy lang kaya hindi na nakakapagreply. Binalik ko na lang ang phone ko sa bag.Wala akong ginawa kung hindi ang umupo na lang at magpahinga. Hindi ko alam kung kailan sisimulan ang project. What if it is not okay with him? Kakayanin kaya niya na magkalayo kami? Sa bagay, nakayanan niya ngang magkalayo sila ni Sheena, ano pa kami?Ilang minuto rin yata akong naka-upo nang marinig kong may nag door bell. Agad akong lumapit sa pintuan upang pag buksan kung sino man ito.Hindi ko inaasahan na si Zadiel pala! Bakit hindi niya ako tinawagan o te-next man lang?"Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?" agad niya rin namang tanong sa akin.Ow yeah! My phone is on a silent mode kaya naman pala ka
Nang magsimula ang proyekto ay wala ako masyadong ginawa. We spend our time to the whole project. Naging maganda rin ang samahan namin dito ng mga magtatrabahador. Even some construction workers are close to us. Minsan nga ay nagkakataon na nagbibiruan kami kapag pahinga nila. Halos magdadalawang linggo na rin simula nang mag umpisa ang proyektong ito. Sa bilis at dami ng trabahodor ay mas napapadali lang ang paggawa. Pero hindi rin naman binabasta-basta. Sinisigurado namin na maayos at matibay ang pagkakatayo nito."Ma'am Seferene mag meryenda na po muna kayo." Anyaya sa akin ni Kuya Kulas isang umaga habang sila'y namamahinga."Sege lang Kuya. Para sa inyo yan." "Naku Ma'am sobrang napakabait niyo po talaga!" "Ay sus! Masyado lang talaga kayong komportable sa akin ka
The next day, I confronted Engineer Preclaro about the caption from what he uploaded yesterday. I want to know what he mean by that. Para mapanatag na rin ang loob ko at malinaw kay Zadiel na wala lang iyon. Hanggang ngayon hindi pa rin niya ako kinakausap. I already send him a lot of text and chats, wala pa rin talagang reply! Nakaka ilang missed call na rin ako, hindi pa rin magawang masagot! Ganoon ba siya magselos? Parang wala naman siyang tiwala sa akin?"Can we talk engineer?" sabi ko nang magkasalubong kami."Sure, about what it? Project?""No. About you posted yesterday in your instagram account.""Hmm? Which one?" patay malisya niyang tanong! I know he knew what i'm talking about!"Iyong picture nating tatlo nina architect. I've notice your caption. I just want to know what's the meaning of it?"
Zadiel visit me in the morning in my room. Kung tatanggihan ko siya ngayon na huwag muna magsama ay alam kong magagalit lang siya. Kaya naman, kahit may pag-aalinlangan ay pinag-bigyan ko siya sa kagustuhan niya. Alam ko naman na walang hindi kami makikita ng mga tauhan dito, lalo na ang buong team gayon din kay Engineer Preclaro at Architect Pelaez. Sana kung malaman man nina Daddy ang relasyon namin ay, hayaan niya muna sana akong makapag paliwanag sa kanila. Kung ganoon nga ang magiging sistema ay wala naman na akong magagawa pa."Saan mo gustong mag-umagahan? Hindi ka na ba nagsasawa dito?" aniya"Hindi naman, noong mga panahon kasi na nandirito kami, wala na kaming oras para pumunta pa sa iba't-ibang lugar, kaya nasanay na lang kami na dito nag-uumagahan hanggang sa maghapunan.""Kagabi ka lang pala nakalaya" kumunot naman ang noo ko sa kanya."What do you mean nakalaya?"
Mas mabilis pa sa alas kwatro ang naging kilos ko upang ituon ang buong atensyon sa sinabi sa akin ni Sabrina! Paano nangyaring...."Sabrina you're kidding me! Paano mangyayari iyon? Oh my God! I don't know what to say!" Ako na ngayon ang hindi mapakali sa sekretong sinabi niya!"I'm so sorry Sef.""Hindi iyan ang kailangan kong marinig! Ang gusto kong malaman kung paano nangyari iyan? Sab....."Hindi ko na kayang ituloy ang sasabihin sa sobrang frustrated! Hindi ako nagagalit sa kanya, pero nalilito ako sa mga nangyayari!"Did you even know the father?""Yeah."Hindi ko na alam ang susunod kong sasabihin sa kanya. Napakahirap ng sitwasyon niya ngayon! Ano na lang ang sasabihin sa kanya nina Tito? Siguradong magiging gulo ito' sa pamilya niya!