Share
Chapter 30
"Okay, next song." They're practicing their first gig with Chryszyler. Jeruza is always by my side kaya hindi ko na rin napapansin at nag overthink sa presence ni Chryszyler.
Nanghingi ng break si Thy kaya tumigil muna sila. Nagulat ako dahil inakbayan niya agad ako at hinila palabas ng studio.
"Ano meron?" I asked. Dire-diretso ang lakad namin hangga't sa makapunta kami sa tindahan kung saan kami bumibili ng tubig.
"Ate, anim na tubig po." Hindi niya pinansin ang tanong ko at bumili lang ng tubig. Mukhang nagpasama lang naman siya kaya hindi na ako nagtanong ulit.
We're walking back to the studio while carrying six bottles of water. Siya lang pala 'yong may bitbit.
"Ang tahimik mo,"
Kaugnay na kabanata
The Darkest Light Chapter 31
By private he meant sa likod ng karinderya. Marami akong gusto sabihin sakaniya kaso hindi ko alam kung saan magsisimula."Stop interfering. Para wala tayong problema.""Problema? Ano ba ang problema natin dito? Ang paghihimasok ko na sinasabi mo na hindi ko naman alam kung ano?!"Tinikom niya ang bibig niya. He want to say lol something pero hindi niya tinutuloy. What? I want him to say something! Say what he knows!"Ano? Tell me what you know!""Everything! I know everything! I'm the one who caused this all! I've been doing this for so long without a problem then you showed up!""Ano?" hingal na hingal na sabi ko. Sa sobrang inis ko kanina, hindi na normal ang paghinga ko. Pati siya, hingal na hingal siya. Tinignan namin ang isa't isa. Pareho kaming pagod at hingal. Pareho kaming naiinis sa nangyayari."I know everything... I remember i
The Darkest Light Chapter 32
"Chryszyler, we're going!" I heard Mom said. I quickly go to her. They're going to their work at our business. It's their first time. Katatayo lang ng business namin.Pumasok ako sa kotse. Tinignan ko ang oras, 8 AM pa lang. Exactly 8:56 AM, ando'n na kami. Kabisado ko na ang mangyayari kaya hindi na ako na-excite. After repeating it all for my parents to live again, I forgot what's the feeling of living.Kumunot ang noo ko dahil busina nang busina si Dad. This isn't right. What the hell is happening? My eyes widen when we bumped into a girl.Lumabas agad sina Mom and Dad sa kotse para tignan ang nangyari. Hindi matanggal ang pagtataka ko. This isn't what I remember.Sumilip ako sa bintana, nakita ko ang babae na nakatayo na. Sino 'to? I don't fucking know her. Where did she come from?I can't help but hissed. Ang bobo naman tumawid nito. Okay lang daw siya kahit hindi naman. "Mu
The Darkest Light Epilogue
It's been five years since I had left Universe's world. I tried to go back last year, but I can't anymore. I wonder what happened. Nag-aalala ako sakanila, what if something happened to them? Pero wala akong magawa dahil hindi naman ako makapunta sakanila. "Ms. Maravilla!" I looked at my boss. Nasa conference room kami at lutang ako! Kinabahan agad ako dahil lahat sila nakatingin sa akin. "Y-Yes, Mr. Clayton?" I blowed my cheeks when he shooked his head. "I'm asking you how's the project going?" I've explained it to them. I'm now working in Herera company as a Project Manager. It's tough. I'm doing my best to have a smooth run of the project. I've been hands on. They didn't asked anything anymore because I told them the most important and detailed information they needed. The meeting ended. Bumalik na ako sa office ko at nakita ko 'yong tatlo kong
The Darkest Light Special Chapter: Reunion
Thyron's POV "Tama na 'yan, oy." Inagaw ko ang bote ng alak kay Zy. This guys kept on drinking straight for a week. Simula nang mawala si Faye, bumalik lahat sa normal. She really knows what is the right thing to do, but doesn't know how to make herself happy. Umiling ako at hinila patayo si Zy. "What? I'm not done." Inagaw niya ang kamay na hawak ko. I sighed. Kinamot ko ang ulo ko sa inis. "Susumbong kita kay Faye umiinom ka," pagbabanta ko. I smirked when he lift his head. "Where is she? Is she here?" Tumayo siya at nagsimula maghanap. I pursed my lips. Nagkaroon agad ako ng alaga. "At your house, tumawag sa akin." "Why didn't she called me? Doesn't she love me?" Lasing na talaga ang gago. "Dalian mo, 'wag mo pag-antayin si Faye." Lumabas agad siya ng ba
The Darkest Light Special Chapter
"You're early." He smiled at me.I smiled back. Umupo ako sa sofa dahil sinenyasan niya ako. Gulo-gulo pa ang buhok niya dahil bagong gising. Sa sofa lang siya natutulog. Hindi talaga niya iniiwan ang magulang niya rito sa hospital.Pagkauwi ko, lagi na akong dumidiretso rito. It's been two weeks, but his parents are still unconscious.Sinasamahan ko siya buong araw. Umaalis ako ng 10 PM. Hindi na siya nagpumilit maghatid dahil sinasabi ko na sinusundo ako ng driver namin.Bumili siya saglit ng pagkain namin pagtapos niya maghilamos. I was left here at the hospital room. Wala akong magawa kaya tinignan ko nalang ang mga nakakabit na kung ano sa magulang niya.Kailan kaya sila magigising? The doctors always say that they're stable and we just need to wait. It's been two weeks, we're still waiting. Are they really okay?I'm worried. I don't want him to lose his
The Darkest Light Prologue
Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, business, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. Happy readings! To God be the glory. --- Do you believe that you can world travel? That you can go into another world? Do you believe that your wishes can come true? If no, I will prove to you that world travelling is true. How? Because I can world travel when I see three line up stars at the sky. And for the wish? I wished that I can go to a world where everything's just different. And it came true. My life isn't perfect. They always took me for granted because I can't say no and argue with them. I hope I can find my true self there
The Darkest Light Chapter One
Tinignan ko ang oras dahil baka pagalitan na ako ni lolo. It's 7:54 PM. Mas lalo ko binilisan ang lakad ko nang makita ko ang oras kailangan ko makauwi ng 8:30 PM dahil pagagalitan ako ni lolo, panigurado. Inutusan kase akong tapusin ang survey questionnaire namin sa research. Kailangan na raw i-print dahil kailangan na ng hard copy bukas. Ginabi ako ng uwi dahil wala namang malapit na print-an sa bahay at baka mahuli ako ng pagpasok sa klase kinabukasan kung ipabubukas ko pa ang pagprint. Tatapusin ko rin ang chapter 2 ng research namin na pinapagawa sa akin ng kabilang grupo. Hindi ko rin alam bakit ako pumayag sa utos nila sa akin na gawan ko sila ng chapter 2. Gusto ko tumanggi pero parang ayaw ng sarili ko dahil oo agad ang sagot at pumapayag agad na gawin ang pinapagawa nila hangga't alam ko na kaya ko gawin. Hindi ba ako naaawa sa sarili ko? Kaya ako naaabuso, e.
The Darkest Light Chapter Two
I roamed around and it was like I'm inside a forest. Naghanap agad ako ng labasan pero hindi ko mahanap dahil hindi ko naman kabisado ang lugar na 'to. Where am I?! Tumigil na ako sa paglibot dahil baka mas lalo lang ako maligaw at mapunta sa liblib na lugar dito sa gubat. I started to call somebody, hoping that someone will hear my cries. I stopped when my throat started hurting from all those shouting. Wala bang nakakarinig sa akin? Baka walang malapit na tao rito? Ano na mangyayari sa akin? Bakit ako napunta rito? Panaginip ba 'to? Paano kung may kumidnap sa akin kaya andito na lang ako bigla?! "May tao ba?" Napalingon ako sa narinig kong sigaw kung saan. Nabuhayan ako bigla ng dugo ro'n. May tao! Makakaalis na ako rito. "Mayroon! Andito po ako!" sigaw ko pabalik. Makauuwi na ba ako? "Magsalita ka lang para makapunta kami sa 'yo!" Sinunod ko naman sila agad. Nang hindi ko na alam
Pinakabagong kabanata
