Chapter 4

Kunot-noo akong pumasok sa 'ming departamento dahil sa maiingay na bulungan ng mga empleyado. Malamang sa malamang ay tungkol sa paghalik ni Patriza kay Achetbir kahapon ang kanilang pinag-uusapan ngayon.

"Nabalitaan mo ba?" agad na salubong na tanong sa 'kin ni Serah kasabay nang paglapit ng upuan nila sa pwesto ko.

Hindi ko maiwasan na iangat ang kaliwang kilay ko dahil sa kanilang mga kilos.

Hindi pa ba sila nananawang pag-usapan ang dalawa?

"Wala akong panahon d'yan, Serah. Marami akong reports na gagawin ngayon," nakangiwing sagot ko.

Mahina niya akong binatukan kaya sinamaan ko s'ya ng tingin. Nakuha naman agad nang naglalakad na si Achetbir ang aming atensyon. Mas malamig ang kanyang ekspresyon kaysa sa normal niyang pinapakita araw-araw, bagay na ipinagtataka ko. Ang kaninang maiingay na bulungan ng empleyado ay biglang tumahimik sa isang iglap.

Anong nangyari sa isang 'yon? Kanina lang ay ayos siyang umalis ng condo namin.

Nakita ko ang paninitig niya sa 'kin 'tsaka pumasok sa loob ng kaniyang opisina. Mabilis na dumikit muli ang dalawa sa 'kin.

"May girlfriend daw si Sir Villa Forca," bulong na anas ni Feya.

I rolled my eyes mentally.

Yeah, I expected that news. Kahapon pa.

"Oo nga girl at alam mo ba kung ano'ng malupit?" pagsegunda ni Serah sa sinasabi ni Feya.

"Ano?" tamad kong usisa at isinalansan ang mga aasikasuhin kong papeles.

"Isang empleyado ang girlfriend niya!" they both exclaimed with their low-pitched voice.

Awtomatiko kong nabitiwan ang mga hawak kong papel dahilan para bumagsak ang iba sa sahig. Gamit ang nangangatal kong kamay ay dali-dali ko 'tong pinulot.

"Ayy! Taray ng reaksyon 'te. Shookt na shookt lang?" panunuya ni Feya.

"Tingnan mo pati ikaw hindi makapaniwala ng husto," puna ni Serah.

Alanganin akong tumingin sa kanila at mariing napalunok.

"S-Sino raw?"

Magkasabay na nagkibit-balikat ang dalawa. Pare-pareho kaming napatingin sa unahan nang dumating ang nanay ni Achetbir kasama si Patriza. Naunang pumasok ang nanay niya na sinundan naman ng dalaga, bahagya pa n'yang pinasadahan ng tingin ang mga kasamahan kong empleyado at pasimpleng umirap bago tuluyang pumasok sa loob.

"Mukhang lumalabas ang tunay na ugali," pamumuna ni Serah kasabay ng kaniyang pag-irap.

"Nate-threaten ang ate mo," usal ni Feya at magkasabay na bumungisngis.

Ako naman ay nananatiling mabilis ang kabog ng dibdib dahil sa ibinalita nila sa 'kin.

Paano kumalat ang tungkol sa amin ni Achetbir?

Miss Mendoza, come here at the office. Now.

Mas lalo pa akong kinabahan dahil sa pagtawag niya sa 'kin.

What is he doing? Alam niya naman na kasama niya ang nanay at babaeng nali-link in sa kanya.

"Kakaiba rin talaga si Sir, ano? Biruin mo naiisyu na hindi pa rin nakakalimutang manermon ng tauhan," asar na wika ni Serah at bumalik sa kaniyang pwesto.

Naaawa akong tiningnan ni Feya. Marahan n'yang tinapik ang balikat ko 'tsaka pumunta sa kanyang lamesa. Napahinga ako nang malalim at ipinatas ang aking mga gamit. Tumayo pagkatapos at wala sa sariling naglakad patungo sa kaniyang opisina.

"Awww!" I groaned when I bumped into someone.

Mapapaupo pa sana ako kung hindi niya lang ako mabilis na nakabig.

"Are you okay, Miss?" tanong ng isang baritonong boses.

Iniangat ko ang paningin ko at nakita ang isang gwapong nilalang. Humiwalay agad ako sa kaniya at yumuko bilang paumanhin.

"Pasensya na. Hindi kita napansin." Yumuko ako bilang paghingi ng dispensa at saka nag-angat ng tingin.

He just smiled at me and nodded. "Do you know where's the CEO's office?" he asked then roamed his eyes.

Napangiwi ako dahil nasa likuran na niya lang ang kanyang hinahanap.

"Ahmm, behind your back Sir," I said and pointed at the back.

"Oh! My bad, hindi ko napansin. Salamat," sinsero niyang usal at pumasok sa loob.

Napahawak ako sa aking sintido dahil mukhang walang saysay ang pagiging sekretarya ko. Basta ko nalang siya pinapasok ng hindi ipinaaalam kay Achetbir. I just erase that thought in my head and knocked three times before I opened the door slowly.

Lahat sila ay natuon sa 'kin ang atensyon. Awtomatikong umangat ang kilay ng nanay ni Achetbir nang nakita ang imahe ko. Bilang paggalang ay yumuko ako saglit sa kanila 'tsaka tumingin kay Achetbir na seryosong nakatitig sa akin.

"Ano pong maipapaglingkod ko, Sir?" puno ng paggalang kong tanong kasabay ng pasimple kong pagsilip sa gilid kung saan naro'n ang lalaking nabunggo ko.

I felt him watching me intently as his arms were crossed on his chest.

"Why did you called her here, Achetbir?! We are having our family talk. It's not time to focused on work," inis na singhal ni Mrs.Villa Forca at matalim akong tiningnan.

Damn it! Naipit pa nga.

"Come here." He commanded.

Nag-aalangan man ay sinunod ko ang kanyang utos upang hindi mag-isip ng kung ano ang mga kasama namin sa silid. Natulos ako sa 'king kinatatayuan nang paglapit ko sa kanya ay nakita ko ang dalawang newspaper na nakapatong sa ibabaw ng kaniyang table. Doon ko palang lubos na naintindihan lahat ng nangyayari mula no'ng pumasok ako ng kumpanya.

Nakuhanan kami ng litrato.

Hindi man nakikita ang mukha ko ay hindi kataka-takang napakalaking balita talaga n'yon. Sa unang dyaryo ay naroon ang kuha kung saan papasok si Achetbir sa 'ming condo unit at katabi naman n'yon ang litrato ko na papasok din sa unit na pinasukan niya. Kung paano nila nalaman na empleyado niya ako ay 'yon ang hindi ko alam. Sa ikalawang dyaryo naman ay naroon ang malayong kuha kung saan kita ang anino namin na intimate sa isa't isa.

Fvck!

Nasisigurado kong kahapon lang kinuhanan 'to dahil kagabi lang naman kami ulit nagtalik sa may harapan ng glass wall ng bahay.

"Mom, meet Jandie Mendoza, my girlfriend. She's the only woman that I'll marry," seryosong sabi ni Achetbir na ikinapanghina ng tuhod ko.

What is he doing? Nasisiraan na ba siya?

Laglag pangang tumingin sa akin ang nanay niya pati na rin si Patriza. Nakita ko ang pagngitngit ni Mrs. Villa Forca ng kaniyang ngipin at mabilis na lumapit sa akin upang gawaran ako ng malakas na sampal.

"Mom!" Achetbir shouted as he pulled me onto his back.

Napahawak ako sa aking pisngi kasabay nang pamumuo ng luha sa mga mata ko.

"So you're the woman who's tainting my son's name. What do you want? Money?" she spat angrily.

"Mom, stop!" Achetbir shouted in anger, causing his mom to looked at him with disbelief.

"What? Seryoso ka ba talaga sa babaeng iyan, Achetbir?" nandidiring tanong niya habang nakaturo sa 'kin. "Isang hamak na sekretarya lamang siya. Ano nalang ang sasabihin ng iba nating mga kasosyo rito? Na wala kang taste at uto-uto sa isang empleyada mo?" pagdugtong niya.

Inaasahan ko nang marinig ang bagay na 'yon sa ibang tao sakaling malaman nila ang tungkol sa 'min ni Achetbir, ngunit hindi ko inaasahan na gano'n pala 'to kasakit kapag nagmula mismo sa magulang ng mahal mo. Nakagat ko ang ibaba kong labi upang mapigilan ang pagluha ko.

"Don't speak like that about her, Mom. Jandie and I truly loves each other. Stop being judgemental and let me clear it, I don't care what will they think about me," Achetbir defended and glanced at me softly.

"No! You should marry Patriza so this issue will disappear. Ipakita mo sa kanila na fake news lamang 'to dahil ang totoo ay si Patriza ang karelasyon mo," his mother rebuked.

"I will not fvcking do it!" Achetbir yelled.

"A-Achetbir," utal na pagtawag ko sa kanyang pangalan.

Matinding pagpipigil ang ginawa ko 'wag lamang tumulo ang luha ko sandaling nabaling muli sa 'kin ang kaniyang paningin. Masakit sa 'kin na nakikitang nagtatalo silang dalawa dahil lang sa akin. Mas nasasaktan ako dahil alam kong tama ang nanay niya na ikasisira ng kaniyang pangalan ang pagpupumilit sa aming relasyon.

"I think we need to break up," I said, making his jaw clenched.

"Stop this, Jandie. Kung iniisip mo ang tungkol sa issue mawawala rin 'yon paglipas ng panahon," he said and hold me gently on my arms.

Marahan akong umiling at lumunok upang matanggal ang nagbabarang hangin sa lalamunan ko. I averted my gaze because I can't take a look on his pleading eyes. Kusa namang napunta ang mata ko sa lalaking kasama namin sa silid. Umangat ng kaunti ang kaniyang kilay nang napansin ang paninitig ko.

An idea pop in my mind.

"Your mom's hunch was right, Achetbir. I am just using you for your money," I stated and then looked at him.

"Stop lying, babe, we both knew that it's not true. Huwag kang gumawa ng kasinungalingan para lang hiwalayan ako," seryosong sambit niya.

Pagak akong tumawa at lumayo sa kaniya. "But I am really telling the truth, Achetbir. Pineperahan lang kita at may iba akong karelasyon," diretyong sabi ko habang nakatingin sa kanya.

"See? Lumabas din ang tunay na kulay niya, anak. You don't deserve that woman," his mom butted in.

"Enough!" Achetbir shouted again.

Natahimik kaming lahat dahil bakas ang sobrang galit sa kanyang tono kasabay nang pandidilim ng kaniyang mata.

"I knew you are lying, Jandie. Why are you doing this?" puno ng hinanakit niyang tanong.

I laughed again and stared in his eyes.

I'm sorry, but this is for your own good.

"Let me show you then," I said and walk to the man who's kept watching us.

Walang akong emosyon na nakikita sa kanyang mata habang patungo ako sa pwesto niya. Mukhang naiintindihan n'ya ang gusto kong gawain base palang sa kanyang reaksyon. Muli akong lumingon kay Achetbir na mariing nakatitig sa akin nang nasa harapan na ako ng binata.

"He's the man that I am talking," I announced and pulled the man's nape for a kiss.

Awtomatikong humawak sa 'king bewang ang lalaki at tinugon ang halik na ibinibigay ko.

I am sorry, babe...

I love you.

Natigil kami sa 'ming ginagawa nang malakas na magbagsakan ang mga gamit ni Achetbir na nasa lamesa. His mom and Patriza shrieked because of his action. He looks livid as he breathe harshly.

"Leave..." He said coldly and stared at me. "Leave woman. We're done," he repeated.

"Let's go," sambit ng lalaki sa tabi ko at maingat akong hinawakan sa bewang bilang pagsuporta.

Hindi nakatakas sa 'kin ang pagtingin doon ni Achetbir kasabay ng muling pag-igting ng kaniyang panga. Tumindig ako ng tuwid sa kabila ng aking panghihina at yumuko bilang pagbibigay galang bago nagpaalalay sa 'king kasama sa paglabas.

As the we finally get out from his office and his door closed, my tears automatically run down to my cheeks as I lost my strength. Mabilis akong sinalo ng kasama ko at ikinulong sa kanyang dibdib ang aking mukha.

"Cry," he said simply that made my eyes burst into tears.

Wala na akong pakialam kung nakikita kami ng ibang empleyado. I just want to release all the pain that I am feeling as I remember how hurt his eyes was.

I am sorry, babe... I am sorry.