"Now your bringing your camera ha, bakit hindi ko yan nakita these past few days"
Pumasok ako sa school habang bitbit ang mga kailangan ko, kanya kanya kaming dala ng paper bag ng mga students para sa gagawin ngayon.Naamoy ko na ang amoy ng barbecue, mga tinda nila, at pag tingin ko sa left side in front of the speech lab ay may "animals for picture" only for 50 pesos. merong mga wild pets, ahas, may dog, bird, cats, fish, etc. takot pa naman ako sa ahas.The booth maybe will start afternoon or tomorrow?Ngumiti ako sa mga taong kakilala, pimansan minsan ay hihinto pag may magtatanong.I feel so light today, Tita Gwen, Dom's Mom sent me message of may problema ba daw or may gusto akong kailangan ay tawagan niya lang ako.Sinundo niya pa kasi yong papa ni Dom sa airport.I haven't received any text or calls both from my parents pero umaasa akong bigyan naman nila ako ng konting oras.Kumaway at sumigaw lang ako pag nakasalubong ang mga kabigan, naimpluwensyahan na talaga.Pumu
Nandito na kami sa sound sytem at umalis na din si Dominique dahil nandito naman si Kent. "Akin na yong usb niyo para sa talent portion. Tapos punta na kayo sa backstage dahil after 10 minutes magstastart na ang program" Binigay na namin ang aming usb kay Miss Lauron, ang naatasan sa sound system. The prize and the winner will be divided into two: The Miss and Mr. Little Intrams and the Mr. and Miss Highschool Intramurals. "Bakit natagalan ka?" Tanong ko kay Kent habang dinala niya ang mga bags at siya na din ang nagdala sa aking bag. Hindi ko na natignan kung nasaan sila Mommy at Daddy dahil nagmamadali kami pumunta sa sound system, my deduction pag late kasi. Nagpahuli kami dahil sa dami naming bitbit. Yong iba ay nasa backstage na rin para tignan ang mga kulang. The small left side is yon lang ang daan para papuntang backstage. Sumigaw ako sa gulat ng may batang lalaking tumakbo at nadapa sa
Do you recall when and what was the last time that your parents didn't know that they hurt you unintentionally ? I understand that I can't demand time and love from them, dati hindi ko naiintindihan yun, palagi akong umiiyak sa harapan nila na sana'y bigyan ako ng konting oras. I was so torn and lonely, after my father saw mom cheated on their room, they vanished without thinking sino ang magpapakain sa anak nila, paano na lang magigising ako nang madaling araw, sino ang magpapatahan sa akin?I was 7 that time, umalis silang dalawa na naiiwan akong mag-isa. Nakalimutan nilang may anak silang naiwan. Kaya noon makita ako ni Tita Gwen, Dominique's mom ay pinapasok ako sa bahay nila. Pagkaumaga, My mom and dad separately moved away without any trace, I was lucky that I met Tita Gwen, Tito Alfred- Dom's father and Dom at sila yung nag-alaga sa panahon na wala yung parents ko.After a week they came back like walang nangyari, parang walang nangyari, parang
"So, who's our winner for the Mr and Miss Intramurals?"Miss Jevy is the emcee for this program.Kanya kanya nilang sinigaw ang mga pangalan na gusto nila.I'm just here watching silently and painfully with my parents.My father shamelessly shouted the name of his child."The littler Mister and Miss Intramurals goes to Eddie Sanchez from grade 1 Lion and goes to Bridget Alarkin from grade 4 Patient"Bumuntong hininga ako habang tinatanaw ang masayang mukha ni daddy.And I feel like kasalanan ko pa na naging miserable yong buhay nila ot malungkot sila sa bahay dahil sa akin.May crown si Eddi, probably ito yong crown na nakita ko noong pumasok si daddy sa campus.Akala ko para sa akin yon...I thought I'll be the happiest woman and daughter here in the campus, na ipagmamayabang ko talaga, wala akong paki if matalo ako, sobra pa sa panalo na andito sila para icheer ako.Pero hindi, hindi pal
Paano nga ba magpatawad? Paano pag hindi pala humingi ng tawad. Will you forgive for your own mental health? and let them realize what they've done.It's hard to forgive and forget especially that the ones that hurt me bad ay yung magulang ko pa.Wala akong narinig na explanation nila at parang ayaw ko na rin marinig ang mga paliwanag nila ay total wala na ring magagawa, iniwan pa rin ako, abandoned, neglected at parang hindi kilala.Kahit mugto ang aking mata ay naisipan ko pa ring bumangon.I'm thankful that I cried for how many hours sa school ay baka hindi ako umiyak magmomok lang ako sa bahay mag-isa.And negative thoughts will console me.I took halfbath and rest in the bathtub for awhile at tuluyan na ring nakatulog at nagising lang pag alas onse ng gabi.I check for my teacher's replied. I was asking for days of rest since nanalo kami sa Mr. and Miss Intramurals, double win pa kasi kaming da
Kasabay ng pag-tila ng ulan ang luhang naubos na sa kakaiyak. Pinahiran ko ang luha ko habang nakatingin sa labas. Tumila na ang ulan, wala na ang kulog, nagsisimula ng tumahimik ang lugar at kahit paano naging unti-unti ng pumapayapa. Nakatayo ako habang ang kumot ay nasa katawan ko.Narinig kung nagring ang telepono ko na nasa higaan ko. Tumingin lang ako saglit pero inignora ko na iyon. Ni hindi ko kaayong tumingin sa telepono ko at basahin o sagutin ang tawag na iyon kahit kanino pa sa kanila. I just want to be alone and think myself first, baka hindi rin naman masama na unahin ang sarili ko.Dadating talaga tayo sa punto na hindi ka na nakakaramdam ng sakit at magiging manhid. Nakakatakot ding magmahal, nakakatakot ding masaktan, nakakatakot umasa at lalo anng nakakatakot mag-isa.Ayoko nang magmahal, ayoko nang maghintay
Naalimpungatan ako ng may biglang kumatok. Humikab ako at umupo. Hindi ko namalayan na napasarap ang tulog ko."Shit." I murmured ng naalala ang mga furnitures ko at baka nasa labas lang si Fredrick. At nang tumingin ako sa cellphone ko ay ni walang tawag na galing sa kanya at ang mas malala ala una na ng hapon at ilang oras din ang natulog ko. Tumakbo na ako ng biglang lumakas ang katok."I'm sorry nakatulog-Huminto ako ng nakitang hindi si Frederick ang taong nasa harapan. Nagulat ako nang nakita ang isang taong hindi ko inaasahan na mahahanap ako.."Surprise, right?"He said and smirk. Before I could close the door at parang nabasa ni D
Ilang oras lang ang hinintay ko at tinawagan ko agad si Dominique. Naghihintay lang ako habang nagpapalipas ng oras para antukin."Hmm... Should I go back? You sad?" S ambit sa kabilang linya. Sinagot agad ang tawag.He can be my lover but I can't be a lover. Ngumiti ako ng mapait. Sobrang martir lang kolung pipilitin ko siyang maging akin kung hanggang dito lang ang tingin niya sa akin.I think it's not acceptance is what making us and deciding from moving on but it was a clear answer to our assumption. Yung kahit tanggapin mo hindi ka parin makakamove on kasi hindi parin klaro ang lahat. At the confrontation and the last meeting me to my parents cleared everything at naiintindihan ko ang lahat at klaro na sa akin na hindi kami mabubuo at instead of hurting myself to fix what's could be fixed then I