Chapter 3

“Napadami yata ang lagay mo ng bulaklak na pampatulog. Kahit ano’ng gawin natin ay hindi sila nagigising,”ang tila may pag-aalalang sabi ni Matuk kay Iksum.

“Magigising din sila. May 30 minuto lang ang epekto ng bulaklak na pampatulog. Hmmm, mukha namang hindi sila mangangaso. Puro ganito lang ang nakita ko sa lalagyan nila,” inalog-alog ni Iksum ang mga chichiria at saka ipinasok ulit sa bag.

“Buhatin na lang natin para mailabas sila habang hindi pa sila nagigising,”binuhat ni Matuk si Seiri at tinignan ang mukha nito. Bumilis ang tibok ng puso niya pagkakita sa maamong mukha ng dalaga.

“O, akala ko ba nagmamadali tayo?”ang parang gulat na sabi ni Iksum na noo’y nakailang hakbang na ang layo habang pasan-pasan ang tulog na si Polly.

May bakas ng panghihinayang sa mukha ni Matuk. Ni hindi pa sila nagkakakilala ng magandang mortal ay kinakailangan na niya itong ilabas sa lugar ng mga engkantao. Pero kinakailangan nilang sundin ang batas ni Piros na walang sinumang mortal ang dapat makapasok sa lugar ng mga engkantao.

“Teka, may mali. Parang nakailang ulit na tayong bumalik sa lugar na ito,”ang nagtatakang sabi ni Iksum. Ibinaba niya ang pasan-pasang si Polly at saka tinanaw ang buong paligid.

“Tayo, higit kanino man, ang higit na nakakaalam ng mga lagusan. Baka naman nalilibang ka lang sa paglalakad?” ang sagot ni Matuk na karga pa din ang dalaga.

“Sino sa ating dalawa ang nalilibang? Ikaw itong panay nakatitig sa dalagang mortal na iyan. Ibaba mo muna kaya siya habang pinag-iisipan natin bakit para tayong paikot-ikot at naliligaw,”sinisipat ni Iksum ang kalangitan.

“Tatlumpung minuto lang ang epekto ng bulaklak na pampatulog pero palagay ko ay lampas na sila dito. Sigurado ka bang sapat na pampatulog lang ang nilagay mo sa bolang pula?”ang may pag-aalalang tanong ni Matuk.

Tumayo mula sa pagkakaupo si Iksum at saka sinuri ang dalawang mortal na mahimbing pa ring natutulog.

“Wala namang pangil. Hindi naman mga aswang. Nakapagtataka namang maligaw tayo sa sarili nating nasasakupan.”

“Kung hindi natin matunton ang lagusan palabas, mabuti pang umuwi muna tayo para na din sa ating kaligtasan. Baka isa itong patibong at marami silang nakaambang papasok. Mabuti pang masabi natin kay Piros bago mahuli ang lahat,”binuhat muli ni Matuk ang dalaga at nagsimula silang maglakad pauwi.

Kung naging mas mapagmasid lamang sila, makikita nila ang baligtad na T-shirt nila Polly at Seiri. Ito ang dahilan kung kaya’t nakontra at nabaligtad nila ang sitwasyon. Sa halip na sila ang maligaw, mismong mga engkantao ang nalito kung nasaan ba ang daan palabas.

Diniretso nila Matuk at Iksum sa kulungan ang dalawang mortal at saka nagpunta sa bahay ni Piros na kinikilalang pinuno ng mga engkantao.

“Nasaan ang mga mortal?” matalim na tingin ni Piros.

Nakakatakot ang malalim na boses ni Piros, sapat upang matahimik ang madaldal na si Iksum. Sa ganitong pagkakataon ay si Matuk ang humaharap kay Piros upang magpaliwanag.

“Naroon sila sa kulungang-hawla sa pinakamataas na puno. Sinuri na namin ang mga kagamitan nila at wala naman silang dalang anumang sandata. Palagay ko, naligaw lang talaga sila kaya nakapasok sila sa nasasakupan natin.”

Tumayo si Piros at tinitigan si Matuk ng mata sa mata.

“Sigurado kang walang kapabayaang nangyari kung kaya sila nakapasok?”

“Piros, maaga kaming nagpunta sa may pook-lagusan para magbantay. Maaari ninyong makita ang ilaw na nilagay namin sapagkat may labingwalong oras iyong magliliwanag.”

Tatango-tango si Piros. Madalas naman siyang maniwala kay Matuk na siyang napipisil niya bilang susunod sa mga yapak niya.

“Ang hindi ko lang maintindihan ay ito ang unang pagkakataon na naligaw kayo palabas ng ating nasasakupan. Ngunit naiintindihan ko ang desisyon ninyong huwag ituloy ang pagtunton sa lagusan palabas dahil mahina ang proteksyon natin sa mga panahong walang buwan. Maaari tayong mapasok ng ibang nilalang para magnakaw o maminsala,”seryosong sambit ni Piros.

“Nakapagtataka din na matagal ang epekto sa kanila ng bulaklak na pampatulog. Sapat naman ang tinimpla ni Iksum para makatulog sila ng tatlumpung minuto,”may himig ng pag-aalala sa boses ni Matuk.

“Hayaan ninyo silang makapagpahinga. Kung mga mortal silang naliligaw, malamang ay pagod na pagod ang katawan nila sa paglalakad. Bumalik na kayo sa punong pinagbabantayan ninyo. Hindi naman makakakawala ang mga mortal sa kulungang-hawla,”iyon lamang at tumalikod na si Piros para tapusin ang pakikipag-usap sa kanila.

Samantala, sa kulungang-hawla, halos sabay na nagising sila Polly at Seiri.

“Good morning, ang lalim ng tulog ko, parang ang energetic ko tuloy ngayon,”pagbati ni Seiri kay Polly.

Tumayo si Seiri mula sa pagkakahiga sa malambot na higaan.

“Nagpa-upgrade ka ba ng unit natin? Bakit dito tayo natulog?”tanong ni Polly.

Dun lang nila napansin na wala sila sa kwarto ng hotel na tinutuluyan. Malabo pa ang memorya nila sa kung ano ang nangyari kahapon. Ang huling natatandaan nila ay ang pagrereklamo ni Seiri sa receptionist na mainit ang aircon ng kuwarto nila at nagtatanong kung saang kwarto sila pwedeng ilipat.

“Parang nahihilo ako, Polly.”

“Girl, mukhang lumilindol eh.”

“Ano’ng oras na ba?”

“6AM.”

“6 AM? Sure ka? Bakit parang ang dilim-dilim pa? “

Inip na inip sila sa parang napakabagal na takbo nang oras. Sa unang silip ng liwanag, sabay silang dumungaw sa animo’y rehas at napasigaw sila dahil napakataas ng pagkakapwesto ng kwarto nila. Tila nakabitin din ang pabilog na kwarto dahil sa bawat galaw nila ay dumuduyan ito. Sigaw sila nang sigaw pero mga kakaibang huni ng ibon ang nadidinig nilang sumasagot.

“Ang sabi ko sa kanila, magpapalit lang tayo nang room dahil mahina ang aircon. Hindi ko sinabing ilagay tayo sa pinakapreskong kwarto! Ano ba ‘tong kwarto na ‘to! Huhuhu!”magkahalong inis at dismayang sabi ni Seiri.

Gumalaw ang kulungang-hawla at may nagbukas ng parang kisame nito. Bumagsak ang baging sa sahig at pagkuwan ay dalawang lalaking pareho ang kasuotan ang bumaba mula dito.

“Here they come, Seiri. Yan, pagalitan mo sila!” nakapamewang na sabi ni Polly.

“Excuse me, room service?” tanong ni Seiri.

Nagkatinginan sila Matuk at Iksum.

“Nagpunta kami dito para sunduin kayo,”sagot ni Iksum.

“Okay, thank you. Ihahanda lang namin ang gamit namin,”saka tinipon ni Polly at Seiri ang backpack.

“Ready na kami, asan ang pinto?” tanong ni Polly.

“Talagang walang pinto ang kulungang-hawla. Kung gusto ninyong makalabas, gamitin ninyo ang baging na ito paakyat at saka namin ituturo kung paano kayo makakababa sa lupa,”seryosong sabi ni Matuk.

Sila Polly at Seiri naman ang nagkatinginan.

“Okay, okay. Parusa ito sa pag-iinarte ko kahapon. Sige, paano ba gamitin ang baging na yan? nakatingalang sabi ni Seiri.

Mabilis namang umakyat si Iksum at gamit ang lakas ng mga bisig ay naiangat ang katawan paakyat. Pigil na pigil ang tawa ni Polly at Seiri sa pag-aakalang prank lang ang lahat.

“Oy, in all fairness, ang ganda ng brown uniform ninyo, ha. Yung all-blue ninyo kasing gamit kahapon, ang chaka sa totoo lang,”panunukso ni Polly kay Matuk.

“Ikaw na ang susunod na aakyat. Pagkatapos niya, ikaw naman. Mahuhuli ako,”ang sabi ni Matuk.

“Tumabi muna kayo dahil may ilalaglag na hagdanan si Iksum.”

Mula sa tuktok ng kulungang-hawla ay naghagis ng hagdan na gawa sa baging si Iksum. Naunang umakyat si Polly, kasunod si Seiri at panghuli si Matuk. Pagkarating nila sa pinakatuktok ng kulungang-hawla ay nakumpirma nilang nasa taas sila ng isang mataas at malaking puno. Nanghina sa pagkakalula si Seiri. Dahil si Matuk ang pinakamalapit sa kanya, napayakap siya dito sa takot. Niyakap din siya ni Matuk kahit may pagkagulat ito dahil hindi basta yumayakap ang isang engkantao sa kapwa engkantao liban na lamang kung nasa matinding panganib ang buhay nila. Habang bumababa sila Iksum at Polly gamit ang malalaking baging, nakapasan naman si Seiri sa likod ni Matuk para bumaba. Nakapikit ang dalaga at halos hindi humihinga sa takot. Nakasandal ang ulo nito sa likod ni Matuk.

“Go girl! Wag ka lang didilat, malapit na kayo. What an adventure!” ang clueless pa ring tugon ni Polly.

Sa wakas ay nakababa na din sila Matuk at Seiri. Napasalampak ito sa lupa dahil sa panghihina. Inalalayan naman siya ni Polly at minasahe ang ulo. Sa di kalayuan ay nag-uusap si Matuk at Iksum.

“Parang ayoko ng tuklasin ang pinanggalingan nating mortal. Mahihinang nilalang pala yan, “pabirong sabi ni Iksum kay Matuk.

Hindi kumibo si Matuk, malalim ang iniisip. Ginulat siya ni Iksum.

“Iniisip ko lang kung dapat ba pa ba nating dalhin kila Piros ang mga mortal o pabayaan na lang nating makaalis. Ayoko silang magtagal dito,” sumulyap si Matuk sa direksyon ni Seiri.

“Alalahanin mong ganyan nga ang gusto nating mangyari kagabi pero paikot-ikot lang tayo at hindi makalabas ng kagubatan. Nasa isip ko na mga kalahating-aswang itong dalawa na ito, eh,” pabiro pa ding tugon ni Iksum.

“Ano ka ba? Walang aswang na manghihina sa pagbaba sa mataas na puno. Saka hindi mo ba naiisip na wala sa loob nila na nasa daigdig sila ng mga engkantao? Habang hindi pa nila naiisip na kakaiba ang lugar na ito, mainam yatang ibalik na lang natin sila,”may malasakit sa boses ni Matuk.

“Excuse me. May mineral water kayong dala? Nanghihina si Seiri eh,”tanong ni Polly.

Nagkatinginan sila Iksum at Matuk.

“Ano’ng mineral water?” halos sabay nilang tanong.

“Ah, Absolute ang brand na gusto niya. Pero any brand will do kung wala ‘yon. Kelangan ko lang painumin ng tubig nang mahimasmasan,”kumpas ni Polly.

“May dala akong tubig dito. Hindi ko pa naiinom. Kanya na ito,” iniabot ni Matuk ang lalagyang gawa sa buho. Napatingin naman si Polly pero nagpasalamat pa din.

“Girl, wala sila ng brand mo. Ito na lang inumin mo. Ganito yata talaga sa resort na ‘to,” sabi ni Polly habang inaalis ang takip ng buho.

“Polly...sorry talaga sa trouble na ginawa ko. I should have used my brain kesa iniyak-iyakan ko ang break-up namin ni Gabby,” naiiyak na sabi ni Seiri.

“Sssh...sssh, baby girl. Okay lang. I love this adventure. Saka ang gugwapo ng mga resort staff,” kinikilig na sagot ni Polly.

Natigilan silang lahat sa tunog ng isang musika.

“Nagtatawag na si Piros. Kailangan na natin silang dalhin sa kanya,”sabi ni Iksum.

Mabibigat ang mga paang lumakad ni Matuk patungo sa magkaibigan. Nag-aaalala siya sa sasabihin o gagawin ni Piros. Kung bakit hindi nila matunton ang lagusan palabas ay isang malaking palaisipan na kailangan niyang sagutin kay Piros.