CHAPTER 2: GETTING TO KNOW EACH OTHER

Every weekend ay umuuwi si Ashy sa bahay nila dahil yun ang isang request ng parents niya sa kanya na once a week dapat umuwi siya. Kaya bumabalik na lang siya ng boarding nila tuwing Sunday afternoon dahil may pasok nga siya ng Lunes maaga. Ganun lagi ang routine niya.

"Ashy, bakit ang tagal mo nman, kanina pa kmi naghihintay sayo," reklamo ni Jem habang nasa sala at naghihintay.

"Bakit anong meron?" Tanong niya rito na parang may lakad sila.

"Ehh, napagkasunduan kasi namin kahapon na picnic tayo ngaun. Dika kasi makontak kahapon ehh."

"Wala kasing signal kahapon sa bahay," sagot niya rito 

"Ohh! Siya sige na ayusin mo na yang mga dala mo magbihis kana at sunod na tayo sa kanila sa dagat," pagmamadali nito sa kanya.

Malapit lang ang dagat sa boarding nila. Ilang minutong lakad lang at nasa dagat kana, kya madali lang sa kanila ang magkaroon ng ganung mga bonding moments.

" Ohh ang aga ngaun ni Storm ahh. Akala ko ba Monday pa yan pupunta rito?" Tanong niya nang matanaw niya si Storm sa tubig.

"Ahh oo sna, kaso nakumbinsi namin siya kahapon na ngaun na magpunta kasi nga magpipicnic tayo."

"Ganun ba?" Sabi sabay upo sa buhangin.

"Ehh anong gingwa mo diyan halika na ligo na tayo," yaya sa kanya ni Jem.

"Mamaya na pahinga na muna ako pagod pa ako sa biyahe ehh. "

"Ohh sige sunod ka ha?" 

Tumango lang siya..

"Ohh Jem anong nangyari dun sa kasama mo bakit di siya magpunta rito?" Tanong ni Mark kay Jem.

" Pahinga daw muna siya kararating kasi niya minadali ko lang, " sabi naman ni Jem sabay sisid.

"Samamahan ko nalang muna," paalam ni Storm.

Pinuntahan nga niya si Ashy..

"Alam niyo yang dalawang yan ma-dedevelop din mga yan, konting push pa. " sabi ni Weng.

"Loko-loko talaga kayo, malalaman nalang natin kung kaya ba siya ni Storm." hamon naman ni Mark.

"Oo basta asarin lang natin sila ng asarin, bibigay din ang mga yan." Sabat naman ni Jem na nakainom na yata ng tubig.

"Ohh bakit nakaupo ka lang diyan? Bakit dika maligo? Takot ka sa dagat noh??" Pagbibiro niya rito, sabay upo sa tabi niya habang inaabot nito ang pagkain.

"Hindi ahh! Dito na muna ako may araw pa ehh baka masira lang balat ko," pagbibiro niya rito sabay tawa.

"Saang banda?" Sagot naman niya rito.

"Sa kili-kili, " sagot niya sabay tawa ng malakas. Ni hindi niya namalayan na nakatitig pala ito sa kanya na parang nuon lang nakakita ng babaeng malakas tumawa..

"Bakit ganyan ka makatingin? May dumi ba ako sa mukha?" Tanong niya rito sabay punas sa mukha niya.

" Wala nagulat lang ako malakas ka pala talga tumawa, walang ka-keme keme sa sarili."

"Oo naman. Ganun talaga ako kapag komportable ako sa taong kasama ko, yung walang arte. I can be myself no limitations ganun." 

"So komportable ka sakin?" Tanong nito na hindi parin ina-alis ang tingin sa kanya.

"Oo nman sa inyong lahat komportable ako. Diba siyempre magka-kasama tayo sa i-isang bahay kya dpat nman talaga na comfortable tayo sa isa't-isa.

"Okay," sagot nito sabay tingin na sa dagat.

Aminin man niya sa sarili niya o hindi nakaramdam siya ng pagkailang habang tinititigan siya nito. Parang may ibang ibig sabihin ang mag titig niya na hindi naman dating ganun. Sa kabilang bahagi ng utak niya nakaramdam siya ng tuwa, tuwa nga lang ba? Ohh may kasamang kilig?

Nang matpos na silang maligo ay agad na silang umuwi. Nagtaka siya bakit ang tahimik ng lahat parang walang gustong magsimula ng asaran.

Pagdating sa boarding nila..

"Dito ka nalang muna mag-igib lang ako ng panligo.." sabi sa kanya ni Storm na ikina-gulat niya. Dalawa lang kasi ang liguan sa boarding nila. Isa sa babae isa sa lalake.

"Hindi na Storm kaya ko namn ehh, antayin ko nalang matapos sina Jem at Weng ako na susunod, " sabi nito kay Storm"

"Dun kna muna sa cr nmin sinabi ko na kay Mark na mahuhuli na kami kesa naman nakababad ka diyan," sagot nito at nag-igib na nga siya. Bigla itong naging seryoso na parang nag-iba ang ihip nga hangin. Napapaisip tuloy siya kung may nasabi ba siya rito na ikina-inis niya, pero ang bait namang naiinis bito ipag-iigib pa siya ng panligo niya. Nagtataka talaga siya.

"Huy....! Ashy..." kinalabit siya ni Jem habang naghuhugas siya ng plato. Natapos silang kumain na walang imikan, lahat tahimik kaya nakaka-panibago lang.

"Bakit?" Patay malisya namang tanong niya rito.

"Ano yun?" tanong nito sakanya.

"Anong ano yun?" Balik niya ang tanong rito.

"Bakit ka inigiban ng tubig kanina ni Storm? Tska ang tahimik dito prang walang tao, dika ba nagtataka.?"

"Ewan ko nga ehh ako din nagulat, ano kayang nangyari bakit biglang naging ganun yun?"

"Lahhh! Baka may nasabi kang awkward," sabi nito.

"Wala ahh, paguwi natin ganun na siya ehh," depensa naman nito. 

"Hmmm lahh. Baka in-lababo na sayo hindi lang maamin," bulong nito habang pigil ang pag-tawa.

"Gaga! Dun kana nga istorbo ka naghuhugas pa ako." Taboy nito skanya..

"Bro, ang tahimik mo ahh. Kanina pa yan ahh," tinapik siya ni Mark sa likod habang nakaupo sa kama nila.

"Napagod lang siguro bro, okay lang ako."

"Inlove ka na noh? Aminin mo na kilala kita bro. Mula ulo hanggang kuko kilala kita, maingay kang tao, tumatahimik ka lang ng ganyan pag tinatamaan ka sa isang babae." prangkang sabi sa kanya ni Mark. Sa lahat kasi ng kaibigan niya ito yung mas nakaka-kilala sa kanya.

"Diko alam bro. Bigla ko nalang naramdaman, kaninang mag-kausap kami habang nakatingin ako sa kanya parang nag-iba ikot ng mundo ko." pag amin niya.

"Pero di mo maamin sa sarili mo at alam mong hindi pwede," sagot ni Mark.

"Sa atin nalang muna to bro. Bahala na kung saan ako dalhin ng nararamdaman ko. Malay natin napagod lang din ako kaya ganito," pagdadahilan niya 

"Sige bro pero pag-isipan mong mabuti," paalala sa kanya ni Mark.

Habang nakahiga  hindi niya alam kung tama ba. Kanina habang tumatawa ng malakas si Ashy dun niya nakita yung clase ng babaeng matagal na niyang pinapangarap. Yung simpleng tawa lang, hindi niya inakala na yun pala ang biglang magpapabago ng nararamdaman niya, at habang nakatitig siya rito may kung anong bahagi ng puso niya ang natuwa. Paano niya ito pipigilan kung lahat ng nakapaligid kanya ay siya ang tinuturo?

Maatim ba ng puso niya ang makasakit ng iba para lang masunod ang sinasabi ng puso niya?