Chapter 2.2

"I still love you too Dylan but I can't dahil sa nakita ko na kababuyan niyo ni Felicity hindi ko kayang sumugal ulit," I bowed down. Naramdaman ko ang pagkirot ng puso ko dahil naalala ko ang mga pangyayari noon. 

"At least you said you still love me baby. Go take a bath first may ipapakita ako sayo mamaya," aniya at tumango ako. Nawala nga ang kaba ko kanina pero sakit naman ang pumalit.

I choose pajama and grab one boxer and an oversized shirt since wala akong bra na suot. Itong mayora outfit ko yung tube walang bra kasi nga padded na yung top na ginamit ko. 

"Dibale maliit ka lang naman" sabi ko sa sarili ko at tinignan sina susie at susan. Lumabas ako at dumiretso sa cr para maligo.

Malamig ang dumadaloy na tubig sa katawan ko pero hindi ko 'yon ininda. A tear fall on my cheeks dahil sa nangyari kanina. Kung mahal niya ako bakit niya gagawin ang ikakasakit at ikakasira ng relasyon namin? 

Inenjoy ko ang pagligo ko sa cr para maging mabango ulit ako. But then I realized that hindi pala ako nakakuha ng towel. The heck? No choice alangan naman na nakahubad akong lalabas.

"Dylan!" I shouted but it seemed he didn't hear it.

"Dylaaannn!" I once again shouted and that made my throat itch. 

"Why?" he shouted back "Are you okay?" pasigaw niyang tanong. 

"Yeahhh I'm okay but can you please give me a towel?" I shouted back. Natatangahan ako sa sarili ko dahil sa lahat ng makakalimutan ko towel pa talaga?

"Sige kukuha lang ako," sabi niya at hinintay ko siya maya maya pa ay narinig kong bumukas ang pinto ng cr.

"Iwan ko na lang dito sa may sink yung towel," sabi niya. 

"Okay go out na nilalamig na ako", I said. I heard the door close kaya lumabas na ako at kinuha ang towel ko. I dressed up and about to go out pero narinig ko na sumisigaw si Dylan.

"Leave Felicity, I don't want to see your face!" alam kong galit na si Dylan. Halos mabaliw ako noon Felicity ng maabutan ko kayo. Ngayon ikaw naman ang mababaliw. 

Mabilis akong lumabas sa cr at nakita nila ako. I saw how Felicity was shocked. Very good Felicity magulat ka. 

"Anong ginagawa ng babaeng yan dito baby?" I sweetly said to Dylan. Kita ko ang pagkabigla nila Dylan at Felicity. Deja vu huh? Ngumisi ako para magalit ng lalo si Felicity. 

"What? Dylan? Seriously?" Felicity turned her eyes on me kaya 

"Yes Felicity he's fucking serious. Gusto ko nga na i-share sayo nangyari sa amin kagabi eh" I said teasingly. Dylan also grabbed my waist. Sinasakyan niya ako sa mga sinasabi ko at ginagawa ko para kay Felicity. That made me smile more.

"We make love actually masakit pa nga eh" I smirked and give Dylan a kiss on his cheek. Hinawakan ko din ang dibdib ni Dylan at marahan ko 'yon na hinahaplos. Bumaling ako kay Felicity at nakita ko kung gaano siya namula. 

"Akin lang si Dylan," sigaw ni Felicity at akmang susugurin niya ako pero Dylan cover me and face Felicity. 

"Walang sayo," singit ko pa sa likod at nakita ko ang pagdidilim ng mukha niya. Sinubukan niya akong abutin pero hinaharangan siya ni Dylan. I teasingly smiled at her. You can see how she's angry with me because of her face.

Kinaladkad ni Dylan si Felicity palabas at tumawag pa siya ng guards. Bumukas uli ang pinto at nakita ko si Dylan na nakangiti. Ang ngiti ko kanina ay nawala na dahil wala naman na si Felicity. 

"Baby?" he said and smiled. 

"Nah gusto ko lang siyang makita na nagagalit at naasar," sabi ko at inabot yung paper bag na 

may lamang box. 

"Deja vu right? gumanti lang ako," I coldly said. I heard him sigh in frustration. 

"Here watch that" aniya at inabot sa akin ang cellphone niya. Agad ko naman iyong tinignan at nakita ko ang condk niya noon. It's a CCTV footage in his room. 

Nakita ko si Dwayne bitbit si Dylan at inihiga sa kama. Hours has past at nagiiba lang si Dylan ng pwesto ng pagkakatulog. When the time wents to 3 am nakita kong pumasok si Felicity sa loob ng kwarto ni Dylan. May kinuha siyang lipstick sa bag niya at naglipstick siya. Hinubaran niya si Dylan ng pangitaas at hinalikan ang leeg nito at iba pang parte ng katawan niya. Sunod siya naman ang naghubad ng pangitaas na damit at kinumutan niya ang sarili niya. 

I can't watch the video anymore. I feel so empty. Hinayaan ko ang sarili ko na mabulok sa loob ng kwarto ko hanggang sa makagraduate ako dahil iyon sa nangyari. I realized all my bad decisions, ang hindi pagkinig sa mga explanations ni Dylan, ang pagmumukmok sa kwarto, at ang paninisi kay Dylan. All this time akala ko may nangyari sa kanila pero wala pala. 

I suddenly feel tears on my cheeks. Yinakap ko ang sarili ko at umiyak. I feel so lost and empty. Why didn't I listen to his explanations? 

"It's okay baby at least napatunayan ko na sayo na walang nangyari okay? calm down," malambing na sabi sa akin ni Dylan. 

"I-I'm sorry," my voice cracked and shaking because of my tears.

"It's okay baby," he said in a calm tone. 

"Tignan mo to," inabot niya sa akin yung paper bag na may box. Tinignan ko iyon dahil sa kuryosidad na bumabalot sa isipan ko kanina pa. 

"That was our memory box right? Pero nilagyan ko yan ng mga letters every 20th of the month. Sa limang taon na hindi ka nakita napakasakit pero tiniis ko. I wrote a letter and put them in that box," in-open ko yung box at nakita ko ang mga luma naming pictures noong kami pa. I also saw our first ever couple bracelets. Nakita ko din ang sinasabi niyang letters na ginawa niya. 

"I never love a girl like you baby so please trust me this time," aniya pa. Pinahid ko ang mga luha na dumadaloy sa pisngi ko pero hindi pa din ako tumigil sa pag-iyak.

"Nang makita ko ang resume mo I called Pat to call you for the interview, hindi ko pa natitignan ang resume mo pero tatanggapin kita, for me to have the opportunity to talk to you again and explain everything at para na rin mapanood mo yan para maniwala ka sa akin na walang nangyari sa amin ni Felicity," I cried and hug him. I feel his hands caressing my back. 

"I'm sorry kung sana nakinig man lang ako sayo noon edi sana tayo pa rin ngayon, sana hindi ako nabulok sa kwarto ko at grumaduate ng dahil sa online class. I'm really sorry Dylan," I burst into tears I can't even speak more. Humihikbi na din ako dahil sa pag-iyak ko. 

"I tried to visit you when that happened pero binawalan ako ng guard. Dwayne also tried to enter para mapanunood mo tong footage pero pati siya sumuko, araw-araw akong pumupunta noon sa apartment mo pero bigo akong makapasok," he said while caressing my back and it calms me. 

"You know what when we graduated in college pagkatapos na pagkatapos ng graduation iniluwas ako nila Mommy dito to manage this company and she also said that maybe makakalimutan kita dahil sa busy ko. Akala ko din pero araw araw pa rin kitang iniisip. That memory box is at my side always whenever I missing you," he murmured. Kumalas siya sa pagkakayakap at tinitigan ako. Hindi ko kayang hindi maiyak sa mga sinasabi niya sa akin. 

"You're still my baby," he smiled and kiss my forehead. Tinuyo ko ang mga luha sa pisngi ko tsaka ko siya sinapak. 

"Bwisit ka!" I hissed. Tatayo na sana ako pero bigla niya akong hinablot at tinakpan ang ilong kong may panyo. What is he doing? I suddenly felt dizziness after a minute. Unti unti akong nanghina dahil sa pinaamoy niya.

"I'm sorry Sam if I need to do this," he murmured that was the last thing I heard. Nawalan na ako ng malay pagkatapos.