Share
Chapter 3
Nagtagal kami sa pagku-kwentuhan. I also suggested to him that we should sit on the grass. Hindi rin naman kasi kalakihan ang bench, maa kumportable kung sa damo kamj uupo. Nabanggit ko rin sa kaniya na marunong akong tumugtug ng guitara. Kung bakit ako tumigil nang ilang taon, pero naka-move on na raw ako kaya pinipilit niya akong tumutug.
Inirapan ko siya at tumango. “Sige na nga. Ang kulit mo.”
Ngumiti siya sa akin. “Sus, papayag rin pala. Pinahirapan mo pa ako,” sabi niya.
Hindi na ako umimik. Kinalabit ko ang string ng guitara at pumikit.
'Di ba nga ito ang 'yong gusto?Oh, ito'y lilisan na akoMga alaala'y ibabaonKalakip ang tamis ng kahapon
Mga gabing 'di namamalayang oras ay lumilipadMga sandaling lumalayag kung sa'n man tayo mapadpadBawat kilig na nadarama sa tuwing hawak ang iyong kamayIto'y maling akala, isang malaking sablay<
Kaugnay na kabanata
Melancholic Hearts Chapter 4
I saw them both went outside. I breathed deeply and turned my head to Von who’s now eating chicken nuggets. It seems like nothing happened. I stared at him and he eventually noticed that. “Why are you staring me like that?” he asked.Inirapan ko siya at kunot-noong tiningnan. “May sinabi kasi ‘yong babae kanina. Ano nga ulit pangalan n’on?” tanong ko.“She’s Ella,” she shortly respond.“That’s all?” I asked him.He took a deep breath and sadly smiled at me. “I used to like her before. She is the kind of girl that I want to be with. I thought she’s a friend. I thought she was genuine towards me back then, but I was wrong. She just made fun of me after I confessed.”Nakita ko luha sa gilid ng mga tama niya. Mapula rin ang kanyang mata. Hindi ako sanay ma umiiyak siya. Tawa lang kas
Melancholic Hearts Chapter 5
I heard someone’s calling me outside. I stretched my body and rubbed my eyes. “Ate Bell?” It’s Rein, I know her voice. I stood up and fixed my bed. “Wait lang. A-ayusin ko lang muna higaan ko,” sagot ko sa kaniya. Tumahimik siya kaya dinalian ko ang pag-ayos ng higaan ko. Then I opened the door and smiled at her. “Oh? Bakit? Magbi-breakfast na ba? Kagigising ko lang, e.”Nginitian niya ako at pumasok siya sa loob ng kwarto ko. Hindi naman niya talaga ako pinupuntahan, ako iyong pumupunta sa kwarto niya para asarin siya. Pumupunta lang siya kapag may problema siya at gusto ng advice. Pagod pa naman ako dahil kahapon. Basang-basa kami sa ulan ni Von. Takbo rin kami nang takbo noon. Umupo ako sa tabi niya.“May problema ka ba? Ano kailangan mo?” tanong ko sa kaniya. Nakangiti lang siya sa akin kaya siguro hindi problema sasabihin niya. Hindi ko pa naman siya kinamusta kahapon. Napagod
Melancholic Hearts Chapter 1
Graduation ni Rein noong nakaraang araw kaya napagdesisyonan niyang magbakasyon. Kahapon lang kami nakarating dito. Nakapapagod maglakad-lakad kahapon pagkatapos nang b’yahe, malayo-layo rin kasi kaya tulog ako buong araw. Hindi naman sana ako sasama rito, e, kaso pinilit ako ni Rein. She wants to have a vacation here. Malayo raw sa polusyon at kasi ring maraming nakapaligid na mga puno. Rein wants, Rein gets. Paborito rin naman kasi siya ni Mom and Dad. Matalino, e. Maganda rin. Hinding-hindi ko mapapantayan. Hindi ko rin naman gustong mapatayan siya. I love Rein more than anything.We’re having a breakfast. Katabi ko si Rein at nasa harapan naman namin si Mommy. Nasa gilid ni Rein si Dad nagbabasa ng d’yaryo. “Ano’ng nangyari sa ‘yo, Bel? Ba’t ang liit ng grades mo?” biglang tanong sa akin ni Mom.I stopped eating my bacon and faced her. “Nahirapan po kasi ako. But I’ll try my bes
Melancholic Hearts Chapter 2
I have no plans going out today. I’ve decided to annoy my youger sister She’s reading for sure. Pagkatapos naming mag-breakfast nakita ko siyang papunta sa kwarto niya kaya naglakad ako papunta ron. Nalala ko si Von, iyong mga sinabi niya sa akin. Napakadaldal niya. Actually naawa rin ako sa kaniya. Nakayanan niya pa ring pumasok sa school kahit binu-bully na siya. Napakabuti niya pa namang tao.Nang nakarating na ako sa harap ng kwarto ni Rein, kumatok na ako. “Rein? Pwede pumasok?” mahinahon kong saad.“Yup. Hindi naman ‘yan naka-lock,” sagot niya.Binuksan ko na at naglakad papasok. Deretso ako sa malambot niyang kama. Nasa gilid ng kama niya ang malaking bintana. Nakabukas ito kaya makikita mo pagsikat ng araw. May maliit ding ‘mesa sa kama niya. May bookshelf siya sa kaniyang kwarto roon sa bahay namin. Maraming mga libro, kumpara rito, wala, isa lang ang nakikita kong libro at iyon
Pinakabagong kabanata
