Chapter 4

“Oh! Babe, nasaan ka na? Nandito na ako sa restaurant,” sabi ni Martin.

“Malapit na ako babe, tiyaka nga pala kasama ko sina Clem at Nico,” sagot ko.

“Ah oo sige, papatayin ko na’to nakita ko na kayo.” Kumaway siya sa akin habang papasok ako ng restaurant.

“Naghintay ka ba ng matagal?” hiyang tanong ko.

“Hindi naman,” sagot niya.

Ngumiti lang ako sa kaniya, nag-oorder na kami ng mga gusto naming dish at yes, treat ng bebe ko! 

“Hmm, aaminin mo na ba ang relasyon n’yo mamaya sa parents mo, Maxine?” tanong ni Nicolai.

“Yes, kinakabahan na nga ako eh,” sagot ko. 

“Sana tanggapin nila si Martin,” dugtong ko sabay hawak sa kamay ni Martin.

Nai-serve na ang aming mga in-order na pagkain at inunahan na ni Clem ang pagkuha. 

“Hope all,” sabi ni Clementine habang nginunguya ang pagkain. 

Nagtawanan kaming lahat dahil sa alam namin na si Clems ang mahuhuling mag-asawa sa aming tatlo, o baka hindi na siya mag-asawa. Hahahaha!

Natapos na kaming kumain at papunta na kami sa university. Since 10 pa naman ang pasok namin, tumambay na muna kami sa student lounge para magkwentuhan dahil 9:30 pa lang naman.

“Ang tatag n’yo, buti umabot kayo ng two years. Puro away pa naman kayo, paano pa kaya kong sasabihin n’yo na ‘yan sa parents mo. Sana hindi na kayo mag-away ulit,” sabi ni Clementine.

“Oo nga, strict pa naman parents mo, Maxine,” dugtong ni Nicolai sa sinabi ni Clementine.

“Wish us luck,” sagot ko kila Clementine at Nicolai.

“Babe, mauna na kayo ni Clementine at magpapasama lang ako kay Nicolai sa canteen. Bibili kasi ako ng milktea habang naghihintay,” sabi ko kay Martin.

“Okay sige babe, ingat ka. Goodbye, I love you,” sagot niya at agad akong hinalikan sa labi upang magpaalam.

Nagpunta na kami ni Nicolai sa canteen at nag-order na ako ng milktea for two. Nakakahiya namang magpasama ako at hindi ko ililibre 'yong isa. Dalawang winter melon ang pinili kong flavor at nagsimula nang gawin ni ate na nagtitinda ng milktea. Habang naghihintay kami ni Nicolai ay nagkwentuhan na muna kami. 

“Ikaw! Kailan ka ba magkakaro’n ng girlfriend?” tanong ko kay Nicolai.

“Hahaha! Hindi ko rin alam, wala pa akong balak dahil hinihintay ko pa ‘yong long time crush ko!” pagmamayabang niya sa long time crush niya. 

“At sino ‘yan aber! Hindi ka nagsasabi sa amin ni Clementine! Ipakilala mo naman sa amin,” 

Tinawanan lang ako ng magaling na Nicolai.

Well, hindi naman ako ganoon ka-curious para kulitin si Nicolai. Dahil may kaniya-kaniya naman tayong privacy. Pero sana ‘yong ‘long time crush’ niya ay makita naman siya bilang lalaki.

Natapos nang gawin ni ate ang milktea namin at umalis na kami. Papunta na kami sa room namin ni Nicolai at dahil medyo malayo ang canteen sa room namin eh, nag-usap kami habang naglalakad kami.

“Nicolai, pagtapos mo mag-aral, ano na ang gagawin mo?” tanong ko kay Nicolai.

“Hmm, gusto kong maging intern sa company niyo, since ikaw na ang magiging CEO no’n,” seryosong sagot ni Nicolai.

“Ah, so susundan mo ako? Kahit sa—” napadapa ako ng wala sa oras. Dahil may bumangga sa akin, hindi niya ata kilala kong sino ang binangga niya!

Agad naman akong tinulungan ni Nicolai tumayo mula sa aking pagkakabagsak.

“What a waste! Bakit hindi ka tumitingin sa dinadaanan mo?!” naiinis kong tanong at tiningnan ang nakabunggo sa akin dahil narumihan ang aking uniform. 

Nagulat ako sa aking nakita dahil isa itong Professor.

“What I mean is it’s m—” 

“Look what have you done, Miss?” galit na sabi ng Professor.

“Patay!” bulong sa akin ni Nicolai.

Hindi lang pala nagkalat sa damit ko ‘yong milktea na binili namin, kong hindi natapunan din ‘yong Professor. 

“I’m sorry Sir, It’s my fault. Let me get washed your polo Sir,” oo na! Aakuin ko na ‘yong kasalanan mo! Para lang hindi ka mapahiya sa campus! Ikaw na nga may kasalanan, ikaw pa galit?!

“You want me?! To take off my polo here at the middle of the campus?! With many people watching over us?! Are you crazy?” galit na sagot ng Professor na ito.

Wow ha! Naturingang Professor, slow lang rin pala!

“Teka lang, pero bakit parang ako lang ang may mali? At parang galit na galit k—” 

“No sir! We’re sorry Sir. We’ll get your polo right after our class. Sorry for the inconveniences,” sabi ni Nicolai at inalalayan ako para makaalis na sa lugar na 'yon. 

Tumingin ako sa Professor na iyon habang naglalakad na kami. Nakita kong ngumisi siya, so plano na talaga niya na bungguin ako? Wow! 

“Nicolai, nakita ko siyang ngumisi. Sinasadya niya ‘yon” sabi ko kay Nicolai.

“Oo na, hayaan mo na. Sa susunod ka na lang bumawi. Don’t look back!” Hinawi ni Nicolai ang ulo ko upang matigil ang pagtingin ko sa Professor na ‘yon.

Nakapagpalit na ako ng t-shirt na ibinigay ni Nicolai, buti na lang ay may extra t-shirt siya. 

Nakapasok na kami sa room at sakto namang pasok rin ng Professor namin. Maraming nai-discuss ang Professor namin ngayon, at hindi ako nakinig dahil sa alam ko na ito. Nag-aadvance reading kasi ako and Dad telling me the shortcuts. 

Nakaraan na ang oras at uwian na namin, hinihintay na namin ni Clementine si Dad, mukhang late si Dad ngayon ah. Nakita namin si Nicolai na pauwi na.

“Nicolai! Bukas ko na lang ito ibabalik huh!” Kumaway ako sa kaniya no’ng lumingon siya sa amin.

“Okay babe!” Naglakad na ulit siya na parang wala siyang sinabi. Tinawanan na lang namin ni Clementine ang kaharutan niya.

Ay oo nga pala! Nakalimutan namin kuhanin ang polo ni Professor— Hay, kong sino man siya.

“Clems, hintayin mo 'ko dito. May kukuhanin lang ako, babalik ako agad!” Naglakad na ako palayo para maabutan ko si Professor.

Nandito na ako sa office ni Professor pero mukhang nahuli ako, kailangan kong tumakbo sa parking lot para maabutan ko siya. Thankfully ay naabutan ko siya. Mukhang hinihintay niya talaga ako.

“I'm really sorry Sir, by the way I came here to get your polo Sir,” sabi ko.

“Washing it won't do, treat me to a nice restaurant,” he insist. At binuksan ang passenger seat.

“I am sorry again Sir, but I don't eat with someone. Plus, my best friend is waiting for me,” paliwanag ko.

Mukhang pinipilit niya ako. I don't want to hop in because I have plans with my boyfriend. It's the time to tell my parents about our relationship.

“Okay, pasensya na po talaga sir, I have plans with my boyfriend tonight. Kuhanin ko na lang po ang polo n'yo next time, goodbye,” dugtong ko.

Nakita ko ang pagbago ng expression ng mukha n'ya nung nasabi kong busy ako with my boyfriend. It creeps me out. 

Nakalabas na ako ng parking lot at naghihintay na si Clems at si Dad sa akin. I feel so special.

Nakauwi na ako at tinawagan ko na rin si Martin para pumunta rito. Sinabihan ko na rin sila Mom and Dad na may bisita kami. At nagpeprepare na ang mga maid ng ihahanda.

Ilang minuto lang ay dumating na si Martin. Binati na niya rin sila Mom with his beautiful smile. 

“Oh, is that Martin?” Mom said.

“How come? You're grown up now! I'm sure you have a girlfriend now,” mangha ni Dad. 

“Ah, yes Tito?” sabi ni Martin na para bang nagpapaalam siya na kong pwede n'ya bang tawaging 'tito' ito.

“By the way, cut the nonsense. Let's eat first,” sabi ni Mom. 

“Uh, yes tita. Thank you po,” mabait na sagot ni Martin at ngumiti.

Pinapwesto na si Martin sa upuan na katabi ko, tutal ay bakante naman ito.

Nag-pray na si Dad at nag-start na rin kaming kumain. Hindi pa rin talaga kumukupas ang mga luto ni Mom masarap pa rin ito, si Mom kasi ang nagluluto tuwing may bisita kami sa bahay pero kapag normal na araw lang ay si Manang Lorie ang nagluluto para sa amin.

“Let's talk after we eat, so enjoy your food,” Dad said and smiles.

“Yes, of course Tito,” Martin answered.

Mukhang komportable na si Martin at hindi siya kinakabahan, at mukhang ready na rin siya mamaya.

Nakatapos na kaming kumain at nagpapahinga na muna kami. Nag-halfbath na muna si Dad bago kami mag-usap kasama si Martin.

Ilang minuto ang lumipas ay nakapag-half bath na si Dad, and nakaupo lang kami ni Martin dito sa sofa sa living room. 

Lumabas na rin si Dad sa kwarto at umupo sa harap namin upang simulan ang pag-uusap.

“Honey! Come here!” sigaw ni Dad para pumunta rin si Mom. 

Pumunta na si Mom at umupo sa tabi ni Dad para makisali sa usapan namin.

“Hmm, by the way, what is it? What do you guys want to tell us?” Dad asked.

“Uh, Tito, ano po kasi…” 

Mukhang ngayon pa maghe-hesitate si Martin kong kailan nandito na sila Dad sa harapan namin.

“Dad, please don't get mad at us. We're dating, hope you understand.” Hinawakan ko ang kamay ni Martin, tiningnan ko siya at nginitian.

Hindi ko mabasa ang expression ni Dad, halo-halo, parang galit na okay lang sa kaniya. Kinakabahan na tuloy ako sa magiging response ni Dad.

“So, you two are dating? When do you guys started to date?” Dad asked.

“Since the day after the last dinner, Dad,” 

Huminga ng malalim si Dad, ayoko pang mamatay ng maaga. Sana pagbigyan kami ni Dad.

“Okay, then, let me talk to you in private, Martin,” Dad said and he smiles.

“Yes, Tito,” masiglang sagot ni Martin at ngumiti siya sa akin pagkatapos.

Maximus POV

Dinala ko si Martin sa second floor ng unit at doon ko siya balak kausapin. Sa totoo lang ay ayoko pang magkaroon ng boyfriend itong si Maxine.

“How much do you love Maxine?” seryoso kong tanong.

“Mahal na mahal ko pong sobra si Maxine, at gusto ko po siya makasama habang sa pagtanda,” mabait na sagot ni Martin.

“Okay, as you can see, ngumiti lang ako sa inyo ni Maxine, dahil ayokong masaktan siya sa totoo kong sagot,” 

“P-po?”

“I don't want Maxine to have a boyfriend for no—,”

“No, S-sir, I will not breaking up with her,” 

“I know your mother wants to live in peaceful house, right? You should take this opportunity, until I'm being kind to you,”

“Break up with Maxine. I will give you a house, not just a house, but with money,” dugtong ko.

“Sir, I'm not after your money, I loved Maxine so much,” paliwanag niya.

“Whats more matter for you? Your mother that want to live in a nice house, or my daught—” 

“Fine Sir! Since my brother left us with some bullshits, I want my mother to live in peaceful,”

“Goodboy, I'll process now the papers and especially the money. Don't ever show up to Maxine,” sabi ko at tinapik ang kaniyang balikat.

Bumalik na kami sa first floor kong saan naroon ang anak ko.

Maxine's POV

Nakabalik na sila Dad rito, hindi ko mabasa ang itsura ni Martin, parang may nangyari na hindi tama na ewan. Anyways since nasabi na namin, we're officially dating na.

“Maxine, uuwi na ako.” Nagsignal siya na tatawag na lang siya. Tumango na lang ako at hindi na ako nag-insist na ihatid ko siya sa labas dahil magha-halfbath na ako at para makapagpahinga na ako.

I hope na nakauwi ng maayos at ligtas si Martin, I'm still curious on what they talked about. 

Biglang nag-ring ang phone ko at 'yon na ang tawag ni Martin.

“Babe, can you please go down? I'm here at the lobby,” sabi ni Martin.

“Oh, why babe? Hindi ka pa umuuwi?” 

“Hmm, yes, I almost forgot what I want to tell you,”

“It's so sudden huh, okay babe, I'll be there, just wait a minute!” 

Umalis na ako ng unit at nag elevator, sayang kasi ang oras kapag maghahagdan pa ako. Ilang minuto lang ay nakababa na ako sa lobby at hinahanap ko siya, biglang may sumigaw sa pangalan ko sa may waiting area. Hindi pa rin siya nagbabago. Tumakbo na ako papunta sa kaniya para malaman kong ano ang sasabihin niya.

“Hmm, bakit hindi ka pa umuuwi? Ano ba 'yong sasabihin mo?” tanong ko.

Niyakap niya lang ako at nagsimulang umiyak. Niyakap ko rin siya dahil concern ako, hindi ko alam kong ano ang nangyayari sa kaniya.

“Maxine, I'm sorry,” hagulgol niya.

“Ano ba 'yon? Hindi kita maintindihan.” Tinatapik ko ang likod niya para kumalma siya. 

“I'm really sorry, Maxine,” 

Masakit para sa akin na umiiyak siya at humihingi ng pasensya, hindi ko alam kong bakit siya humihingi ng pasensya.

“Maxine, I love you.” Umalis na lang siya bigla ng hindi sinasabi sa akin kong ano ang problema.

Ilang araw ang lumipas, hindi na nagparamdam si Martin. Hindi na rin siya pumapasok sa university, wala na rin akong balita tungkol sa kaniya, at ngayon ay sinabi sa akin ni Clementine na nag-drop out na pala si Martin dati pa.