Chapter 6

“Okay, as your Adviser, I will pick the officers for your section, para may mag-handle sa inyo kahit wala ako,” Professor Tristan said.

Tahimik ang lahat, at ako kay nakatingin na naman sa bintana. Nag-iisip ng kong ano-ano. Biglang hinawakan ni Nicolai ang kamay ko, syempre natural lang na magulat. Pero bigla niyang itinaas ang kamay ko.

“Professor! Si Maxine daw po!” sabi ni Nicolai.

“Mr?” 

“Ah, Nicolai Jones po.” Sabay kamot sa ulo niya.

“Okay, nakikinig ka ba? Sabi ko ako na mamimili para wala ng gulo,” 

Tiningnan ko si Nicolai at dahil parang nawalan siya ng konting confidence dahil sa napahiya na naman siya.

“Para ka kasing ewan, Nicolai,” bulong ko.

Hindi na niya ako pinansin at binitawan na niya agad ang kamay ko pagtapos.

“Woah, ang arte,” bulong ko sa sarili ko.

“Okay, class. Please stand up Maxine, Krim, Yejin, Will, and also Nicolai,”

Nagulat ako ng binanggit niya ang pangalan ko. Wow ha! Papahirapan talaga ako nitong Professor na 'to!

“So in order ko na sila in-assign. I pick them based on my observation, so don't complain and please lang! Please lang, galangin niyo sila,” 

“Professor, bakit lima lang kami?” tanong ni Yejin.

“Ah! So as I said, this is based on my observation, and five officers are enough. And I heard Maxine is very competitive and very considerate. So I would like Maxine to build a party list and run as a club president,”

“Eh? San niyo naman narinig 'yan? Hindi po ako papayag na tumakbo bilang club president!” reklamo ko.

“Okay, so no problem?”

Ayos rin pala itong Professor na ito, may sariling desisyon. Pag-iisipan ko na muna itong Club na 'to. Baka ma-stress ako sa Professor na 'to hindi sa club. 

“Okay! I will give this time to Maxine so that she can form a party list, goodbye then,” 

Umalis na si Professor Tristan at nagsimula na mag-ingay ang mga ka-classmate ko. Wala akong ginagawa, at hinahayaan ko lang sila mag-ingay hangga't hindi sila nawawalan ng boses, at hangga't gusto nila. Then suddenly Professor Tristan come to the room unannounced.

“I forgot to tell this to Maxine. I see that you don't like me, kaya hindi ka nagpunta sa office ko kahapon, kaya ngayon ay sumama ka sa 'kin. Vice president, please take care of the class,” sabi niya at umalis na agad.

“Maxine, sabihin mo sa akin kong hina-harass ka no'ng Professor na 'yon, ako ang bahala sa'yo,” concern ni Nicolai.

“Oh my, I'm so touched. Okay, jagiya!” Nginitian ko siya bago ako umalis.

“Ano Maxine? Pakiulit 'yong dulo?” sigaw ni Nicolai.

Hindi ko na siya pinansin, parang ewan kasi. Lalo lang akong kukulitin ni Nicolai at paulit-ulit niyang sasabihin na tinawag ko siyang jagiya. 

Lumabas na ako ng room at naglalakad na ako papunta sa office ni Professor. Ang weird niya rin, katulad ni Nicolai, but Professor Tristan creeps me out. 

Nandito na ako sa tapat ng office niya, huminga na muna ako ng malalim bago ako kumatok para ipaalam na papasok ako.

“Hi, goodmorning. Bakit po pala, Professor?” 

“Woah! You're so good, Maxine!”

Good saan? 

Hindi ako nag-response sa kaniya, tiningnan ko lang siya at hinihintay kong ano ang pag-uusapan namin. 

Inayos niya ang upo niya para magmukha siyang disente, inayos niya rin ang boses niya para maging seryoso ang usapan.

“I want you to form a club for our department, and then set a meeting so that you can talk about your campaigning. You can start your campaign tomorrow. Any questions?”

“I don't want to run, because I'm not interested. I didn't ask you to appoint me,”

“Okay, no questions! You can go now,”

Tiningnan ko siya ng masama bago ako tumalikod at maglakad. 

“Oops, you forgot something,”

“Ano na naman 'yon?”

Lumingon ako para malaman kong ano 'yong nakalimutan ko.

“Manners,”

Nababanas na ako dito sa taong 'to, kailangan kong pigilan ang sarili ko. Tinarayan ko na lang siya at naglakad na ulit.

“I said you forgot to take my polo.” Itinuro niya ang polo niya para kuhanin ko.

Kinuha ko na ang polo niya at nagdabog ng konti. Hindi man lang niya inilagay sa paper bag o kahit plastic! Ang dugyot talaga!

Nang babalik na ako sa room, nakita kong tahimik ang mga ka-classmate ko na tila parang may Professor na sa loob.

Pagpasok ko ay wala namang ibang tao don sa room kundi mga ka-classmate ko lang. Tumayo ako sa harap para mag-announce ng sasabihin ko.

“Krim, Nicolai, Will and also David, please come to the student lounge later,” 

“Anong oras, at para saan?” tanong ni David.

“Kasama kayo sa party list ko,”

“Maaga akong pupunta don dahil magpe-prepare pa ako, so ang uwian natin ay 7 at maghihintay ako ng hanggang 7:30,”

“Ah okay!” binigyan niya ako ng okay sign pagkatapos.

Uwian na namin, at nagpe-prepare na rin ako ng mga kakailanganin sa meeting namin.

Dumating na rin ang mga kaclassmate ko at dumating na rin ang mga iba ko pang inimbitahan.

Umupo na sila sa mga upuan nila at nagsimula na akong mag-discuss.

“Okay, Krim, I want you to be the vice president of the department club,”

“Teka, bakit naman?” sagot niya.

“Because you're responsible, may nakikita akong potential sa iyo,” paliwanag ko.

“David will be the secretary, Will is the treasurer, and Nicolai will be the department representative,” maikli kong paliwanag.

“May tanong kayo?” dugtong ko.

“Kailan tayo magka-campaign?” tanong ni David.

“Bukas, at sabi ni Professor Tristan ay bukas na rin daw ang botohan,” 

“Okay,” sabi nila.

“Tiyaka nga pala, mag-prepare kayo ng speech niyo for tomorrow. Mag-meeting ulit tayo bukas ng 9 at maghihintay ako hanggang 9:20. Dito ulit 'yong meeting place natin, pwede na kayong umuwi,”

Nag-dismiss na ang meeting namin at umuwi na rin ako, nag-prepare na ako ng mga kakailanganin bukas para sa campaign at nakaayos na rin ang mga paperworks na ipapasa bukas.

Nandito na ako sa meeting place namin at naghihintay na ako sa mga kasamahan ko, ilang minuto lang ay dumating na sila isa-isa. Nagsimula na ako mag-discuss at tinanong ko sila kong ano ang mga speech na inihanda nila.

“Good afternoon. I, Krim Swiss running for vice president of the Business Administration department club. I hope that you'll put your trust on me as well as my co-member,”

“Hi, I'm David Brooke, running for secretary of the Business Administration department club. I will put my hard work for this club for the better,”

“Ladies and gentlemen, I, Will Trlder, running as treasurer of the Business Administration department club. Your money is safe with me,”

“Hahahaha!” Tawa ni Nicolai.

“Anong nakakatawa? How 'bout yours?” I asked.

“Good day humans, My name is Nicolai Jones, running as Business Administration department club's representative. I'll work hard as I can, and I hope you'll put trust on our party list,”

“Hmm, good.” Pumalakpak ako sa tuwa dahil ang ganda ng mga speech nila.

“How about yours?” David asks.

“Oo nga, parinig,” gatong ni Will.

Inayos ko ang boses ko para alertuhin sila na magsasalita na ako.

“Woah, ano 'yan stretching? Hahahaha!” tanong ni Krim.

Tinawanan ko lang sila at agad na akong nagsimula.

“Hello everyone, I'm Maxine from Business Administration Department, and running as a president of the BA department club. I'm willing to give my hard work for the department as well as you. I hope you vote our party list, and we'll see you again!” 

Natapos na kaming mag-meeting at nagpaalam na rin kami kay Professor Tristan na magsisimula na kaming mag-campaign sa mga BA students.

Naglibot na kami sa buong building para mag-campaign, and suddenly this student raise his hand and asks me.

“Maxine? Anong apilyedo mo?” 

Tumingin ako kay Nicolai para humingi ng tulong, kong ano ang gagawin at sasabihin ko.

“Sinabi niya ang apilyedo niya, hindi mo lang ata narinig,” singit ni Nicolai.

“Weh? Talaga? Okay, sige, maniniwala naman ako sa inyo,”

Tumingin ulit ako kay Nicolai para ipaalam na nagpapasalamat ako sa ginawa niya. Ayokong gamitin ang apilyedo ko para maka-gain ng maraming boboto sa akin.

Tapos na kami mag-campaign at 2:30 pa lang, nagpahinga na muna kami para mamaya. 3 ng hapon ang botohan at matatapos 'yon ng 4 ng hapon.

“Max, ano ba kasi ang apilyedo mo?” Krim asked.

“Bakit?” 

“Magka-classmate tayo ng apat na taon, pero hindi ko pa rin alam ang apilyedo mo,” sagot ni Krim.

“Same here,” sabi ni David at Will.

Nag-isip ako ng maayos upang makapagpasya ako, at napagpasyahan ko na sabihin sa kanila dahil mga member ko naman sila, at dahil na rin sa alam kong mapagkakatiwalaan sila.

“Alam niyo, hindi ko talaga pinapaalam ang apilyedo ko dahil sa ayokong mapahamak ako,”

“So ano nga?” pilit ni Krim.

“Promise me first, na hindi niyo ipagsasabi kahit kanino, kahit sa mga ka-classmate natin ang apilyedo ko,”

“Okay, we promised,” 

“Ynstuk,” 

Nanlaki ang mata nila sa narinig nila, tinawanan lang ni Nicolai sila dahil isa rin siya sa nagulat noon.

“Seryoso?” Will asked.

“Parang hindi naman,” sabi ni Krim.

“Okay, kong ayaw niyo maniwala, edi huwag. Basta ako may isa akong kundisyon, umaasa ako na hindi niyo ipagsasabi,”

Alas kuwatro na ng hapon at ipinatawag na kami sa office ni Professor Tristan upang sabihin ang naging results ng botohan na nangyari, ang kalaban pala namin ay ang party list ni Sazchna. 

“Okay, sana kapag sinabi ko na ang results ng botohan ay maging maayos pa rin ang pakikitungo niyo sa isa't isa,”

“Of course sir,” sagot ni Sazchna.

“Nagulat ako sa naging resulta dahil minsan lang ito mangyari. Itong president at ang mga member niya ay nanalo, so it means pwede ang party list niyo ang manalo,”

“Congratulations to Maxine's party list. You gain a lots of trust. So I hope na maging maayos ang pamamalakad niyo sa department natin, also congratulations to Sazchna's party list, you worked hard for this,”

“Woooh!” sigaw ni Will at Nicolai.

“Yes! Thank you po!” pagpapasalamat ni David.

“Thank you po for this great opportunity,” sabi ni Krim.

“Thank you po,” maiksi kong sagot at nginitian si Professor Tristan. Ngumiti rin siya sa akin na para bang proud na proud siya.

“You may now go, Sazchna and the members,” wika ni Professor Tristan.

Umalis na ang grupo ni Sazchna at nakapag-recite na rin kami ng oath namin. Nag-picture na rin kami na naka-shake hands. Nakatalikod na ako para umalis na ng office ng biglang tinawag ako ni Professor.

“Miss Maxine, I need to talk to you. The others, you may now go,” 

Ay sayang, may gagawin pa sana ako sa loob ng classroom at magpapahinga na sana ako. Wrong timing naman itong Professor na ito!

Huminga ako ng malalim bago ako limingon sa kaniya.

“Yes, sir?” I just faked my smile.

“Gather the club officers tomorrow for meeting. We're gonna talk about our first event of the school year,” 

“Yes, sir. Anything else?”

“Where's my polo?”

“Ah, eh… I'll bring it tomorrow na lang po, nakalimutan ko kasing dalhin.” Kumamot na lang ako sa ulo ko.

“May kuto?” Itinaas niya ang isang kilay niya.

“Hindi po ba pwedeng kumamot lang ng ulo?” Itinaas ko rin ang isa kong kilay para sabayan siya.

“Hahahaha! Just kidding,” 

“I'm sorry Sir but, I would rather rest than joke around with you. I have to go,”

I'm going out of the office then suddenly Professor Tristan grabs my wrist to stop me.

“Wait, rest here. Feel free to use my office to rest, as you can see there's a bed over the—”

“Are you crazy? Why would I?”

“Okay! Okay! Aalis na ako, magpahinga ka na diyan,”

Nagmadaling lumabas si Professor Tristan para lang makapagpahinga ako. Nakakahiya naman kasi na matulog ako dito sa office niya. 

Nagmatiyag muna ako sa office niya, ang luwag pala nito, nakita ko rin ang mga trophy niya na naka-display sa isang gilid. Nakita ko naman ang mga picture niya kasama ang ibang mga teacher. 

Nakakita rin ako ng mga flower na plastic, pero may amoy, 'yon ata ang nagpapabango ng office na 'to. Noong kinuha ko ang bulaklak para amuyin, may biglang tumunog sa bandang likuran ko. Nang tumalikod ako para makita 'yon, may secret room pa pala 'yong office ni Sir. Pumasok ako don at nakita ko na may kama doon at mga bookshelf. 

“Siguro dito nagpapahinga si sir kapag may vacant time siya,” bulong ko sa sarili ko.

“Kaya pala minsan hindi namin mahanap si Sir sa tuwing oras na niya.” Tumawa na lang ako sa kalokohan na ginagawa ni sir na pumapasok sa isipan ko.

Walang masyadong kagamitan sa loob kundi bookshelf at kama. Nahiga ako sa kama at nag-cellphone para malibang ako. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako kaka-cellphone.