CHAPTER 2

Chapter 2:

Agad akong sumakay ng jeep papunta sa school na aking pinapasukan. Pinilit ko talagang makapag-aral sa maayos na private school ngayon bago ako tumungtong ng college since alam ko na matalino naman ako kaya naging scholar ako sa Cypress University, private school na papasukan ko ngayon. Yes, inaamin ko na may kayabangan ako, wala eh ito lang naman ang kaya kong ipagmalaki since hindi ako maganda.

 

Kahit pilit kong aliwin ang sarili ko at mag-isip tungkol sa iba't-ibang bagay hindi parin mawala ang kaba na nakabalot ngayon sa dibdib ko dahil sa bagal ng usad ng daloy ng sasakyan.

Binilisan ko na ang pagtakbo para lamang marating ang room ko. Medyo malayo pa ang tinatakbo ko dahil may kalakihan itong campus. Ang tanging hinihiling ko lang ngayong school year ay sana wala na akong kaasaran this time.

Nung mga nakaraang grade level ko hindi natatapos ang school year ng walang nambubwiset sa akin. Paano ba naman every school year lagi na lang akong binubugaw ng mga kupal kong kaklase. Palagi kasi silang may nababalitaan na meron daw nagkakagusto sa akin kaya palagi akong narereto kung kani-kanino actually halos yearly ko yung nararanasan minsan hindi lang isa. Ang mas nakakainis hindi naman sila mga kagusto-gusto.

In short mga mukhang balugang pinagkaitan ng itsura.

Kung yung ibang mga babae tuwang-tuwa kapag may mga nagkakagusto sa kanila puwes ako galit na galit. Naiinis ako sa tuwing narereto ako sa kaklase kong may gusto sa akin kasi hindi ko talaga sila type jusko naman ang mga itsura! Kung pangit ako paano pa kaya sila kung may right word bang dapat itawag sa mga hitsura nila.

Hindi nga rin ako makapaniwalang may mga nagkakagusto pa sa akin gayong alam ko naman sa sarili kong hindi ako kagandahan di tulad ng mga ate ko. Dahil wala akong panahon at kainte-interes sa lovelife palagi lamang turned down ang mga lalaking nagtatangka sa akin. Kapag makulit sila at ayaw tumigil ang ginagawa ko tinatarayan ko sila, iniiwasan, hindi kinakausap, palaging sinusungitan  hanggang sa hindi na sila magparamdam dahil sa masamang pakikitungo ko sa kanila.

Tama, siguro nga maganda ako sa paningin ng mga pangit na lalaki kong kaklase kaya nagtatangka sila sa akin but no, pangit na nga ako iibig pa ako sa pangit, kawawa naman ang magiging anak ko kung ganon.

Mula sa matagal na paghahanap ng room ko sa wakas naandito na ako sa floor area ng mga 4th Year students. Pagtingin ko sa aking relo 15 minutes na akong late. Nang masulyapan ko palang ang aking apelyido sa masterlist ng room na hinintuan ko hindi na ako nagdalawang-isip na pumasok. 

Nakaramdam ako ng kaba nang maabutan ko ang aking mga kaklase na tahimik na dahil nakapwesto na ang guro sa may unahan. Natakot na tuloy akong pumasok. Pero sa isip ko mas lalong nakakatakot kung hindi pa ako papasok. Kaya nilakasan ko na talaga ang loob ko kahit puno ng kaba ang aking dibdib at unti-unting humakbang papasok habang naghahanap ng vacant seat. I can't even open my mouth to greet my teacher when I noticed all of them staring at me from head to foot. Nasa isip siguro nila ngayon, "sino kaya tong mukhang ulikbang pangit na late pumasok sa first day of school?"

Nahiya tuloy ako lalo dahil sa mga naiisip ko. Yumuko na lamang ako habang naglalakad sa kalagitnaan ng katahimikan ng buong room. May nakita akong vacant seat malapit sa sa likuran kaya doon ko na lamang piniling makaupo.

Pumapagitna ako sa dalawang babae na parang nang-iinsulto pa kung makatingin sa akin. Hindi ko naman sila pinansin sa halip umupo na lamang ako at tumingin sa unahan habang hindi parin mawala ang kaba sa aking dibdib.

Doon ko lang nalaman na nagsisimula na pala silang mag-attendance nang pumasok at umepal ako kanina nakaramdam tuloy ako ng hiya dahil sa pagiging iresponsable ko sa oras.

Natanawan ko ang aming guro, hindi siya ganoong kabata o katanda pakiramdam ko'y nasa edad 38 o hanggang 40 anyos na siya. Maganda siyang babae, sa una aakalain mong masungit siya. Iyon ang rason kung bakit nag-alangan akong pumasok kanina, ngunit kapag narinig mo naman ang boses niya ay malumanay naman siyang magsalita. Mukha lamang talaga siyang sosyal at may kakayanan sa lipunan kaya medyo nakakailang siyang lapitan dahil medyo seryoso rin ito.

Nangamba tuloy ako na baka ipahiya niya ako mismo ngayon sa harapan ng mga kaklase ko.

"Hicayo." banggit ng aking guro sa apelyido ko para sa attendance na agad ko namang tinugunan ng eleganteng pagtayo kahit babago pa lamang nag-iinit ang puwetan ko sa pagkakaupo maitago lamang ang nararamdaman kong pagkailang. Nagtaka ako sa mga itsura ng aking mga kaklase ng ako'y makatayo dahil lahat sila'y nakatingin sa akin ng parang may pagtatanong sa mga mata.

Ang iba'y patago pang tumatawa na animo'y sinasabi nilang parang nagmumukha akong tanga. Tumingin ako sa harapan likuran at tagiliran kung ano bang mayroon kung bakit ganoon ang reaksyon nila. 

"Teka!" 

Napagtanto kong hindi lang pala ako ang nakatayo pati tuloy ako nagkaroon ng pagtataka ngunit mas namutawi ang aking pagkagulat. Hindi ito dahil sa pangyayari kundi dahil sa lalaking nakatayo sa gawing kaliwa ko. Seryoso lamang siyang nakatingin sa akin na para ring may pagtatanong kung bakit ako nakatayo.

Napansin ko kaagad ang maganda niyang itsura. Matangos ang kanyang ilong, matangkad, malinis ang kanyang gupit na bagay na bagay sa hugis ng kanyang pahabang mukha, kayumanggi ang balat, malamlam ang kanyang mata na nakapantay sa haba ng pagkakaguhit ng kanyang kilay. Bagaman hindi ko pa siya nakikitang ngumiti alam ko na talagang gwapo siya kahit hindi niya sabihin siguradong sigurado akong siya yung lalaking tumalo sakin sa Science Quiz Bee last year.

Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito, magkasalong kaba at kilig ang nagwagi sa aking puso dahil sa kakaibang presensya niya na ngayon ko lang naramdaman sa isang lalaki. Sa tagal kong nagsusungit at nagtataboy sa mga lalaking pumoporma sa akin ngayon ko lang ata naramdaman na mapatanga at mapatitig ng matagal dahil lamang sa lalaking nakatayo ngayon sa tagiliran ko.

"Miss, gusto mo naman yatang maging Mrs. Hicayo agad."

Dahil sa sinabi ng teacher ko nagtawanan ang aking mga kaklase na animo'y inuudyukan kaming dalawa kaya naputol ang aking iniisip. Lalo naman akong naguluhan sa mga pangyayari lalo na sa sinabi ng aking teacher. 

What? Mrs. Hicayo? Tama ba yung narinig ko, ang bobo ni Ma'am akala niya ba may asawa na ako!?

 

Nalinawan ako sa sinabi ni Ma'am nang mapatingin ako sa lalaking nakatayo rin ngayon. So ibig sabihin hindi lang ako ang nag-iisang Hicayo kundi pati ang lalaking nakatayo ngayon? Paano nangyari yun? 

Kitang-kita ko ang mga panunuksong pagtitig sa akin ng aking mga kaklase, hindi lang sila kundi maging ang aking guro. Iniisip siguro nilang nangangarap agad akong mapangasawa ng lalaking 'to na which is totoo naman talaga.

Noon dismayado ako dahil hindi ko nalaman ang pangalan nya samantalang pareho lang naman pala kami ng apelyido.

Pero bakit kaya ganoon na lamang ang sinabi ni Ma'am at ang reaksyon ng mga kaklase ko? Hindi ba nainform si Ma'am na dalawa ang may apelyidong Hicayo na kanyang magiging estudyante?