Isang malamig na hangin at katahimikan ng paligid ang sumasalubong sa akin habang naglalakad ako daan pauwi sa amin.
Nakita ko kung gaano kadalim ang paligid na tanging ang mga street lights lang ang nagsisilbing ilaw sa daan.
Napangiti ako. Sana ganito nalang katahimik lagi. Ganito kaayos at walang gulo sa paligid. Walang away sa bawat tahanan at wala ka ring maririnig na sigawan at murahan. That perfect place I'm aiming is nowhere to be found here.
Kailan ba matatapos ang gulo sa buhay ng tao kung tayo tayo din naman ang gumagawa.
Naagaw ang katahimikan ng may marinig akong sigaw.
"VIA! VIA!" it's my bestfriend gail. Patakbo siyang lumapit sa akin.
"What's wrong?" I curiously asked.
Halos mapansin ko sa mukha niya na mangiyak ngiyak na ito at butil ng pawis ang tumutulo sa noo niya. What's going on?
"Y-yung.. yung ... " I can see how nervous she was.
"Calm down Gail. Ano ba nangyari? Bakit tumatakbo ka?" Taking her in a most calming atmosphere between us.
Pero doon siya mas humagulgol hanggang mapansin ang pagliwanag ng paligid. Dumako ang tingin ko sa isang direksyon at doon ako mas kinabahan.
"Y-yung ba-bahay niyo Via. Nasusunog. Nasa loob s-sila tita at t-tito." she stuttered.
I froze. My mind went blank. I can't think properly what to do. I don't know! I can hear the voice of my mom and dad asking for help. The next thing I knew, I was running. Running ahead hoping that I can still save them. But it's too late!
Malaki na ang apoy that no one even tried to near it! The only thing that pop into my mind is to save them. They even stop me but I ignore them.
"Wala na tayong magagawa iha! Malaki ang apoy!" Tito William said, the father of Gail.
"No! There's another way to save them." My eyes get blurry now. I can feel the tears building up in my eyes.
"Huwag na iha. Baka pati ikaw madadamay pa diyan!" pigil ni tito pero di ko iyon pinansin at naghanap ng pwedeng papasukan sa bahay.
"VIA!" sigaw nilang rinig ko pero hindi ko iyon pinansin.
Hindi ko tanggap na mawawala nalang basta basta ang dalawang taong kumumpleto sa pagkatao ko. Bumuo sa akin bilang ako at tinugunan ang pagmamahal simula bata ako. Alam kong hindi nila ako tunay na anak pero hindi ito rason para hayaan ko silang mamatay na hindi ko man naibabalik ang paghihirap nila sa akin.
I was in pain thinking those memories we have. Those happiness visible in their faces. Those genuine smiles that no one can ever replace it. Those love that only them can give.
I hate seeing myself na wala man lang akong magawa to save them. I was still in hurry searching for possible things that will help me going inside.
Nakakita ako ng kumot sa kapitbahay na nakasampay at agad kong kinuha iyon at binasa sa isang drum sa gilid nito.
Binalot ko ito sa buong katawan ko at nagsilbang harang ko sa apoy nang pumasok ako.
Naririnig ko parin ang tawag nila sa pangalan ko pero hindi ko na sila pinansin dahil ang focus ko ngayon ay ang maligtas ang magulang ko. Ang magulang na hindi pinaramdam sa akin na iba ako sa kanila.
Ingat akong pumasok kahit napapalibutan ako ng sobrang init at umaalingawngaw na usok. I roamed my eyes nang makapasok ako sa sala.
"Mama! Papa!" I shouted for them to hear that I'm here to rescue and save them but no one responded.
Where are they? Pumunta ako sa kwarto pero halos masuffocate na ako sa usok at tinakip ko ang kumot sa ilong ko.
Before I could open the door, isang matigas na bagay ang bumagsak sa akin mula sa taas!
Napabangon ako ng di oras. Pawis ang buong mukha ko na parang naghahabol ako ng hininga. Dreaming that happening again 5 years ago makes me more in pain. Napayakap ako sa paa ko at sinandal ang ulo ko sa tuhod ko at doon ako humagulgol ng iyak.
Wala akong nagawa para iligtas ang magulang ko. Hindi ko sila naligtas. Napakafresh pa sa isip ko at parang kahapon lang nangyari.
Lumabas ako ng kwarto ng mahimasmasan ako. Dumeretso ako ng kusina at nagsalin ng tubig sa baso at ininom ito.
Kumuyom ang kamay ko nang maalalang napabayaang niluluto ang sanhi ng sunog. Halos nga hindi maiwan ng mama ko ang niluto niya tapos sasabihin nilang napabayaang niluluto?
Doon ako napaisip na there's something on it. Ako ang mas nakakakilala sa magulang ko. Kung hindi ako matutulungan ng mga awtoridad, ako mismo ang maghahanap para sa sarili kong kasagutan. Gusto ko ng hustisya at ipakulong ang taong may sala.
Kinabukasan ay dating gawi parin ako sa araw araw. Papasok sa trabaho para makaipon. I finished Business Management pero andito ako ngayon at nakihati sa negosyo ng bestfriend ko.
"Via, pakiayos ang mga bulaklak na bagong dating." utos ni Gail.
May pinatayo siyang flower shop 2 years ago at gusto niya na ako daw partner niya sa business since business graduate ako. Hindi ko iyon pinalagpas since opportunity rin naman.
"May order ba tayo?" tanong ko since puro halos online na ngayon kung mag order ang tao. Ewan ko ba. Nagiging tamad nadin ang tao.
"Meron. Malapit lang naman sila dito. Nasa notebook yung name nila."
sagot niya habang nakatingin sa magazine na hawak niya."Ok." tanging sagot ko.
"Via. Naalala mo pa tong Del Valle Corporation?" Gail asked.
Napatigil ako sa pagbubukas ng balot ng mga bulaklak ng marinig ko ang pangalan ng Corporation. Sino ba ang hindi makakakilala diyan eh apilyedo palang abot na hanggang ibang bansa. Their influence and last name got their popularity kaya mas lalong sumikat ang pangalan ng Corporation nila.
"Ofcourse! Sinong hindi makakakilala diyan?" I sarcastically answered her.
"Look oh! May bagong taga pag mana ng position ni Sir Del Valle. Sabi dito, he was an illegitimate son pero ngayon lang ipapakilala. Siguro dahil no choice na rin. Hindi rin nilagay ang pangalan at picture." kwento niya na habang nilipat ang ilang page na mukhang hinahanap ang dagdag information sa nabasa niya.
"Really? May ibang anak pa pala siya maliban sa pamilyang meron siya?" I smirked. Hindi ako galit. Pero naiinis ako sa pamilya nila.
Yes! They helped me financially pero hindi yun ang kailangan ko. Tinulungan pa nila ang korte na madrop ang kaso dahil sa lintik na rason na napabayaang niluluto.
Kumuyom ang kamay ko ng maalala ko yun.
"My Gosh Via! Guess what! Yung illegitimate na bagong tagapagmana sa Del Valle Corp ay yung ex mo nung highschool at first year college!" gulat na banggit ni Gail sa akin at doon ako napalingon.
"Si Kian James Crisanto. He is a Del Valle!"
VIA KAYE MORALES!!!"Halos umalingaw ngaw ang boses ng Ms. Gutierrez sa loob ng classroom at halos mapatingin din ang mga kaklase ko sa akin.Halos mapayuko ako sa hiya dahil sa kompletong pangalan ko ang binanggit."NO ASSIGNMENT AGAIN? WHAT ARE YOU DOING VIA? YOUR CONSTANTLY DOING THIS FOR THE PAST WEEKS!" sigaw niya sa akin.Bakit ba siya galit na galit sa akin? Hindi lang naman ako ang hindi gumawa ng assignment ko ah. Pati rin naman ang ibang kaklase ko ay hindi rin gumawa."MEET ME ON MY OFFICE!NOW!" she commanded me and left the room."Woahhh! Via, ano ba pinakain mo kay Ms. Gutierrez at ganun nalang ang init ng ulo sayo?" tanong ni Jarus na ngayon ay nakaharap sa akin habang ang isang braso ay na nakapatong sa sandalan ng arm chair niya.Jarus Jay Castillo, a varsity and a hearthrob. Matangkad, gwapo, maputi, singkit at may masculine na pangangakatawan. Dala yan ng palagiang pag eensayo nila every afternoon. Malapi
This is for today. Don't forget your assignment. Goodbye Class." Mrs. Rameo said."Goodbye Ma'am!" Paalam din namin at lumabas na si Ma'am na sinundan na ng iba.Itatago ko palang ang notes ko ay tatayo naman na ang katabi kong si Kian at lalabas na din ng room."Mauna na ako sa inyo guys." paalam ni Lalaine."Ingat." sagot ko."Bye Lalaine." singit ni Gio pero inarapan lang ni Lalaine saka nagpaunang lumabas na.Narinig ko namang tumawa ng mahina si Jarus."Sabay na tayo?" yaya niya sa akin.Sasagot na sana ako nang ilahad ni Gio sa harap ng mukha niya ang cellphone nito."As in now na?" tanong niyang hindi inaasahan ang pinabasa sakanya. He then heave a sigh."Let's go?" yaya niya kay Jarus."May meeting daw kami together with our team." sabay kamot sa batok niya na parang nahihiyang bawiin ang pagyaya niya kanina."Go ahead." Sagot kong nakangiti."Pasensiya na talaga pero next
Ingay doon, ingay dito. Ingay sa likod at ingay din sa harap. Ang sarap magwala at sumigaw na tumahimik sa sobrang ingay ng tinitirhan ko. Parang gusto ko nang umuwi. Gusto ko ng bumalik sa bahay pero hindi ko pa kaya. Not now!As usual ay kinaya ko ang ingay. Nakatira ako ngayon sa isang boarding house na halos kasama ko rin ay mga studante pero halos lahat ay mga college students na. Sa isang room ay apat ang nakaoccupy, double deck din ang beds at may tag iisang locker. Iisang CR para sa apat na nakakawarto. Lahat sila ay may tig isang electric fan sa paanan ng bed nila habang ako ay pamaypay na papel lang.Sabay sabay pa kaming lahat ng oras pumasok kaya pag late ka gumising ay siguradong ikaw na ang pinakahuling maliligo at siguradong late nadin kapag papasok.Sa karinderia nadin ako kumakain sa baba at tabi ng boarding house namin. Alam naman talaga nila papa na dito ako pansamantala kaya minsan nadadatnan ko nalang na may pagkain na ako sa kama at yun ang
"Bakit hindi ka pa nagbibihis?" tanong ni Lalaine habang tinatali ang rubber shoes niya.Tiningnan ko ang uniform kong natapunan ng juice at halos magmantya pa ng yellow dahil sa kulay na meron iyon."Naiwan ko ang uniform ko." aniya ko saka sinarado ang pinto ng locker ko."Hindi ka pa ba umuuwi?" tanong na muli ni Lalaine at tumayo na ito.Umiling ako."Kukunin ko nalang sa bahay bukas. Kakausapin ko nalang si sir." paliwanag ko.Saka lumabas ng locker room.Naglalakad ako papuntang classroom nang makasalubong ko si Ms. Gutierrez na may dala dalang plastic. Niyuko ko ng bahagya ang ulo ko tanda ng paggalang ng tumigil naman siya sa harapan ko. Agad akong tumingin sakanya at iniabot sa akin ang plastic na hawak niya."Ano po ito?" tanong ko at kinuha ang iniabot niya."Diba classmate mo iyong Kian James Crisanto? Pakibigay yan sakanya at PE uniform niya yan." tinanggal din niya ang nakasugbit na market bag sa balikat ni
Nakatayo lang ako at pinagmamasdan ang isang bahay na sobrang tahimik ngayon.I was about to step back when Gail called me. Halos nataranta ako at baka marining nila Mama at Papa na nasa harap ako ng bahay."Shhhh!" Senyas ko rason para takpan niya ang bunganga niya. Lumapit siya sa akin."Bakit ka kasi nandito sa labas. Pumasok ka kaya." saad niya.Tiningnan ko ang bahay namin. Inaantay nila kaya ako?"Inaantay ka nila araw-araw." sambit niya na kinalingon ko sakanya. Nabasa niya isip ko?"Sa tingin mo?" tanong ko."Oo. Lagi ka ngang tinatanong sa akin eh. Kinakamusta ka araw-araw. Kaya pumasok ka na sa bahay niyo." udyok sa akin saka ako tinulak papasok sa maliit na bakod namin.Isang beses pa akong lumingon kay Gail at tumatangong nakangiti naman sa akin saka siya pumasok sa bahay nila.I heaved a sigh. I went up stairs and was about to touch the door knob when someone opened it.Parehas kaming gulat sa isa't i
Via POV"Guys!" agaw attention ni Vim sa buong klase. "Did everyone or some of us heard the latest news for today's school chismis updates?" she blurted out."What that's news Vim? Spill out." One of our girl classmate uttered."Someone was caught inside the registrar office last night, and guess what?" natigil ako sa ginagawa ko at tumingin kay Vim."What?" bitin nitong tanong ng isang kaklase namin.At tumingin siya dalawa naming kaklase sa likod. Sinundan namin at napansin ko ang pagkatahimik ni Dale at Andrea sa likod."She's our classmates." she grinned looking at her. "Nahihirapan na ata sa buhay?" she added.Napansin ko ang pagkuyom ni Andrea sa ilalim ng table niya. It was obvious that Vim was on her nerves again but Dale stayed calm and didn't even bother to explain. According to Gail, she's with with Dale last night.Everyone was looking at them unbelievably. Murmuring and talking behind their back.Kailangan b
Via POVNakarating ako sa bahay na hindi ko naabutan si mama. Siguro ay nakanila Gail ito at nakikipagkwentohan. Pinatong ko ang bag ko sa sofa at dumeretso ng kusina at tinungo ang ref. Kumuha ako ng malamig na tubig at nagsalin sa baso. Pagkainom ko ay binalik ko ulit ito.Napalingon ako sa mesa. May mga pagkain na doong nakahanda. Inisa isa ko iyong binuksan at halos umalingawngaw ang amoy nito sa ilong ko. Bigla akong nagutom pero mamaya na ako kakain.Pumasok ako sa kwarto dala ang bag ko at nagshower. Eksaktong paglabas ko ng kwarto ay dumating narin si mama. Masaya ko siyang sinalubong ng yakap."Hindi mo pa ba kukunin ang mga gamit mo sa boarding house?" tanong niya sa akin habang sinusundan ko siyang papunta sa kusina."Bukas na po ma. Weekends naman po. Tsaka konti lang po ang mga gamit kong andon. Kaya ko nang mag-isa." Saad ko."Sigurado ka?" Paninigurado niya na kinatango kong nakangiti. Hindi kami kumain agad dahil inantay pa namin si papa at hinarap muna namin ang TV at
Via POV"Sana araw-araw libre para ginaganahan lagi." Sambit ni Gail ng nasa sasakyan na kami.Natawa naman si Jarus na siyang nagdradrive ngayon. Nasa passenger seat ako at nasa backseat naman si Gail.Nakapatong ang kanang siko ko sa bintana at sapo naman ang ulo. Lumilipad ang isip ko sa aksidenteng nagawa ko kanina. Kanina pa ako nag-iisip kung babawin ko ba ang friend request na aksidenteng napindot ko. Parang gusto ko nang magpalamon sa lupa ngayon.Bahala na nga. Isipin niya ang gusto niyang sabihin. Basta friends lang. Tsaka classmate kami. No other meaning. I sighed.Nakarating kami sa mall at panay hila sa akin ni Gail sa mga shop ng damit. Magtitingin, kunwaring isusukat pero ibabalik din. Kumbaga ang lahat ng nakikita at nagugustuhan ay for your eyes only. Walang budget kaya sa iba ka nalang."Bakit hindi kasama si Lalaine at Gio?" tanong ni Gail habang naglalakad kami at may tag-iisang buko juice na iniinom sa plastic cup.