Chapter 2

Chapter 2: Die

Andre’s POV

Naglakad ako sa maingay na hallway nang makita ko si Alex. Iwinagayway ko ang kamay ko sa kanya hawak ang horror mask ko ngunit hindi niya ako napansin. Nabili ko ang mask na ito kahapon nang maglaro kami nila Basty at Tristan sa labas, naiwan ko kasi sa bag ko kaya ilalagay ko na lang din sa locker ko para hindi sagabal sa loob ng bag. Kakailangan ko rin ‘to kung may mga events na sa Halloween. Pero mas kailangan kapag mang-tri-trip. Natawa ako sa iniisip ko.

Mukhang napakalalim ng iniisip niya kaya hindi niya ako nakita. Natatakpan siya ng mga taong dumadaan pero kahit maliit ang mukha ni Alex ay kitang kita ko pa rin ang ekspresyon niya.

Nang makita ko ang kamay ko, agad gumana ang pagka-gago ko. This time, I am sure you will notice me, little sister. Napangiti ako sa iniisip ko.

Sinundan ko siya hanggang sa makapunta siya sa locker niya. Nang mabuksan niya ito ay marahan akong naglakad patungo sa pintuan ng locker niya para doon magtago habang nakasuot ng maskara.

Nang isarado niya ang locker niya ay napalingon siya sa akin sabay nagsisigaw sa hallway. Ang bag niya ay hinampas pa niya sa akin saka sunod sunod na hinampas ang dibdib ko nang pagkalakas-lakas animo’y isang lalaki.

Hindi namin alintana ang mga taong nagsitinginan sa amin.

“I love your reaction! Ang ganda talaga ‘pag ginugulat ka e! Sana nagpahanda ako ng camera nang ma-video ka!” Saad ko saka patuloy pa rin sa pagtawa.

“Ano ba! Nakakainis ka, Kuya! Ewan ko sa’yo!” Inirapan niya ako at iniwan doon. 

Hinabol ko siya at agad na pinulupot ang braso ko sa maliit na balikat niya ngunit agad niya iyong tinanggal. Pumunta ako sa harap niya at naglakad patalikod para maharap siya.

“Hey, baby sister. Joke lang naman iyon! Ikaw at si Kiara lang kasi maganda pagtripan sa grupo natin e, sakto nakita kita!” Habang sinasabi ko iyon ay tinitingnan ko rin ang likuran ko baka kasi may mabangga ako eh.

Huminto si Alex sa paglalakad at hinarap niya ako. Nasa gitna pa rin kami ng hallway.

“Joke? Muntik na akong mahimatay sa gulat, Kuya! Kung para sa’yo nakakatuwa ‘to pwes sa akin hindi. Alam mong takot ako riyan, Kuya, and yet you still scare me with that! Paano kung- AH! Get out of my way!” Tanging nasabi niya sa akin at nakita ko ang mga tao na nagtitinginan sa amin.

Hindi ko na siya kinulit pa at pinabayaan na lamang. Mukhang yari tayo, Andre ah. Wrong timing! Mukang bad mood na bad mood siya. Dati rati naman ay nakikisakay siya sa trip ko. May nangyari ba sa kanya?

Sinundan ko siya para malaman kung anong nangyari sa kanya. Papunta siya sa tambayan kung saan nandoon ang barkada. Nagtago lamang ako sa isa sa mga puno na nakapalibot sa eskwelahan at naghintay ng ilang minuto bago tumungo sa barkada.

Siguro tama nga siya. Hindi lahat ng bagay na nakakatuwa para sa akin ay nakakatuwa na rin para sa iba. Umupo ako agad sa tabi ni Tristan. May apat na bench dito sa tambayan namin, magkaharap ang bench na inuupuan namin ni Tristan sa bench na inuupuan nina Kiara, Alex, at Isla. Samantalang ang bench na inuupuan naman ni Bryle, Rench, at Basty ay nakatapat sa bench na inuupuan ni Yva at Celestine.

Natawa pa nga ako sa ayos nila Kiara eh. Nasa gitna kasi si Alex na kayumanggi ang kulay, habang sa magkabilaang gilid niya ay ang mapuputi na sina Kiara at Isla. Parang patty si Alex sa hamburger. Ngunit agad ko rin iyong inalis sa isip ko, puro kagaguhan ka na lang, Andre.

Pinagmasdan ko pa ang mga kinikilos ni Alex at normal naman kapag sa iba, ano ba ang prinoproblema nito? Sa’kin ba talaga ‘to nagsimula? Ang gulo ng mga babae, mas magulo pa sa Math.

“Oh? Ano guys, joyride o walktrip?” Tanong ni Tristan sa kanila. 

Mabilis na naman natapos ang araw. Friday kasi ngayon kaya hanggang alas tres lang ang klase namin. Kapag 3:15 ay pwede na kaming umuwi.

“Joyride naman tayo! Ang init pa sa labas e, I don’t wanna ruin my skin!” Maarte na saad ni Kiara habang hinahaplos pa niya ang maputi niyang braso.

“I’d rather go walk,” tamad na sabi ni Alex at pinaikot ang mga mata niyang may kulay na brown. 

I guess she’s mad, really mad at me. Tumingin ako sa paligid at nang mapansin ang halaman sa gilid ko ay pinitas ko ang dahon na iyon at pinaglaruan.

“Tara! Mas gusto ko rin!” Sang-ayon ni Bryle habang tuwang tuwa ang singkit niyang mga mata.

“Well, sorry Kiara. I’ll go on with Alex’s choice, it’s more fun!” Sabi rin ni Yva habang inaayos ang kulay itim at straight niyang buhok.

“Wait! Wait! Wait!” Singit ni Celestine na kanina pa nagtataka.

“Why would you prefer that, Alex? I know you don’t like walking, lalo na, mainit pa nga sa labas. Saka kung maglalakad ka, walang kasama si Andre sa sasakyan pauwi,” banggit ni Celestine nang may mapanuring mata.

Tumingin din si Celestine sa akin bago binalingan ulit ng tingin si Alex. Sa lagay ni Celestine ay mukhang nahulaan na niyang galit sa akin si Alex. Agad na nag-iwas ng tingin si Alex kaya naman nakumpira nga nilang may alitan nga kami. Ganyan kasi ang itsura niyan kapag naiinis o kaya ay badtrip siya.

Tumingin sa akin si Tristan, litaw ang makapal niyang kilay at hindi gaanong katangusan na ilong saka itinuro si Alex gamit ang kanyang ulo. Lumapit na ako kay Alex at nagdadasal na papunta roon dahil masakit kapag piningot niya ako. Please be good to me, lex.

“A-alex.” Inirapan niya lang ako, napansin ko pa ang makapal niyang pilikmata mula sa pag-irap.

“Sorry na. Sisiguraduhin ko hindi na iyon mauulit!” Tumingin siya sa akin, kawawa naman ang baby sister ko. 

“Promise!” Para magkaayos na kami ng tuluyan.

“Kasi naman! Alam mong takot ako roon pero tinatakot mo pa rin ako!” Masungit na saad ni Alex.

“Sorry na nga,” malambing kong paghingi ng tawad.

Inirapan niya ako.

“Oo na hindi rin naman kita matitiis!” Sabi ng manipis niyang labi. 

Nginitian ko siya. “Hindi ka na galit?” Tanong ko pa.

“Galit pa rin! Huwag ka na lang makulit, Kuya!” Sabi pa niya.

Natawa na lamang ako.

“WOOOOH! KASE ANDRE, YABANG!” Kantiyaw ni Celestine. “Paano kaya kapag ikaw naman ang ginulat namin. Ano?” Sabay tingin niya sa ibang barkada. 

Mukhang tanga silang tumatango sa kung saan napulot ni Celestine ang mga ideyang iyon. Nakisang-ayon din si Alex.

“Oo nga ‘no? Para naman makaganti ako?” Sabi niya pa habang humahagalpak sa tawa. Oh no.

Sa huli ay pumayag din silang mag-joyride na lang. Sumakay na kami sa van at pinagkasya ang bawat sarili, kelangan daw walang magkakahiwalay. Bali dalawa kami ni Bryle sa harap. Ako ang nagmamaneho lagi ng van. 

Sila Yva, Isla, Kiara at Celestine sa pangalawang seat. Sa likod ang magkakatabi ay Alex, Basty, Rench at Tristan. Nakatulog ang mga lalaki sa likod at ang girls ay nagkukwentuhan maging ang katabi ko ay tulog din.

“Anong plano bukas?” Tanong ni Yva na parang hindi pa magkasya sa loob dahil din sa katangkaran na taglay niya. 

Sabado kasi bukas at sureball akong gagala na naman ang mga to o kung hindi mago-overnight sa kung kanino mang bahay at magdadala ng mga maiinom na alak. Kapag overnight kasi madalas sa amin dahil ako daw ang pinaka-kuya kaya ako daw ang umasikaso sa kanilang lahat. Mukha ba akong tatay ng mga ‘to? The fuck.

Nagkwentuhan at nagtatawanan ang nangyayari sa loob. Napagplanuhan naming lahat na mag drive thru muna kami sa McDonald’s at umorder ng sundae at fries para sa lahat, naubos kasi ang chips na mga dala at tubig saka c2 nalang ang natitira doon.

Tsaka ihahatid ang bawat isa, kapag ganitong uwian, si Basty ang unang nagpapahatid dahil tamad na tamad na siya sa buhay niya at ang idadahilan ay gusto na niyang matulog. Eh, wala ngang ibang ginagawa sa room kundi ang matulog, kaya minsan nakakapagtaka kung bakit pa rin siya nakakapasa.

“Sino ang mauuna ngayong ihahatid sa inyong mga girls?” Tanong ko sa kanila at walang umimik. Tumingin ako sa front mirror. Kumunot ang noo ko sa tinitingnan nila. Ano ang pinagkakaguluhan nila, ano yun?

“Anong meron, Kiara?” Tanong ko habang tinitignan sila sa salamin sa harap dahil parang gulat na gulat ang mga mata nila. 

Hindi niya masabi ang nasa loob ng telepono kaya pinakuha ko kay Bryle iyon. Pagtingin ko sa cellphone, nagulat ako sa mensaheng iyon kasabay ang pagsigaw nila. 

“WATCH OUT!” Sabay-sabay na sigaw ng mga babae. 

Pagtingin ko sa harap ay muntik kong mabunggo ang nasa harap na sasakyan! Agad kong inapakan ang preno kaya naman sa pagkalakas nito, nagsigawan ulit ang mga babae. What the fuck! Mabuti na lamang at walang gaanong sasakyan dito sa highway. Mabuti rin na malayo ang kasunod naming sasakyan sa likuran kung hindi ay kami ang nabangga nila.

Agad kong inalis doon ang saskayan. 

“What the hell!” Sigaw ni Kiara na napatayo pa sa kinauupuan niya.

“Try calling the number, Tine!” Turo sa kanya ni Isla na hindi mapakali sa kanyang upuan.

“No! Nagpapansin lang ang isang ‘yun! Sa ngayon, umuwi na muna tayong lahat sa mga bahay natin. Delikado na rito sa labas,” payo ko sa kanila. 

Hindi namin alam ang kahihinatnan namin habang andito pa rin kami sa labas.

“You can’t just ignore it, Kuya Andre! We need to know the reason why that person texted us the word DIE! And considering that we have just almost met an accident!” Rason pa ni Isla na kahit galit ang mukha ay hindi nawala ang pagka-angelic face niya.

“I know. What I am trying to say here is, our safety is more important,” paliwanag ko kay Isla na mas bata sa akin ng isang taon.

“And what if it is just a wrong send message?” Tanong naman ni Bryle sa kanan ko na humarap sa kanila.

“Ha! I doubt it! Wrong message pero parang alam na maaksidente tayo?” Labis na galit ang nararamdaman ni Yva.

“Enough!” Sagot naman ni Celestine nang sasagot pa sana si Bryle.

Hindi na sila umimik pa. Inuna naming inihatid ang mga babae dahil nanginginig na sila sa kanilang upuan at mukhang takot na takot na sila. At pagkatapos nun ay isinunod ko ang mga lalaki. Tanging ako, si Alex, Tristan na lang ang natira.

“Sige bro, ingat kayo!” Sambit niya at saka pumasok na ng bahay nila. Muntik pa itong mauntog palabas ng sasakyan.

Agad ko namang inalis doon ang sasakyan nang sa gayon ay makauwi na rin kami ni Alex. Who might be texting us that word? At tilang parang alam pa na maaaksidente kami?