Bella’s POVMalakas na napasinghap si Hana. Tinignan ko naman ang itsura ni Selena na blangko ang ekspresyon niya ngayon. Lalo naman naging seryoso ang mukha ni Jarvis.Nang ilibot ko ang paningin ko sa buong hall ay doon ko napansin na nasa amin na ang atensiyon ng lahat ng bisita.Napatikhim ako nang malakas para makuha ko ang atensiyon nila.“Miss Pamela−““Pamela,” mariin na sambit niya.“Okay. Is there something wrong?” tanong ko sa kanya.Naramdaman ko ang paghigpit ni Jarvis sa kamay ko. Hindi ko pinansin iyon at tinignan si Pamela ng diretso sa kanyang mga mata.Tinititigan naman niya ako nang matagal. “Is she your friend?” seryosong tanong ni Pamela sa akin.“Yes,” walang pag aalinlangan na sagot ko.Hindi makapaniwalang tumingin si Pamela kay Jarvis. “This is unbelievable!”“I’m sorry?” gulat na wika ko.“Nothing. I can’t believe she is your friend,” sarkastikong sambit ni Pamela.“Ate Pam!” nakikiusap na sambit ni Jarvis.“No, Jarvis,” seryosong sabi ni Pamela. “I just wond
Bella’s POVMahabang katahimikan ang namayani sa aming dalawa. Sa totoo lang ay hindi ako makapagsalita nang sigawan ako ni Jarvis nang ganito. Para siyang bulkan na sumabog. Galit na galit. Siguro hindi na siya nakapagtimpi pa at sa akin na naibuntong ito.Lumunok ako at naglakas loob basagin ang katahimikan sa aming dalawa.“A-Alam ko na kulang ang mga taon para makalimutan ang sakit na dulot na ginawa ni Selena sa buhay mo,” mahinahon na sabi ko. Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang nagbabantang luha sa aking mga mata. “I’m sorry sa ginawa kong kapahangasan. Marahil nga naging insensitive ako ngayon. H-Hindi ko naisip ang mga damdamin niyo. Akala ko kasi… posible na maibalik ang lahat sa dati. At nagkamali ako roon.”“Bella—““Humihingi ako ng tawad. Hindi na ito mauulit pa,” at huminga ako nang malalim.“Hindi mo naman kailangan—““No, Jarvis,” at mabilis na nag angat ako nang tingin. Sinalubong ko ang kanyang nga mata. Sa nakikita ko ay nahupa na ang kanyang galit. “Ka
Bella’s POVKusang nag angat ang aking kamay at hinimas ko ang kanyang likod. Ito lang kasi ang paraan na alam ko para mapagaan kahit paano ang kanyang nararamdaman.Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanila pero sa nakikita ko ay mabigat ito. Sa tagal namin magkaibigan ni Taki ay never siyang nag open tungkol kay Pamela. Isa ito palaisipan sa akin.“This feeling…” mahina na bulong ni Taki sa tainga ko. “I want to keep it forever.”Napatigil ako sa paghimas sa kanyang likod na marinig ko iyon. “Taki…” tawag ko sa kanya.Naramdaman ko ang bahagya niyang paglayo sa akin. Ngayon ay nakikita ko na ang kanyang mukha. Lungkot at saya ang mababasa roon.My life has just begun; I finally found someone...And whatever I do.It's just got to be you!My life has just begun...I finally found someone...Nagkatitigan kami nang matagal hanggang sa makarinig kami ng isang malakas na sampal.Nilingon namin iyon parehas at laking gulat ko na makita sina Selena at Victoria. Hindi maganda ang kutob
Hana’s POVNagulat kami na biglang nag walk out si Bella. Marami sa kanya ang tumawag pero hindi niya nilingon sila. "Dito ka lang, Hana," sabi ni Selena sa akin. "Wait! Saan ka pupunta?" tanong ko sa kanya. "Susundan ko si Bella kaya pigilan mo si Taki na huwag sumunod sa amin. Naiintindihan mo?" mahinang bulong niya Selena sa akin. "Okay," ang maikling sagot ko sa kanya. Tapos tumakbo na palabas si Selena para sundan si Bella. Grabe! Hindi ako makahinga sa sobrang tensiyon ng mga kaganapan kanina. Nakakagulat ang pinakitang kamalditahan ni Bella. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan pa umabot sa ganun.Tinignan ko ang mga taong hindi pa umaalis sa kinatatayuan nila kaya naman ay nagpasya ako na lapitan si Taki.“Ate Lara,” tawag ni Princess sa kanyang kapatid. “ Sa pagsasalita at kilos na pinakita ni Bella sa atin, I think she cannot remember us." Muntik na ako mapasinghap na marinig ko ang sinabi ni Princess. So it means... Nagdududa sila kay Bella. Oh no! Kailangan m
Bella’s POV Pagkatapos naming mag usap ni Selena ay nagpasya kaming umuwi na. Tinawagan na lamang ni Selena si Hana na magkita na lamang sila sa bahay ko. Tumingin ako sa malaking wall clock at eleven o’clock na pero bakit wala pa ring Hana na dumadating. “Na contact mo?” tanong ko kay Selena na sinusubukan kontakin si Hana. Iling lamang ang kanyang sagot. Kinuha ko ang aking cellphone na nakapatong sa center table at tinawagan si Taki. Nagsalubong ang aking mga kilay na marinig na out of coverage area ito. Ano nangyari sa dalawang iyon? “Ahhh!” Nagkatinginan kaming dalawa ni Selena na makarinig kami nang malakas na sigaw. Mabilis na tumayo kami at pinuntahan iyon. Nakita naming si Hana na nakaupo sa sahig habang sapo ang kanyang dibdib. Mabilis namin na dinaluhan siya. “What happened to you?” nag aalalang na tanong ni Selena sa kanya. Hindi siya sumagot at nakatulala lang. Tinignan ako ni Selena. Napabuntong hininga ako at tinanong ko si Hana. “Hana!” malakas na tawag ko n
Bella’s POV “Miss Bella?” tawag niya sa akin. Huminga ako nang malalim para kalmahin ang aking sarili. Nilingon ko ang lalaki na iyon. “Ano na naman ang kailangan mo?” naiiritang wika ko. Hindi ko na talaga gusto ang nakukuhang atensiyon ko ngayon. “Kilala mo?” tanong ni Hana. “No,” tinatamad na sagot ko. "Isa lamang siya linta." Ngumiti ang lalaki nang matamis at lumapit siya sa amin. Tumigil siya sa harapan ko pagkatapos ay binigay niya sa akin ang bouquet na hawak niya. “For you, Miss Bella. Galing sa mapagmahal kong boss.” “Mapagmahal?” muntik na ako umirap. “Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na tumigil kana sa pagdedeliver ng bulaklak sa akin.” Simula na magdeliver si Jarvis ng bouquet sa bahay namin ay hindi na siya tumigil niyon. Araw-araw siya nagpapadala, ang nakakairita lang ay nung sinubukan ko ibalik ang mga bulaklak na pinadala niya ay dobleng bouquet ang binabalik niya sa akin at kulang na lang ay maging garden na ang bahay namin dahil doon. Ang mas lalong naka
Bella’s POV“Bitiwan mo ako,” pag uulit ko kay Katana pero hindi siya nakinig. Tinititigan niya ako nang mariin at habang tumatagal ay napapadiin ang kanyang hawak.Nasasaktan na talaga ako. Shit! Wala akong ibang choice.Inatake ko siya na mabilis naman niya naiwasan na dahilan para mabitawan niya ang aking braso.Napatingin ako sa aking braso na namumula na dahil sa pagkakahawak niya.Galit na tinignan ko si Katana. “What is your problem?!” singhal ko sa kanya.“Omg, Bella! Are you okay?” tanong ni Hana sa akin na makalapit siya.Hindi ko siya pinansin at nakatuon pa rin ang atensiyon ko kay Katana.Kitang-kita ko ang mariin na pagtitig niya sa akin.“Ikaw si Bella? Tama?” nanginginig sa galit na tanong niya. “Kaibigan ka ni Snow.”Bakit siya nagagalit? “Oo, tama ang mga sinabi mo,” mahinahon na wika ko.“N-Nandoon ka sa mansion ni Uno, tama?” Natigilan ako na marinig ko ang kanyang tanong. Mabilis na nagkatinginan naman kami ni Hana. Bakit niya kami natatandaan? Impossible! Unde
Bella's POVTinignan ko si Snow. "Ano ang nangyari? Ano ang kinalaman ni Kuya Rei rito?" sunod-sunod na tanong ko sa kanya."Bella..." "Gusto ko maintindihan, Snow," ang sabi ko.Malakas na napabuntong hininga siya. "Gusto ko kasi makita si Katana pero si Shinigami ang nakita ko. Pinagbantaan niya ako at pinalalayo kay Katana pero kilala mo naman ako Bella. Matigas ang ulo ko kaya hindi ako pumayag sa gusto niya. Dahil doon ay nilabanan niya ako," huminga siya nang malalim ulit. "Hindi ko lang akalain na sobrang galing at lakas niya.""Sa pagkakakilala ko kay Kuya Rei ay hindi iyon pumapatol sa babae. Maliban na nga lang kung--" tumigil ako sa pagsasalita at sinulyapan si Snow."Tama ka, Bella. Connected si Katana at Rei. Ang totoo niyan ay magpinsan silang dalawa," hirap na hirap na wika niya. "Small world," naiiling na sabi niya.Napakagat ako sa aking labi na marinig ko iyon mula kay Snow. Naalala ko na lang bigla si Uno ang mga makahulugang salita na binitiwan niya sa akin. Ito p