Chapter Six

Naiwan akong mag-isa sa isang malaki at eleganteng kuwarto. Dinala ako dito kanina ng dalawang lalaking kasama ko. Ang sabi nila may kailangan lang silang gawin, tapos ay babalikan rin ako kaagad.

Paulit-ulit rin nila akong binalaan na huwag lalabas ng silid na 'to at maglakad-lakad sa labas.

Kaya heto ako, mag-isa at tulala sa malawak na kwartong ito. Nakaupo sa isang pang-mayaman na kama, at halos hindi maabot ng mga paa ko ang sahig dahil sa taas nito.

Ginalaw-galaw ko nalang ang mga paa ko at pinanood itong magbangga sa isa't isa. Ayokong gumalaw at mangialam sa kwartong 'to dahil baka makasira ako. Alam kong hindi kakayanin ng bulsa ko kahit na anong masira ko dito. Lahat ng gamit dito mamahalin, sigurado 'yon. 

Naagaw ang atensyon ko ng isang malaking pintuan na marahang bumukas. Napatayo ako ng biglang pumasok rito ang lalaki na walang ibang alam kung 'di ang bilinan at pagsabihan ako. 

Pagtalon ko mula sa mataas na kama ay medyo nawalan pa ako ng balanse. Mabilis kong inayos ang pagkakatayo ko ng pumasok na rin ang future husband ko.

Napa hagikhik ako ng palihim.

 

“Alright blonde, you can exit the room now. But, again, you are unable to communicate with anyone, is that clear?”

Paulit-ulit at parang sirang plaka na siya sa sa linyang iyon kaya walang gana akong tumango 

Pero teka, tinawag niya ba akong blonde? 

May pangalan kaya ako.

“So... how about me? Am I not allowed to talk to her too? You're too possessive Spencer.” Bumilis ang pag-tango ko sa narinig ko.

“Ah yeah right, Sybil will escort you today.” Saglit niyang tinapunan ng tingin ang gwapong lalaki na nakilala ko kanina sa hotel.

Sybil pala ang pangalan niya... cute.

“Tara na?” Ngumiti sa akin si Sybil bago tumalikod.

Sinundan ko ang mga yapak nila nang humakbang na sila palabas ng silid na pinangungunahan ni Sybil.

Ngayon ko lang napansin kung gaano kahaba ang corridor na kailangan naming lakarin bago kami makababa ng hagdan.

 

Bahay pa ba 'to? Para yatang kasing laki na 'to ng mall. Kung ako ang nakatira dito baka nag kotse na ako para pumunta ng hagdan.  

Binilisan ko ng kaunti ang mga hakbang ko para masabayan ko ang lalaking pala-utos.

“Uy…” pabulong kong tawag sa kanya. Natatakot kasi ako na mag-echo ang boses ko kapag nilakasan ko ang boses ko.

Hindi man lang siya nag-abalang tingnan ako. Hindi ako sigurado kung hindi niya ako narinig kaya hinila ko ang laylayan ng damit ng lalaking 'to para kunin ang atensyon niya.

Nang lingunin niya ako, nasilip ko muli ang maganda niyang mga mata. Para bang kumislap ito ng tamaan ng mga ilaw.

 “What?” masungit niyang tanong.

Parang araw-araw yata may dalaw ang lalaking 'to.

“Yung lalaking 'yun ba…” inilipat ko ang tingin ko kay Sybil bago muling tumingin sa kanya. “May girlfriend na?” Lakas loob kong tanong. 

Ang mga ganitong pagkakataon, hindi na dapat pinapalampas pa.

“Why are you interested?”

“Just— because— I am.”

“If you've already begun to grow feelings for him, I advise you to put your fantasies aside right now. Sybil wouldn't even think of liking you. Just concentrate on your job tonight so you can leave after everything is done.”

Aray ha.

Medyo na-offend ako sa sagot niya, kaya hindi na ako umimik at sinamaan lang siya ng tingin bago mas binilisan pa ang paglalakad ko para hindi ko siya makasabay.

Saglit lang akong nangarap tapos sinampal na niya ako agad ng reyalidad.

Habang pababa kami ng hagdanan, hindi ako mapakali at paulit-ulit na itinataas ang damit ko dahil pakiramdam ko at tuloy-tuloy ang pagdulas nito. Hindi kasi ako sanay ng ganito ang mga isinusuot.

Sobrang nakakailang ang damit na 'to. Sa tuwing inaangat ko ay mas nagiging maikli, kaya kailangan ko ring hilahin 'to pababa.

“Sybil will look after you as I have to do something. You must remember that you can only come to me once you are called. And don't— stay away from him.” Aniya bago humakbang palayo.

Nang makaalis na siya ay saka ko lamang napansin na maraming bisita ang naririto sa lugar. 

Nakakahanga ang disenyo ng kasalan, hindi ko mapigilan ang sarili ko na igala ang aking mga mata sa bawat sulok ng mala-kastilyong bahay na 'to. Sa unang tingin, masasabi kong ang ganitong kasalan ay para lang sa mga nakakataas sa lipunan.

Kapansin-pansin na ang tema ng kasal, it's white with gold accents. The cutlery, bowls, and chairs used, as well as the people's attire, were all golden. Pati na rin ang mga suot ng bisita, ay pawang puti at ginto.

Base sa pananamit nila at sa mga kotseng nakita ko kanina sa labas, lahat sila ay galing sa mayayamang pamilya.

Sa magkabilaang gilid ng bahay ay may mga kumpol ng bulaklak. Dito pala sa bahay nila gaganapin ang kasal. I think it's much better kung beach wedding or church. Mas romantic kasi ang ganun.

Dumapo ang mga mata ko sa sari-saring pagkain. Napakarami nilang handa pero ang mga tao dito hindi man lang kumakain. Lahat sila puro wines ang mga hawak at masayang naguusap-usap.

Sa kakatingin sa mga pagkain ay kumulo ang tiyan ko na gumawa ng ingay na sigurado akong rinig sa tabi ko. 

Bigla namang kinuha ni Sybil ang kamay ko at isinukbit sa braso niya ng may nangingising mga labi. “Come on, let's get you something to eat.”

Bakit ba kailangan niya akong makita o marinig sa mga ganitong sitwasyon?  

Nakakahiya.

Habang hinihila ako ni Sybil ay napansin ko ang malalalim na titig ng isang lalaki sa 'di kalayuan. Sa palagay ko kasing edad siya ng stepfather ko na si Uncle Jorge.

Bakit naman niya ako tinititigan? Ang creepy. Hindi ba't ganyan yung mga mahahalay na nakikita sa movies? Matandang mayaman na manyak. Nakakatakot.

Inurong ko ng kaunti pataas yung damit ko at hinila rin pababa. Sinamaan ko ng titig yung matandang lalaki dahil baka alisin na niya ang mga tingin niya, pero nagkamali ako ng ngumiti pa ito.

Nakuha ni Sybil ang atensyon ko nang bitawan niya ang kamay ko. Nakarating na kami sa mga pagkain at mukhang masarap ang lahat ng putahe.

Anong una kong pipiliin?

Teka, nasa hotel pa nga pala sina Trina at Eliz. Okay lang ba kung magdala ako ng pagkain pauwi? Hindi naman 'to mauubos ng mga mayayaman dito na ang pinapakyaw lang ay alak.

“Get something to eat first. I need to talk to someone for a moment, then I'll come back to you. Is that alright?” 

Kusa naman na tumango ang ulo ko sa malalambing niyang boses. Pagka alis ni Sybil ay agad na akong kumuha ng plato. Baka ako pa ang mauuna dahil wala man lang bawas ang mga pagkain dito.

Gusto kong mahiya, pero nagugutom na talaga ako.

Kaunti lang muna ang kinuha kong pagkain para magpa-demure, babalik na lang ako mamaya. Pinili kong maupo sa lamesa malapit sa mga pagkain para hindi mapansin ng iba ang pagbabalik ko. 

“Mmm..” Ang sarap ng mga pagkain lalo na itong isang puti. 

Ang sarap ng mga pagkain lalo na itong puti. Hindi ko alam kung anong tawag nila dito pero sobrang sarap. Para siyang hindi pantay-pantay na sukat ng mushroom na kulay cream brown. Mukha siyang magaspang na parang patatas pero kapag kinagat mo na ay sobrang lambot at sumasabog ang bango. Medyo maamoy rin ang garlic na may pinaghalong honey at cutgrass.

Sana alam ko kung anong tawag nila dito.

Sa gitna ng pagpapaulan ko ng papuri sa mga kinakain ko ay nakita ko sa gilid ng aking mata na may umupo sa harapan ko.

“Sybil, anong tawag nila di-”

Agad kong tinakpan ang bibig ko ng makita ko na hindi si Sybil ang umupo sa harapan ko. Ibang lalaki 'to na parang kasing edad lang ng lalaking pinakasalan ko.

I'm dead.

Bawal akong makipag-usap sa kahit na sino kaya umiwas na lang ako ng tingin at nagkunwaring hindi siya nakikita. Baka nandito lang siya para makisalo sa upuan. Tatapusin ko na lang 'tong kinakain ko, ayoko kasing iwan at hindi ubusin. Lalo pa 'tong masarap na kulay puti.

“You seem to be enjoying those white truffles huh?” Napasulyap ako sa kanya nang sabihin niya ang pangalan ng kinakain ko.

So, white truffles pala ang tawag dito? It's the first time I've heard it, but it sounds adorable.

“Hey, you seem to be a newcomer here. Hindi ako pamilyar sa 'yo. Sinong kasama mo?”

Hindi ko siya pinansin at nagkunwaring hindi naririnig. Mas binilisan ko na lang ang pag-ubos ng pagkain ko para makaalis na ako dito.

“All right, uh... What's your last name?”

Hindi ko na nga siya pinapansin pero tuloy-tuloy pa rin siya sa pagsasalita.

“Crystal!” 

Narinig kong sigaw, kaya liningon ko kung sino ang tumawag sa pangalan ko. Nang makita ko na si Sybil ang tumawag ay mabilis akong tumayo.

“Crystal…”

Bulong nang weirdo na lalaki habang tumatango-tango na kala mo ay nakakuha ng isang malaking impormasyon bago siya tumayo, at umalis.

“May sinabi ka ba sa kanya?”  tanong agad sa akin ni Sybil habang hinahabol pa rin ang hininga.

“Wala akong sinabi sa kanya, ikaw ang nagsabi sa kanya ng pangalan ko.” 

Inilipat niya ang tingin niya sa mesa.

“Are you done?”

May natira pa ako sa plato ko, pero parang busog na rin ako kaya tumango na lang ako sa kanya.

“Come, he needs you now.” .

Kahit na hindi ko alam kung anong kailangan kong gawin, mabilis na nagkarera ang tibok ng puso ko sa kaba. Napakalakas ng kabog nito at pakiramdam ko ay kakawala na sa dib.dib ko.

Hinawakan ako ni Sybil sa braso at literal na kinaladkad papunta sa isang malaking opisina, pagpasok namin sa loob ay nagulat ako ng makita ang mga tao sa loob.

“Sorry Frank, I guess you can't win at all.” Nakangising utas ng babae sa matanda.

Sigurado ako na may nangyayari dito mula kanina dahil magkaharapan ngayon yung isang babae at lalaking pinakasalan ko na napalilibutan ng mga tao.

“But I can.” Lakas loob na giit ng lalaking pinakasalan ko. “My offer explicitly states that you'll own Spencers Co., once we're legally married.”  Aniya na idiniin ang salitang legal.

Tumango tango ang babae ng may ngiti habang itinaas nito ang kamay para ipakita ang singsing sa daliri. “Yeah, it seems pretty legal to me.”

 

Bakit may singsing na siya? Tapos na ba yung kasal?

“Yeah, well, unfortunately, bigamy in Denmark is forbidden. You can't actually marry someone if you're already married to someone else.”

Ramdam na ramdam ko sa mga salita niya ang pagmamalaki na para siyang nanalo sa isang madugong labanan.

Ano nga ulit ang sinabi niya?

Bigamy? Isn't that the act of going through a marriage ceremony while already married to another person?

Is this what he's talking about? His plan? This is so smart, but heartless.

“W-What are you talking about?” Hindi makapaniwalang bulalas ng babae.

Tila tumigil ang tibok ng puso ko ng biglang humarap sa akin ang lalaking pinakasalan ko.

“This is Crystal, my wife.”

Pakiramdam ko ay napako ang mga paa ko sa sahig kasabay ng pagkalaglag ng puso ko nang marinig ko ang sinabi niyang 'yon sa harapan ng lahat sa kwartong 'to 

Marahan akong tinulak ni Sybil papunta sa harapan.

Pwede bang… may gumising sa akin… ulit?