Iris
Napaasik na lamang ako nang maramdaman ko ang bigat sa katawan ko. Kaya dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko at ang unang bumungad sa akin ay isang kamay na nakayakap sa bewang ko.
Pagharap ko kung sino ang lintek na ito ay mas lalong sumama ang umaga ko. Tulog na tulog siya sa tabi ko at halata ang pagod sa mukha niya.
Kaya hinayaan ko na lang siya at tahimik na inalis ang pagkakayakap niya sa akin. Nang maalala kong magpapalit ako ng damit ay napatingin ako sa suot ko. Halos umusok ang ilong ko nang makita kong iba na ang damit ko ngayon kumpara kahapon.
Dahil doon ay nanggagalaiti kong hinarap si Devron na ngayon ay sobrang sarap ng tulog. Malakas ko siyang sinabunutan dahilan para mapabangon siya at galit na tumingin sa akin.
"Langya naman, Iris! Agang-aga nanabunot ka! Ano bang problema mo?!" Inis niyang sigaw kaya aambaan ko siya ng suntok na agad naman niyang sinalag.
"Ikaw ang nagpalit ng damit ko, 'no?"
"Ano namang masama kung ako ang nagpalit ng damit mo? Magkapatid naman tayo, ah? Kuya mo naman ako kaya walang kaso sa akin 'yon. At saka, ang dumi mo ng datnan kita rito! Ano na naman bang ginawa mo?!"
"Tarantado! Anong magkapatid? Eh, hindi ka nga nangggaling sa ano ng Nanay ko tapos sasabihin mong kapatid kita! Anong gusto mo, suntukan?!" Nanghahamon kong saad pero hanggang ngayon ay mainit pa rin ang ulo ko.
"Iris, 'wag kang mag-alala, wala naman akong nakita sa'yo. Nakakaawa ka lang tingnan kagabi kaya pinaltan kita ng damit. Pasalamat ka pa nga dahil ako ang nakakita sa'yo," mahaba niyang paliwanag kaya binaba ko ang kamao at umalis.
Kahit gustong-gusto ko na siyang upakan ngayon ay pinili ko na lang umalis dahil siya naman na pala ang nagmalasakit. Palihim na lamang akong napangiti.
Dahil kahit minsan ang sama ng pinapakita ko sa kaniya at hindi kami tunay na magkapatid ay parang totoong kapatid na rin ang turing niya sa akin. 'Yung tipong parang siya na ang tumayo na pangalawang magulang sa akin.
Inamoy ko ulit ang puting polo na pinalit niya sa akin at napatango. Ano kayang gamit nitong pabango? Bibilhin ko dahil mas mabango pa ang pabango nito kaysa sa akin.
Habang nagkakanaw ako ng kape ay napatingin ako sa kaniya na bagong ligo. Nagtaka pa ako dahil hindi pa siya nakapangbihis ng pang-opisina niya.
"Wala kang pasok, Dev?" Pagtatanong ko habang humihigop ng kape na nagpatigil sa kaniya habang naggagayat ng bawang.
"Mamaya pang alas-dose. Ipagluluto muna kita ng agahan dahil alam kong namiss mo ang pagluluto ko," nakangisi niyang saad dahilan para masamid ako sa ininom ko.
"Yabang mo naman. Ang taas masiyado ng tingin sa sarili, ha! Hinay-hinay baka mapasobra!"
Kaya tumawa lang kami dahil sa sinabi namin sa isa't-isa. Isa si Devron sa mga taong pinagkakatiwalaan ko at pinapakita ko lamang sa kaniya ang totoo kong nararamdaman. Isa siya sa mga taong naniwala sa akin.
Makalipas ang kalahating minuto ay natakam agad ako sa amoy ng umagahan namin. Nang tingnan ko ito ay napapalakpak na lamang ako dahil namiss ko talaga ang mga luto niya.
Sinangag at sinigang na hipon ang umagahan namin ngayon. Habang humihigop ako ng sabaw ay naalala kong wala pala akong stock na kahit anong ulam dahil hindi ko pa nakukuha ang sahod ko doon sa karinderya na pinasukan ko.
"Saan mo nga pala nakuha 'tong ulam natin. Sa pagkakaalala ko wala pa akong binibili na ulam."
"Binili ko 'to kagabi para sa'yo. Eh, kaso nga lang pagdating ko tulog ka na. Kaya ang ginawa ko natulog na rin ako. At saka bakas sa mukha mo na pagod ka, nakipagbugbugan ka na naman, 'no?" Pagtatanong niya kaya mariin kong tinikom ang bibig ko at hindi nagsalita.
Napailag na lamang ako ng balak niya akong pingutin sa tainga. Narinig ko pa ang pagasik niya kaya napatawa na lamang ako.
"Nakaenkwentro ko kahapon sila Ashong. Ang loko, nagdala pa ng kasama niya, sa huli siya pa rin ang talo. Tanga lang." Natatawa kong saad at muling sumubo ng kanin. Napatingin ako sa kaniya na ngayon ay sobrang sama ng tingin sa akin.
Kaya mabilisan kong kinurot ang pisngi niya sabay ngiti. "Huwag kang mag-alala, wala namang masamang nangyari sa akin. Tinuruan mo nga ako ng self defense, diba?"
"Iris, pasalamat ka at kapatid kita. Nako, ikaw talaga. Kahit kailan, ang tigas ng ulo mo."
"Mana-mana lang 'yan," sagot ko kaya nanahimik siya.
"Oo nga pala, hindi ka pa rin ba umaalis sa tindahan ni Aling Mameng? Wala na ring namang nagpupunta sa kaniya?"
"Hindi pa nga ako umaalis," panimula ko at muling nagsandok ng kanin. "At saka, tinutulungan ko kahit walang suweldong kapalit. Nakakaawa naman dahil walang gustong tumulong sa kaniya. 'Yung mga anak naman niya ang sasarap bigwasan. Basta na lamang iniwan si Aleng Mameng."
Mahaba kong paliwanag at nang tingnan ko ang reaksyon niya ay halos mabulunan ako. Dahil para siyang timang na nakatitig lang sa akin at nakangiti.
"Hoy lalaki! 'Wag mo nga akong tingnan ng ganiyan. Baka mamaya ay mauwi pa 'yan sa hindi maganda, ikaw ang mabibigwasan ko." Maangas kong saad kaya nabigla ako ng tapikin niya ako sa ulo.
"Proud lang ako sa kapatid ko. Kahit na walang pasahod ay bukal sa loob niya ang pagtulong. Pero... bakit ayaw mong gamitin ang perang naipon mo at saka sayang ang tinapos mo na Culinary. Ayaw mong maghanap ng ibang trabaho?" Pag-iiba niya ng usapan sa huli.
Kaya binaba ko ang kutsara't tinidor sabay inom ng tubig. Sumandal ako sa upuan at tumitig sa kaniya ng seryoso. Alam kong mahabang usapan na naman 'to.
"May pinaguupinan akong na ibang bagay. At saka balak ko namang magtrabaho base doon sa natapos kong course, ang kaso sa ibang bansa nga lang. Kaya 'di ko muna magamit-gamit ang ipon ko."
"Magkano ba-" Tinaas ko agad ang kaliwang kamay ko na senyales na manahimik muna siya. Na bigla naman niyang sinunod.
"Kaya ko nang mag-ipon. Balita ko naman na maraming magbubukas pa na trabaho dito sa siyudad natin. Saka 'yung sa'yo? Diba nagha-hire ka ng mga katulong? Baka puwedeng isa ako doon?" Pagbibiro ko pero umiling siya.
"Tigilan mo'ko sa ganiyang biro mo, Iris. Dito nga sa bahay ay hindi kita pinapaggawa ng mga mabibigat na bagay tapos magta-trabaho ka sa akin. Ayoko ng gano'n, Iris. Hindi kita kinuha para maging katulong ko." Seryosong pangaral niya kaya natahimik na lang ako.
Kilala ko si Devron, kung anong kinatigas ng ulo ko, mas matigas ang ulo niya. Hindi ka rin mananalo sa kaniya sa oras na makipag-debate ka sa kaniya. Masiyadong seryoso si Devron pagdating sa mga bagay na hindi niya ikinatutuwa.
"Nagbibiro lang ako, kilala kita. 'Di ka pumapayag kapag sa'yo ako magta-trabaho. Alam ko naman 'yang trabaho mo, eh. Tinuruan mo akong mag-self defense, kung paano bumaril. Bakit ayaw mo pa rin akong magtrabaho sa'yo. Bakit nga ba, Dev?"
Maang-maangan kong tanong kahit alam ko naman ang sagot. Gusto ko lang siya galitin at marinig ulit ang dahilan niya. Nakita kong napakamot siya ng noo na ang ibig sabihin ay nauubusan na siya ng pasensya.
"Iris, ilang beses ko bang ipapaliwanag sa'yo na ayoko lang kitang mapahamak o kaya madamay. Oo, tinuruan kita kung paano bumaril at magself,-defense. Pero hindi ka papasok sa akin, ginawa ko 'yon para maprotektahan mo ang sarili mo." Seryosong saad niya kaya napangiti na lamang ako at lumapit sa tabi niya.
Ramdam ko ang pagtigil niya sa ginagawa niya dahil sa yakap ko. Minsan ko lang 'tong gawin sa kaniya kapag nagpapasalamat ako. Ang totoo nga niyan ay sa kaniya ko lamang pinapkita ang kahinaan ko.
Tumawa siya, "Naglalambing ang Iris ko. 'Wag kang mag-alala, malay mo magbago bigla ang isip ko at isama kita sa trabaho ko."
"Tss, hihintayin ko, ha? Pero, salamat dahil naandito ka palagi sa akin kahit na minsan ay iniinis kita."
"Wala 'yon, basta ikaw. Siya sige na, maligo ka na... ang baho mo na, eh!"
Kaya gigil ko siyang hinampas dahil nagsisimula na naman siyang mambwisit sa'kin. Bago ko pa isara ang pinto ng cr ay narinig ko pa ang paghalakhak niya.
...
"Oh, ayan pa ring polo ko ang suot mo? Hindi nga halatang miss na miss mo'ko, 'no?" Tatawa-tawa niyang saad kaya tinaas ko ang gitnang daliri ko dahil nagsisimula na naman siya.
"Mabango kasi kaya ito na naman ang suot ko. At saka lalabhan ko naman 'to, 'wag ka diyang ano." Saad ko at sinabayan siya sa paglabas ng pinto para ihatid siya sa sasakyan niya.
Napamaang na lang ako ng makita kong isang black lamborghini ang dala niya ngayon. Grabe, gaano ba kayaman ang lalaking 'to. Kakabili niya lamang ng isang kotse, tapos may bago na naman ngayon.
"Gaano ka nga ba talaga kayaman, Dev? Hindi ka ba nauubusan ng pera?" Biro kong tanong pero inakbayan niya lamang ako at mas lalong pinalapit sa kaniya.
"Para sa'yo 'yan." At doon ay nanlalaking mga mata akong tumingin sa kaniya. Hindi pa rin ako makapaniwala na para sa'kin ang sasakyan na 'yon. Pero ang problema ay wala akong pambayad.
"Tarantado! Wala akong pambayad diyan. Anong akala mo sa akin, sobrang yaman kagaya mo. Oo may ipon ako at 'yung naiwan ni Mama na pera pero hindi sapat 'yan sa sasakyan na ibinili mo sa'kin."
"Hindi mo namang kailangan bayaran 'yan, eh. Binigay ko na talaga sa'yo 'yan. 'Wag kang mag-alala, tuturuan kitang mag-drive pero sa lupain ko. Kaya sasama ka sa akin next week," habilin niya na hindi agad hinintay ang sagot ko.
Basta na lamang niya akong hinalikan sa noo at pisngi para makapagpaalam. Tulala lamang ako sa sasakyan niyang papalayo. Hindi ko alam kung anong trip ngayon ni Devron. Basta, ang alam ko lang ay ang lakas ng tama niya ngayon.
Kakaiba ka talaga, Devron.
IrisPaglabas ko ng banyo ay naririnig kong nag-ring ang cellphone ko. Kaya dinampot ko ito sa lamesa habang kinukusot ang buhok ko.Kumunot ang noo ko ng makita kong si Devron ang tumatawag. Agad ko'tong sinagot dahil baka importante ang sasabihin."Baby, finally sinagot mo na ang tawag ko. Alam mo bang nakaka-sampu na akong tawag sa' yo pero 'di mo pa rin sinasagot. Ano bang pinagkakaabalahan mo?""Naligo ako. Bakit ka na naman ba tumawag. Ibaba ko talaga 'to kung mambi-bwisit ka na naman sa akin," banta ko pero tawa lang niya ang narinig ko sa kabilang linya."Easy, may ipapakuha lang ako sa cabinet mo. Kaya pumunta ka na at buksan mo 'yon." Pag-utos niya na agad ko namang sinunod. Pagbukas ko ng cabinet ay napasimangot naman ako dahil wala naman akong makitang kakaiba."Tatamaan ka talaga sa akin, Devron. Walang nakalagay dito sa cabinet ko.""Meron, diyan sa ilalim ng damit mo. Iangat mo lang tapos may makikita kang envelope na puti may nakalagay na card diyan."Sinunod ko naman a
Iris"Tarantado ka! Sino ang nagturo sa'yo na magnakaw?" Galit kong saad habang siya naman ay umiiyak na sa harapan ko."Ate Iris, 'wag mo po muna akong saktan. Hindi ko naman po ginusto ang ganitong gawain. Napag-utusan lang po ako." Mahabang paliwanag niya kaya dahan-dahan kong binitawan ang braso niya at hinablot ang wallet ko."Huwag mo akong iyakan diyan, baka mamaya ay mabigwasan pa kita. Sinong nag-utos sa'yo?!"Hanggang ngayon ay mas lalong lumala ang galit ko. Ang ayoko sa lahat ay may mga inosenteng bata na nadadamay. Hindi ba nila alam na maaaring masira ng maaga ang kinabukasan ng mga batang katulad ni Buknoy."Sino sabing nag-utos sa'yo ng gan'tong bagay?!" Hindi ko na muli napigilan ang sarili kong sumigaw dahil sa galit na nararamdaman ko.Pagharap ko ay nasa harapan ko na si Santino na hinahapo at napansin kong nawala ang mga pinamili kong pagkain sa 7/11."Nasaan 'yung mga pagkaing binili ko? At saka bakit sumunod ka pa dito?" Malamig kong saad at tuloy-tuloy na lumaba
Iris"Kumusta Iris? Nagulat ka ba dahil nagkita muli tayong dalawa?" Nakangisi niyang saad habang ako naman ay nakatayo lamang sa harapan niya at blankong tumitig sa kaniya."Anong ginagawa mo dito?" Malamig at walang galang na saad ko. Kaya natawa naman siya at tumingin sa tatlong bodyguard na nasa likuran niya na may bitbit na mga plastic bags.At doon ay napangisi ako nang malaman kong kung ano ang laman ng mga ito. Mga pagkain na pinamili niya at alam ko na kung bakit merong ganito, dahil may gagawin na naman siyang kailangan kong sundin."Hindi mo man lamang ba papapasukin ang Ama mo?"Gusto kong masuka dahil sa pinagdiinan niyang Ama. Gusto ko siyang paalisin at 'wag ng pumunta dito, pero kailangan kong makipagplastikan sa kaniya, dahil kailangan.Gago, wala akong Ama at kahit kailan hindi kitang kinilalang Ama.Gusto ko sanang sabihin sa kaniya ng harapan pero pinigilan ko ang sarili ko dahil baka may magandang 'di mangyari at may bata pa akong kasama.Kaya niluwagan ko ang pagk
Iris"Kumusta Iris? Nagulat ka ba dahil nagkita muli tayong dalawa?" Nakangisi niyang saad habang ako naman ay nakatayo lamang sa harapan niya at blankong tumitig sa kaniya."Anong ginagawa mo dito?" Malamig at walang galang na saad ko. Kaya natawa naman siya at tumingin sa tatlong bodyguard na nasa likuran niya na may bitbit na mga plastic bags.At doon ay napangisi ako nang malaman kong kung ano ang laman ng mga ito. Mga pagkain na pinamili niya at alam ko na kung bakit merong ganito, dahil may gagawin na naman siyang kailangan kong sundin."Hindi mo man lamang ba papapasukin ang Ama mo?"Gusto kong masuka dahil sa pinagdiinan niyang Ama. Gusto ko siyang paalisin at 'wag ng pumunta dito, pero kailangan kong makipagplastikan sa kaniya, dahil kailangan.Gago, wala akong Ama at kahit kailan hindi kitang kinilalang Ama.Gusto ko sanang sabihin sa kaniya ng harapan pero pinigilan ko ang sarili ko dahil baka may magandang 'di mangyari at may bata pa akong kasama.Kaya niluwagan ko ang pagk
Iris"Dev, tingnan mo'tong isusuot ko mamaya sa party. Bagay ba sa akin?" Pagtatanong ko kaya napalingon siya sa akin habang nililinis ang mga baril niya.Hindi na bago sa akin ang mga gawain niya. Sa isang taon ko ba namang kasama siya dito sa bahay ay sanay na sanay na akong nakikitaan siya ng mga baril.Kaya nga sa loob ng isang taon na 'yon ay tinuruan niya ako ng martial arts at kung paano humawak ng mga baril. Tumitig siya sa damit ko at bago naman sa akin.Ngumiti muna siya bago sumagot sa akin, "Oo naman, sa ganda mong 'yan, lahat ay babagay sa'yo. Siguro kung ako ang tatanungin ay ikaw na ang pinaka-maganda sa party mamaya."Dahil sa sinabi niyang 'yon ay napangiwi ako at itinaas ko ang gitnang daliri ko dahil sa pambobolang ginawa niya."Hindi mo'ko madadaan sa ganiyan. Saka balck ang suot ko. Malay mo naman mamaya na natin paglamayin si Alfred De Vega, 'diba?" pagbibiro ko sabay apir sa kaniya.Nagtawanan pa kami dahil sa naging biro ko, kalaunan ay sumeryoso na dahil may si
Iris"Baby, tara doon tayo kila Mama," bulong sa akin ni Devron kaya tinanguan ko siya. Muli akong tumingin kay Sebastian na ngayon ay naglalakad na palapit sa aming dalawa."Naandito sila Mr and Mrs Montecillo?" Muli kong pagtatanong kaya tumingin siya sa akin at sa dinadaanan namin para alalayan ako."Oo, sinabi ko ngang kasama ka." Nakangiting saad niya kaya nanlaki ang mata ko at mahina siyang kinurot sa tagiliran. Narinig ko pa ang pagtawa niya pero ako naman ay mas lalong kinabahan ng tumigil kami sa dalawang tao ngayon ay nakikipag-usap sa isang Mayor ng Cavite."Thank you for accepting my invitation that time, Mr Avellana. It was nice seeing you again." Nakangiting saad ng matandang lalaki na sa tingin ko ay nasa 36 anyos. Napatingin naman ako sa babaeng katabi niya na sa tingin ko ay nasa 33 anyos naman.Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa oras na makaharap ko ang mga tunay na magulang ni Devron. Nang tumingin ako kay Devron ay nakangiti lang siya sa akin at kinindatan
Iris"Nahanap na ba ang gumawa niyan kay, Iris. Devron?""Yes po, Pa. Nasa headquarters na po natin 'yung Snipper. Hanggang ngayon ay 'di pa rin umaamin kung sino ang nag-utos sa kaniya na barilin si Mama.""Mukhang hindi naman Mama mo ang target, mukhang si Iris talaga. Kung Mama mo nga ang target noong araw na 'yon ay dapat bigla na lang nitong binaril ang Mama mo. Pero hindi, eh... hinintay niya pa talagang humarang si Iris bago niya gawin 'yon.""Ayan na nga po ang naisip ko matapos mabaril si Iris. Buti na nga lang at sa balikat lang siya natamaan. Kung sa pinaka-maselang siya natamaan paniguradong papatayin ko na talaga siya.""Ang importante Devron hindi naging malala ang tama ni Iris. Magpasalamat na lang tayo."Pagkabukas ko ng mga mata ko ay 'yun agad ang narinig ko. Nang luminaw na ang paningin ko ay nabungaran konsa tabi ko si Ma'am Lia na ngayon ay hinahaplos ang buhok ko. Ngumiti siya at nagsalita."Gising ka na pala. Kumusta na ang pakiramdam mo, 'nak? Pasensiya ka na ku
IrisMahigit isang linggo na rin nang makalabas ako sa hospital. Nakakahiya pa nga dahil ang mga magulang pa ni Devron ang nagbayad ng bill sa hospital.Hindi kasi ako sanay na may magbabayad sa akin ng malaki. Ako 'yung tipo ng ng tao na ayokong magkaroon ng utang na loob sa ibang tao. Paano kung sa oras na magkagulo ay baka isumbat niya lamang ang lahat ng naitulong niya sa akin.At sa loob ng isang linggo na 'yon ay si Santino ang nagbabantay sa akin. Hindi pa nga nahihiya at umaalis kahit nandoon na sila Devron. Daig niya pa ang bodyguard sa pagbabantay sa akin araw-araw.Kulang na lamang ay siya ang pumalit sa mga bodyguard na nakabantay sa akin noon. Si Devron naman ay kulang na lang ay ipa-banned na si Santino sa Hospital dahil palagi raw nandoon.At dahil wala kaming maggawa ay hinayaan na lang namin. Pinagsabihan pa nga kami ni Ma'am Lia na nagmamalasakit na nga raw 'yung tao, bakit pa raw namin paalisin.Dahil sa konsensiya at magaling mangonsensiya si Santino ay hinayaan ko