Iris"Come on, Wife. Get up quickly. Akala ko ba ay well trained ka ni Devron? Bakit ang bilis mo yatang bumagsak ngayon?" Pagtatanong niya habang ako naman ay nakadapa sa sahig at iniinda ang sakit na nararamdaman ko.Gusto ko sanang murahin si Sebastian dahil sa biglaan niyang pagsugod at hindi na muna ako pinagwarm-up sa training ngayon. Habang naririnig ko ang boses niya ay hinanda ko ulit ang sarili ko sa susunod niyang atake.Tumihaya ako saglit at nanatiling nakayuko habang iniinda ang sakit sa bewang ko dahil sa biglaang pagbagsak sa akin ni Sebastian sa foam ng training room niya."Wife, are you okay? Nabigla ba ang katawan mo? Saan ka ba napuruhan?" Naramdaman ko na lamang na nasa tabi ko na si Sebastian at inaalalayan na akong tumayo.Lihim akong napangisi dahil tumalab ang pag-iinarte ko sa kaniya ngayon. Nang mahawakan ko ang batok niya ay malakas ko itong hinampas dahilan para makatulog siya at hinayaan ko na lamang na mahulog ang katawan niya sa foam.Nang makita kong p
Sebastian"Okay. I love you too."Ibaba ko na sana ang tawag pero napatigil ako dahil sa narinig ko kay Iris. Para akong nabingi at hindi makapag-salita ng mga oras na 'yon. Pakiramdam ko ay para akong nasa ulap ng sambitin niya ang tatlong salitang matagal ko ng gustong marinig.Mahal niya na ako. Mahal niya na rin ako. Gusto kong ipaulit sa kaniya ang sinagot niya dahil hindi malamang kadahilanan ay nakaramdam ako ng kakaibang pakiramdam.Pero bago pa ako makapagsalita ay nakarinig ako ng malakas na tunog na nanggaling sa cellphone ni Iris. Nilukob ako ng kaba at takot dahil sobrang lakas ng impact na narinig ko.At doon ay naputol ang tawag ng asawa ko. Natulala ako dahil may kutob na ako, may nangyaring masama sa asawa ko habang papunta siya doon.Dahil doon ay tumayo ako para puntahan ang nangyari. Pilit kong pinapakalma ang sarili pero sa kaloob-looban ko ay nagngingitngit na ako sa galit.Pero bago pa ako tuluyang makasakay sa kotse ay napatingin ako sa isa mga taong pinagkakat
IrisPaglabas ko ay tinanguan ko na lamang ang mga nagbabantay kay Mang Nelson. Tumigil ako sa harap ng elevator at hinihintay na lamang ang pagbukas nito.Pinaglalaruan ko lamang ang baril sa kamay ko at sumisipol-sipol habang naririnig ko pa rin ang sigaw ni Mang Nelson. Umiling na lamang ako at ngumisi.Kung kailang nangyari na ay saka lamang siya magsisisi. Kakaiba talaga ang nagagawa ng pera sa isang tao. Nawala ang iniisip ko marinig ko ang pagtunog ng elevator senyales na magbubukas na ito.Pero halos tumigil ang mundo ko miski na rin ang pagtibok ng puso ko ng makita ko kung sino ang taong nasa loob nito. Ang asawa ko na ngayon ay deretso lamang ang pagkakatitig sa akin.Dahil sa pagkataranta at hindi ko pa siya kayang makita ay dali-dali akong tumalikod para takbuhan siya. Ihahakbang ko pa lang sana ang ang mga paa ko pero hinuli niya na agad ang bewang ko at mabilisan akong pinasok sa elevator."Bitawan mo nga ako!" Sigaw ko pero mas lalo niya lamang hinigpitan ang pagkakaha
IrisPaggising ko ay sobrang sakit ng gitnang bahagi ng katawan ko. Hindi ako makakilos dahil kaunting galaw ko lamang ay sobrang sakit na ang nararamdaman ko. Balot na balot ng kumot ang hubad kong katawan. Hindi ko alam kung anong oras na dahil paggising ko ay sikat na ang araw. Napaungot na lang ako dahil sobrang sakit talaga ng gitnang bahagi ng katawan, hindi ko na rin maiwasang murahin ang asawa ko.Hanggat hindi siya napapagod ay hindi niya ako tinigilan magdamag. Ang gago talagang 'di yata napagod sa ginawa namin dahil naramdaman kong pumasok siya at may nilapag na pagkain sa harapan ko."Good morning, Wife!" Masiglang bati niya at nilapitan ako para halikan sa noo. Nang tingnan niya ang kabuuan ko ay ngumisi pa siya na akala mo ay nanalo sa lotto niya."Hows your sleep? Masakit pa rin ba?" Malambing niyang tanong habang inaalalayan ako sa pag-upo. Bago ko pa man siya sagutin ay sinamaan ko siya ng tingin."Bwisit ka, ang sakit pa rin hanggang ngayon." Pag-amin ko kaya napasig
Iris"IKAW ba ang may gawa ng lahat ng 'yon , Iris?" May diin ang bawat salitang lumalabas sa bibig ng taong kaharap ko ngayon. Habang ako naman ay nakadetwatrong nakaupo sa harapan niya at tumawa."Nag-iisip ka ba? Kung ako ang gumawa niyan sa tingin mo kaya ko 'yang mag-isa? 'Wag ka ngang tanga," naiirita kong saad at humigop ng kape.Narinig ko pa ang pagtawa ni Alfred na akala mo ay nauubusan ng pasensya. Ako naman ay palihim na umirap dahil talagang kinuha niya ako sa bahay habang wala ang asawa ko.Isang buwan na rin ang nakakalipas simula ng mangyari ang planong isinagawa namin. Kumalat sa publiko ang balitang kay Alfred De Vega ang planta na 'yon at iniimbestigahan na ng mga pulis.At sa isang buwan na 'yon ay grabeng pag-iimbestiga ang ginagawa ng mga pulis kay Alfred De Vega. Lalong-lalo na sa amin dahil kami ang itinuturo niyang suspek."NAGTATANONG AKO NG AYOS, SUMAGOT KA RIN NG AYOS, IRIS!" Dumagundong ang boses ni Alfred sa apat na sulok ng kuwarto. Dahil sa sinabi niyan
Iris"ISANG BUWAN na ang nakakalipas simula ng mag-imbestiga ang mga pulis tungkol sa illegal na planta ng tumatakbong mayor na si Alfred De Vega. Nakita ang ilang ebidensiya na siya nga ang nagmamay-ari ng nasabing planta. Sa ngayon ay isasailalim sa drug test ang naturang mayor. ""At nagbigay ng pahayag ang anak na babae ni Alfred De Vega na si Kiara. Kiara, anong masasabi mo sa gumawa nito?"At doon ay tumapat naman ang camera kay Kiara at tumitig ng deretso dito. Habang ako naman ay napangisi."Humanda ka, sisiguraduhin kong sisirain ki-"Naputol na lamang ang panonood ko ng mamatay ang t.v. Nang lingunin ko kung sino ang gumawa nito ay napasimangot na lamang ako."Sebastian, ang bastos mo. Kita mong nanonood ako! Bakit mo pinatay?" Naiirita kong tanong at muling sumubo ng manggang kinakain ko ngayon kaya dito dumako ang atensyon niya. "Ano 'yang kinakain mo?" Nakangiwi niyang pagtatanong kaya kumuha ako ng isang mangga at pinalamanan ng peanut butter na may toyo sabay bigay sa
IrisPALAGI kong sinasabi sa sarili ko dati na isang araw may isang taong sisira sa akin kaya kailangan kong ihanda ang sarili ko dahil alam kong sobrang sakit nito. Palagi kong nilalayo ang sarili ko sa mga taong nasa paligid ko dahil mabilis akong masaktan. Akala nila, wala akong nararamdaman kapag naririnig ko ang mga mura at masasakit na salita nila ay nadudurog agad ako. Nasasaktan ng mas higit pa sa alam nila.Kaya nang mamatay ang nag-alaga sa akin ay sinanay ko na ang sarili kong mag-isa dahil wala naman ang may gustong samahan ako, hindi na rin agad ako nagtiwala sa mga tao dahil naloko na rin ako ng taong ginawang impyerno ang buhay ko. Akala ko kapag binuo ko na ang pader na ginawa kong pangharang para 'di na nila ako masaktan ay hindi magigiba ay nagkamali ako. May isang taong giniba ito at bigla na lamang pumasok sa buhay ko. Walang iba kundi ang isang Sebastian Buenavista.Simula't sapul pa lamang ay alam ko ng delikado siya, na hindi ko dapat siyang lapitan pero ang
Iris"IRIS, kumain ka muna. Kailangang malakas ka dahil malapit ka ng manganak." Saad ni Devron ng tumabi siya sa akin habang nanood ako ng cartoon sa salas. Siyam na buwan na ang nakakalipas simula ng itakas ako ni Devron kay Sebastian lalong-lalo na kay Alfred De Vega. At sa loob ng siyam na buwan na 'yon ay marami ang nangyari.Sa Cebu kami itinago ni Devron, sa isang liblib at malayong lugar dahil alam niyang hahagilapin talaga ni Sebastian ang buong Pilipinas makuha lang ulit kami. Sa loob ng siyam na buwan na 'yon ay pinutol muna ni Devron ang lahat ng koneksiyon niya sa lahat, miski sa mga magulang namin. Lagi niyang sinasabi at pinapaalala sa amin na para rin daw sa kaligtasan ko lalong-lalo na sa magiging anak ko. At sa loob ng siyam na buwan na 'yon ay hindi ko na alam kung ano na ang balita kay Sebastian. Alam kong masakit pa rin ang ginawa niya pero hindi ko mapigilang mag-alala sa kaniya. Hindi siya mawala sa isip ko, dahil mahal ko siya. Kapag masama ang pakiramdam ko