NAKAHINGA lang siya ng maluwag nang mawala sa kanyang paningin ang lalaki. Binalingan niya ang driver ng taxi at sinabi rito kung saan siya ihahatid. Tanging tango ang isinagot nito at bahagyang hininaan ang aircon dahil marahil ay nakita siya nitong nanginginig sa lamig.
Isinandal niya ang likod sa upuan at ipinikit ang mga mata nang maramdaman ang pamimintig ng kanyang ulo. She felt like she will pass out at any moment because of fatigue.
Hindi niya alam kung ilang minuto na niyang ipinikit ang mga mata nang maramdaman ang pakikipag-usap ng driver sa kung sino man ang nasa kabilang linya.
Tumingin siya sa labas ng sasakyan ngunit wala siyang makita dahil sa malakas na ulan. Pinunasan niya ang salaming bintana gamit ang kanyang kamay upang mas luminaw ang tanawin sa labas.
Hindi niya alam kung tama baa ng nakikita niyang mga dahon ng puno na nagsasayawan sa gitna ng dilim at malakas na ulan. Walang puno ang patungo sa apartment nilang magkakapatid.
"Malayo pa ba tayo, Manong?" Naiintindihan naman niyang hindi puwedeng bilisan ng driver ang pagmamaneho dahil basa ang mga kalsada. Pero bigla ang pagsalakay ng kaba sa kanyang dibdib na hindi niya matukoy kung para saan.
"Malapit-lapit na, Ma'am. Pasensiya na't madulas ang daan at baha sa ilang mga highway kaya kailangang maghanap ng ibang malulusutan."
Napatango si Alessandra kasabay nang pangungunot nang kanyang noong nang sandaling magsalubong ang mga mata nila ng driver sa rearview mirror. May kahawig ang ngiting iginawad nito sa kanya ngunit hindi niya mahanap sa isipan kung ano iyon.
She looked outside the window again and at the same a lighting strike and hit the ground from nearby. The sudden flashed of light swathe the side of the road. In a split second, she saw a plantation of bananas.
Lihim siyang nanalangin na muling kumidlat upang maging ilaw niya sa kadiliman ngunit hindi nangyari ang inaasahan niya bagama't dumadagundong ang langit.
She was about to ask the driver where are they when he swerved on their left side and the night thing she felt was the shaking of the car. As if they were driving on an unpaved road.
"Nandito na ba tayo, Manong?" kinakabahan niyang tanong nang biglang huminto ang sasakyan at namatay ang headlights at taillights.
Wala siyang sagot na natanggap dito kaya tiningnan niya ang metro at nang makitang hindi iyon umaandar ay lalong tumahip ang kanyang dibdib. Sa nanginginig na kamay ay mabilis niyang inilabas ang kanyang pitaka at kumuha ng limang daan doon at ibinigay sa driver.
Ngunit sa kanyang panggigilalas ay hindi nito iyon tinanggap at nakita niya mula sa rearview mirror at sa kaunting ilaw na nasa loob ng sasakyan ang pagkakangisi nito. Napasinghap siya nang mapagtanto kung saan niya nakita ang ganoong klaseng ngiti.
The man on the waiting shed! They had the same smile and they had the same... face!
Nabitawan niya ang hawak na pera at mabilis pa sa kidlat na hinawakan ang pinto ng sasakyan. Ngunit hindi niya iyon mabuksan!
Bigla siyang naging histerikal at malakas na itinulak pabukas ang pinto ngunit ayaw talaga niyong magbukas.
"M-Manong, lalabas na ako..." aniya sa driver nang may pagmamakaawa at puno ng takot ang tinig.
Nag-iisa siya at hindi niya alam kung nasaan sila. Kung sakali mang gawan siya nito ng masama ay alam niyang walang panama ang lakas niya rito.
"M-Manong, please... 'Wag mong gawin 'to." Nahuhulaan na niya ang nasa isip ng lalaki na ngayon ay nakabaling na sa kanya. Kamukha talaga nito ang lalaki kanina sa may waiting shed na marahil ay kakambal nito. Did they planned this scheme together?
Sa pagkagulat ni Alessandra ay bumukas ang pinto ng sasakyan na kanina pa niya sinusubukang buksan. Namatay agad ang munting pag-asang nasisilip niya nang tumambad sa kanyang paningin ang isang bulto. Hindi niya ito makita ng maayos dahil sa kadiliman ngunit nahuhulaan na niya kung sino iyon. Ang lalaking kasama niya kanina sa waiting shed!
Napasigaw siya nang bigla siya nitong dakmain at mariing hinawakan sa balikat. Pagkatapos ay marahas na hinila sa labas nang manlaban siya.
Agad na nabasa ang kanyang katawan sa malakas na ulan nang mahila siya nitong tuluyan. Hindi siya tumigil sa panlalaban kahit na takot na takot siya at hinila ang mga braso mula sa hawak nito na pakiramdam niya'y bumaon na ang mga daliri sa kanyang balat.
Naaninag niya ang pagbukas ng pinto ng driver's seat at bago pa makalabas ang driver ay mariin niyang kinagat ang braso ng lalaking may hawak sa kanya. She can even taste the metallic taste of blood in her mouth when her teeth bored in his skin.
Sinamantala niya ang pagkakabitaw nito sa kanya at mabilis na pumihit upang tumakbo papalayo sa mga ito. Subalit hindi niya nagawang maihakbang ang mga paa nang maramdaman ang malakas na puwersang humila sa kanyang mahabang buhok.
Napaigik siya at muling napasigaw dahil sa sakit. May mga brasong pumulupot sa kanyang katawan kaya hindi siya makawala.
"Putang-ina! 'Wag ka nang manlaban kung ayaw mong masaktan pang lalo," mariin nitong pagkakasabi sa gilid ng kanyang tainga kasabay nang pagpisil sa kanyang bewang.
"H-Huwag... P-please..." pagmamakaawa niya lalo na nang maramdaman ang paghawak ng isa pa sa kanyang mga paa, na marahil ay ang driver. She wriggled her body but they were holding her tightly.
Sumama sa buhos ng malakas na ulan ang kanyang luha at sa tunog ng dagundong ng kalangitan ang kanyang mga iyak ng pagmamakaawa. Tila bingi ang dalawang lalaki na pinipigilan siyang makawala.
Hanggang sa mula sa pagkakabuhat ng mga ito at sa paglalakad ng ilang segundo ay binitawan siya ng dalawa. Hindi naman mataas ang pinagbagsakan niya ngunit tumama ang kanyang tagiliran sa isang matigas na bagay na marahil ay isang bato na halos magpawala sa kanyang ulirat.
Sumigaw siya, nanipa gamit ang natitirang lakas ngunit hindi niya magapi-gapi ang mga ito.
"'Wag..." she said in a weak voice. Wala siyang makita bukod sa kadiliman at matindi ang kanyang panginginig hindi lang dahil sa lamig, maging sa takot sa maaari niyang kahihitnan sa kamay ng mga lalaking ito.
Naramdaman niya ang paghawak ng isang lalaki sa kanyang mga kamay at ang isa pa ay pumuwesto sa kanyang ibabaw. Wala na siyang lakas upang manlaban kaya napapikit siya at ninamnam ang pagtama ng ulan sa kanyang katawan.
By tomorrow, her name will be on the pages of the newspaper. A woman who was raped and killed after. She was sure that these men would kill her after they were done with her. She had seen their faces and they won't let her live.
She doesn't want to leave Adeline and Anton Carlos alone. But she can do nothing about her situation.
She should have accepted Sancho's invitation earlier to bring her home. The woman in the restaurant who throws her juice was right. She was stupid! A fool!
She felt the ripping of her clothes and all she can do was cry. She can feel the men caressing her body, so she opened her frightened eyes.
Kasabay nang pagmulat ng kanyang mga mata ay ang muling pagkidlat. Mula sa gilid ng kanyang mga mata ay nakita niya ang pagkislap ng tubig nang mailawan iyon mula sa kidlat. Sa gilid ng ilog ay ang malawak na planta ng saging na pinagdalhan sa kanya ng mga lalaki.
They would throw her body in the river after raping her! Alessandra thought.
Dahil sa pinagsama-samang takot, sakit ng katawan at pagod ay naramdaman niya ang pagbigat ng kanyang talukap.
She slowly closed her eyes and her senses. But before she lost consciousness, she heard a sound of a gunshot from nearby.
Could it be hope?
DINALA niya ang hawak na bote ng beer sa bibig at sunod-sunod na tungga ang ginawa. Hindi sapat ang ininom niya kanina sa loob ng bar na pinanggalingan at kailangan pa niya ng alcohol sa katawan.He felt the alcohol filling her stomach but he felt hollow inside his chest.Nang wala maubos ang laman ng hawak ay marahas niya iyong itinapon sa ibaba. Doon sa rumaragasang ilog na hindi niya makita mula sa kadiliman at sa malalakas na buhos ng ulan.Kapagkuwan ay ipinatong niya maging ang mga paa sa hood ng sasakyan na kanyang tinutungtungan at sinapo ang ulo. Nalunod ang kanyang iyak sa tunog ng mga kulog at sa malalakas na buhos ng ulan na sinasabayan ng pagbuhos ng hinagpis mula sa kanyang mga mata."Bakit!" sigaw niya sa gitna ng kadiliman. Ikinuyom niya ang kamao at marahas na sinuntok ang hood ng sasakyan niyang kanyang tinutungtungan.Hindi niya inaasahan noon na makakaramdam siya ng gan
DINAMPOT din niya ang isang maliit na flashlight bago lumabas ng sasakyan at tinalunton ang sa tingin niya'y direksiyon ng mga bultong nakita niya kanina mula sa itaas ng tulay. Ilang segundo lang siyang naglakad nang muling tumama ang kidlat sa kalupaan at ilang metro ang layo sa kanya ay nakita niya ang isang babae na nakalugmok sa madumi at basang lupa habang hawak ng dalawang lalaki.Mabilis niyang ikinasa ang hawak na baril nang agad na matukoy kung ano ang ginagawa ng mga ito. Itinutok niya iyon sa itaas at pinaputok. Kapagkuwan ay binuksan ang hawak na flashlight at itinutok sa tatlong naroon.Naalisan na ng damit ang babaeng sa tingin niya'y nawalan ng malay ngunit may suot pa rin ang dalawa at hindi pa nabubuksan ang mga pantalon kaya sigurado siyang naantala ang binabalak ng mga ito.Wala siyang balak na mangialam at masangkot sa ganoong krimen, but he cannot ignore what he saw and witnessed. A woman was about to
SHE DISORIENTEDLY opened her eyes and scrutinized every corner of the room. When she realized that she was in a strange place, her grip on the duvet tightened. With trembling limbs, she removed the duvet from her body and got off of the bed. Her backside was aching and aside from that, the other parts of her body were okay. She can clearly remember what happened to her before she lost consciousness. The last thing she heard was the gunshot and perhaps that was the reason why she was still alive and safe. But she can't be so sure, that person might be an accomplice or he might be keeping her captive inside that expensive room. Hinawakan niya ang malaking damit na suot na umabot sa gitna ng kanyang hita at sinipat. Kaninong damit iyon? Aside from that shirt, she had nothing underneath. Does that person who brought her to that place take advantage of her? Kung may ginawa man ito ay hindi niya malalaman dahil wala siyang ka
"Anong pangalan mo?" habol niyang tanong bago pa ito makalabas. Muli itong lumingon sa kanya at nagtama ang kanilang mga mata. Napalunok siya nang makaramdam ng panunuyo ng lalamunan sa hindi niya maipaliwanag na dahilan. Marahil ay dahil sa mga mata nitong matitiim kung tumitig at pakiramdam niyang tagos hanggang sa kanyang kaluluwa. "Nick. Nicholas Villarama," he said before closing the door. ATUBILING lumabas si Alessandra sa loob ng silid. Nakapaligo na siya at nakapagpalit na rin ng mga bagong damit. Kaninang paglabas niya ng banyo ay may paperbag na nakapatong sa ibabaw ng kama at nakapaloob nga roon ang mga damit na may tag price pa. Inilinga niya ang mga mata sa kaliwa at kanang pasilyo ngunit wala siyang ibang taong nakikita roon. Ang naroon lang ay mga nakasiradong pinto ng mga silid. Lumakad siya patungo sa grand staircase na paikot ang pagkakagawa at humawak sa balustre habang pababa. Haban
Inihatid siya ni Nick sa apartment na tinitirhan nilang magkakapatid pagkatapos nilang manggaling sa police station. Natukoy ng mga pulis ang mga suspek nang makompirma niya mula sa ibinigay na mga mugshots ng mga taong nasa watch list ng pulisya. Ang kambal na Cris at Carlo Rodriguez. Dati na ring nademanda ang dalawa dahil sa kasong rape. Subalit nakalaya ang dalawa dahil sa pagpiyansa at inurong ng nagreklamo ang kaso. Ang mga ito rin ang tinitingnang suspek sa dalawang kaso nang rape at pagpatay sa mga babaeng nagtagpuang palutang-lutang sa ilog. She could've been one of them if Nick didn't saw them and saved her. Alessandra felt sorry for Nick when they found out from the police who happened to be a neighbor of the Rodriguez twin that one of them died. At kakasabi lang ni Nick kanina na binaril nito ang isa sa dibdib nang tangkain siyang saksakin. Hindi man niya intensiyon ay napatay niya ang lalaki.
Villarama? Kumabog ang dibdib niya nang marinig ang apelyido ng boss nila. Pagpasok niya ay nakompirma niya ang hinala. Si Nick o Nicholas Villarama ang may-ari ng Rigo Cuisine at ang lalaking nagligtas sa kanya ay iisa. He was sitting at his swivel chair as if it was his throne. He was looking at her with those deep eyes, very professional. Gusto niyang tumakbo dahil sa natuklasan. Hindi siya handa sa ganoong tagpo. He had been bugging her mind since yesterday when he dropped her off at her apartment. He had awakened something inside her that she can't put into words. For her, Nick was a mysterious man. He seemed very approachable, then the next he would go cold and distant. A very contradicting attitude and she doesn't know who's the real Nick. "Take a seat, Miss Cruz," untag ni Nick sa natigilang dalaga. Kinalma niya ang sarili at naglakad palapit sa upuang naroon
TININGNAN ni Alessandra ang dalawang lalaking nag-uusap, pagkatapos ay nagkamay ang mga ito at pumasok na si Attorney Galvez na abogado nila sa sasakyan nito at umalis. Isang kiming ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi habang papalapit si Nick sa kanyang direksiyon. "Hop in," he said and opened the passenger's door of the car. "Hindi na, ma-je-jeep na lang ako, N-Nick." Nag-iwas siya ng tingin pagkabanggit sa pangalan nito. Sa halos dalawang buwan na nilang pagkakakilala ay hindi pa rin siya sanay na tawagin ito sa pangalan nito. Hindi rin naman sila madalas mag-usap dahil nagkikita lang sila sa tuwing may hearing sa kaso nila sa kasong attempted rape laban kay Cris Rodriguez. They won the case to her relief. Siguro'y makakatulog na siya ng mahimbing at walang masasamang ala-ala ang dumadalaw sa kanya. "We'll celebrate." "Pero may trabaho pa ako sa restaurant mo." Kamuntikan nang mapasinghap
"May problema ba rito?" Nick asked in a menacing voice. Naramdaman niya ang tensiyon ng dalawa sa paligid na naglalabanan ng tingin. Walang gustong magpadaig ngunit naunang mag-iwas ng tingin ang lalaking nambastos sa kanya at dinampot ang alak sa kamesa kasabay ng pagtungga. Kapagkuwan ay sumuot ito sa dance floor at hinigit ang unang nakitang babae at marahas na hinalikan. Nakatingin pa siya sa mga ito nang bigla siyang hilahin ni Nick kaya wala siyang magawa kung 'di sumunod dito pabalik sa bar counter. Nakahawak pa rin ito sa kanyang bewang habang inaalalayan siya paupo sa upuang naroon. 'Pagkuwan ay umorder nang light drinks at ibinigay sa kanya na agad naman niyang inubos upang mabawasan ang tensiyon at panginginig ng kamay dahil sa ginawa ng bastos na lalaki kanina. "Do you trust me?" Napalingon si Alessandra kay Nick na nakatayo sa kanyang tabi nang bumulong ito sa kanyang tainga. Kamuntikan pang magtama ang kanilang mu