Chapter 3: Strange act of a stranger
"YOU'RE not going to drive anymore. I won't let you." saad ni ate habang nakatingin sa unahan kaya napasimangot ako.
Papunta kami ngayon sa SPA Experts. Sinamahan niya ako katulad ng pangako niya sa akin 7 months ago before ako maaksidente.
"Ate, aksidente lang yun. Nag turn kasi ako kaya hindi ko kaagad napansin yung ambulance na paparating." giit ko. No way. Hindi ako papayag na mag-commute papasok at pauwi sa trabaho. You see, I'm a lawyer, I need a personal car.
"Yun nga. That was just an accident, aksidenteng dahilan ng muntikan mo ng pagkamatay. Saka hindi natin alam kung kailan mangyayari ang aksidente. We need to be sure and safe. Baka sa susunod, hindi na kayanin ng katawan mo." napailing ako sa sinabi ni ate. I'm a great lawyer but laws are nothing against my sister. Ewan ko ba, wala akong maisagot kapag sya ang kausap ko. Palagi kasi syang may dahilan.
Bumuntong-hininga ako. "Nakakatamad naman mag-commute. Ang hassle. Baka ma-stress lang ako." saad ko kaya sumulyap sya sa akin sandali.
"Who told you na mag-cocommute ka? Hindi nga kita pinayagang mag-drive kasi delikado tapos mag-cocommute ka, e mas delikado iyon."
Kumunot ang noo ko. "What do you mean? Magreresign na ako sa trabaho? No way! I want more money. Easiest way na iyong pagiging abogado ko para lumangoy ako sa pera." humalukipkip ako at sumandal sa bintana habang nakatingin pa rin sakaniya.
"Mikaela, tigilan mo nga ang masyadong pagiging hayok sa pera. Hindi na maganda ang nangyayari sa'yo."
Tumigil sya dahil naka-red ang ilaw sa stoplight.
"Another thing. Hindi ka mag-reresign. Kuya Berto will accompany you. Ihahatid sundo ka niya araw-araw."
"Ate, hindi na ako bata. Saka ano ba? Baka mapagkamalang boyfriend ko yang si kuya Berto. Eew, ha."
"Whatever. That's final."
Lalo akong napasimangot. I snorted in defeat. Whatever. Wala din naman akong magagawa. Kapag nagdesisyon si ate, wala na.
"Oh come on, Mikaela. Stop snorting. Ang pangit pakinggan. Pa'no kaya kapag nalaman ng katrabaho mo na ganiyan ka umasta? How about your cool and fearless image?"
Napairap ako. "Whatever, ate. As if naman sasabihin mo sa kanila na ganito ako umasta outside my job." ngumisi ako sakaniya.
"Saka akala mo naman may maniniwala sa'yo na ginawa ko iyon. Nye nye." saad ko kaya napairap sya.
"Childish." saad niya saka bumaba na sa sasakyan. Napatingin naman ako sa harap at nakita ang SPA experts kaya bumaba na rin ako at sumunod sakaniya.
"Wait lang naman, ate. Nagmamadali, e."
Dire-diretso pa rin syang naglakad.
"Oo. Ikaw. Ang bilis mong maglakad." kausap ko sa aking kamay kaya narinig ko ang paghahikhik ni ate.
"Ate." napatigil ako sa paglalakad ng may humarang sa dinadaanan ko. Madumi ang damit nito at halatang wala ng makain dahil sa sobrang payat.
"Bakit?" tanong ko rito kaya inilahad niya ang kaniyang kamay.
"Penge pera. Gusto kain."
Napakunot ang noo ko sa sinabi ng bata. Nasan ba ang mgulang nito at sa akin humihingi ng pagkain? Anak ko ba 'to?
Nagpamaywang ako. "Alam mo bata. Hanapin mo na lang ang nanay mo. Wala akong pera. O kaya sa iba ka na lang manghingi ng pera. Pero kung ako sa'yo, magtrabaho ka na lang."
Akmang tutuloy na ako sa paglakad ng hawakan ako ng bata kaya naitulak ko sya. Hindi naman sya natumba kaya hinarap ko na sya.
"Bata. Wala nga akong pera. Ang kulit mo. Saka ano ba? Huwag mo akong hawakan, ang dungis mo." mabilis akong naglakad palayo at sinundan si ate. Mabilis ko naman syang nakita na naglilinga linga sa paligid.
"Ate!" napatingin sa akin si ate.
"Ano? San ka ba nanggaling? Kanina pa kita hinahanap. Ba't ba nawawala ka bigla?" naiinis na tanong nito.
"Dyan lang." turo ko sa likod.
"May alcohol ka?" tanong ko kaya kumunot ang noo niya bago iniabot sa akin iyon. Mabilis akong nagpahid sa siko ko na hinawakan no'ng bata. Mahirap na. Baka magkasakit pa ako.
TAPOS na kaming magpa-spa. Naglakad na ako palapit sa parking lot saka umupo na sa passenger seat ng sasakyan ni ate. Iihi daw kasi muna sya kaya nauna na ako dito.
Lumipas pa ang ilang minuto ay wala pa rin si ate kaya tumingin ako sa labas. Napakunot ang noo ko ng makitang inabutan ni ate ng tatlong supot ng Anghel's burger yung maduming bata kanina saka ginulo ang buhok. Ngumiti pa sya dito bago lumapit sa sasakyan at pumasok.
"What did you do?" kunot noong tanong ko rito kaya napatingin sya sa akin.
"Do what? Wala akong ginawang masama kung makatingin ka naman dyan." saad niya bago sinumulang mag-drive.
"Wala?" tumingin ako sa harapan. "E bakit nagsayang ka ng pera para dun sa bata kanina?" tanong ko rito kaya sandali syang natigilan bago nakangising napailing.
"Come on, Mikaela. Wala akong sinayang na pera. Tumulong lang ako. Atsaka nakakaawa iyong bata. Ulilang lubos na sya. Sya lang ang bumubuhay sa sarili niya."
"At pa'no ka nakakasiguro na sya lang ang bumubuhay sa sarili niya? Napanood mo ba ang buhay niya?"
Umiling syang muli. "Hindi ko napanood. Pero isang taon ko ng nakikita ang batang iyan. Noong unang kita ko nga riyan ay may kalinisan pa at maputi. Hindi ko lang alam ang nangyari. Basta ang alam ko noon, binubully sya ng ibang street children at sinisigawan ng kung ano-ano tungkol sa wala syang magulang."
Humalukipkip ako. "Malay ko ba dyan. Malay natin bihag pala ng sindikato ang batang iyan at inuutusan lang na magnakaw at manloko ng tao. Alam mo naman na kausuhan ng paggamit ng menor de edad ngayon dahil hindi pa sila pwedeng ikulong. Saka ano ba? Kung wala syang pera, magtrabaho at magsikap sya, hindi yung aasa sya sa perang pinaghirapan ng iba."
Lumiko ang sasakyan ni ate. "Kung inuutusan at ginagamit sya ng sindakato, dapat lang na mas dumikit pa tayo sa batang iyon. Nakakawa iyon kung nagkataon. Saka sa tingin mo ba, may mahahanap syang trabaho sa murang edad? Na kung pati sa pangangalakal e ipinagbabawal at pinagdadamot sakaniya ng mayayabang na bata sa tabi? Come to think of it, Mikaela. Hindi mo naranasang maging sya kaya hindi mo alam kung gaano kahirap."
Natahimik ako sa sinabi ni ate. Ayan na naman sya. Hindi ko na naman matalo. Daig pa ang abogado. Kung magpalit na lang kaya kami ng career? Mas marami pa syang katuwiran sa akin e.
"Mag-gogrocery muna tayo, Mikaela. Out of Stock na sa bahay." tumango na lang ako sa sinabi niya kaya kaagad syang tumigil sa harap ng Puregreen.
"Ikaw ang maghanap ng drinks at ng mga vegetables. Ako na muna bahala sa frozen goods." saad niya at umalis.
Dumiresto naman kaagad ako sa lagayan ng gulay sa kinuha ang mga kilangan. Pagkatapos ay pumunta na ako sa chiller kung saan nakalagay ang maraming inumin.
Napahawak ako sandali sa sintido ko at inalala ang mga bagay na hilig inumin ni ate at Shzane. Napasulyap ako sa C1 at mabilis na dumampot ng pitong bote noon. Kumuha na rin ako ng Leafton at chakie. Nadaanan ng tingin ko ang dedark at akmang dadamputin iyon ng biglang may pumasok na senaryo sa utak ko.
Isang gwapong lalaki. Pinagmasdan ko ang paligid noon at nakita ang nakasulat na Puregreen sa tabi ng gulayan.
Kaagad naman akong napasulyap sa likuran ko at nakita ang gulayan. Mabilis akong napaatras at saktong pag-harap ay ang pagtama ng mukha ko sa dibdib ng lalaki. Natulala ako sandali at nanatiling nakasandal sa dibdib niya. Natauhan lang ako ng makita ang pagkinang at pag-ilaw ng suot niyang kwintas saka agad na lumayo.
Nakita kong natigilan sya saglit bago napatingin sa sariling kwintas bago tumingin sa akin. Napakunot ang noo ko ng makitang parang naiiyak na sya.
"Damn! I finally found you!"
Nagulat ako ng bigla syang yumakap sa akin at natigilan sandali. Nang matauhan ay mabilis ko syang itinulak palayo. Nagulantang ako ng makitang humandusay sya sa sahig.
"May nahimatay! Tumawag kayo ng ambulansya!" narinig kong sigaw ng kung sino kaya nataranta ako.
"MAGSABI ka nga ng totoo, Mikaela. Kilala mo ba ang lalaking ito? Anong kasalanan mo dito at yumakap na lamang at nahimatay matapos kang makita." naiiling na saad ni ate.
Napapadyak ako habang nakatingin sa lalaking nakahiga sa hospital bed. Dinala kasi namin sya ni ate dito matapos ang nangyari.
"Ilang beses ko bang kailangang sagutin yan, ate? Hindi ko nga kilala ang lalaking yan. Kanina ko nga lang yan nakita, e. Hindi ko alam kung bakit yan yumakap at nahimatay pagkatapos akong makita. Malay ba natin, baka may sayad yan." giit ko habang naktitig pa rin sa mukha ng lalaki. Sumulyap din don si ate saka ako muling tiningnan.
"Tigilan mo ako, Mikaela. Imposibleng hindi mo kilala yan. Siguro itinatanggi mo lang dahil may kasalanan ka dyan o kaya naman may utang ka. Bahala ka, lagot ka kapag nagising yan."
Napakunot noo ako sa sinabi niya. "Ate naman. Alam mo kung gaano karami ang pera ko. Baka nga mas mayaman pa ako dyan, e. Kaya bakit ako magnanakaw?"
"Oo nga, e. Alam ko kung gaano ka kahayok sa pera kaya hindi ako naniniwala sa'yo." tumayo na sya kaya nag make face ako. "May kukunin lang ako." saad nito saka lumabas na ng kwarto.
"Nyenyenye." mahinang bulong ko. Nakakainis si ate. Palagi na lang may sagot sa sinasabi ko.
"Uhmm.." napatingin ako dun sa lalaki ng bigla syang umungol. Mabilis akong lumapit sakaniya at muling napsulyap sa kwintas niyang kanina pa umiilaw. Psh. Mukhang yamanin nga ang isang 'to. Mukhang yari sa mamahaling ginto ang kwintas, saka hindi kaagad napupundi iyong ilaw.
"Uhmm.." nabalik ang tingin ko sa mukha nito ng bigla syang umungol. Nakita kong gumalaw galaw ang daliri niya bago nagmulat ng mata.
"M-Mikaela..." natigilan ako ng hawakan nito ang pisngi ko at hinaplos. "I-Ikaw na si M-Mikaela diba?" saad kaya wala sa sarili akong napatango.
"Mikaela, nakuh--" napalayo kaagad ako sa hospital bed at nilingon si ate na kasasara lang ng pinto.
Ngumisi sya. "Hindi pala kilala ah?" asar nito at umupo na sa tabi ng pasyente.
"A-Ate, hindi naman talaga!" sigaw ko.
"Ahm. Okay."
Nainis ako sa reaksyon ni ate. Halata namang hindi sya naniniwala. Sa totoo naman, binigyan niya ng malisya ang nadatnan niya.
"Ate naman! Wala nga!"
Pa-inosenteng kumunot ang noo niya.
"What? Wala akong sinasabi." inirapan ko sya kaya binaling niya ang tingin niya sa lalaki. Hindi ko napansin na naka-upo na pala ito at nanghihinang nakatingin sa amin.
"So Mr?"
"G-Galand."
Napamaang ako. Seriously, I never heared that surname before.
"Oh. Okay." tumingin si ate sa hawak niyang papel. "Base on the result--"
"What?! What result?! Did you... P-Perhaps, k-kinunan nyo ako ng d-dugo?" nagulangtang ako no'ng sumigaw si Galand at the same time napakunot ang noo. What's the big deal? Takot ba sya sa dugo?
Mabilis na umiling si ate. "M-Mr. Galand, calm down. Hindi ka namin kinunan ng dugo." unti-unting nakahinga ng maayos yung lalaki saka muling tumingin sa amin.
"S-So what's the result?" tanong nito.
"Well, over fatigue lang saka stress, Mr. Galand. Pagod na pagod na ang utak at katawan mo which is dangerous. Baka magka-mental break down ka, kung hindi kaagad naagapan." saad ni ate.
"Oh? O-Okay." sumandal na sa headboard ng hospital bed iyong lalaki pero nanatiling nakatitig sa akin kaya kinilabutan ako.
"W-What are you l-looking at?" tanong ko rito. Akmang sasagot sya ng biglang magsalita si ate.
"Mr. Galand, mind if I ask your relationship with my sister?"
Nanlaki ang mga mata ko. "A-Ate--"
"She's my-- She's my--"
Mabilis kong iwinasiwas ang kamay ko. "N-No! No! No! No! No need to answer that stupid questio--"
"She's my hero."
Natigilan ako sa sinabi niya at nanlaki ang mga mata. Ako hero? Niya? Ni hindi ko nga sya kilala, e.
"I've been looking for her for almost eight months." tumingin sya sa akin. "Where have you been? Kaya nastress ako at na over fatigue. I can't get enough sleep while thinking of you. Imagine, eight months? Eight months kong inisip kung mali ba ang pinuntahan ko. Baka naman nasa ibang parte ka ng mund--"
"Hoy! Ano bang pinagsasasabi mo? You're looking for me? E ngayon nga lang kita nakita, e. Naku! Hindi uubra ang ganiyang modus! Tumigil ka n--"
"You have a place to stay at?" biglang putol ni ate sa sinasabi ko. Umiling naman kaagad yung lalaki.
"Where are your parents? San ka tumutuloy?"
Umiling syang muli. "Nasa malayo. Hindi ko maituturo sainyo. And nag-stay ako sa hotel. Why?"
Napahawak si ate sa baba niya at tumingin ng seryoso kay Galand.
"Prepare your things, you're staying with us."
Chapter 4: Won't listen to you Mabilis kong kinuha ang susi ng aking kotse sa loob ng drawer. Pupunta na ako sa company para magpakita kina sir Attorney bago dumiretso sa court. I'm going to prove someone's innocence para sa pera. Kailangan kong maipanalo ang case na ito, hindi lang dahil sa pera, kailangan hindi pumangit ang record ko. Alam mo na, kapag maganda ang record mo, maraming malalaking kliyente ang kukuha at magbabayad sa'yo dahil wala ka pang nahahawakan na kasong natalo. Dahan-dahan kong binuksan ang condo ko. Sumilip ako sa katapat na pinto at maingat na lumabas upang hindi makalikha ng tunog. Tahimik kong sinara ang pinto at napangiting tagumpay ng hindi iyon mag-ingay.
Chapter 5: Trial of Lies Ipinupukpok ko ang aking daliri sa lamesa habang nakatingin sa prosecutor na kasalukuyang kinakausap ang doctor na nag-conduct ng autopsy sa biktimang namatay. Nandito ako sa loob ng hukoman. And this is the final trial. I need to be smart and vigilant. Ang prosecutor na naghawak ng kasong hinahawakan ko ay isa sa kilala at pinakamagaling sa bansa. Matalino ang isang 'to. I've watched him once defeat Attorney Soriano in a trial. His tactics are different. Accurate but exceptional. Ang hawak kong kliyente ngayon ay inakusahan sa kasong murder. At base sa kanila ay namatay ang biktima dahil sa paghampas ng baseball bat at sadyang pagtulak ng suspek dito upan
Chapter 6: A senseless interrogation with you. Lumabas na ako sa court right after the trial. Napangisi ako. Hundred thousand again. Naipanalo ko na naman ang kaso. I'm such a great lawyer. Hay. Naaubutan ko sa labas ng sasakyan si Galand. He's obviously waiting for me. Nang makita niyang palapit na ako ay seryoso niya akong tinitigan. Inirapan ko lang sya at pumasok na sa sasakyan. Psh. Alam ko ang ganoong klaseng tingin ni Galand, ibig sabihin may kasalanan ako at may nagawang hindi niya nagustuhan. Madalas ko ng makita ang ganoong tinginan sa loob ng tatlong buwan. Palagi kasi syang kontra sa ginagawa ko kaya hindi kami magkasundo. "Tumuloy ka pa rin..." saad niya at pabagsak na isinara ang pinto ng sasakyan. "So? Share mo lang?"
Chapter 7: Can't be fooled by an act "Nyenyenye. Whatever, Mikaela. I told you to stop pero hindi ka sumunod. Wala kang kwenta." Napakunot noo ako at pinigilan na lang ang inis na nagsisimulang sumibol sa dibdib ko nang muli akong batuhin ng papel ni Galand. Kanina pa niya ako kinakausap. Hindi ko alam pero wala ako sa mood makipag-away sa lalaking isip bata. Kung nagkataon, baka nasabunutan ko na 'to. "Mikaela naman! Kanina pa kaya kita binabato! Tulalang tulala ka dyan! Ano bang meron sa dingding? Mas gwapo naman ako dyan ah? May abs pa." Hindi ko pinansin ang pagmamalaki niya sa kaniyang pandesal. Kadiri lang. Akala naman niya mahilig ako sa may abs. Saka akala mo naman talaga, may abs. "Mik
Chapter 8: Money makes the robot move Habol-hininga kong itinulak ang pinto papasok sa police station. Napahawak ako sa tuhod ko at napapikit. Napasulyap pa ako sa sandals ko at napailing ng makitang nabali na ang heels nito. "Ano bang ginagawa nyo?! Pwede bang simulan nyo na ang paghahanap sa anak ko?! Ano pang tinutunganga at dina-dada nyo dyan?! For Pete's sake! Nawawala ang anak ko! Can you atleast make a move?!" Mabilis na nalipat ang tingin ko sa pinanggalingan ng boses. Mula dito e natanaw ko si ate na umiiyak habang sumisigaw. Hawak pa sya ng dalawang pulis upang pigilan ang pagwawala niya. "Ano?! Where's ate Kim?!" Napaigtad ako sa pagsulpot ni Galand sa likuran ko. Nagpahuli kasi sya dahi
Chapter 9: Evidence ain't enough "Tita..." mabilis akong lumapit ng makita ko si Shzane. Sa tabi n'ya e ang halos trenta pang mga bata na mayroong kaniya-kaniyang ginagawa. Ang iba ay umiiyak habang ang iba ay tahimik lang sa isang tabi. Niyakap ko kaagad si Shzane ng mahigpit. "Shhhhhh." pagpapatigil ko sa pag-iyak nito. Kailangan naming mag-ingat, maraming lalaki sa labas. Hindi ko sila kakayaning lahat. Tumayo ako at hinawakan si Shzane sa palapulsuhan. Napatingin ako sa naiwan pang mga bata. Nagdadalawang-isip kung isasama ko pa ba sila sa pagtakas namin. Sa huli ay napailing na lamang ako at dahan-dahang lumabas sa pinto. "Ahhhhhhh!" napahiyaw ako ng sumalubong sa amin ang dalawang lalaki at hinablot si Shzane palayo sa akin habang ang iba a
Chapter 10: A strange case for me "Saan punta mo?" Gabi na at nandito si Galand sa condo ko. Kanina ko pa s'ya pinapalayas pero sadyang matigas ang utak ng lalaking 'to. Sa halip ay umorder pa sya ng pizza sa Showkeys. Suot ko ang kulay itim na damit at pantaloon na tinernuhan ng leather shoes na itim. At kung saan man ako pupunta, wala akong balak sabihin sakan’ya 'yon. "Ewan ko, saka pakialam mo ba?" inirapan ko s'ya. "Kapag tapos ka na magkalat d'yan, sar'han mo na lang 'tong condo ko. Oh!" Hinagis ko ang susi sa kan'ya at mabilis na umalis kaya hindi na n'ya nagawang mareact pa. ---
Chapter 11: Catching death for meI'm not dumb. Alam kong hindi ako pwedeng mamatay sa labang ito dahil walang magliligtas sa mga bata.I'll risk my life, but I won't give it up. Dimwit.Ipapapukpok ko pa sa judge ang mga halimaw na 'to.Kasalukuyan akong nasa tabi ng fuse ng bahay na'to. Naghihintay ako ng timing. Mula kasi dito ay tanaw ko ang lahat ng demonyong nagtatawanan.Walang maibigay sa bata, pero ang ulam nila crispy pata. Naikuyom ko ang aking kamao.Wala daw ibinigay ang boss nila, pero ang totoo, kinupit nila para mabili ang pansariling kagustuhan.Napailing na lang ako sa inis