Chapter 17: Proving innocence while fighting for justice
"..ipinapangako kong katotohanan ang lahat ng aking sasabihin. Walang dagdag, walang bawas. Kapag ako ay nagsinungaling at nahuli, malugod kong tatanggapin na ako ay kasuhan ng perjury."
Nakamasid lamang ako sa nagsisimula nang trial. This is the time that I need to prove Hugo's innocence. Honestly, nakakapanibago. All this time, pagsisinungaling lamang ang ginagawa ko sa harap ng batas. Iba ngayon, I don't need to make him innocent, but I have to prove his innocence.
"Prosecutor, start with the interrogation."
Mabilis na tumayo ang Prosecutor na naghawak sa kaso ni Hugo. She look confident. Parang siguradong maipapanalo n'ya ang kaso.
Humarap s'ya sa testigo. Ito ang pulis na nagconduct ng imbestigasyon sa bahay ng biktima.
"Witness, your group is the first one to arrived at the crime scene, right?"
Tumango ang pulis. "Yes."
"Ano ang una mong nakita sa crime scene?"
"Bote ng alak, mga baso, unused poison, cellphone, at ang biktima na nakalatay sa sahig."
Nanatili akong tahimik bago napasulyap kay Hugo na walang imik pero bakas sa mukha ang matinding lungkot at takot.
"And the accused? Nakita mo ba ang inakusahan sa crime scene?"
"Hindi po." diretsang sagot nito.
"Sino lamang ang nadatnan mo roon?"
"Ang pamilya lang ng biktima."
Naglakad s'ya sa harap ng testigo.
"Ibig sabihin ay bigla na lamang nawala ang inakusahan? Matatawag ba natin itong pagtakas?"
"Yes."
Tumango tango ang Prosecutor sa isinagot ng testigo. Muli akong napasulyap kay Hugo na bakas sa mata ang pagtutol.
"And based on the list of evidence you have passed, mayroong kuha ang CCTV, tama?"
"Yes."
"Maaari mo bang ilahad ang lahat ng nakita mo sa kuha ng CCTV?" tumango ang testigo bago nagsimulang magsalita.
"Sa unang bahagi ng kuha ng CCTV ay mayroon dala ang inakusahan at biktima na bote ng alak at ilang mga baso at nagsimulang mag-inom. Sa loob ng 39 minuto ay wala namang pagbabago. Pero maya-maya lang ay parang may nabanggit ang inakusahan na ikinagalit ng biktima kaya sinuntok n'ya ito. Tumayo ang inakusahan at ang biktima at nang akma nang susuntukin muli ng biktima ang inakusahan ay nasuntok na ng inakusahan ang biktima. Biglang nag-collapse ang biktima matapos iyon."
Matapos maglahad ang testigo ay ipinakita sa telebisyon ang nangyari sa CCTV. Tama ang inilahad ng testigo, walang bawas at kulang.
"Ibig sabihin ay nagcollapse ang biktima matapos lumapat ang kamao ng inakusahan sa t'yan nito, tama?"
"Yes."
Kita ko ang pagtango ng judge sa sinasabi nito. Mukhang nakukumbinsi.
"And let's proceed to the poison that have found at the crime scene."
Ipinadyak padyak ko lang ang paa ko habang nakikinig sa sinasabi ng dalawa.
"Saan eksaktong natagpuan ang lason?" diretsang tanong nito.
"Sa bulsa ng biktima."
Tumango-tango ito.
"Mayroon ba itong bawas ng matagpuan?"
Umiling ang testigo. "Wala po."
Tumayo ng tuwid ang prosecutor. Magaling din ang isang 'to. Tinatanong na ang pwede kong itanong sa testigo.
"Then it is clear that the victim collapsed after the accused punch him straight to his abdomen. There is no other reason for him to collapse all of a sudden except for the sudden force that hit the victim's abdomen that is caused by the accused. And for the poison, it is stated to be unused by the victim."
Nag-bow ito sa judge. "That's all, your honor."
Inihanda ko ang sarili ko ng matapos ang pakikipag-usap ng Prosecutor sa testigo. Ako na.
"Defense Lawyer, start the cross-examination."
"Yes, your honor."
Naglakad ako papunta sa harap ng pulis. Ako na ang magtatanong. Sisiguraduhin kong hindi kayo mananalo.
"Witness, isinaad mo na ipinakita na rin sa CCTV ang pagsuntok ng biktima sa accused and vice-versa tama?"
Tumango ito sa akin.
"Sino ang naunang sumuntok?"
"Ang biktima."
Nakatungo akong naglakad sa harap n'ya bago muling tumunghay.
"So ibig sabihin ay isa itong kaso ng self-defense? Ang pagganti ng inakusahan sa biktima dahil ayaw na nito masaktan pa s'yang muli ng biktima."
Hindi sumagot ang testigo kaya napailing ako ng bahagya.
"Witness, uulitin ko. Can we consider it as a self-defense?"
"Y-Yes." nauutal na saad nito sa akin.
Napatango ako isinagot n'ya. Napatingin ako kay Hugo na unti-unti ng nabubuhayan ng loob. Huwag muna ngayon, nagsisimula pa lang ako.
"Base sa CCTV, nakita n'yo ba ng malinaw ang pagsuntok ng inakusahan sa biktima gayong nakatalikod ang kuha ng camera?"
"N-No. Pero kita ang bahagyang pag-angat ng braso ng inakusahan bago ito inilapit sa biktima."
"At gaano kataas ang pag-angat ng braso n'ya?"
Napalunok ang testigo. "Maliit lang. Sobrang liit."
Napatingin ako sa pinto at nakita ang pagpasok ni Galand. Nginitian ako nito at nag-thumbs up bago naupo sa silya sa likod.
Ito ang unang beses na pumunta si Galand sa hearing ko. Ito lang daw kasi ang matinong kaso na hinawakan ko.
"Maliit na bwelo..." ipinakita ko sa kanila ang hintuturo at hinlalaki ko na mayroong kaunting distansya.
"Mahinang pwersa ng pagsuntok, tama?"
"Y-Yes."
"At sa mahinang bwelong iyon, maaari bang magcollapse ang biktima?"
"Hindi po."
Tumango ako sagot n'ya at muling naglakad sa harapan.
"You have stated that the poison is found at the victim's pocket, right?"
"Yes."
"At sinabi mo rin na wala itong bawas, tama?"
"Yes."
"So you have stated that the poison is unused dahil wala itong bawas. Pero hindi mo naman sinabi na sarado ang inner lock nito. Now, I'm asking you, bukas na ba ang innerlock nito nang matagpuan?" diretsang tanong ko na binigyan n'ya naman ng diretsong sagot.
"Bukas na."
Nakita kong natigilan ang mga tao sa loob. Kita ko din na ngumingisi-ngisi si Galand sa dulo na parang aso kaya iniwas ko na lang ang tingin ko sakan'ya at muling bumaling sa testigo.
"So how can you say so that the poison is unused when its innerlock is already open?"
"Nakalagay sa label na 15 mL ang laman ng lason at nang sukatin namin ito ay ganoon pa rin."
Napa-ah ako sa sagot n'ya.
"Ang epekto ng gamot?"
"Instant."
"Amount bago ito umepekto ng instant?"
"15 mL. 1 bottle."
Bahagya akong napangisi sa sinabi n'ya at tumayo ng tuwid.
"We are all aware that nothing is perfect and that includes the machines. There are times that the machine didn't excactly make the amount it is programmed. And that includes the machine that made that poison. Maaring hindi naisakto sa 15 mL ang amount ng lason sa iisang bote. Maaring kulang... at maari namang sobra." paunang pahayag ko.
"You also stated that the poison that was found on the crime scene has an instant effect right?" tumango s'ya.
"At sinabi mo rin na e-epekto ito ng instant kung buong 15 mL ang iinumin. Pero.. paano kung ang biktima ay uminom ng lason na iyan ngunit nagkaroon ng pagdadalawang-isip kaya hindi n'ya ito inilahat? Is that possible, Witness?"
"Y-Yes."
Nakarinig ako ng pagsinghap at pagtutol sa paligid pero ipinagsawalang-bahala ko iyon.
"At naicheck n'yo na ba kung mayroong bakas ng laway ng biktima sa leeg ng bote?"
Bahagyang natigilan ang pulis kaya napangisi ako sa kaloob-looban ko. Looks like he's running out of evidence.
"N-Not yet."
"That's it!"
Naihampas ko ang aking kamay sa lamesa ng testigo kaya bahagya itong napaigtad.
"It is clearly stated that the accused punch the victim's abdomen with a bit of force and it is cleared that a punch with that amount of force can't make someone collapse."
Tumayo ako ng tuwid saka humarap sa kanlang lahat.
"And the bottle of poison did not undergo through the investigation of prints in it. Though it is already open but assumed as unused."
Sinulyapan ko ang babaeng Prosecutor bago tumingin sa Judge at bahagyang tumingala.
"And also... the punch that the accused gave to the victim is considered as self-defense. So we can not charge the accused for murder."
Chapter 18: Justice, please shine"Witness, does punching someone on the abodomen can cause death?"Ang testigong doktor naman ang kaharap namin ngayon. Kilala ko ang doktor na ito dahil minsan ko na s'yang nakakwentuhan sa salu-salo ng mga doktor. Isinama ako ni ate. Her name is Caizel. Kasalukuyan s'yang kinakausap ng Prosecutor."Yes. But this case is very rare. Yes, being punched on the abdomen causes someone to have a difficulty in breathing and it also causes severe pain that'll gone afterwards. Death from being punch on the abdomen is very rare."Napangisi ako sa likod ng utak ko. That was a wrong move, Prosecutor. That was in favor with my team."So it is possible, right?"
Chapter 19: Destroy.... what? "Ba't di ka nagdala ng payong? Dapat lagi mong dala 'yon!" bahagyang sigaw sa akin ni Galand kaya inambahan ko s'ya ng suntok. "Alam mo? Hindi naman ikaw yung mababasa e. Ang dami mo pang sinasabi." inis na saad ko at akmang bababa na ng sasakyan ng hawakan n’ya ang siko ko. "Oo na, oo na. Ihahatid muna kita bago ako dumiretso sa 7/21 d'yan sa malapit." Napairap na lang ako nang bumaba s'ya at umikot. Ewan ko ba dito, malapit lang naman pero parang ayaw pa ako ihatid dahil pupunta raw s'yang 7/21. Palibhasa, s'ya lang ang may dala ng payong. Binuksan n'ya ang pinto saka inilahad ang kamay sa akin. "Tayo na."
Chapter 20: We can't, you can "Ang bagyong Himalaya na natagpuan sa loob ng Philippine Area of Responsibility ay inaasahang tatama sa lupa. Inaasahan na magdudulot ito ng pagbaha at malakas na hangin kaya itinaas na ang signal no. 1 sa..." Nakatulala lang ako habang nakatitig sa balita. That's why it's raining so hard yesterday. Mukhang nalipasan na ako ng balita. Kanina pa ako nakaupo rito sa sala. If this typhoon is worth thinking, the thing on my mind is confusing. "M-Mikaela... it's g-getting late.. we're getting late... they'll d-destroy us... pleas
Chapter 21: Let's talk about authority"W-We need your help."Nakatayo ako sa harapan ng isang sundalo. I'm here outside their base because it is forbidden to enter that one. I'm wearing a capote while holding an umbrella to prevent my body from getting wet."Anong ginagawa mo rito? Hindi mo ba alam na ipinagbabawal na pumunta sa lugar na ito ang kung sino lang?" anito sa akin.Napailing ako. "We really need your help. We need help from your battalion."Tumawa-tawa ito ng ilan pang segundo bago hindi makapaniwalang umiling."Mali ang pinuntahan mo, miss. Hindi ito lugar n
Chapter 22: Something right that looks wrong Damn that President! He's so persistent! Dinadaan n'ya ako sa talino! Lahat ng bagay na lumalabas sa bibig n'ya ay makabuluhan at ang hirap ng lusutan! Isang araw na ang nakalipas simula ng makausap ko ang Presidente at hindi na ako mapakali dito sa condo ko. Maging si Sean at Galand ay ganoon din. If I am the old me, I'll rather choose to run away with ate and Shzane without hesitations. But this is different! I can't just run away and sleep peacefully while my co-citizens are dying. Kunot-noo kong pinapadyak ang paa ko sa s
Chapter 23: Bars"Galand! G-Galand!"Umiiyak akong tumatakbo habang hinahanap si Galand. Kasama ko si Sean at katatapos lang ng bagyo. Last night, while he's trying to save, nagkahiwalay kami. Tanging kami lamang ni Sean ang magkasama."G-Galand!"This place is a total mess. Walang establishmento ang natira. Sa paligid ay mamatatanaw mo ang daan-daang bangkay na nakahiga sa putikan na halos hindi na makilala.
Chapter 24: Where are you, justice?"Welcome back, Attorney Perez!"Napaigtad ako nang iyon ang bumungad sa akin matapos pumasok sa opisina. Unti-unting sumibol sa dibdib ko ang kilig. Ang sarap sa pakiramdam. Sinalubong nila ako at isa-isang tinapik ang aking balikat, habang ang iba ay yumakap sa akin na s'ya namang ginantihan ko."Buti naman nakabalik ka na, Attorney!""Oo nga!"
Chapter 25: A picnic for a rest?"Picnic tayo. My treat. Para makapagpahinga ka naman."Iyan ang salitang sinabi sa akin ni ate kahapon kaya heto kami ngayon, nagpipicnic. Bukod sa aming apat nina Galand ay kasama rin namin si Sean na inanyahahan din ni ate."Ang sarap naman nito ate Kim!" ani Sean habang kumakain ng carbonara kaya napatawa si ate."Maliit na bagay. Dali dali lang n'yan e."Napapangiti na lamang ako sa naririnig na pagmamalaki ni ate. Natawa naman si Shzane at Sean pero si Galand ay napakunot lang ang noo. Napailing na lang ako at bahagyang natawa sa pagmumukha ni Galand. Ayaw na ayaw talaga nitong nakakasama si Sean sa hindi ko malamang dahilan.&nb